Nepal

October - November 2016
A 38-day adventure by Exploring the world Read more
  • 43footprints
  • 2countries
  • 38days
  • 237photos
  • 0videos
  • 6.9kkilometers
  • 6.7kkilometers
  • Day 1

    Onze Blog!

    October 9, 2016 in Germany ⋅ ⛅ 10 °C

    Een sabbatsjaar... vele reisplannen... familie, vrienden en collega´s die allemaal in contact willen blijven, en willen horen wat we zo allemaal beleven. Op individuele basis is dit natuurlijk onbegonnen werk. Daarom hebben we besloten iets centraal bij te houden.
    Tot dusver hebben we op al onze grotere reizen een dagboek bijgehouden, dus dachten we, i.p.v. handgeschreven, deze keer dan maar electronisch in een blog proberen. Maar dan begint het al, welk portaal kunnen we daarvoor het beste gebruiken? Het aanbod is ook hier groot. Wat kunnen ze allemaal, is het zeer gecompliceerd, wat zijn de kosten? En dan niet te vergeten het taal probleem. Theoretisch zouden we in 3 talen moet posten, maar in ieder geval minstens 2 talen. Kunnen we dat op de één of andere manier verbinden, zodat we tenminste niet elke keer ook nog alle foto´s dubbel moeten opladen? We vinden helaas niets wat past :( Uiteindelijk besluiten we FindPinguins te nemen, nog niet zozeer omdat we oneindig veel opslagplaats kunnen gebruiken zonder dat men hier voor betalen moet, maar meer omdat je hier geen lid moet worden om de blog te kunnen volgen, zoals dat b.v. bij Facebook of Blogger wel het geval is. En wat ons hier ook wel bevalt, is dat je op een wereldkaart je ´voetstappen´ achterlaat, zodat de route goed in beeld gebracht wordt. Het enigste nadeel dat ook bij deze aanbieder geldt, we moeten 2 afzonderlijk blogs maken, omdat we geen oplossing vinden voor de verschillende talen. Dus voor degene die Nederlands willen volgen deze link, 
    https://findpenguins.com/angeliqueroctus
    en voor diegene die hun Duits wat op willen vijzelen ;0) deze link
    https://findpenguins.com/janakramer

    We kunnen natuurlijk niet precies zeggen hoe vaak we iets nieuws posten, omdat dit zeer afhankelijk is van waar we zijn, de situatie, internet beschikbaarheid, etc. Daarom stellen we voor af en toe gewoon eens een kijkje te nemen om te zien of er weer al iets nieuws gemeld is. Het begin is er nu gelukkig :0)

    Veel leesplezier!
    Read more

  • Day 2

    Sociaal project in Nepal…waarom?

    October 10, 2016 in Germany ⋅ ⛅ 9 °C

    Eens helmaal iets anders doen, dat was een grote droom. Geen kwartaal- en jaarsluitingen, geen projecten coordineren, niet aan fusies, verkopen of systeemveranderingen werken… Het beste iets doen in het sociale bereik, met mensen, zonder emails en telefoonconferenties. Het sabbatsjaar stelt ons nu in staat dit ook daadwerkelijk te doen en om te zetten. Het beste gelijk met een sociaal project beginnen, in een geheel andere wereld duiken om het hoofd eens helemaal vrij te krijgen. Maar ja, wat en waar? We worstelen in internet door de vele hulporganisaties die er op dit gebied bestaan... te vele. We besluiten ons eerst bij de groten te orienteren, om een beter inzicht in de mogelijkheden te krijgen. Hulpprojecten zijn er over de hele wereld, vooral in de arme regionen van Azie, Afrika en zuid-Amerika. We moeten beslissen naar welk land we willen, om de zoektocht ietwat af te vereenvoudigen. Misschien een land waar we al waren, zodat we ongeveer weten wat ons te wachten staat? Daar hebben we natuurlijk al einige op onze lijst staan. Jana heeft op haar lijstje nog een hele mooie staan, die ik graag nog aan het mijne zou willen toevoegen…. Nepal. Ze was daar 15 jaar geleden met een groep vrienden en ze hebben daar 3 weken rondgetrokken. De verhalen van deze reis komen regelmatig weer boven water als we elkaar zien, en zelfs het contact met een van de gidsen is over al die jaren gebleven, zeer beindrukkend als ik dat allemaal zo hoor. Enerzijds vanwege de cultuur, religie en natuur, maar voor hun toendertijd natuurlijk ook omdat het de eerste reis buiten Europa en noord-Amerika was, een hele ervaring. Nepal telt helaas nog altijd tot de één van de armste landen van de wereld. Meer als de helft van de mensen is analfabeet! Het schoolsysteem is over de laatste decennia wel uitgebouwd, maar het is nog steeds lang niet genoeg voor ieder kind, vooral op het platteland. Sinds de afschaffing van de monarchie 10 jaar geleden, heerst er dan wel een democratisch systeem, maar een stabiele regering hebben ze in al die jaren ook nog niet weten op te bouwen. Het land komt slecht vooruit. De buurlanden Indie en China willen helpen maar ook steeds meer invoed, dus dat willen ze ook niet. De aardbeving van 2015 heeft ontzettend veel schade toegebracht, vooral op het platteland. Al met al reden genoeg waarom dit land ondersteuning en hulp goed gebruiken dan. Daarmee is onze keuze gemaakt, het wordt Nepal. We stoten via een Nederlandse site op een organisatie die zich alleen op Nepal focussed: Volunteer Society Nepal (VSN). Hoe lokaler, des te kleiner de organisatie en daardoor veel directer. We komen in contact met Jasper. Hij heeft zelf als vrijwilliger een project gedaan bij deze organisatie en was zo aangedaan, dat hij er zijn werk van gemaakt heeft en nu probeert deze organisatie in Nederand te promoten. Dit heeft nu al tot gevolg dat een groot deel van de vrijwilligers uit Nederland komt. In totaal krijgt de organisatie zo´n 100 vrijwilligers uit verschillende landen. We duiken er dieper in, en proberen ons een beeld te vormen wat de organisatie allemaal doet en welke projecten ze momenteel hebben. We willen graag in een klein weeshuis werken, en dan op school nog een beetje Engelse les geven. Het is helemaal top, want we kunnen zo flexibel zijn als we zelf willen en er wordt met al onze wensen rekening gehouden. En mocht ons dan toch iets niet bevallen, project of gastfamilie, dan kunnen we voor oord altijd nog wisselen. Het goede van deze organisatie is ook, dat ze open zijnd over onze bijdrage en dat we daardoor ook weten waar het geld naar toe gaat, want we willen niet dat er teveel ´onderweg´ blijft hangen. We gaan er voor!Read more

