Bryce Canyon: wandelen tussen de hoodoos

De volgende ochtend worden we gewekt door de warme zon die in onze daktent schijnt. We rijden in ruim een uur naar Bryce Canyon toe. Dit nationale park is eigenlijk geen canyon zoals de naam doet vermoeden, maar een hoogvlakte waarvan de randen door erosie zijn uitgesleten. Aarde en zand zijn weggespoeld door wind en regen, waardoor alleen het hardere gesteente in de vorm van hoodoos blijven staan.

We rijden naar Sunset Point waar de parkeerplaats vol is, gelukkig vinden we iets verderop wel een parkeerplek. Bryce Canyon is prachtig vanaf de uitzichtpunten, maar nog mooier als je te voet de canyon verkent. Dit vereist wel een flinke afdaling, die we via Wall Street doen. Het pad gaat via haarspeldbochten steil naar beneden. Boven ons uit torenen enorme zuilen van steen die een beetje toen denken aan de wolkenkrabbers van Manhattan. Eenmaal beneden lopen we door een smalle doorgang en dan verder tussen de hoodoos.

Op een splitsing van wandelpaden eten we onze sandwich van de Subway op. Knabbel en Babbel zijn ook van de partij, de kleine grondeekhoorns dartelen om ons heen (in de DD wonen ze in bomen, maar dat klopt niet). We besluiten om via een andere weg terug te wandelen. Dit blijkt niet alleen veel geleidelijker te gaan, maar ook een prachtige route te zijn. Afwisselend lopen we tussen de vele roze en oranje hoodoos door, maar hebben ook veel uitzicht over de omliggende canyons en daarachter gelegen bergen. Na 5.5 km staan we weer boven op het plateau. Het was een inspannende wandeling, mede door het hoogteverschil van 200 meter, maar ook de hoogte van het park. We zitten op ca. 2400 meter.Read more