Tetapkan semula carian
Nepal
  • Exploring the world

Nepal

Pengembaraan 38hari oleh Exploring the world Baca lagi
IkutiRingkasanKalendarKongsiKongsiSenarai baldi
Terbaru dahulu
  • Permulaan perjalanan
    9 Oktober 2016
    Exploring the worldNepalPengembara

    Onze Blog!

    9 Oktober 2016, Jerman ⋅ ⛅ 10 °C

    Een sabbatsjaar... vele reisplannen... familie, vrienden en collega´s die allemaal in contact willen blijven, en willen horen wat we zo allemaal beleven. Op individuele basis is dit natuurlijk onbegonnen werk. Daarom hebben we besloten iets centraal bij te houden.
    Tot dusver hebben we op al onze grotere reizen een dagboek bijgehouden, dus dachten we, i.p.v. handgeschreven, deze keer dan maar electronisch in een blog proberen. Maar dan begint het al, welk portaal kunnen we daarvoor het beste gebruiken? Het aanbod is ook hier groot. Wat kunnen ze allemaal, is het zeer gecompliceerd, wat zijn de kosten? En dan niet te vergeten het taal probleem. Theoretisch zouden we in 3 talen moet posten, maar in ieder geval minstens 2 talen. Kunnen we dat op de één of andere manier verbinden, zodat we tenminste niet elke keer ook nog alle foto´s dubbel moeten opladen? We vinden helaas niets wat past :( Uiteindelijk besluiten we FindPinguins te nemen, nog niet zozeer omdat we oneindig veel opslagplaats kunnen gebruiken zonder dat men hier voor betalen moet, maar meer omdat je hier geen lid moet worden om de blog te kunnen volgen, zoals dat b.v. bij Facebook of Blogger wel het geval is. En wat ons hier ook wel bevalt, is dat je op een wereldkaart je ´voetstappen´ achterlaat, zodat de route goed in beeld gebracht wordt. Het enigste nadeel dat ook bij deze aanbieder geldt, we moeten 2 afzonderlijk blogs maken, omdat we geen oplossing vinden voor de verschillende talen. Dus voor degene die Nederlands willen volgen deze link, 
    https://findpenguins.com/angeliqueroctus
    en voor diegene die hun Duits wat op willen vijzelen ;0) deze link
    https://findpenguins.com/janakramer

    We kunnen natuurlijk niet precies zeggen hoe vaak we iets nieuws posten, omdat dit zeer afhankelijk is van waar we zijn, de situatie, internet beschikbaarheid, etc. Daarom stellen we voor af en toe gewoon eens een kijkje te nemen om te zien of er weer al iets nieuws gemeld is. Het begin is er nu gelukkig :0)

    Veel leesplezier!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Sociaal project in Nepal…waarom?

    10 Oktober 2016, Jerman ⋅ ⛅ 9 °C

    Eens helmaal iets anders doen, dat was een grote droom. Geen kwartaal- en jaarsluitingen, geen projecten coordineren, niet aan fusies, verkopen of systeemveranderingen werken… Het beste iets doen in het sociale bereik, met mensen, zonder emails en telefoonconferenties. Het sabbatsjaar stelt ons nu in staat dit ook daadwerkelijk te doen en om te zetten. Het beste gelijk met een sociaal project beginnen, in een geheel andere wereld duiken om het hoofd eens helemaal vrij te krijgen. Maar ja, wat en waar? We worstelen in internet door de vele hulporganisaties die er op dit gebied bestaan... te vele. We besluiten ons eerst bij de groten te orienteren, om een beter inzicht in de mogelijkheden te krijgen. Hulpprojecten zijn er over de hele wereld, vooral in de arme regionen van Azie, Afrika en zuid-Amerika. We moeten beslissen naar welk land we willen, om de zoektocht ietwat af te vereenvoudigen. Misschien een land waar we al waren, zodat we ongeveer weten wat ons te wachten staat? Daar hebben we natuurlijk al einige op onze lijst staan. Jana heeft op haar lijstje nog een hele mooie staan, die ik graag nog aan het mijne zou willen toevoegen…. Nepal. Ze was daar 15 jaar geleden met een groep vrienden en ze hebben daar 3 weken rondgetrokken. De verhalen van deze reis komen regelmatig weer boven water als we elkaar zien, en zelfs het contact met een van de gidsen is over al die jaren gebleven, zeer beindrukkend als ik dat allemaal zo hoor. Enerzijds vanwege de cultuur, religie en natuur, maar voor hun toendertijd natuurlijk ook omdat het de eerste reis buiten Europa en noord-Amerika was, een hele ervaring. Nepal telt helaas nog altijd tot de één van de armste landen van de wereld. Meer als de helft van de mensen is analfabeet! Het schoolsysteem is over de laatste decennia wel uitgebouwd, maar het is nog steeds lang niet genoeg voor ieder kind, vooral op het platteland. Sinds de afschaffing van de monarchie 10 jaar geleden, heerst er dan wel een democratisch systeem, maar een stabiele regering hebben ze in al die jaren ook nog niet weten op te bouwen. Het land komt slecht vooruit. De buurlanden Indie en China willen helpen maar ook steeds meer invoed, dus dat willen ze ook niet. De aardbeving van 2015 heeft ontzettend veel schade toegebracht, vooral op het platteland. Al met al reden genoeg waarom dit land ondersteuning en hulp goed gebruiken dan. Daarmee is onze keuze gemaakt, het wordt Nepal. We stoten via een Nederlandse site op een organisatie die zich alleen op Nepal focussed: Volunteer Society Nepal (VSN). Hoe lokaler, des te kleiner de organisatie en daardoor veel directer. We komen in contact met Jasper. Hij heeft zelf als vrijwilliger een project gedaan bij deze organisatie en was zo aangedaan, dat hij er zijn werk van gemaakt heeft en nu probeert deze organisatie in Nederand te promoten. Dit heeft nu al tot gevolg dat een groot deel van de vrijwilligers uit Nederland komt. In totaal krijgt de organisatie zo´n 100 vrijwilligers uit verschillende landen. We duiken er dieper in, en proberen ons een beeld te vormen wat de organisatie allemaal doet en welke projecten ze momenteel hebben. We willen graag in een klein weeshuis werken, en dan op school nog een beetje Engelse les geven. Het is helemaal top, want we kunnen zo flexibel zijn als we zelf willen en er wordt met al onze wensen rekening gehouden. En mocht ons dan toch iets niet bevallen, project of gastfamilie, dan kunnen we voor oord altijd nog wisselen. Het goede van deze organisatie is ook, dat ze open zijnd over onze bijdrage en dat we daardoor ook weten waar het geld naar toe gaat, want we willen niet dat er teveel ´onderweg´ blijft hangen. We gaan er voor!Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Baden-Baden/Frankfurt - Vertrek!

    13 Oktober 2016, Jerman ⋅ ⛅ 9 °C

    13 oktober 2016, de dag dat ons grote avontuur begint!
    Om 10 uur worden we opgehaald door Marlies en rijden we met volbepakking mooi op tijd naar het station. Maar wat staat ons daar te wachten? Overal politie, het volledige station geblokkeerd, en er staat een grote mensenmenigte... ohjee. Jana springt uit de auto en vraagt na... wij zien hoe ze de handen voor haar gezicht slaat... geen goed teken dus. Als ze terug in de auto is vertelt ze dat het station geevacueerd is en er voor onbepaalde tijd geen treinen op dit traject rijden! Kort paniek, maar Marlies reageert gelijk en zegt "dan rijden we naar Frankfurt". En zo gezegd zo gedaan. Bij deze nogmaals bedankt Marlies!
    Zo rond de klok van 12 arriveren we al op de luchthaven en kunnen het op het gemak doen.
    Kort na 3 uur 's middags gaan we dan de lucht in. Nog een korte tussenstop in Istanbul en dan verder naar onze eindbestemming, Kathmandu!    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Aankomst Nepal - Kathmandu

    14 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 18 °C

    Het wordt langzaam licht… prachtig om zo een zonsopkomst mee te maken. En het uitzicht wordt alleen nog maar mooier, want we zien de Himalaya verschijnen (zitten gelukkig aan de juiste kant in het vliegtuig :) ). Wat een indrukwekkend schouwspel om de besneeuwde giganten te zien opduiken, met natuurlijk als hoogste berg ter wereld de Mount Everest met zijn 8.850 meter!

