MEKSYK

Tequila to nie tylko napój, ale również dolina w stanie Jalisco na północ od stolicy, gdzie rośnie wykorzystywana do wytwarzania tego napoju niebieska agawa. Różnica pomiędzy tequilą a mezcalem polega na tym, że pierwszy z trunków jest destylowany dwa lub trzy razy, zaś drugi zawsze dwukrotnie. Poza tym agawę, z której przyrządza się tequilę, gotuje się na parze, podczas gdy ta do produkcji mezcala jest opiekana w piecu ziemnym, opalanym węglem drzewnym, co nadaje jej charakterystyczną paloną nutę. Na dnie butelki z mezcalem możemy znaleźć robaka, skorpiona czy trzcinę cukrową, które są dodawane do smaku. Tequilę dzieli się na trzy rodzaje: blanco, reposado i añejo. Blanco przypomina w wyglądzie wodę i ma mocny smak. Reposado ma złotawy odcień, bo po destylacji jest leżakowana przez co najmniej dwa miesiące w dębowych beczkach. Ma delikatniejszy smak od blanco. Ostatnia z tequil – añejo – leżakuje co najmniej rok, dlatego ma najciemniejszy odcień i znacznie bardziej wyrafinowany smak.
Podobny podział występuje w przypadku mezcalu. Ważne, by kupując te alkohole, zwrócić uwagę na ich skład – przy napojach oznaczonych 100% agave mamy pewność, że jest on czysty, nie stanowi mieszanki tequili z trunkami na bazie trzciny cukrowej. Warto przy okazji dodać, że proces destylacji został wprowadzony przez Hiszpanów, którzy na bazie sfermentowanego soku otrzymali wysokoprocentowy napój. Napoje wyskokowe w przedhiszpańskim Meksyku, m.in. pulque, miały dość niską zawartość alkoholu.

Choć Aztekowie uważali alkohol za dar bogów, jego nadmierne spożycie nie było dobrze widziane i poza specjalnymi okazjami upijanie się było traktowane jak przestępstwo[32]. Pijaństwo zdaniem dawnych władców Mezoameryki było niebezpieczeństwem, prowadzącym do wykroczeń i sprzyjało rozpadowi społeczności. Pomimo ostrych kar i nakazów abstynencji, znajdowali się wciąż nowi amatorzy napojów wyskokowych.Læs mere