Baracoa

Ik keek er zo naar uit, een dagje naar het strand. Toen ik mijn gordijnen opendeed was dat een teleurstelling: wolken.

Met zijn zessen vertrokken we naar het strand waar we geen rust hadden van de verkopers en bedelaars. Zij bleven maar zeuren en zeuren. Pas na 2.5 uur werd het stiller
Omdat we een dagje niet reisden besloot ik het hondenvoer thuis te laten, maar op het strand waren erg uitgemergelde beestjes. Er was niks te koop dus hebben we garnalen vanuit het restaurant verdeeld onder de honden.
Hele onderneming, maar hield ons warm.

Het bleef bewolkt de hele dag, maar wij lieten ons niet kennen en bleven stoïcijns liggen.

In de middag kwam de andere groep terug in het hotel en terwijl ik lig te studeren gilt An dat ik niet mijn telefoon mag openen. In de groepsapp hadden ze een foto gemaakt van de meterslange slang die op het pad lag!

Erg in mijn nopjes dat ik niet mee ben gegaan en op het strand lag, ook al werd ik wel echt gestoord van de leurende Cubanen.

Laat in de middag keren we terug en wij hebben even de tijd om niks te doen en rond het zwembad te hangen.

Mijn humeur zakt diep in als we in het restaurant te horen krijgen dat de vega optie rijst is met bruine bonensoep, welke dubieus eruitziet of er geen vleesbouillon inzit.

Eduardo vond het leuk om mij en de andere vega's in de maling te nemen, want terwijl wij protesteren komt er een heerlijk gigantisch bord pasta met GROENTEN en saus op tafel. Het was een goede grap maar hij kreeg mijn chagrijnigheid over hem heen en die is niet mals.

We taaien snel af en ik slaap vroeg.
Ook wel nodig, want ik word hier nooit later dan 5.00 wakker.

Het filmpje is het uitzicht van ons terras van het hotel.Read more