    We landen (helaas zonder slaap...) tegen 3 uur 's nachts oude tijd. Voor het verkrijgen van ons visum hebben we geduld nodig, zoals we helaas al vaker ervaren hebben. Maar, onze pick-up werkt gelukkig goed, en na 20 min rijden 'onze' Pepsi Cola wijk in. Hier verblijven we de komende weken bij een gastgezin en we gaan hier ook vrijwilligerswerk doen.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Onze gastfamilie in Pepsi Cola

    14 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 19 °C

    Ons huis er van de buitenkant goed uit, maar de ontvangst is nu niet echt je van het. Er lopen verschillende mensen rond, maar niemand stelt zich voor, leidt ons rond of vertelt iets over hoe hier de dagindeling uitziet… beetje vreemde bedoening.
    We kunnen min of meer gelijk aanschuiven voor het ontbijt, en krijgen daar van 2 andere vrijwilligers (Emil uit NL en Jan uit Tahiti) dan gelukkig een beetje informatie. De vader des huizes is momenteel op een business trip in Koeweit. De moeder met de jongste 2 kinderen is nog bij familie op het platteland vanwege het festival. De twee oudere dochters, tieners, zijn er wel maar we vragen ons af wie al die andere mensen dan nog zijn die hier in huis rondlopen… Blijkt een tante te zijn, af en toe komt de man ook een kijkje nemen en hun kinderen schijnen het hier ook wel naar hun zin te hebben. We zijn nog een beetje verward na zo`n lange dag… Na het ontbijt worden eerst de rugzakken uitgepakt. We moeten wel creatief zijn, want in de kamers zijn alleen bedden en geen kasten noch haken. Maar okay, bedden genoeg, dus die benutten we dan maar ;0P    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Op verkenning - Grootste stupa Nepal

    14 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 23 °C

    's Middags worden we opgehaald door een werknemer van de vrijwilligersorganisatie VSN (http://volunteersocietynepal.org/), in Nederland gepromoot door ISH (http://www.vrijwilligerswerknepal.eu/) . We lopen een beetje door de wijk en bekijken de school, weliswaar alleen van de buitenkant, want het is de voorlaatste dag van een 7-daags Hindu festival (vergelijkbaar met kerstmis). Dan stoppen we bij een klein weeshuis. We ontmoeten de "mama" van het huis en enkele van de 16 kinderen die hier verblijven. We nemen afscheid en zeggen tot snel ziens :)
    Dan gaan we naar het kantoor van VSN. We ontmoeten Dinesh, de directeur, en bespeken in het kort het verloop van de komende dagen. Nabin, een jonge medewerker, zal onze leraar en gids zijn voor de komende 3 introductiedagen. Hij heeft een taxibusje gehuurd en samen met een andere vrijwilliger (Dave uit Australië) rijden we richting centrum, waar we ons door het drukke verkeer moeten worstelen. Daar aangekomen lopen we dan door enkele straten met vele kleine winkeltjes, gaan lunchen en dan het hoogtepunt van de trip, een bezoek aan de Bouddhanath (Bodnath) Stupa (World Heritage). Dit boeddhistische heiligdom is de grootste Stupa van Nepal. Vooral in ballingschap levende Tibethaner omcirkelen de 40 meter hoge Stupa, draaiend aan alle gebeds´molens´die ingebouwd zijn in de wand en daarbij mompelen ze continu hun Mantra. Na de annexatie van Tibet door de China vluchtten vele boeddhistische monniken naar Nepal en met name Kathmandu, waarna ze zich voornamelijk in Bouddah vestigden; het wordt niet voor niets 'klein Tibet' genoemd. Bodnath is tegenwoordig een bedevaartsoord voor boeddhisten uit de hele wereld. In de omgeving zijn vele kloosters, waar boeddhisten uit aziatische en westerse landen leven. Dave uit Australie is boeddhist, en wil zich een paar maanden in zo´n klooster terugtrekken. Hij verhuist nu eerst naar een andere (boeddhistische) gastfamilie.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Introductiedag 1

    15 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 23 °C

    Dag 3
    Vandaag onze eerste introductiedag met Nabin. Om half 11 beginnen we met onze eerste les Nepalees :0) Hoe heet ik... En jij?... Waar kom je vandaan?... Ik/Jij, hij/zij… enz. Na de les is het eerst tijd voor lunch. Aangezien het de afgelopen week festival was, en het restaurant vandaag voor het eerst weer open is, moeten we eten wat de pot schaft ;) (harde noedels met een beetje groenten en wat kipstukjes). Dan vertrekken we richting Patan, een aangrenzende stad die blijkbaar de mooiste Durban Square (tempelplaats) zou moeten hebben. We rijden er naartoe met een lokale bus… een hele ervaring ;) Een busplan hebben ze hier niet, maar ze weten dat er elke zoveel minuten een moet komen. Een busbegeleider schreeuwt bij aankomst de richting/eindstation aan de wachtende menigte. Anders dan bij ons, er worden zoveel mensen meegenomen als gaat. Zittend is het okay, maar staand bijna een onmogelijk opgave bij deze wegen… functionerende schokdempers hebben de bussen al lang niet meer… Helaas is er voor ons geen zitplaats meer, dus proberen we ons dapper staande te houden. Als er hier al asfalt is, dan zijn er meestal lange onderbroken stukken met vele diepe putten, stenen, en wat voor andere hindernissen al niet meer. Verkeersregels kennen ze hier blijkbaar niet. Inhalen zowel links als rechts, afslaand verkeer moet zich een weg zien te banen door de wirwar van auto´s, bussen en de vele motors en scooters. De tegenliggers moeten op de rem om geen deuk op te lopen en er wordt veel getoeterd. We ondergaan het met een glimlach, ze zijn het hier zo gewend blijkbaar en noemen het vanaf vandaag ´georganiseerde chaos´ ;)
    In Patan gaan we naar de Durban Square met al zijn tempels en paleizen. Deze stammen uit het 17 Jh., werden echter bij de verovering door de Hindoeisten en later na de grote aardbeving in 1934 leeggeroofd en vernietigd. Ook bij de laatste aarbeving zijn ze helaas ook weer gedeeltelijk betroffen. Je ziet het aan de vele afrasteringen en stutpalen. Er wordt overal gerestaureerd dankzij hulp uit internationale geldfondsen. Heel toevallig treffen we Jan weer, de vrijwilliger. Hij heeft 4 weken in een hoger gelegen landelijke regio Boedistische monikken Engels les gegeven. Nu heeft hij tijd, verblijft een paar dagen in Kathmandu om de stad en omgeving te verkennen voordat de reis weer verder gaat en hij in het Annapurna gebergte langere tijd gaat trekken. Hij sluit zich bij ons aan en samen lopen we over het gigantische plein. In een van de oude tempelgebouwen bevindt zich het beroemdste Boeddhistische & Hindoeistische religie museum van Nepal. Het herbergt vele kostbare schatten uit het verleden, en er wordt uitleg gegeven over de vele goden die ze vereren. Op de terugweg nodigen we Jan en Nabin uit voor een kopje thee om even bij te komen. In Nepal hebben ze verschillende soorten zwarte, groene en Massala (mix van kruiden en specerijen) thee`s. Daarna klimmen we nog even op een verhoging om een paar overzichtsfoto`s te schieten, we nemen afscheid van Jan en rijden met de bus weer terug. Dit keer hebben we gelukkig een zitplaats, en ook nog op de laatste rij, dus we hebben een goed overzicht en kunnen alles goed volgen ;)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Introductiedag 2

    16 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 30 °C

    Dag 4
    Deze dag staat als eerste een gesprek met Dinesh, de directeur, op het programma. Om 10 uur worden we verwacht en vertelt hij ons in welke projecten hij ons ingedeeld heeft. Dit zijn zoals door ons aangevraagd een weeshuis en een school, maar niet diegene die we de eerste dag bezocht hebben. Deze liggen een stukje verder en dit zou betekenen dat we elke dag een half uur heen en terug moeten lopen. In principe geen probleem, maar aangezien het al vroeg donker is hier, kan het een probleem worden `s avonds de weg te vinden in de wir war van straten. We hebben eventueel ook de mogelijkheid te verhuizen, want daar is ook een gastfamilie. We komen overeen dat we deze middag een kijkje gaan nemen en dan beslissen.

    Dan onze 2e les Nepalees. We doen ons best, maar zonder te spieken is het erg moeilijk ;0) Wat wel leuk is, we proberen Nabin ook een paar basiswoorden Nederlands bij te brengen. De meeste vrijwilligers hier komen uit Nederland en hij wil daarom graag een paar woordjes leren.
    Na schooltijd gaan we weer lunchen in hetzelfde restaurant als gisteren. We bestellen alle drie Momo, deegtasjes gevuld met groenten en/of kip. Maar… het restaurant loopt nog altijd niet zoals het zou moeten na het festival, en we moeten anderhalf uur wachten op ons eten! Wat we niet wisten, momo is blijkbaar het meest gecompliceerde gerecht… geduld is een schone zaak… en tijd hebben  maar ons wachten wordt beloond want het is heerlijk en een welkome afwisseling (nu al…) van de 2x Dal Bhat per dag ;)

    Vishal, een medewerker van het buro, heeft een auto gecharterd en samen gaan we een kijkje nemen bij ons toekomstige project. We rijden ongeveer 15 minuten noordelijk over een zeer hobbelige weg. De omgeving verandert, niet meer zo dichtbebouwd en met rijstvelden (het oogsten is net begonnen) tussen de huizen. Het weeshuis ligt veel vrijer als het andere wat we de eerste dag gezien hebben, een redelijk grondstuk met 3 gebouwen erop en daartussen nog een stuk grond wat als speelweide gebruikt kan worden (dat ze van voetbal houden ervaren we al snel ). De kinderen begroeten ons ietwat schuchter maar zeer vriendelijk. De `moeder` (Aamaa in Nepalees) is er niet. Zij is vanwege het festival verreist naar familie buiten de stad, en komt pas over enkele dagen weer terug. Maar de grotere kinderen schijnen alles prima onder controle te hebben. Op ongeveer 50 meter staat een woonhuis met 3 etagen waar we naartoe zouden kunnen verhuizen. Een meisje van het weeshuis brengt ons en als we bij het huis aankomen, komt `opa` gelijk naar buiten. Hij bekijkt ons eens van top tot teen en stelt een aantal vragen die door Vishal vertaald worden. Alles goed :) We lopen naar de 3e etage waar zich 3 kamers bevinden die allemaal vanaf het terras toegankelijk zijn, en waarvan er een in gebruik is door een familielid. De sleutel van onze kamer is onvindbaar, maar we kunnen een blik door het raam werpen. Er is op de etage een badkamer met douche en toilet en `buiten` nog een wasbekken. Eerste indruk is okay, en een stuk aangenamer als onze huidige plek. De school waar we les zouden moeten gaan geven is ook gelijk naast de deur, praktisch.
    We hebben tot morgen de tijd om te beslissen of we het gaan doen. Op ons maakt alles een prima indruk, we zijn overal vriendelijk ontvangen, het ziet er allemaal een stuk hygienischer uit en de omgeving is een stuk rustiger en landelijker. Nadeel is wel dat winkels en bus/taxi haltes wel verder weg zijn.

