Dag 7 - Treinen zijn koel & Slot-ception

De dag begon weer vroeg want we werden alweer om 8 uur aan het onbijt verwacht. Dit keer iets minder traditioneel, maar daarom zeker niet minder lekker. Weer kregen we miso soep en een kleine salade, maar dit keer kregen we brood met ichigo jam (aardbei) en een soort pizza broodjes. Super lekker! En ook weer een klein uurtje lopen babbelen met de hosts. Zo weten we een beetje waar ze vandaan komen, wat ze hiervoor deden (Kensuke werkte in Tokyo van 9 uur 's ochtends tot middernacht) en dat Tokyo alleen al 40 miljoen inwoners heeft. Wat 1/3e is van de gehele Japanse populatie. Nani?! Dat verklaart in ieder geval wel waarom het zo achterlijk druk is in Tokyo. Ze deelde ook mee dat ze last hebben van vergrijzing in Japan. Een probleem dat we ook maar al te goed kennen in Nederland.

Voordat we afscheid moesten nemen van de familie en weer door moesten hebben we nog even lekker rustig aan gedaan en nog even door de tuin gelopen en afscheid genomen van Hime-chan (de geit, remember) deze probeerde steeds mn hand op te vreten als ik haar wilde aaien, maar ze bedoelde het vast goed. We kregen een lift naar het station! Super lief, alleen moest ze Yui-chan uit bed rukken en in de auto sleuren, omdat haar man nergens te bekennen was. Toen besloot ze zelf ons maar weg te brengen, maar Yui-chan vond het helemaal niet erg. Handig zo'n kind. Ze hebben overigens een draaibaar auto stoeltje. Hoe ingenieus! En handig! Vraag me af waarom we dat niet in Nederland hebben. Is echt super handig.

Na afscheid genomen te hebben vervolgde we onze weg weer! De tassen zijn wel gelijk een stukje zwaarder met die Whisky's erin, maar dat is het meer dan waard. We gingen vervolgens weer braaf maar een JRpass kantoortje om reserveringen te maken voor de trein naar Kanazawa. We moesten nog een groot half uurtje wachten dus we gingen op zoek naar iets consumeerbaars en wat zag ik uit mijn ooghoek? Een Starbucks! Nu heb ik (dankzij die smerige drankjes al helemaal niet meer) helemaal niets met koffie, maar ze hadden een Amerikaanse Cherry Pie Style Frappacino die er wel écht goed uitzag. Die dus maar gehaald. Wederom een aparte ervaring. Een soort milkshake die naar kersentaart smaakt. Toch nog steeds niets met Starbucks.

On to the trains! Treinen zijn echt awesome in Japan. Op de eerste dagen zagen we al dat de treinen op elke eindhalte grondig schoongemaakt worden. Hierbij draaien ze ook alle stoelen weer de richting op waar de trein in rijdt! Elke treinstoelstel heeft dus gewoon een draaimechanisme! Super awesome! In de eerste trein waar we vandaag zaten had zelfs een voetensteun! Wederom super awesome en het zet je aan het denken waarom we dat ook niet gewoon in Nederland hebben. Wat ze hier ook hebben op de stations is dat er op de grond staat aangegeven bij welke coupe je staat (waar de trein stopt zeg maar). Dit is vooral handig als je gereserveerd hebt aangezien het coupenummer daarop staat! Efficiënt design.

Op Nagano moesten we overstappen met een Shinkansen (die super snelle bullettrain!), maar we hadden nog een uurtje de tijd. Nieuwe missie! Een internationele ATM vinden, want ik was nog steeds blut yen-wise. Gelukkig kon de madam van het touristische centrum daar prima bij helpen. Vervolgens maar besloten om te lunchen en het werd een soba met drie verschillende soort "garnituren". Soba zijn gewoon dunne koude noodles! Was super lekker en later kregen we ook Sobayu, wat het water is waar het ingekookt is, want dat schijnt gezond te zijn, want als je de noodles kookt trek je er ook gezonde mineralen en vitamen uit die je met de Sobayu weer terug krijgt.

Door naar de Shinkansen! Waar, behalve een flashy uiterlijk, niets bijzonders aan is. De trein gaat gewoon heel hard en ook daar merk je eigenlijk vrij weinig van. Zeker omdat je veel door tunnels in de bergen rijdt. Wel weer efficiënt aangezien we een bizarre afstand hadden afgelegd in een anderhalf uurtje. Waar Kanazawa ons verwelkomde! Een schattig kustplaatsje in het noorden van Honshu waar we de volgende dag zouden doorbrengen.

