衛星
マップで表示する
  • 日17–18

    Mirador Mar Nevado bij ex-cocaine lab.

    2月2日, コロンビア ⋅ 🌧 26 °C

    Vanmiddag gaan ik, Arno, Johny en Yoselin naar ‘Mirador Mar Nevado’. Eigenlijk weten Arno en ik niet goed wat ons te wachten staat. We laten het maar over ons heen komen.

    Aangekomen bij het startpunt van de route maken we kennis met John en Melany, onze gastheer en vrouw. We kunnen nu nog kiezen: te voet of per paard(je). We gaan 610 meter stijgen over een steil kronkelend, vaak met rotsen bedekt pad. Gezien onze leeftijd gaan wij dus per paard. Yoselin en Johny gaan te voet. Arno is behendig met het paard en rijdt al vlug vooraan. Ik krijg een begeleider mee (alsof een hond uitgelaten wordt). De paarden zien er goed uit, maar hebben zo nu en dan ook best wel moeite met de steile paden lans eveneens vrij steile ravijnen. Gelukkig is het grootste deel in de schaduw zodat het angstzweet weer vlug weg is.

    Dertig jaar geleden werd dit pad gebruikt als route voor het vervoer van cocaïne. Als je hier als vreemdeling werd ontdekt, kwam je waarschijnlijk niet levend beneden. Gelukkig is het nu helemaal veilig. Tijdens de klim zien we nog niet veel van het uitzicht. Alles is bedekt met mist. Na 2,5 uur klimmen komen we aan op de top.

    John zijn vader heeft deze bergtop met enkele tientallen hectaren grond, inclusief het drugslab, gekocht op het moment dat het duidelijk was dat de drugsmaffia hier niet meer gedoogd zou worden. Dat was 30 jaar geleden. Alles en iedereen was toen verweven met de drugshandel. Ook zijn vader verdiende geld aan verbouw van koffie, yuca en coca. Hij moest bij de overname direct stoppen met de verbouw van coca. Uit het gehele gebied werden alle cocaplanten met wortel en al gerooid. Daarvoor in de plaats kwam koffie. Best veel werk. Het zijn geen mooie vlakke akkers, maar steile beboste berghellingen.

    Een paar jaar geleden is John met enorm veel gedrevenheid begonnen met het bouwen van enkele hutjes, een keuken, toiletten en een overkapping als restaurant. Het restaurant is gebouwd op de resten van het drugslab, waarvan je de sporen nog kan terugvinden. Best indrukwekkend, vooral als je bedenkt hoe cocaine gemaakt werd. We hebben het geheel proses gedetailleerd uitgelegd gekregen van John. Maar wat ik echt niet wist is dat voor de productie van een kilo cocaine niet alleen 10 duizenden kilo’s coca bladen nodig waren. Maar ook onvoorstelbare hoeveelheden smerige chemicaliën zoals benzine, zwavelzuur, natriumcarbonaat, aceton, calcium oxide en ammoniak. Deze chemicaliën vervuilden de gehele omgeving en rivieren. Maar goed, wij drinken hier nu vredig een kop koffie gemaakt van de hoge kwaliteit Castillo bonen die we zojuist vers gebrand hebben. John heeft duidelijk heel goed door waar op gelet moet worden. De koffie smaakt echt goed (en als ex horeca ondernemers zijn we best wel kritisch).

    Na het bereiken van dit fysieke hoogtepunt waren we wat teleurgesteld. Het was mistig en we konden nog de zee nog de bergen zien. Maar John voorspelde een helder zicht voor de volgende ochtend. Met die gedachten vielen we gerust in slaap, onder het getik van een flinke regenbui.

    En jawel, de volgende ochtend zijn we beloond met een geweldig onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid. Links de zee, rechts de bergen. Niet helder genoeg om ook de 5,5 km hoge en besneeuwde Sierra Nevada top te zien. Maar dat kon de pret niet drukken.

    Inmiddels waren twee Kogui jongens al gekomen met 2 paardjes om onze bagage weer mee naar beneden te nemen. Tip: mocht je van plan zijn ook te gaan, pak dan in voor slechts 1 nacht. Dan hoeven de paarden minder hard te werken. De route naar beneden was goed te doen. En ook nu vroeg Jhony regelmatig onze aandacht voor een plant, insect, vogel of ander gedierte. Onder andere een grote Guama boon. Je kan de peulen als een snoepje sabbelen. Prettig zoet. En natuurlijk sabbelden we onderweg ook op Cacao bonen die een lekkere citroen, mango, guanabana smaak hebben. In 2 ,5 uur waren we beneden, waar onze bagage al rustig lag te wachten. En we zagen hoe hier de koffie gedroogd wordt in de zon.

    Melany gaf ons nog 2 pakken koffie mee en we haasten ons al weer naar de volgende belevenis: de tocht naar Oasis.
    もっと詳しく