    Terug op ons huidige adres komt de vrouw des huizes met haar jongste zoon weer thuis. Ook zei was verreisd vanwege het festival. We worden begroet en ze kookt wat voor ons. We worden door de andere vrijwilligers al gewaarschuwd dat we ons voor moeten bereiden op een vragenvuur… En wat gebeurd er, deze keer komen moeder en vader bij ons, 4 vrijwilligers, aan tafel. Dit is de eerste keer dat een gesprek met familieleden tot stand komt en inderdaad, en inderdaad, de nodige vragen worden gesteld :)
    Sofie, mid 20 uit Nederland, vertelt dat ze morgen voor 5 weken de bergen in gaat en daar een project gaat doen bij de monikken en de kinderen daar Engels bij moet brengen. Ze is in totaal 4 maanden in Nepal en doet verschillende projecten. Wat na die 5 weken komt weet ze nog niet maar flexibel blijven is het motto, en dat is ook wat de directeur ons als eerste verteld heeft. We vinden het wel ontzettend dapper voor zo`n jonge blonde en goed uitziende meid, dat ze deze ervaring op wil doen. Wij zijn eigenlijk een uitzondering, want de meeste vrijwilligers zijn alleen hier (en een stuk jonger ) en proberen contact te maken met andere vrijwilligers.
    Na deze avond staat ons besluit vast, we vertrekken! Nu iedereen hier weer thuis is wordt het nog duidelijker hoe het hier reilt en zeilt… De vrouw des huizes heeft duidelijk de broek aan, wat in Nepal eigenlijk nog ongewoon is. Ze roept en schreeuwt luid om zich heen, tegen de hond, de kinderen, eigelijk alles… ze kan blijkbaar niet anders. Dit werkt ons gelijk zo op de zenuwen en we weten dat we dit geen 5 weken gaan volhouden. Met de hygiene in de keuken en badkamers is het wel wat beter sinds ze thuis is, maar nog steeds niet om over naar huis te schrijven. En het feit dat de badkamers zowel door de familie als ook de vrijwilligers gebruikt worden, maakt het alles verre van optimaal. Ook de bedden kunnen eigenlijk niet slechter zijn als nu, en we vinden het ook wel leuk dat we straks niet met de gastfamilie, maar met de kinderen in het weeshuis mee gaan eten, `s morgens en `s avonds, dus dat wordt vast helemaal super.

    ´s Avonds hebben we stroomuitval… gebeurd regelmatig ;)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Introductiedag 3

    17 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 25 °C

    Dag 5
    Wat Emil, de andere Nederlandse vrijwilliger daar in huis, ons al had laten weten omdat hij hier al bijna 2 weken is… zodra moeders weer thuis is wordt er stipt om 8 geontbijt en geen excuus. Dus wij zitten braaf om 8 uur en tafel en krijgen deze morgen noedelen met een kruidige saus voorgeschoteld. Zo`n warme maaltijd als ontbijt blijft wennen…
    Om half 11 hebben we onze laatste Nepalese les. Deze keer gaat het over inkopen en bus/taxi rijden. Na het voltooien van onze les gaat het weer richting restaurant voor de lunch, waar we deze keer maar een half uur moeten wachten ;)

    Bezienswaardigheid die vandaag op het programma staat is de Swayambhunath tempel. Deze bevindt zich aan de westkant van de stad, en wij zijn aan de oostkant. We wagen ons weer aan het avontuur „lokale bus“. En een avontuur wordt het… we zullen er uiteindelijk anderhalf uur over doen! We moeten 1x overstappen en komen dan in een bus terecht die de eindbestemming niet haalt… Voor ons niet duidelijk wat het probleem is, maar er wordt een minibusje aangehouden en we moeten met z`n allen hierin verder… als sardientjes… Na aankomst bestijgen we de stijle berg met de vele treden die ons bij de tempel moet brengen. Het is de oudste Nepalese tempel uit het 5e jh. De allesziende ogen van Boeddha kijken over het Kathmandu dal. Niet alleen boeddhisten maar ook hindoeisten (85% van de bevolking, en boedhisten 12 %) komen hier de zegen van de godin Hariti (beschermt alle kinderen) halen. Vanaf het platform hebben we een prachtige blik over de stad. Bergaf gaan we langs de andere kant via veeeele treden. Beneden laten we ons door een hindoe zegenen (zie foto). Voor de terugweg besluiten we een taxi te nemen, want het is al later dan gedacht. Vooraf moet altijd over de prijs onderhandeld worden, en de goede man wil van ons 2000 roepies. Veel te veel… uiteindelijk komen we 800 overeen en zijn we in een half uur door de wir war van straatjes weer terug op onze bestemming.

    We pakken onze rugzakken, want morgen verhuizen :0)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Ons werk begint...

    18 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 25 °C

    Dag 6
    Om 10 uur worden we opgehaald door de organisatie en naar ons nieuwe onderkomen gebracht. Er loopt geen weg tot aan het huis, dus de laatste meters moeten te voet afgelegd worden. We worden welkom geheten door de vader des huizes en zijn zoon. De zoon neemt echter gelijk ook weer afscheid, want hij heeft een afspraak. „Alle verdere details dan vanavond“ zegt hij, want zijn vader spreekt geen Engels. We dumpen onze bagage en gaan dan gelijk door naar school. Een kort gesprek met een jonge leraar, en daarna worden we gelijk voor de leeuwen gegooid, want de klas wacht al op ons. We krijgen groep 8 en 9 toegewezen, zijn helemaal vrij wat we doen en krijgen geen verdere aanwijzigingen… dat wordt spannend ;)
    We bevinden ons tussen 2 festivals, en alleen de kinderen vanaf groep 9 zijn verplicht naar school te komen. De rest, inclusief leraren, kunnen zelf bepalen of ze komen. Omdat we graag samen les willen geven, worden groep 8 en 9 bij elkaar in een lokaal gezet. De kleine ruimte is goed vol, zo tussen de 25 en 30 kinderen in de harde smalle banken. We merken in het verloop van de dagen dat het aantal kinderen per dag varieert.
    Okay, wat gaan we doen, want iets voorbereid hebben we niet echt!? We stellen ons voor en vertellen een beetje over onze landen. Voorzichtig komen ook een paar vragen uit de klas… Hoe heet dit of dat op Nederlands/Duits, interesseert de meisjes en met de jongens wisselen we ons uit over voetbal superstars. Een ongelofelijke luidsterkte en onrust in de klas... We merken dat ze nerveus worden als je ze direct aanspreekt en een vraag stelt. De meisjes zijn heel schuchter maar antwoorden, echter de jongens wijzen gelijk naar een ander waar de vraag maar aan gesteld moet worden. We hadden gedacht dat er orde en respect zou heersen, maar alles behalve dat! We hebben moeite de klas enigermate stil te houden, maar krijgen het uur om… oef. Na afloop vraagt de leraar hoe het was. We vertellen hem dat er weinig discipline heerste, maar hij probeert ons moed in te spreken en vertelt dat ze hier zelden een buitenlandse vrijwilliger hebben en ons daarom eerst uitproberen, maar dat het vast en zeker snel beter wordt. Nou ja, we gaan het zien…
    Nu terug naar onze kamer en eerst maar eens uitpakken. Helaas hetzelfde verhaal als in het andere huis, geen kast, stoel, haken etc. dus we moeten inventief zijn. We maken de rugzakken leeg en kijken dan wat we dagelijks nodig hebben. Een hoek van de kamer wordt voor kleding ingericht (gelukkig alles netjes in plastic zakken ingepakt), op een ander klein stukje komen de toiletspullen en de paar keukendingetjes te liggen, en de rest wordt systematisch weer in de verschillende rugzakken ingepakt, elke heeft een eigen `taak`. Het lijkt wel een beetje op camperen :)
    Een meisje uit het weeshuis, Barcha, (vandaag niet naar school omdat wij kwamen) stelt voor dat ze ons een beetje de omgeving laat zien. We lopen in een richting waar meerdere kleine winkeltjes zouden moeten zijn en een restaurant (aangezien we zelf voor lunch moeten zorgen). Helaas… er komen donkere wolken opzetten en na 10 minuten begint het ook nog te regenen. We schuilen onder een kleine overkapping van een van de vele mini (garage) winkeltjes, maar zijn positief gestemd dat het gelijk weer overwaait. Dus niet… de wolken worden dikker en donkerder en het begint steeds harder te regenen. Barcha ziet de lol er wel van in, en vertelt ronduit over vanalles en nog wat. Na een poosje krijgen we een paar stoelen aangeboden, die we in eerste instantie beleefd afwijzen, Maar uiteindelijk kunnen we niet anders en gaan toch zitten. Na ongeveer 45 minuten wordt het eindelijk minder en besluiten zekerheidshalve niet verder te lopen maar terug in de richting te gaan waar we vandaan kwamen. Maar het zonnetje komt er weer terug door, en dus duiken we nog even een kleine supermarkt binnen om een idee te krijgen wat er hier zoal te verkrijgen is.
    Tegen half 5 komen dan de kinderen zo langzaam terug van school. Ze gaan naar een openbare school met in totaal ongeveer 1500 kinderen. Heel anders dan de „prive“ school waar wij les geven, want die is veel kleiner. Alle lessen worden hier in het Egels gegeven. De jaarlijkse contributie bedraagt zo tussen de 350 USD voor de kleinere, en 600 USD voor de grotere kinderen. Een hoop geld dus voor hier… Onze kids zijn zo langzaam allemaal gearriveerd. We maken kennis en proberen de namen te verstaan… geen makkie, dus we vragen ze allemaal hun naam en leeftijd op te schrijven zodat het voor ons (hopelijk) wat makkelijk wordt het te onthouden. Er wonen hier in totaal 15 kinderen in de leeftijd van 4 tot 15 jaar. De „moeder“ en haar zoon en dochter zijn nog steeds op familiebezoek en het is nog een beetje onduidelijk wanneer ze precies terug komen. Een dame, Indira, houdt een oogje in het zeil Maar de grotere schijnen ales prima onder controle te hebben en houden de boel draaiende. De oudere meiden koken `s morgens en `s avonds en de grotere jongens maken de keuken dan weer schoon en wassen buiten om de beurt af. Deze eerste avond praten we een beetje met allemaal, maar voornamelijk met de oudere kinderen. Ze hebben vele vragen aan ons, en wij stellen natuurlijk ook de nodige vragen om een beetje een Idee te krijgen. Na het eten krijgen we van een van de meiden een soort dagboek in de hand gedrukt, met foto`s van idolen, vrienden, spreuken en groeten. Dan beginnen ze de lokale hits te zingen, helemaal geweldig. Rond 8 uur keert de rust weder. De jongsten gaan naar bed en de rest schaart zich in een ruimte die de slaapkamer van de Aamaa blijkt te zijn, want hier staat zowaar een televisie en wordt Indische soap series gekeken. Wij zeggen welterusten en proberen voor het eerst onze douche uit ;-)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    We tasten af...