  • Day 5

    Baden-Baden/Frankfurt - Vertrek!

    October 13, 2016 in Germany ⋅ ⛅ 9 °C

    13 oktober 2016, de dag dat ons grote avontuur begint!
    Om 10 uur worden we opgehaald door Marlies en rijden we met volbepakking mooi op tijd naar het station. Maar wat staat ons daar te wachten? Overal politie, het volledige station geblokkeerd, en er staat een grote mensenmenigte... ohjee. Jana springt uit de auto en vraagt na... wij zien hoe ze de handen voor haar gezicht slaat... geen goed teken dus. Als ze terug in de auto is vertelt ze dat het station geevacueerd is en er voor onbepaalde tijd geen treinen op dit traject rijden! Kort paniek, maar Marlies reageert gelijk en zegt "dan rijden we naar Frankfurt". En zo gezegd zo gedaan. Bij deze nogmaals bedankt Marlies!
    Zo rond de klok van 12 arriveren we al op de luchthaven en kunnen het op het gemak doen.
    Kort na 3 uur 's middags gaan we dan de lucht in. Nog een korte tussenstop in Istanbul en dan verder naar onze eindbestemming, Kathmandu!
    Read more

  • Day 6

    Aankomst Nepal - Kathmandu

    October 14, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 18 °C

    Het wordt langzaam licht… prachtig om zo een zonsopkomst mee te maken. En het uitzicht wordt alleen nog maar mooier, want we zien de Himalaya verschijnen (zitten gelukkig aan de juiste kant in het vliegtuig :) ). Wat een indrukwekkend schouwspel om de besneeuwde giganten te zien opduiken, met natuurlijk als hoogste berg ter wereld de Mount Everest met zijn 8.850 meter!

    We landen (helaas zonder slaap...) tegen 3 uur 's nachts oude tijd. Voor het verkrijgen van ons visum hebben we geduld nodig, zoals we helaas al vaker ervaren hebben. Maar, onze pick-up werkt gelukkig goed, en na 20 min rijden 'onze' Pepsi Cola wijk in. Hier verblijven we de komende weken bij een gastgezin en we gaan hier ook vrijwilligerswerk doen.
    Read more

  • Day 6

    Onze gastfamilie in Pepsi Cola

    October 14, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 19 °C

    Ons huis er van de buitenkant goed uit, maar de ontvangst is nu niet echt je van het. Er lopen verschillende mensen rond, maar niemand stelt zich voor, leidt ons rond of vertelt iets over hoe hier de dagindeling uitziet… beetje vreemde bedoening.
    We kunnen min of meer gelijk aanschuiven voor het ontbijt, en krijgen daar van 2 andere vrijwilligers (Emil uit NL en Jan uit Tahiti) dan gelukkig een beetje informatie. De vader des huizes is momenteel op een business trip in Koeweit. De moeder met de jongste 2 kinderen is nog bij familie op het platteland vanwege het festival. De twee oudere dochters, tieners, zijn er wel maar we vragen ons af wie al die andere mensen dan nog zijn die hier in huis rondlopen… Blijkt een tante te zijn, af en toe komt de man ook een kijkje nemen en hun kinderen schijnen het hier ook wel naar hun zin te hebben. We zijn nog een beetje verward na zo`n lange dag… Na het ontbijt worden eerst de rugzakken uitgepakt. We moeten wel creatief zijn, want in de kamers zijn alleen bedden en geen kasten noch haken. Maar okay, bedden genoeg, dus die benutten we dan maar ;0P
    Read more

