Onverwacht een dagje rust.

Voor vandaag stond eigenlijke een excursie gepland, in combinatie met snorkelen en op zoek gaan naar zeesterren, de wind is deze week heel krachtig waardoor de golven te hoog zijn en we niet kunnen uitvaren, deze trip verzetten we naar volgende week.
Vanochtend geregeld dat we morgen naar Xai-Xai kunnen.
Voor het ontbijt kwam Carlos met een mevrouw naar ons toe Carlos had verteld dat wij de ouders van Monika zijn, deze dame is van de huishoudelijke dienst en had de Lodge van Monika en joep gepoetst tijdens hun verblijf, deze mevrouw wilde ons graag ontmoeten maar stond wat verlegen lief tegen ons te glimlachen toen ik naar haar toeliep en haar een dikke knuffel gaf sloeg ze haar handen ineen en de tranen stonden in haar ogen, Carlos vertelde dat deze mevrouw het heel moeilijk heeft gehad na dat ze het verschrikkelijke bericht kreeg, Carlos vertaalde voor haar en zei dat ze dankbaar was voor deze ontmoeting, wat heeft onze Monika veel achtergelaten, ik ben zo super trots op haar♥️
We zijn heerlijk gaan wandelen even ons hoofd leegmaken en onderweg kwam er een klein meisje naar me toe gerend, en sprong heel spontaan in mijn armen, ik kreeg een dikke knuffel, SMELT, ik zou haar zo mee naar huis willen nemen. In januari kan ik heerlijk met mijn eigen kleinzoontje knuffelen😍
Doorgelopen naar zee en even heerlijk door de branding gelopen, toen ik daar stond moest ik denken aan wat we tegen elkaar zeiden dat we ooit samen nog eens zouden gaan duiken in een warme zee, deze zee lieverd zou er perfect voor geweest zijn, ik heb met mezelf afgesproken dat ik nooit meer ga duiken. 😢
Er stond veel wind en er waren hoge golven, prachtig om te zien, na een tijdje besloten we terug te gaan naar ons Motel om even te gaan zwemmen even onze spieren trainen, en een boek te lezen, ik had tenslotte van Willie een goed boek gekregen en meegenomen naar Afrika, Johan keek op zijn tablet een film, heerlijk even ontspannen.
Rond de klok van zes uur zijn we naar het strand gelopen om daar een hapje te eten, onderweg daar naartoe hebben we nog wat kinderen blij gemaakt met speelgoed en armbandjes die Johan had meegenomen, een heerlijk moment om die blije snoetjes te zien, wederom een koester momentje.
Na het eten terug naar het motel, onderweg kwamen we twee Mozambikaanse jongens samen op een fiets tegen die de helling niet konden halen, natuurlijk was Johan behulpzaam en gaf de jongens een duwtje omhoog, super grappig was dit en we hebben er hartelijk om moet lachen, het was een super leuke interactie en de jongens waren blij.
Eenmaal terug op ons motel hebben we nog even met Jan gefacetimed helaas was de verbinding slecht, maar het was fijn om zijn stem even te horen.
Vanavond op tijd naar bed want onze wekker loopt om vier uur af.Lue lisää