    19 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

    Dag 7
    De tweede dag willen we de kinderen na het ontbijt naar school brengen, die begint om 10 uur. Mooi om te zien hoe ze zich allemaal gereed maken, uniform aan, haren doen en daarbij veel in de spiegel kijken (de ramen dienen als spiegel) ;) De jongens zijn natuurlijk eerder klaar, alhoewel er aan de haren ook zeer speciale aandacht gegeven wordt, die moeten goed liggen! En aangezien ze geen gel of iets dergelijks hebben, gebruiken ze hiervoor zonnebloemolie uit de keuken :D Bij de meiden, allemaal met lang haar, wordt eerst uitvoerig geborsteld en daarna ook nog gevlochten, dat duurt natuurlijk een beetje. De jongens zijn dan al onderweg en daarom gaan we samen met de 5 meiden op stap. We lopen een eind mee, maar tot hun school redden we niet meer qua tijd omdat wij ook om 10 uur moeten beginnen. Ze beloven dat ze morgen sneller zullen zijn ;)
    In onze Engelse les vragen we eerst wat ze nog weten over hetgeen we ze gisteren over ons en ons land verteld hebben. Zo weten ze gelijk ook dat ze op moeten letten ;) Daarna geven we ze de opdracht in een paar regels iets over hun eigen land op papier te zetten. Daarmee zijn ze even bezig. We bekijken het van allemaal en vragen enkele het ook voor te lezen… dat doen ze niet graag. Om de boel nog een beetje te ontspannen spelen we nog een spel. Iemand tekent beetje bij beetje iets op het bord, en de klas moet raden wat het is en krijgt alleen ja/nee op de vraag terug. Al met al viel het vandaag niet tegen en konden we de aandacht wat beter vasthouden.

    Na school hebben we afgesproken met Nabin in onze oude wijk. Hij had verteld dat hij daar een winkel weet die schuimstofmatrassen verkopen. Het slapen gaat weliswaar iets beter, maar we willen ons lichaam toch iets meer rust gunnen. En het is zeker geen weggegooid geld, want daarna kunnen we die dan gelijk doneren aan het weeshuis, die zijn er blij mee. De matrassen worden opgerold en zo vastgemaakt dat ze als `rugzak` gedragen kunnen worden, zie foto! ;-P We worden al opgewacht door de 2 kleintjes van de familie.

    `s Avonds nemen we weer wat mee om te knutselen (dank je wel familie Roctus!). Kleine kunststof blokjes met letters erop. We vragen de kids hun naam tesamen te sprokkelen en allemaal, met uitzondering van de twee grootste jongens, doen ze mee. Dan rijgen we alles tesamen tot een armband of ketting. Een groot succes! Als extraatje hadden we vandaag een reep chocolade meegenomen… dat ging er wel in. Om 8 uur is het dan weer zo ver, de kleintjes naar bed en de groten kijken of nog even televisie of gaan naar hun kamer. We zeggen weer „tot morgen“ en lopen over het veld naar huis. Daar krijgen we eindelijk het goede bericht van de zoon des huizes, het wifi probleem is opgelost, en we kunnen Internet gebruiken. We komen echter in gesprek en komen zo ook meer te weten over het weeshuis, hoe en waarom hij en zijn vader zich hiervoor inzetten en wat voor andere projecten hij nog zo ondersteunt. Later meer daarover.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Zo langzaam beginnen we erin te komen.

    20 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 24 °C

    Dag 8, de derde werkdag.
    Nog voor het ontbijt worden we door 2 van de jongens gevraagd of we kunnen helpen met huiswerk. Waarom dat nu eerst naar boven komt en niet gisteren?? ;0) Geen Engels deze keer, maar rekenen, optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. Hm… hoe ging die methode ook weer met delen? Is ook alweer zooo lang geleden… ,0) Maar we krijgen het voor elkaar.
    Na het ontbijt dezelfde afloop en inderdaad, deze keer zijn de dames ietwat eerder klaar, besluiten heel de weg mee te lopen en redden het net om op tijd op onze school te zijn. Vandaag staan richtingen op het programma en daarvoor tekenen we eerst een plattegrond op het bord. We vragen ze hoe men van A naar B komt en dat moeten ze weer opschrijven. Dat loopt redelijk goed, ook al zijn er natuurlijk altijd een paar die overschrijven van elkaar. De schriften worden nu ook al aan ons gegeven om na te kijken, dus we boeken vooruitgang. Het uur is snel voorbij en ze bleven vandaag allemaal redelijk goed bij de les. We gaan nu eerst een paar inkopen doen, plakband (om de zelfgemaakte vliegers van de jongens te repareren), prittstift voor het knutselen en dan voor ons wasknijpers en waspoeder (geen wasmachine dus handwas!), wit toastbrood (het enigste brood wat ze hier hebben blijkbaar), een potje jam vinden we zelfs en oploskoffie. Zo kunnen we ´s middags ook eens iets anders eten dan rijst met… Op de terugweg kopen we ook nog bananen voor allemaal.
    ´s Avonds worden dan eerst de vliegers weer gerepareerd, we hebben wat balonnen meegenomen wat altijd een succes is en waarmee we deze avond lang op de binnenplaats spelen. En de bananen verdwenen als sneeuw voor de zon ;D Wat Jana niet weet, ik heb enkele van de meiden aangesproken en verteld dat ze morgen jarig is. Ik heb een paar spulletjes meegenomen, en ze gaan er gelijk mee aan de slag om ze morgen te verrassen.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara
    1

