Bezoek uit Japan

Zondag, de eerste school-/werkdag van de week. Maar, vandaag is alles anders! De kinderen moeten niet naar school, want vandaag komt er bezoek uit Japan. Een organisatie heeft hier enige weken geleden een nieuw klein gebouwtje neergezet, wat als studieruimte moet gaan dienen. Vandaag vindt de officiele opening plaats. ´s Morgens zijn daarom alle kinderen weer extra actief en deze keer wordt het buro opgeruimd. Hier wordt ook speelgoed bewaard zoals ballen en badminton, maar ook gesponserde schriften voor school, papier enz. Er wordt in ieder geval flink gemest, geveegd en… oh jee, wat is dat?! Daar komt ineens een dode rat te voorschijn. De meesten zijn er vies van, maar Raju neemt ´m bij z´n staart en begraaft ´m.
De meiden zijn druk bezig met uien en knoflook pellen, want de Japanners willen koken. Daarom is er vandaag geen tijd voor het normale Dal Bhat ontbijt, maar krijgen we allemaal een soort donut.
Kort voor 9 uur komt dan de Japanse delegatie aan. Een paar waren hier al bij de bouw van het huisje. We vinden het verbazingwekkend, maar geen enkele Japanner schijnt Engels te kunnen en ze hebben daarom een tolk bij. Een paar mannen gaan gelijk aan het werk, want het huisje moet nog verder geschilderd worden. Twee vrouwen en de rest van de mannen bewegen zich naar de keuken. Er worden nog meer uien gepeld, maar ook grote porties aubergin, zwammen en gember.
Om 10 uur moeten wij wel naar school. Vandaag lezen we een verhaal voor en stellen daarna vragen hierover. Iedereen moet het antwoord zelf opschrijven, om de concentratie enigszins te handhaven. Evengoed wordt er natuurlijk veel vergeleken en afgekeken… Daarna doen we nog een kleine woordzoekerpuzzel (horizontaal, vertikaal, diagonaal). Ze krijgen van ons een woord, en moeten het tegenovergestelde hiervan in de puzzel vinden. Dat was eindelijk eens een succes vandaag.

Terug in het weeshuis komen precies op tijd, want het eten is klaar. Alle groenten zijn met een beetje kip en veel saus vermengd en wordt met (toch weer) rijst geserveerd. Ons smaakt het prima, de jongens halen ook nog een 2e portie, de Japanners zelf vinden het natuurlijk geweldig maar de meiden kost het meer moeite ;0) Na het eten wordt de muziekbox weer buiten gezet en wordt er uitbundig gedanst. Het is ontzettend warm in de middagzon, maar iedereen doet mee. Daarna wordt er naar hartelust volleybal, voetbal en badminton gespeeld. De kinderen vereeuwigen allemaal hun hand met verf op de wand van het gebouw en hiermee is de schilder ook klaar. Veeeele foto`s worden er gemaakt en na het officiele gedeelte vertrekt de groep zo tegen de klok van 3 uur weer. Wij blijven nog zitten, babbelen met enkele van de kids nog wat na en dan staan ineens 2 meisjes uit onze klas voor onze neus. Ze hebben ons bij het voorbijlopen gezien, en komen even hallo zeggen. We babbelen nog even verder en dan keert de rust weder, ze zijn allemaal moe en voldaan. Wij besluiten het hier ook bij te laten voor vandaag, en niet terug te komen voor het avondeten. We hebben goed gegeten, en zelf nog een paar sneetjes toastbrood en 2 plakjes kaas in de koelkast beneden liggen, dat moet genoeg zijn voor vandaag. Jana komt nog op het goede idee 2 eieren mee te nemen, dus dat wordt een welkome afwisseling. Maar helaas… ons plan gaat niet op! De stalen hordeur naar de bovenste etage is op slot… opa is blijkbaar op pad en van deze deur hebben we geen steutel. Ook bij de familie op de 1e verdieping is niemand thuis. Jana loopt gelijk terug naar het weeshuis om te kijken of Indira er nog is. Zij is de huishoudster en zoals al eerder vermeld, helpt ook bij de kinderen. Jammer genoeg is zij er ook niet…hm… we gaan op het balkon van de familie zitten en proberen in de tussentijd een plan te maken wat we morgen op school kunnen doen. Na een half uur komt Indira en tegelijkertijd komt ook een van de jongens uit het weeshuis, Shishir, voorbij. Indira stuurt hem over het rijstveld in een bepaalde richting, omdat ze denkt dat opa daar is, maar nee… De buurvrouw is inmiddels ook gearriveerd en er wordt door beide dames driftig getelefoneerd. Dan probeert Shishir als een slangemens door de balustrade te kruipen en zowaar het lukt hem nog ook. We begrijpen nog niet zo wat dat ons nu kan helpen, maar op aanwijzingen van Indira loopt hij naar boven en komt even later met een sleutelbos naar beneden! Geen idee waar die verstopt was, maar ons probleem is opgelost (en dat zonder de mogelijkheid Engels te spreken…!) en we lachen met z`n allen. Omdat het nog licht is, maken we snel ons eten klaar en zetten ons nog even op ons terrras. Zo rond de klok van zessen wordt het hier donker, en dan koelt het ook flink af. Nu nog dagboek schrijven, school voorbereiden, douchen en dan ons nog steeds harde bedje opzoeken ;)Leer más