Yak's en grillige bergen op 4000 meter

We rijden de autonome provincie Ladakh binnen. Deze provincie bestaat sinds 2019 en wordt voornamelijk bewoond door Boeddhistische Tibetanen en Moslims. Het is een van de droogste plaatsen op aarde met 100mm regen per jaar. Het grootste gedeelte van de provincie ligt boven de 3500 meter. Militair en politiek gezien is er veel te doen om deze regio, hierover later meer.

Vanaf de Shinkula pas dalen we af langs een gletsjer die tot aan de weg loopt. Het landschap is aan deze kant van de pas totaal anders en nog droger en grilliger. Via veel haarspeldbochten dalen we af naar een vallei en volgen een breed meanderende rivier langs de Gonbo Ranjon, een voor Boeddhisten heilige berg van 5500 meter. Deze indrukwekkende piek domineert het landschap in deze vallei.

Als we onze weg vervolgens komen we kuddes yak's tegen en passeren we kleine dorpjes opgetrokken in typische Tibetaanse stijl. Hier wordt op het land gewerkt, de was gedaan en aan de weg gewerkt. Opvallend blijft dat vooral vrouwen veel klussen aan de weg doen. Soms zitten ze aan de kant te hakken, geen idee waarom. 🤣. We registreren ons opnieuw bij een politie checkpoint. We blijven dezelfde vallei volgen, het laatste stuk tot Purne gaat hoog langs een bergwand. Daar zijn ze hard bezig de weg te verbreden, het is het laatste halfuur dus hobbelen door alle kuilen heen. Als we bij het dorpje komen hebben we een schitterend uitzicht over een grauwe en helderblauwe rivier die daar samenvloeien.

Purne bestaat uit niets meer dan een klooster en een paar pensions. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en naar onze kamer gebracht, welke aan de rand van een canyon ligt. We genieten van de zon op onze veranda en in de avond wordt er een simpele, maar heerlijke maaltijd geserveerd. We zitten op 4000 meter, ook hier kost alles veel meer moeite als thuis. Met de dichtsbijzijnde plaats op 3 uur rijden heb je echt het gevoel in the middle of nowhere te zijn.Read more