    Jana´s verjaardag – Dagje binnenstad

    21 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 24 °C

    Vandaag is alles anders… Jana wordt al van ver met „Happy Birthday“ begroet :) Pramila komt dan naar Jana toe, en schenkt haar een super mooie zelfgemaakte kaart. Tevens krijgt ze een roze broche opgespeld, „Birthday Girl“ [kwam haar enigszins bekend voor…hoe zou dat nou toch komen ,-)] Vandaag zijn ze allemaal druk in de weer met opruimen en poetsen… is de moeder misschien op komst?
    De kinderen gaan naar school, maar wij vandaag niet. Hadden een vrije dag gevraagd vanwege Jana`s verjaardag en die gaan we samen met Kedar, een gids van de vorige keer dat Jana in Nepal was en contact mee heeft gehouden, doorbrengen in Thamel, het centrum van Kathmanudu. We nemen de bus naar beneden, naar de Pepsi Cola kruising waar alle bussen passeren. Helaas vanwege het tijdstip is het mega vol in de bus. We moeten staan maar kunnen niet omvallen want we staan letterlijk in de sandwich. Deze straat is echt een verschrikking! Beneden aangekomen stappen we over, maar in een taxi en niet in een bus ;0) Het is ontzettend druk en het duurt erg lang want we staan regelematig vast. We komen gelukkig wel op tijd op de overeengekomen plaats van bestemming aan en enkele minuten later komt Kedar ook aangestoven, op de motor. Tot onze verbazing spreekt hij erg goed Duits. Blijkbaar omdat hij via Chameleon reizen voornamelijk met Duitse toeristen op pad was, heeft hij besloten in 2003 Duits te gaan leren. 2 jaar geleden is hij zijn eigen bedrijfje begonnen, met behulp van een krediet van Chameleon reizen. We beginnen aan onze ontdekkingsreis door de binnenstad van Kathmandu, eerst door het toeristische gedeelte en dan door het echte Thamel. Het is zeer levendig er er wordt driftig handel gedreven. Overal kleine winkeltjes en handelaren. We zien zoveel dingen die voor ons totaal onbekend zijn, maar Khedar geeft uitvoerig en geduldig uitleg. Dan komen we aan de Durban Square, waar vele tempels en paleizen van vroegere koningen staan. Entree is 1000 roepies, wat ongeveer 10 EUR is en duur voor hier, maar dit geld komt in een fonds voor de wederopbouw van de gebouwen. We zien de schade die de laatste aardbeving aangericht heeft. Twee tempels zijn volledig ingestort en andere worden gestut. De tempels stammen uit het ~5e Jh. De koningspaleizen zijn jonger, maar ook zeer beschadigd. Kedar vertelt ons dat voornamelijk de historische gebouwen door de aardbeving getroffen zijn, en gelukkig minder de woonhuizen. We zijn ietwat verwonderd, want als we zo door de binnenstad lopen zien we vele oude huizen, maar doordat ze tegen elkaar aangebouwd zijn, hebben ze niet zoveel schade opgelopen. In tegenstelling tot de Durban Square in Patan, zijn ze hier nog niet begonnen met renoveren. Dit plein staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Daarom is het wel te hopen dat er snel geld vrijkomt. Op onze toer komen we aan verschillende kleinere tempelpleinen voorbij. Wat wel interessant is om te weten, is dat de Boeddhistische tempelcomplexen ook door Hindoes gebruikt (mogen) worden.
    Dan is het hoog tijd om even wat te eten. We bestellen Chicken Momo`s (met kip gevulde deegtasjes) in een Tibethaans Restaurant, lekker! Daarna slenteren we nog een beetje door de kleine straatjes en komen terug op ons beginpunt. Kedar moet morgen weer op een lange trektocht en daarom zeggen we voor nu tot ziens.
    Wij draaien nog een rondje, want Jana will nog iets van „Kuchen“ kopen voor de kids voor haar verjaardag. Dat is nog niet zo makkelijk… afgezien van donuts vinden we eerst niks, maar kijk, daar is toch nog een bakker! Hier hebben ze een soort van cake met een beetje chocoladeglazuur. Dat nemen we mee!
    Dan terug met de taxi. We verhandelen een goede prijs van 600 roepies. Waarschijnlijk wist de taxichauffeur niet precies wat hem te wachten staat…. Tot Pepsie Cola is alles ok, maar het laatste stuk tot Gothatar is echt off-road en daar had hij blijkbaar niet mee gerekend. Hij vloekt en tiert en will meer geld, 1000 ipv de verhandelde 600 roepies… We geven hem uiteindelijk 800 en lopen het laatste stukje.
    Terug bij de kids. Daar wordt een grote muziekbox buiten gezet want het is tijd om te dansen :0) Vooral de kleinere jongens zijn zeer in hun element. De meiden doen niet vanaf het begin mee, maar komen dan toch ook in de mood. Na het avondeten blazen we een paar balonnen op, steken theelichtjes aan, snijden de cake in stukken en "Happy Birthday to you" galmt door de keuken. Toch een beetje het verjaardagsgevoel en ze hebben allemaal veel plezier.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Bezoek van de Rotary Club

    22 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

    Dag 10
    Vandaag is zaterdag, de enigste vrije dag die ze hier hebben want het weekend bestaat maar uit 1 dag.
    Voor en na het ontbijt zijn de kinderen wederom vlijtig bezig. Ruimen op, wassen kleding en zich zelf ;0) Wij zijn behulpzaam bij het aanleggen van een klein bloemenperkje. Morgen is de officiele opening van het kleine nieuwe (studie) gebouwtje en we vermoeden dat dat de reden is. Maar nee, ´s middags komt bezoek van de Rotary Club en ook moeder Uma komt weer terug thuis. De organisatie Rotary club omschrijft haar doel als het samenbrengen van beroepsleiders en leiders uit de zakenwereld die humanitaire diensten verlenen, het bevorderen van hoge ethische standaarden in alle beroepen en het helpen bij het opbouwen van goodwill en vrede in de wereld. Dan krijgen we een zeer officieel gedeelte en worden er verschillende speeches gehouden. Wij zitten tussen de kids op een grote matras en proberen met wat gekke bekken trekken de spanning een beetje weg te nemen. De kinderen krijgen allerlei dingen in de handen gedrukt, telkens met de nodige foto`s vastgelegd. Ze hebben rijst mee, snacks, eieren, vele koekjes, een solar gedreven lamp voor het nieuwe gebouw en nog een paar stoffen en andere dingen. Helemaal op het einde komt er dan ook nog een echte taart te voorschijn en alle kinderen en gasten krijgen een stukje aangeboden, mmmm :0) Dit gebeurt op een stukje krantenpapier want bordjes hebben ze niet. De kinderen hebben de lange procedure echt goed volgehouden en nu is het dan ook eerst tijd om eens flink een paar koekies naar binnen te werken, je ziet ze denken, dat hebben we wel verdiend ;-) Zo langzaam nemen de Rotary mensen afscheid. Wij hebben nog een gesprekje met de vrouw van de president, die samen een college in de nagelegen stad Lalitpur/Patan hebben. Ze nodigt ons uit voorbij te komen zolang we hier zijn. Als ze weg zijn koken de meiden gelijk een paar zakjes instant-noedelsoep. En ik moet zeggen, dat smaakt wel zo`n (pittig...) soepje.
    Daarna komt nog een andere sponsor voorbij. Hij heeft een oom in London (en een zus in Muenchen), die regelmatig geld inzamelt en bereid stelt. Hiermee werd het buro al gesponserd. Nu was er nog wat geld over in het fonds, en er is ook nog wat bij gekomen, dus hij komt kijken waaraan ze dit het beste uit kunnen geven. Het idee is, een toilet naar westerse standaard te installeren, want ze hebben hier alleen 2 Nepalese wc`s wat betekent, flnk door de knieen zakken ;0) Tevens willen ze de opening naar het dak sluiten zodat ze een beetje meer privésfeer hebben.
    ´s Avonds komt er ondanks de vele koekies en taart toch gewoon normaal eten op tafel (rijst met een Currybouillon uit groenten en eieren). Na het eten gaan we nog mee naar de kamer van de meiden waar veel gek gedaan wordt en we veel lol hebben met z´n allen ;)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Bezoek uit Japan

    23 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 23 °C

    Zondag, de eerste school-/werkdag van de week. Maar, vandaag is alles anders! De kinderen moeten niet naar school, want vandaag komt er bezoek uit Japan. Een organisatie heeft hier enige weken geleden een nieuw klein gebouwtje neergezet, wat als studieruimte moet gaan dienen. Vandaag vindt de officiele opening plaats. ´s Morgens zijn daarom alle kinderen weer extra actief en deze keer wordt het buro opgeruimd. Hier wordt ook speelgoed bewaard zoals ballen en badminton, maar ook gesponserde schriften voor school, papier enz. Er wordt in ieder geval flink gemest, geveegd en… oh jee, wat is dat?! Daar komt ineens een dode rat te voorschijn. De meesten zijn er vies van, maar Raju neemt ´m bij z´n staart en begraaft ´m.
    De meiden zijn druk bezig met uien en knoflook pellen, want de Japanners willen koken. Daarom is er vandaag geen tijd voor het normale Dal Bhat ontbijt, maar krijgen we allemaal een soort donut.
    Kort voor 9 uur komt dan de Japanse delegatie aan. Een paar waren hier al bij de bouw van het huisje. We vinden het verbazingwekkend, maar geen enkele Japanner schijnt Engels te kunnen en ze hebben daarom een tolk bij. Een paar mannen gaan gelijk aan het werk, want het huisje moet nog verder geschilderd worden. Twee vrouwen en de rest van de mannen bewegen zich naar de keuken. Er worden nog meer uien gepeld, maar ook grote porties aubergin, zwammen en gember.
    Om 10 uur moeten wij wel naar school. Vandaag lezen we een verhaal voor en stellen daarna vragen hierover. Iedereen moet het antwoord zelf opschrijven, om de concentratie enigszins te handhaven. Evengoed wordt er natuurlijk veel vergeleken en afgekeken… Daarna doen we nog een kleine woordzoekerpuzzel (horizontaal, vertikaal, diagonaal). Ze krijgen van ons een woord, en moeten het tegenovergestelde hiervan in de puzzel vinden. Dat was eindelijk eens een succes vandaag.