Door naar de volgende missie. De slaaplocatie zoeken! Gelukkig zat er bij de boeking een super gedetailleerde uitleg hoe je er moest komen inclusief foto's. Eerst een bus nemen vanaf platform 7. Wij daarheen gelopen, wachten op de bus. Bus komt aan wij vragen of die naar de aangegeven halte ging. Antwoord: nee. Oh, okay. Op de uitleg stond ELKE bus van platform 7 en wij dachten dus dat het die vrouw haar eerste werkdag was en dat ze het nog niet zo goed wist.. ofzo.. toch maar gewacht op de volgende bus die er gelukkig wel heen ging. Rare van de bus in Japan is, dat je als gaijin zijnde pas moet betalen als je gaat uitstappen (locals hebben vaak een OV-chip achtige pas). Later bleek dat er op de uitleg ergens onderaan stond "alle bussen behalve die we dus het eerst inliepen" *zucht* goed lezen is ook belangrijk.

Wij in ieder geval uitstappen, rond kijken. Komt niet echt overeen met wat er op het plaatje staat. Blijkt dag ze de halte 100 meter verplaats hebben. Vermoeiend. Gelukkig allemaal goed gekomen en we het appartementencomplex gevonden waar we de volgende twee nachten doorbrengen. Vervolgens stond er op de uitleg dat we een mailbox moesten open maken met een code, waarin weer een slot lag met een code. Waarin de huissleutels zaten. Slot-ception dus. Na dit intrigerende puzzelstuk te hebben opgelost zijn we naar boven gegaan en hebben de deur open gemaakt waar ons een klein, schattig appartementje stond te wachten.

Voor twee nachten slapen is het prima en alles is aanwezig, maar het staat in het niet bij de vorige twee locaties. Ook is het jammer dat je de host niet ziet of andere reizigers. Toch zijn er ook Japanners die in dit soort huisjes wonen. Het komt een beetje overeen met een studentenwoning. Wat wel weer een tof idee is dat er een gastenboek ligt waarin je suggesties kan schrijven voor dingen in de buurt! Die gaan we lekker volkalken in het Nederlands! Ha! Na een kleine observatie zagen we dat er een barst in het raam zat (moeilijk overheen te kijken ook) waardoor mijn hersenen gelijk overuren beginnen te draaien om te bedenken waar het vandaag komt. Terwijl er waarschijnlijk gewoon een saai verhaal achter zit.

Na een korte pauze zijn we buiten even op onderzoek gegaan om de buurt te verkennen. Zo kwamen bij een super sfeervol oud straatje waarbij alle gebouwen nog uit de Edo bouwperiode komen. Waarschijnlijk zaten hier geisha's, want we zagen een fancy geklede madam (met kimono) uit een auto stappen met een raar gevormde muziekinstrumentenhouderdoosding. Hoe bizar is het dat je de hoek omslaat, op een andere straat loopt en gelijk een compleet andere feeling krijgt door de meer hedendaagse gebouwen. Awesome land Japan, never change. Uiteraard moesten we ook nog eten en zijn we uiteindelijk beland bij een restaurant waar we ons hebben laten verleiden door krab wat super lekker was! Op de terug weg zijn we nog even langs de konbini (supermarkt) gelopen om wat bier en een ijsje te halen. Bier in restaurants/barretjes is namelijk achterlijk duur in vergelijking met Nederland, helaas. Supermarkt is dan een mooi alternatief. In het huisje nog een biertje geconsumeerd voor het slapen gaan zodat we er morgen keihard tegenaan kunnen om Kanazawa te exploren.

Hi nana, signing off

TL;DR - Wederom een lekker ontbijt. Nog even gerelaxt. Geit gedag gezegd. Lift naar het station gekregen waardoor Yui-chan uit bed gerukt werd. Gereist met de trein. Geld gepint. Eindelijk in de shinkansen gezeten. Naar nieuw appartement met de bus. Klein schattig appartement. Rond gelopen, gegeten, geslapen.

Quote van de dag: "Sssst, dat mag René niet weten"
Arjen Luesink
Japan, NaganoRead more