Dag 7: Grensoverschrijdend gedrag

English below

Dag 7: grensoverschrijdend gedrag

Vandaag werden we fris en fruitig wakker in ons vakantiehuisje aan de Bulgaarse rivièra. Doel van vandaag: Istanbul.

Bij vertrek zagen we opgelucht dat ons vaantje 's nachts niet was gejat door één van de andere teams. Trots voerden we deze trofee door de drukke straten van Burgas, alvorens de lange kronkelende bosweg naar de grens van Turkije ons eigen te maken.

Bij de grens aangekomen bleek de Bulgaarse kant van de grensovergang een eitje, maar dat kon helaas niet van de Turkse kant gezegd worden. Samen met een aantal andere teams hebben we ten minste twee uur stil gestaan in het niemandsland, en onder toeziend oog van een aantal intimiderende Turkse militairen heeft één van hen ook nog eens ons ons vaantje afgenomen. Gelukkig konden we de tijd doden met een aantal Turkse wegwerkers, waarbij Ian zijn opgedane Duolingo-kennis direct in kon zetten door aan te geven dat Istanbul çok güzel is, oftewel heel mooi. Daarover gesproken, we hebben een kleine stoomcursus Turks samengesteld, je vindt 'm onderaan dit verhaaltje. Nadat alles geregeld leek te zijn mocht Matthias nog eventjes terug voor ronde twee, omdat de grenswacht vergeten was een pasfotootje van hem te schieten. Al met al duurde de hele exercitie een uurtje of drie.

Na de grensovergang misten we nog één vrij essentieel onderdeel, namelijk het Turkse tolvignet. Om ook dit laatste stukje van de puzzel te bemachtigen reden we naar het pittoreske Babaeski -- wie kent 't niet -- waar we in het PTT-kantoortje niet alleen ons benodigde vignet hebben gekocht, maar ook een glimlach op het gezicht van de beambte achter hebben gelaten door bij afscheid görüşürüs, oftewel tot ziens, te zeggen.

Daarna hebben we het gaspedaal diep ingetrapt over de Turkse snelwegen, waarvan gezegd moet worden dat de enorme vierbaanswegen van supercomfortabel asfalt in schril contrast staan met de pothole-slalom van de zuidoostelijke balkan. Vlot arriveerden we in Istanbul, waar we na een kleine wandeling langs de blauwe moskee en de Hagia Sophia, de dag hebben afgesloten met een diner op een dakterras, met een bekende van Ian. Lal, als je dit leest, ontzettend bedankt voor alles gastvrijheid en we hopen je snel weer te zien!

Güle güle,
A

Zoals beloofd, een klein beetje Turks om mee af te sluiten:

*Formaliteiten*
Hallo - Merhaba
Alsjeblieft (vragend) - Lütfen
Alsjeblieft (gevend) - Rica ederim
Dankjewel - Teşekkür ederim
Doei doei - Güle güle
Tot ziens - Görüşürüz

*Eten en drinken*
Water - Su
Melk - Süt
Bier - Bira
Soep - Çorba
Vlees - Et
Koffie - Kahve
Brood - Ekmek

Day 7: border-crossing behavior

Today we woke up bright and early in our holiday home at the Bulgarian rivièra. Goal of today: Istanbul.

When we hit the road, we saw that our flag had not been captured by any of the other rally teams. We took our trophy proudly through the busy roads in Burgas, before continuing along the winding road through the forest towards the Turkish border.

Once we reached the border, it became apparent that passing the control point on the Bulgarian side was a piece of cake, however the same could not be said about the Turkish side. Together with a couple of other teams we spent about two hours in nomansland, and under close watch by some intimidating Turkish soldiers, one of them even managed to capture our flag. Luckily, we could kill some time with some Turkish road workers, to whom Ian could showcase his newly-acquired Duolingo knowledge by saying that Istanbul was çok güzel, or very beautiful. By the way, we compiled a little speed course Turkish, you can find it at the bottom of this story. After everything appeared to be arranged, Matthias was invited for round 2, because the border guard had forgotten to take a picture of him. All in all, this entire endeavour took us about thee hours.

After the border crossing, there was still one quite essential part missing, the Turkish toll badge. To acquire the last piece of this puzzle, we drove into the pittoresque Babaeski -- who doesn't know it -- where we not only bought the vignet in the PTT office, but also managed to bring a smile to the officer's face by leaving him with the words görüşürüz, or see ya.

After that, we put the pedal to the metal on the Turkish highways, whose four-lane super comfortable asphalt, truth be told, were in stark contrast with the pothole-slalom in the southwestern Balkans. Swiftly, we arrived in Istanbul, where after a short walk past the Blue Mosque and the Hagia Sophia, we ended the day with a roof-top terrace dinner with an acquaintance of Ian. Lal, if you read this, thanks for the all the hospitality and we hope to see you again soon!

Güle güle,
A

As promised, a little bit of Turkish to end with:

*Formalities*
Hello - Merhaba
Please - Lütfen
You're welcome - Rica ederim
Thank you - Teşekkür ederim
Bye bye - Güle güle
See you - Görüşürüz

*Food and drinks*
Water - Su
Milk - Süt
Beer - Bira
Soup - Çorba
Meat - Et
Coffee - Kahve
Bread - EkmekRead more