    Terug in het weeshuis komen precies op tijd, want het eten is klaar. Alle groenten zijn met een beetje kip en veel saus vermengd en wordt met (toch weer) rijst geserveerd. Ons smaakt het prima, de jongens halen ook nog een 2e portie, de Japanners zelf vinden het natuurlijk geweldig maar de meiden kost het meer moeite ;0) Na het eten wordt de muziekbox weer buiten gezet en wordt er uitbundig gedanst. Het is ontzettend warm in de middagzon, maar iedereen doet mee. Daarna wordt er naar hartelust volleybal, voetbal en badminton gespeeld. De kinderen vereeuwigen allemaal hun hand met verf op de wand van het gebouw en hiermee is de schilder ook klaar. Veeeele foto`s worden er gemaakt en na het officiele gedeelte vertrekt de groep zo tegen de klok van 3 uur weer. Wij blijven nog zitten, babbelen met enkele van de kids nog wat na en dan staan ineens 2 meisjes uit onze klas voor onze neus. Ze hebben ons bij het voorbijlopen gezien, en komen even hallo zeggen. We babbelen nog even verder en dan keert de rust weder, ze zijn allemaal moe en voldaan. Wij besluiten het hier ook bij te laten voor vandaag, en niet terug te komen voor het avondeten. We hebben goed gegeten, en zelf nog een paar sneetjes toastbrood en 2 plakjes kaas in de koelkast beneden liggen, dat moet genoeg zijn voor vandaag. Jana komt nog op het goede idee 2 eieren mee te nemen, dus dat wordt een welkome afwisseling. Maar helaas… ons plan gaat niet op! De stalen hordeur naar de bovenste etage is op slot… opa is blijkbaar op pad en van deze deur hebben we geen steutel. Ook bij de familie op de 1e verdieping is niemand thuis. Jana loopt gelijk terug naar het weeshuis om te kijken of Indira er nog is. Zij is de huishoudster en zoals al eerder vermeld, helpt ook bij de kinderen. Jammer genoeg is zij er ook niet…hm… we gaan op het balkon van de familie zitten en proberen in de tussentijd een plan te maken wat we morgen op school kunnen doen. Na een half uur komt Indira en tegelijkertijd komt ook een van de jongens uit het weeshuis, Shishir, voorbij. Indira stuurt hem over het rijstveld in een bepaalde richting, omdat ze denkt dat opa daar is, maar nee… De buurvrouw is inmiddels ook gearriveerd en er wordt door beide dames driftig getelefoneerd. Dan probeert Shishir als een slangemens door de balustrade te kruipen en zowaar het lukt hem nog ook. We begrijpen nog niet zo wat dat ons nu kan helpen, maar op aanwijzingen van Indira loopt hij naar boven en komt even later met een sleutelbos naar beneden! Geen idee waar die verstopt was, maar ons probleem is opgelost (en dat zonder de mogelijkheid Engels te spreken…!) en we lachen met z`n allen. Omdat het nog licht is, maken we snel ons eten klaar en zetten ons nog even op ons terrras. Zo rond de klok van zessen wordt het hier donker, en dan koelt het ook flink af. Nu nog dagboek schrijven, school voorbereiden, douchen en dan ons nog steeds harde bedje opzoeken ;)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    In de lappenmand…

    24 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

    Hmmm…. deze dag begint alles behalve geweldig… wc… Afgelopen avond begonnen de maagproblemen al. Bij Jana gaat het nog wel, maar bij mij voor geen meter… Jana gaat even naar de kids om te zeggen dat we niet voor het ontbijt komen, want aan rijst met curry kunnen we op dit moment niet denken. Daarna loopt ze ook nog even naar onze school om te zeggen dat we niet kunnen komen vandaag. Als ontbijt proberen we er een wit boterhammetje met jam en een gezond bakje maag/darmthee in te krijgen. Met ons is geen land te bezeilen vandaag. Middagdutje… Jana gaat dan naar beneden om een Knorr soepje klaar te maken wat ze in de supermarkt gevonden heeft. De familie heeft ons meermaals laten weten dat hun huis ons huis is, en dat we alles mogen gebruiken. Tot dusver hadden we daar alleen nog maar gebruik van gemaakt voor het water en om iets in de koelkast te bewaren. Nu dus voor het eerst `koken`. Een klopper zou niet gek zijn maar die is niet te vinden, alleen een lepel. Aangezien het toch geen bouillon is maar een cremesoepje, is het resultaat….nou ja, niet optimaal zullen we maar zeggen ;) maar in ieder geval iets warm in onze buik en het blijft er gelukkig ook in. Kort voordat het donker wordt komt er een van de meiden (Pramila) overgelopen om te kijken hoe het met ons gaat. Uma, de moeder heeft ze gestuurd. Jana wilde zowiezo voor een paar uurtjes daar naartoe, om gelijk ook wat mee te eten want bij haar gaat het gelukkig weer. Zo gezegd zo gedaan. Na een paar uurtjes zijn ze allebei weer terug, met 3 mini banaantjes omdat ik toch iets moet eten. Eentje ging erin ;0) Op tijd in ons mandje in de hoop dat morgen alles weer beter is…

    Bijgaand stellen we onze kids voor (van links naar rechts), klaar voor een uitstapje:
    Foto 1: Sunisha (3), Shristi (4), Ujjwal (5)
    Foto 2: Loken (9), Suman (10), Shirshir (11)
    Foto 3: Harshit (11), Krishna (12), Parash (12)
    Foto 4: Raju (15), Safal (15)
    Foto 5: Barsha (13), Rima (13), Nitu (13)
    Foto 6: Deepshika (15), Pramila (15)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Nog steeds niet fit...

    25 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 25 °C

    Mijn algehele toestand is nog niet echt beter. Ook Jana heeft niet echt trek in Dal Bhat voor ontbijt, maar gaat kort even kijken. Daarna gaat ze naar de supermarkt en komt terug met een soort beschuit en honing. Dat wordt ons ontbijt en lunch.
    In de namiddag wil ik er even uit, ook om te kijken hoe het gaat, en maken we voor een korte wandeling door de rijstvelden en langs de huizen (ons huis op 4e foto). Overal zijn natuurlijk de blikken op ons gericht. Nepalezen zijn zeer terughoudend, maar als men groet met Namaste dan komt meestal wel een Namaste terug of tenminste een glimlach op het gezicht. ´s Avonds gaan we dan naar het weeshuis, ze zijn blij ons te zien en vragen hoe het gaat. We spelen een beetje, en eten een klein beetje met de pot mee… in de hoop dat het goed gaat.

    Raju (zie foto) is de oudste jongen hier en hij praat graag met ons. Het gaat niet altijd soepel, maar hij probeert het want wil graag zijjn Engels verbeteren. Vandaag vertelt hij ons zijn verhaal….de eerste die het aandurft. Hij komt uit een landelijke omgeving, waar geen straten zijn en waar je tot het eerste ziekenhuis dik een dag moet lopen. Ze onderhouden zichzelf daar door landbouw. Zijn moeder is al gestorven toen hij 1 jaar oud was, en met 11 jaar is dan ook zijn vader gestorven. Hij had een voor ons nietszeggend wondje, maar echter zonder verzorging is hij vermoedelijk aan een infectie gestorven. Hij heeft alleen een oom als familielid, en die heeft hem naar Kathmandu gehaald , contact met Uma opgenomen en Raju mocht komen. Hij is hier erg gelukkig en heeft geen plannen nog eens terug te gaan naar zijn geboorteplaats. Hij wil graag een poosje in het leger, daarna geld verdienen met hopelijk een goede job en zijn droom is ooit zelf een weeshuis op te richten, mooi.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Weer terug aan de slag

    26 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

    Vandaag weer terug in het normale ritme. Dal Bhat ontbijt, maar deze keer met bloemkool-curry als groente. Zodra de kids weer allemaal naar school zijn, gaan wij ook weer naar onze. Thema van vandaag, conversaties. Deze keer moeten de leerlingen met zijn tweeen een conversatie uitwerken. We hebben 4 thema´s, en elk paar krijgt er eentje toegewezen [zo is het ook moeilijker om af te kijke ;)]. Zodra ze klaar zijn, moet het voor de klas voorgedragen worden. Je ziet dat sommigen echt hun best doen er iets van te maken terwijl anderen het wel geloven. Bij sommigen helpen we een beetje en geven een paar punten voor hou vast. Dan is het zover en moeten ze voor de klas… De meisjes zijn nog steeds erg schuchter, spreken ontzettend zacht en draaien zich van de klas af, echter het grootste probleem is dat de rest van de leerlingen niet luistert maar kletst… We moeten elke keer weer om aandacht vragen… „Attention… please listen!“ maar het brengt allemaal niet veel. Het is ontzettend vermoeiend vandaag… een kop als een ketel… Om bij te komen gaan we eerst maar even een blokje om en kopen mandarijnen voor onze kids. We geven ze graag extraatjes en zeker dingen die ze normaal gezien niet of nauwelijks krijgen.
    We steken weer over van ons huis naar de kids, en nemen een kleurboek mee voor de kleintjes. Waar we niet mee gerekend hadden is dat alle jongens, zelfs de grootste, erbij komen zitten en willen kleuren, een prachtig gezicht :)
    Uma is opgewonden deze middag, want haar zoon en dochter zijn weer in aantocht. Die waren een paar weken geleden samen met haar naar de familie op het platteland gegaan, en nog wat langer gebleven. En ja hoor, kort voor het eten komen ze inderdaad aan. We worden door beiden hartelijk begroet. Ze zijn beide volwassen en wonen in de buurt. De dochter is getrouwd en heeft haar kleine dochtertje van 5 ½ bij zich. We zijn blij dat ze zo goed Engels spreken, dan kunnen we de komende dagen ook eens een paar vragen stellen. We krijgen thee en moeten een of andere zoetigheid proberen. Kort daarna wordt voor ons alleen ook nog een soepje gemaakt… oh jee… en straks ook nog normaal eten?! We besluiten de mandarijnen maar tot morgenochtend te bewaren. Deze keer eten we niet met de kids mee, maar moeten we wachten tot ze klaar zijn, want we moeten met de familie samen eten vandaag.
    Na het eten steken we ons hoofd nog even op de jongenskamer binnen. Een paar zijn nog steeds bezig met kleuren [dat wordt een meesterwerk ;0)] en van degene die klaar zijn, hangen we het op aan de (kale) muur. Bij de meiden horen we muziek… Die oefenen met de 2 oudste jongens (!) een dans, die ze op de aankomende feestdagen willen opvoeren. Applaus, want dat ziet er al super uit :0)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    De bouw van...

