Testloopje

Na de enorm luie dag van gisteren, voelen we ons goed uitgerust en begint het weer te kriebelen om iets te gaan doen. Na het ontbijt besluiten we in de buurt van Pokhara wat lokale bijzonderheden te gaan bekijken. Voor vertrek regelen we bij onze hotelmanager Raj de aanvraag voor onze trekking permits. De route naar de Gupteshwor Mahadev Cave staat goed aangegeven op de navigatie, wat daar niet op stond was de plek waar Michelle beter die wesp had kunnen vermijden... Auw! Maar gelukkig geen blijvende schade. We kruisen de rivier geheel in de stijl van Indiana Jones met een schommelende hangbrug ;) Na een klein uurtje lopen - deels vergezeld van drie kinderen die het zeer interessant vinden om mee te lopen, maar chocolade nog interessanter vinden - komen we bij de grot aan. We weten erg weinig over de plek maar aangezien er 300 kraampjes met toeristenrommel omheen staan zal het wel een veelbezochte plaats zijn. Entreegeld: een euro. We dalen via grote wenteltrappen naar de ingang van de grot. Eenmaal binnen blijkt de grot gemaakt te zijn voor kleine kouwelijke mensen met vocht tekort; het is vrij laag, warm en heel vochtig. De cameralens bleef maar beslaan. Het eerste 'wonder' van deze druipsteengrot is een beeld van een (ietwat slecht gelijkende) koe waarvan (heilig?) water uit de uiers komt. Als je betaalt mag je het drinken en over je heen gooien. We passen voor de eer. Even overwegen we om wat opschudding te veroorzaken door het kraantje dicht te draaien waar we 10 meter eerder voorbij liepen... Kijken hoe men reageert als het heilige vocht 'opdroogt' ;) De grot loopt nog een stuk verder en dieper. We komen uit bij een ondergrondse waterval. Die ziet er dan wel weer fraai uit. Via de gammele roestige trappetjes komen we weer buiten. Frisse lucht & verkoeling! Als we weer verder gaan mist Gordon een laaghangende stenen sier-rand van een tempeltje en stoot z'n knar. Het religieuze studiegroepje dat in het tempeltje zit was bijna voorzien van wat extra - onbijbelse - teksten. We steken de straat over naar de Davis Falls, de waterval die uiteindelijk in de grot uitkomt. Entreegeld: 30 cent. Blijkt ook precies zoveel waard te zijn en we zijn er snel weer weg. We gaan weer terug naar Pokhara en pikken onderweg nog een kleine lunch mee. Terug in het hotel zijn we toch best moe. Een klein tukje duurt ruim drie uur... Nog niet in topvorm dus! Gelukkig hebben we tijd om voor te bereiden; het plan is nu om zaterdag de bergen in te gaan.Read more