Aankomst Kiryat Tivon

Na een klein half uur lopen door Tel Aviv bereik ik het centraal station van de stad en vanuit hier vertrek ik naar Haifa.
Ik vertrek om 8.30 uur en zie de stad ontwaken, heerlijk vind ik dat. Een nieuwe dag is begonnen, welke ietwat bewolkt is.
Voor omgerekend €7 pak ik de trein naar Haifa. Een prima trein welke Tel Aviv verbindt met het noorden.
Ik weet hoelaat mijn trein komt en dat is maar goed ook, want van het matrixbord word ik niet veel wijzer.

In Haifa word ik opgehaald door Sharon, mijn contactpersoon in Israël en docent van de 'Shaked High School', de vrijeschool in Tivon.
We vertrekken per kabelbaan richting het hoogste punt van Haifa, hier heb je prachtig uitzicht over de noordelijke regio. In de verte zie ik de bergtoppen van Golan en het grensgebied met Libanon, daartussen een groene strook van de Israël Vallei die zo de Middellandse Zee in lijkt te verdwijnen.
Een aantal jaar geleden was ik in Libanon waar ik de meest vriendelijke mensen heb ontmoet, nu sta ik met Sharon aan de andere kant van de grens en ook zij is uiterst vriendelijk. Toch heerst er spanning tussen beide landen wat soms leidt tot hevige beschieten. Sharon spreekt over de vijand en ik besluit niet door te vragen.

In de auto spreken we over de huidige politieke onrust in het land. Volgens Sharon veroorzaakt door een drietal zaken. Allereerst de Orthodoxe Joden die in haar woorden vooral profiteren van de staat en zelf een kleine bijdrage leveren aan de economie van Israël. Ze hebben veel invloed en willen een radicaal beleid voeren, waarin vrouwen weinig rechten hebben. Ze wijst naar Iran, " dat moeten we als vrij land niet willen".
Een tweede probleem zijn volgens haar de zionisten uit Afrika met hun eigen ideeën, die sterk afwijken van een groot deel van de bewoners. Een land gevormd door mensen uit alle windstreken zal vaker te maken hebben met interne conflicten. De dienstplicht moet volgens haar tevens leiden tot meer nationale eenheid. Als laatste benoemt ze de grootschalige corruptie in het land, het vertrouwen bij mensen is weg.

Ik word afgezet bij mij airbnb waar ik vriendelijk ben ontvangen door Dorand en Miri. Het is een mooi appartement en in de tuin lopen veel dieren, waaronder een paard en een ezel. Hier kom ik denk ik wel tot rust.

In de avond word ik uitgenodigd voor een etentje bij Yaal een collega van Sharon. Wat een lieve mensen en erg gastvrij! Ze zijn geïnteresseerd in mijn verhaal, delen reisverhalen en bekijken de kaarten van beide landen. Het eten is verrukkelijk en ook nog eens plantaardig. Wat een gezellig avond!
Vroeg naar bed, want om 7.00 uur zullen we vertrekken naar de Dode Zee. Zin in!Baca selengkapnya