    27 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 24 °C

    Vanmorgen zijn de kinderen weer al druk in de weer voor het ontbijt. Twee zijn bezig een stukje grond om te ploegen, want daar willen ze graag curry (groenten) aanbouwen. Een paar andere jongens proberen kuilen in de grond van de speelweide te 'boren'. Hier worden dikke bamboepalen ingeplaats die met kiezelstenen en grond vastgezet worden. Wat moet dat worden vragen we ons af... ? Ze willen een schommel maken, wat we een super idee vinden, daar hadden we zelf ook al over nagedacht want zo af en toe komen we hier idd een zelfgemaakte schommel tegen. We helpen om een klein rond bloemenbed weer weg te maken omdat het nogal in de weg ligt. Met de kleinsten maken we nog een ronde vuil ruimen, want dat is hier echt een probleem en veel belandt gewoon op de vloer ipv gelijk in de afvalbak.
    Op school vallen we terug op iets wat we al eerder uitgetest hebben... We lezen een verhaal voor, en stellen daarna 10 vragen die ze schriftelijk moeten beantwoorden. Vandaag loopt het echt goed, dat mag ook wel eens ;-) Daarna gaan we lekker even een eind wandelen en komen toevallig aan een grote supermarkt voorbij, waarover ze ons hadden geinformeerd. Ook al hebben we niks nodig, we lopen op het gemakje alle schappen langs want we zijn nieuwsgierig wat er zoal toch te verkrijgen is. Zoals bij elke supermarkt waar we tot noch toe waren is er een grote selectie aan müsli en cornflakes, alleen melk hebben we nog nergens gezien... Veel zoetigheid, de nodige huishoudswaren en drogerijartikelen. We zijn verbaast over wat ze hebben, bv. Garnier dag/nacht creme kan men hier kopen! Maar wie kan zich dat hier veroorloven?? De prijzen voor zulke dingen zijn omgerekend gelijk aan de onze en soms zelfs nog duurder... Geen idee hoe dat kan. En een mens zou het bijna vergeten, maar de prijzen voor levensmiddelen en drogerijartikelen zijn gezien het gemiddeld inkomen in Duitsland erg goedkoop. We gaan uiteindelijk met een grote zak snoep voor de aankomende feestdagen, naar buiten.
    's Middags hebben we een lang gesprek met Himal (de zoon des huizes) over wat ons de aankomende feestdagen zo te wachten staat, wat de tradities zijn en meer over de geschiedenis van het weeshuis. Meer details hierover op een later tijdstip.
    Na het eten eerst maar even de beentjes van de vloer, want er wordt eerst met z'n allen een ronde gedanst. Daarna werken de dames nog verder de choreografie uit voor een nieuwe dans met z'n vieren.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Bemesten...

    28 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag de laatste schooldag voordat het festival begint. We doen een half uurtje een oefening uit het leerboek en sluiten af met een half uurtje puzzelen. Dan is het vakantie tot 7 november, ook voor onze kids.
    Vrijdag komen de kinderen altijd eerder uit school. We gaan er naar toe en kijken wat er zo nog op het programma staat. We spelen wat met de bal, eten een kleine portie chinese noedelen, en we geven de kleinsten een paar gifgroene rubbere kikkers in een opblaasbaar zwembadje, wat we van thuis meegebracht hebben (een succes). Dan komt het decoratiemateriaal voor het feest tevoorschijn, vele dingen worden opgepoetst en afgestoft en in een hoek van de slaapkamer van de grotere jongens opgesteld. Even later wordt nog een andere actie gestart, we weten nog niet wat het is maar Jana gaat mee en ik blijf bij de kleinsten. Meerdere kinderen en Indira gaan met een emmer en grote manden voor op de rug op pad en trekken over het veld. De vraag is echter, wat gaan ze halen?? Ze lopen naar een huis, maar de bewonders zijn er blijkbaar niet. Terwijl Indira probeert ze telefonisch te bereiken, klimmen de jongens in een boom en stelen de rijpe vruchten (geen idee wat het is...). De hond vindt dit natuurlijk maar niks en zou het liefst uit zijn kooi breken. Naast de kooi is een mini stal met een koe (koeien zijn hier helig en mogen niet gegeten worden). Dan komt het… Indira heeft blijbaar groen licht gekregen… ze mogen verse mest meenemen wat voor het veldje is waar ze de groenten willen gaan verbouwen. Echter, alles wat ze bij hebben is een hakker en de manden en emmers. Maar Indira begint er aan, en maakt de mest eerst met de hakker los. Dan worden de emmers gevuld, met behulp van de hakker en… de blote handen. De grotere dragen de manden op de rug, maar met ondersteuning van een sjaal die om het hoofd gebonden wordt. Ik zie de eerste terugkomen en dan komt ook Jana met een volle 10 kg emmer en een gezicht van… ;0) Alles wordt op het veld leeggekipt en dan gaan ze weer. Ik ga nu ook mee, want ik kan ze toch niet alleen laten ploeteren. De volgende lading… Vooral de emmers waar de mest weinig stro bevat zijn erg zwaar. Een van de jongens komt niet ver, de emmer is veel te zwaar voor hem dus we helpen. En we gaan nog eens terug. Indira haalt nu nog de verse mest direct uit de stal, lekker lekker ;0) Midden op de weg ligt ook nog een hoop, hop, die gaat er ook nog in. En alles handarbeid ;) Na gedane arbeid gaat we toch eerst maar even terug naar ons om handen en voeten gronden schoon te maken. Iedereen loopt hier alleen maar in slippers rond, inclusief wij, dus dat is zowiezo extra poetsen elke dag. En die broeken... sniffel sniffel... die gaan ook gelijk in de (hand)was.
    Bij ons wordt door de jongste zoon het huis net versierd. Hij woont bij ons op de etage en is voor het feest naar huis gekomen. Hij hangt vele lichtkettingen op en is niet de enige. Zodra het donker wordt zien we overal de kleurrijke lichtjes fonkelen (het heet niet voor niks lichtfeest).
    Tijd voor avondeten, dan nog even kletsen en dansen bij de oudsten.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Boys day – Pashupatinath tempel

