Dag 12 - Niet alle mascottes zijn leuk

Vandaag weer redelijk bijtijds op aangezien we wat stedentripjes gaan doen. Op de planning: Nara en Osaka. Allebei drie kwartier/een uurtje met de trein. Snel gedoucht vanochtend en op naar de trein. We hebben geleerd van onze fouten en zijn vandaag niet in de rij gaan staan, maar direct door gelopen naar de treinen. Ik had braaf mijn flesjes meloen soda meegenomen. Die moest ik gister namelijk van Arjen uit een machine trekken omdat er pinguïns op stonden. Go figure. En hij was groen. Volgens mij vind hij groen gewoon stiekem een sexy kleur.

Wij weer onze usual route naar het station gelopen via een overpass. Ik krijg altijd de neiging om actie movie stijl eraf op een bus te springen, maar gelukkig kon ik mezelf inhouden. Eenmaal op het station gekomen wederom niet gereserveerd want we hadden geen zin om wéér voor niets in de rij te staan. Het was sowieso niet heel erg druk in de trein dus we konden lekker gerelaxt zitten. Onze eerste stop vandaag: Nara.

Nara staat bekend om zijn hertjes en zoals het bij elke Japanse stad hoort heeft deze ook een mascotte. Alleen een hele enge freak of nature dit keer. Een soort volwasse, kale baby met een gewei en monnikenkledij aan (zie foto). Dan vond ik Hikonyan een leukere en betere (heb daar alleen foto van op mijn camera). Anyhoo, de schrok boven gekomen zijn we het station uitgelopen richting Nara park! Er werd al gedreigd dat het "30 minuten lopen was" naar het park. Lariekoek! Dachten wij al. Dat zullen ze vast wel doen om meer kaartjes te verkopen. Wij lopen (het was alleen maar immer gerade aus) en met een klein kwartiertje kwamen we aan in het park.

Waar we begroet werden door allemaal super poepige hertjes die daar gewoon vrij rond lopen. Overal stonden dat het wilde beesten blijven en dat er een mogelijkheid is dat je aangevallen wordt, maar ik heb niemand opengereten zien worden, helaas. Je kon hertenkoekjes kopen voor ¥150 waarmee je ze kon voeren en een hele roedel achter je aan krijgt. Uiteindelijk maar niet gedaan want de herten zagen er al dik genoeg uit. Wel tof om te zien dat die beesten hier gewoon rondlopen alsof er niets aan de hand is.

We liepen weer door richting berg (ahh gawd daar gaan we weer) om een shrine te bezoeken. Gelukkig veel het dit keer mee qua trapwerk. Het leuke was wel dat hier ook gewoon overal hertjes rondliepen. Zelfs een hert die als een baas tussen twee lampionnen stond (waarschijnlijk waren dat grafstenen, but i'm not sure about that). Er stonden overal op het pad naar boven lantaars (lantaren? Lantariërs?) Die naar de shrine leidde. Eenmaal boven aangekomen was het een vrij standaard shrine, maar er was een afgezet deel waarvoor je moest betalen maar dat zag er alles behalve interessant uit. Daarnaast, skere tattaa jwz.

Vervolgens weer terug naar beneden de berg afgerolt nog nét niet hertenknuffelend (wel geaaid en me laten besnuffelen) op zoek naar te eten, want, honger! Het was tenslotte lunchtijd. Op de heenweg zagen we een restaurant dat Tamagoyaki serveerde, een nieuw persoonlijk favoriet! Dat is een dikke grote, fluffy omelet ( niet zoals Jordy ze maakt dus ;) ) met een heerlijke saus eroverheen! Deze hadden we helaas niet gevonden, dus zijn we maar ergens anders neergestreken! Een lunchroom waar ze wat simpele broodjes serveerde die nog verdomd lekker waren! Afgesloten met nog een parfait want die shit is goed te doennnn hier!

Door naar het station. Waar we bijna perfect engelse sprekende Japanner #1 tegenkwamen. Deze oudere meneer was een vrijwilliger bij het station om mensen de goede kant op te wijzen. Hij sprak ons aan terwijl we daar eigenlijk niet zoveel zin in hadden, toch geïntrigeerd door zijn beheersing van de Engelse taal hebben we even kort met hem staan praten tot dat ik het zat werd en hem afkapte met een smoesje. Ze bestaan in ieder geval wel! De goede Engelse sprekende Japanners. Op naar de volgende stad: Osaka! Weer zo'n gigantische metropool met dik twee miljoen inwoners.