    29 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag is zaterdag. De dag begint met enige werkzaamheden. Raju is sinds gisteren aan het schilderen, de kleinere kinderen verdelen de mest die we gisteren op het land gegooid hebben en 2 meiden maken alle bloempotten schoon en smeren ze daarna met een terrakotta kleur in (combi van poeder en water) om een beetje eenheid te creeren. Wij gaan aan de slag in 2 kleine ronde bloembakken, waar binnenkort nieuwe plantjes in moeten komen en werken de mest in de grond in een lange border. Het is inmiddels al 10 uur en nog geen ontbijt? Hm, vreemd... Jana wil eigenlijk net terug naar ons om een wasje te doen, maar dan komt ineens een motor aangereden. Het zijn Vishal van onze organisatie en een Kroatische fotografin. We zijn haar toevallig al tegen het lijf gelopen toen we met Nabin op toer waren voor onze matrassen. Ze is hier 2 weken, en brengt alle projecten van de VSN organisatie in beeld, zowel met foto´s als film. VSN wil dit materiaa dan waarschijnlijk op hun website gaan gebruiken. Ze heeft enige dingen meegenomen voor de kinderen (schriften, pennen, kneedgum, scharen) en daarna worden de nodige kiekjes geschoten en moeten wij voor de camera ook nog ons zegje doen over ons vrijwilligerswerk hier en ons weeshuis. Nadat ze alles en iedereen heeft vastgelegd vertrekt ze weer, en kunnen wij eindelijk eten :0)
    De kinderen hadden we beloofd vanmiddag wat te ondernemen. We willen graag een nabijgelegen tempel bezoeken, de Pashupatinath oftwel monkey tempel, genoemd. Moet zeer de moeite waard zijn, en deze tempel ligt aan een rivier, waar de doden verbrand worden (Hindu traditie). Jana kan het zich nog heel goed voor de geest halen, dus het moet de nodige indruk gemaakt hebben. Aangezien de meiden niet zo graag met de kleineren jongens op pad willen, en zowiezo verder hun cultuurprogramma voor het komende festival willen instuderen, gaan we met de jongens op pad. Safal wordt door de zoon des huizes meegestuurd, omdat hij Engels kent en beter de weg weet. We lopen langs de onverharde wegen en aangezien het lang niet geregend heeft, vliegt het stof ons danig rond de oren. Het mooie is dat Lucky, de hond, met ons meeloopt en ons de hele middag begeleid :) Na een half uurtje bereiken we dan de tempel. Als toerist moeten we entree betalen, die wordt gebruikt voor het behoud van de tempel. Dan komen we erachter dat we niet door de officiele ingang mogen, omdat we geen Hindu´s zijn. Gelukkig ligt de andere ingang er vlak bij, maar in dat ene gedeelte van het tempelcomplex mogen we dus niet binnen. Deze tempel is duidelijk anders als de voorgaande die we gezien hebben. Het is dan ook het eerste echte Hindu tempelcomplex dat we bezoeken, en zoals we later ervaren, het grootste van Nepal. Het complex bestaat uit vele kleinere tempels, heiligdommen en vele typische bedevaartgangers met lange haren, baarden en beschilderde gezichten. Ze zitten in hun spaarzame gewaden te wachten op toeristen die een foto willen, weliswaar alles alleen maar voor geld. Later zien we op een binnenplaats de schrikbarende omstandigheden waarin ze wonen... dat is niet echt in woorden te beschrijven. Er zijn hier zowiezo veel meer armen en bedelaars. Helaas komen we niet in de grootste tempel binnen... Safal leidt ons langs het water en we zien de verbrandingsplaatsen van de doden. Hindoeisten worden in doeken gewikkeld als ze sterven, en dan op een houtstapel in bijzijn van familie verbrand... daar krijgen we toch wel even kippevel van en ook de jongens zijn stil en onder de indruk...
    Op de terugweg kopen we dan nog wat lekkers, want alle snoepjes en koekjes die we meegenomen hadden zijn inmiddels al opgepeuzeld. Dan snel richting huis, want het wordt al snel weer donker. Daar komen we als geroepen, Uma wenkt en we zien enkele blanken. Ze zijn van een Franse organisatie uit Thionville (welbekend van de trips van en naar NL), die 4 kleinere scholen in de omgeving ondersteunen. De begeleider brengt ze hier voorbij in de hoop ook een donatie voor het weeshuis los te krijgen. Ze stellen veel vragen om zich een goed beeld te kunnen vormen. We proberen alles zo goed mogelijk uit te leggen en te beantwoorden en maken natuurlijk reclame, wie weet helpt het :0)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Diwali feestdagen (1)

    30 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 26 °C

    Jana is niet fit, keelpijn en flink aan het snotteren dus ze besluit deze morgen niet mee te komen. Ik neem een paar knutselspulletjes mee om zelf armbanden en kettingen te maken. Dat komt weer goed aan en iedereen stort zich er letterlijk op! Delen is moeilijk en ik probeer toe te zien dat iedereen een gelijk aantal heeft, maar moet ook de kleinsten helpen dus helemaal lukken doet het niet. Maar, eind goed al goed, het eindresultaat zijn blije gezichten en voor bijna allemaal een leuke creatieve armband of ketting.
    De voorbereidingen voor het feest zijn in volle gang. Er wordt nog driftig geoefend. Moeder Uma en dochter Shova bereiden een lekkernij voor, Pani Puri. Een gebakken ´opgeblazen´ bolletje dat een beetje gevuld wordt met een mix van gekookte aardappelen, uien, chili en speciale kruiden. Dan komt er nog een hoop vocht overheen, wat een mix is uit water, chili, kruiden en nog iets zoetigs. Klinkt misschien niet fantastisch, maar ik vond het geweldig ;0)
    Vanaf 17 uur is het dan zover. Jana is ook gekomen en wij slaan alles met veel interesse gade. Er worden lichtkettingen opgehangen, kleine schaaltjes gevuld met zonnebloemolie en een stukje lont erin gelegd (eigen kaarsjes), dan wordt er een weg naar elke ruimte geschilderd. Daarop komen ´voetstappen´ zodat godin Laxmi haar weg vindt naar elke kamer. De meiden tekenen een figuur op de vloer dat met veel liefde wordt gevuld met kleurrijk poeder (dat ze gebruiken voor hun tika) en bloemblaadjes, dat wordt een kunstwerk. Uma gaat klingelend met een belletje en een soort wierooksvat door alle kamers. In één van de kamers wordt een ceremonie hoek gemaakt. Er staan vele offergaven opgesteld, appels, bananen, rijst, bloemen en een bord met vele biljetten kleingeld. Dan komen alle binnen en spreken samen een gebed uit. Eén voor één strooien ze dan bloemen richting de verschillende goden, en buigen met het voorhoofd tot op de grond. Wij hebben deze keer ook een tika gekregen, een teken voor vrede. Deze keer bestaat de tika niet uit een klein kleurig puntje, maar uit rijst vermengd met water en rode kleurstof, wat dan op het voorhoofd wordt aangebracht. Er worden bloemblaadjes over het hoofd gestrooid en Himal geeft alle kinderen een klein beetje geld. Dat is voor goed geluk, en als men dat in zijn portemonnaie behoudt dan komt er in de toekomst meer geld in het laatje. De jongens trekken nog een jas aan, maar de meiden doen prachtige kledij aan. Dan is het tijd om op toer te gaan, en op verschillende plaatsen hun dansen ten uitvoer te brengen. Eigenlijk wilden we deze avond met hun meegaan, om dat ook eens mee te maken hoe dat verloopt, maar ze willen blijkbaar een heel eind weg en we worden door Uma en haar dochter gevraagd om te blijven eten. Naja, het is ook eigenlijk voor de kinderen bedoeld, en morgen gaat het de hele dag nog verder dus misschien krijgen we er daar dan iets van mee. Na het avondeten gaan wij terug naar ons huis en kunnen vanaf het terras de verschillende groepen kinderen zien en horen. Hier en daar wat vuurwerk en de nodige knallers, bijna alle huizen verlicht en de kinderen hoor je zingen. Bij ons huis, wat niet aan een weg ligt, komt toch ook een groep meisjes voorbij. Die krijsen gelijk "Germany!?! Orchid School!... blijkbaar zijn ze van onze school. We moeten natuurlijk gelijk meedansen. Als de zoon van onze opa naar beneden komt en ons ziet dansen weet hij niet wat hij ziet ,0) Hij rent gelijk terug naar boven en komt terug met de camera. Zelfs opa komt naar beneden. Na een poosje dansen bedanken we ze en geven ze nog wat geld mee, want daar is het uiteindelijk allemaal om te doen :)    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Exploring the worldNepalPengembara

    Diwali feestdagen (2)

    31 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag trekken de kinderen er nog voor de middag op los. Overigens nemen ze daarbij ook de hele tijd een zware box mee, waarmee ze hun muziek kunnen afspelen. Daarmee zijn ze in vergelijking met andere groepen wel speciaal! Die hebben ze vorig jaar uit de opbrengst van het feest gekocht, niet slecht.
    Terwijl de kinderen onderweg zijn willen Uma en haar dochter wat speciaals bakken, iets wat bij het festival hoort blijkbaar. Ze noemen het brood. 2 dagen geleden zijn ze al met de voorbereidingen begonnen en hebben rijst gewassen, in de zon laten drogen en dan tot meel verwerkt. Daarvan wordt nu een redelijk vloeibaar deeg gemaakt. In een soort wok wordt olie warm gemaakt, en dan wordt het deeg in een ronde in olie gebakken. We mogen natuurlijk proeven en het doet me een beetje denken aan oliebollen... mmmmm :) Na een poosje overnemen wij het bakken en het eindresultaat zijn 2 megagrote pannen vol met ´brood´.
    Onze kids zouden als het goed is hun laatste optreden bij ons in de buurt doen. Aangezien ze niet in zicht zijn, gaan we zelf een toer door de ons inmiddels bekende straten doen en komen verschillende groepen tegen. Net terug, komt ook bij ons huis toch nog een groep jongens voorbij en ze zijn zeer volhardend ;) Natuurlijk moeten we weer mee dansen. Dan komen een paar van onze kids een jas halen en laten weten waar ze op treden. We gaan mee en dat was een goede keus. Hier moet een rijke familie wonen... groot huis, grote auto en als we door de voordeur kijken zien we een reusachtige woonkamer. De meiden draaien hun programma voor de zoveelste keer af, maar nog altijd vol overgave. Tot slot komt een groot dienblad met de nodige lekkernijen en het gewenste geld. Dan bij de buren nog eens hetzelfde programma, want die hadden het blijkbaar gevraagd of ze nog langs konden komen. Hier dan meer publiek, want de hele buurt schijnt zich hier te verzamelen. Het is bijna 23 uur en berekoud, maar onze meiden dansen nog altijd op blote voeten en in hun lichte jurken zonder mouwen... Dan is het genoeg geweest voor vandaag en dat is maar goed ook, want de kleinsten is de vermoeidheid van het gezicht af te lezen.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • 2025© FindPenguins
  • Utama
  • Mengenai kami
  • Penjejakan kumpulan
  • Akhbar
  • Terma
  • Privasi & Cookies
  • Pusat Bantuan
  • Cetakan