Osaka was een beetje overweldigend, je komt met de trein al binnenrijden boven het straatniveau en overal om je heen zijn torenhoge gebouwen, maar dan ook écht hoog. Vanaf het centraal hadden we een cirkeltrein (die rijdt alleen maar rondjes door Osaka) gepakt om Osaka castle te bekijken. Wij de weg vragen aan een local die snapte het alleen niet omdat Arjen's uitspraak van het woord "castle" nogal dubieus is. Maar goed hij snapte het woord kasteel in het Japans niet eens. Uiteindelijk had hij het toch door en wees ons een kant op met het bericht "het is een pleuris end die kant op". Wat uiteindelijk ook wel weer meeviel. Het bleek wel dat we beter een halte later konden uitstappen, want we hebben het kasteel nu van de achterkant geïnfiltreerd. Wat dus om was. Oh well, meer beweging!

Om dit kasteel ligt, je raadt het al, ook een park. En een gracht. En een verhoging. Ik zie patronen! Dit kasteel zat wel apart in elkaar want je had een gracht in een gracht met een gracht eromheen en dan eroverheen nog een gracht. Misschien dat er ondergronds nog een gracht zat maar dat heb ik niet kunnen bevestigen. Verder was het wel een prachtig kasteel met overal tierelantijntjes en gouden tijgers aan de bovenkant! En iedereen weet dat tijgers koel zijn. Wederom een tof kasteel. Het was lekker druk met veel toeristen en veel achterlijke mensen die selfies maakte met de evolutie van een selfie-stick: een tripod voor je telefoon. Waar gaat het heen met de wereld.

We besloten maar weer om te vertrekken en dat deden we dit keer wel via de ingang, die weer aangesloten was op een ander deel van het park. Eenmaal het station gevonden zijn we weer terug gegaan naar Centraal om de buurt daar te verkennen. Alleen valt er niet zoveel te verkennen daar. We hebben een rondje gelopen daar en het enige wat we tegenkwamen waren bedrijfskantoorpanden die meters de lucht in schoten. En in de achterstraatjes was het voornamelijk V.I.P clubs voor waarschijnlijk alle zakenlui nadat ze klaar waren met werken. Daar zullen vast een hele boel vieze dingen gebeuren. Een beetje teleurgesteld liepen we weer terug naar het centraal.

Wat doen japanners nou graag? Efficiënte mensen dat het zijn. Ze bouwen hun stations vol met restaurantjes, winkels en undergound malls om even snel nog wat te halen na werk, want je moet toch met de trein. Wat als resultaat heeft dat de bruisende centra op andere plekken in de stad zitten. Dit is in Toyko en Kyoto ook zo, maar geld dubbel en dwars voor Osaka, want nu in mijn belevenis business capitol van Japan is, maar dat komt puur door de wijk. Toch hadden we geen zin om in de spits terug te gaan dus hadden we een lift gepakt (na veels te lang zoeken) naar de 16e etage om daar een versnapering te nuttigen. Dat was namelijk de restaurant/barretjes etage.

Na te bekomen zijn van het uitzicht zijn we neergestreken bij een barretje waar we perfect Engels sprekende Japanner #2 voor de dag tegenkwamen. Hij sprak zonder enig vorm van accent Engels. Verbijsterd wisten we gewoon niet hoe te reageren. Daar een lekker drankje genuttigd en toen besloten terug naar Kyoto te gaan aangezien we geen zin hadden om uit te vogelen hoe we het beste maar het centrum konden komen (niet alle OV-kaarten zijn hier even duidelijk). Uiteindelijk dus niet heel veel van Osaka gezien, maarja dat is een mooie reden om nog een keer terug te gaan (any takers?)

We hadden nog wat dingetjes in huis dus besloten nog wat boodschappen te halen en zelf wat in elkaar te flansen! Hoewel het eten hier in de supermarkt wel duurder is, is het van véél betere kwaliteit. We hadden wat vlees en groente gehaald, want rijst hadden we nog liggen. Een kekke kookbeurt later hadden we een super simpel, maar erg lekker avondmaal waarna we nog even ontspannen hebben voordat we de oogjes sluitte.

Ik had verder geen foto's met me telefoon in Osaka kunnen maken, want me telefoon spacede 'm halverwege de dag. Die staan op de camera.

TL;DR - Stedentripjes, vroeg op. Naar Nara. Lopen hertjes vrij rond in het park. Kan je hertencrackers voeren. Berg opgelopen en tempel bezocht. Overal lantaarns. Terug gelopen. Lekker geluncht brood + parfait. Door met de trein naar Osaka. Kasteel bezochf. Drankje gedaan op restaurant verdieping van het station. Terug naar Kyoto. Zelf koken. Lekker

Jyuuni no hi - サインオフRead more