  • Day 6

    Op verkenning - Grootste stupa Nepal

    October 14, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 23 °C

    's Middags worden we opgehaald door een werknemer van de vrijwilligersorganisatie VSN (http://volunteersocietynepal.org/), in Nederland gepromoot door ISH (http://www.vrijwilligerswerknepal.eu/) . We lopen een beetje door de wijk en bekijken de school, weliswaar alleen van de buitenkant, want het is de voorlaatste dag van een 7-daags Hindu festival (vergelijkbaar met kerstmis). Dan stoppen we bij een klein weeshuis. We ontmoeten de "mama" van het huis en enkele van de 16 kinderen die hier verblijven. We nemen afscheid en zeggen tot snel ziens :)
    Dan gaan we naar het kantoor van VSN. We ontmoeten Dinesh, de directeur, en bespeken in het kort het verloop van de komende dagen. Nabin, een jonge medewerker, zal onze leraar en gids zijn voor de komende 3 introductiedagen. Hij heeft een taxibusje gehuurd en samen met een andere vrijwilliger (Dave uit Australië) rijden we richting centrum, waar we ons door het drukke verkeer moeten worstelen. Daar aangekomen lopen we dan door enkele straten met vele kleine winkeltjes, gaan lunchen en dan het hoogtepunt van de trip, een bezoek aan de Bouddhanath (Bodnath) Stupa (World Heritage). Dit boeddhistische heiligdom is de grootste Stupa van Nepal. Vooral in ballingschap levende Tibethaner omcirkelen de 40 meter hoge Stupa, draaiend aan alle gebeds´molens´die ingebouwd zijn in de wand en daarbij mompelen ze continu hun Mantra. Na de annexatie van Tibet door de China vluchtten vele boeddhistische monniken naar Nepal en met name Kathmandu, waarna ze zich voornamelijk in Bouddah vestigden; het wordt niet voor niets 'klein Tibet' genoemd. Bodnath is tegenwoordig een bedevaartsoord voor boeddhisten uit de hele wereld. In de omgeving zijn vele kloosters, waar boeddhisten uit aziatische en westerse landen leven. Dave uit Australie is boeddhist, en wil zich een paar maanden in zo´n klooster terugtrekken. Hij verhuist nu eerst naar een andere (boeddhistische) gastfamilie.
    Read more

  • Day 7

    Introductiedag 1

    October 15, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 23 °C

    Dag 3
    Vandaag onze eerste introductiedag met Nabin. Om half 11 beginnen we met onze eerste les Nepalees :0) Hoe heet ik... En jij?... Waar kom je vandaan?... Ik/Jij, hij/zij… enz. Na de les is het eerst tijd voor lunch. Aangezien het de afgelopen week festival was, en het restaurant vandaag voor het eerst weer open is, moeten we eten wat de pot schaft ;) (harde noedels met een beetje groenten en wat kipstukjes). Dan vertrekken we richting Patan, een aangrenzende stad die blijkbaar de mooiste Durban Square (tempelplaats) zou moeten hebben. We rijden er naartoe met een lokale bus… een hele ervaring ;) Een busplan hebben ze hier niet, maar ze weten dat er elke zoveel minuten een moet komen. Een busbegeleider schreeuwt bij aankomst de richting/eindstation aan de wachtende menigte. Anders dan bij ons, er worden zoveel mensen meegenomen als gaat. Zittend is het okay, maar staand bijna een onmogelijk opgave bij deze wegen… functionerende schokdempers hebben de bussen al lang niet meer… Helaas is er voor ons geen zitplaats meer, dus proberen we ons dapper staande te houden. Als er hier al asfalt is, dan zijn er meestal lange onderbroken stukken met vele diepe putten, stenen, en wat voor andere hindernissen al niet meer. Verkeersregels kennen ze hier blijkbaar niet. Inhalen zowel links als rechts, afslaand verkeer moet zich een weg zien te banen door de wirwar van auto´s, bussen en de vele motors en scooters. De tegenliggers moeten op de rem om geen deuk op te lopen en er wordt veel getoeterd. We ondergaan het met een glimlach, ze zijn het hier zo gewend blijkbaar en noemen het vanaf vandaag ´georganiseerde chaos´ ;)
    In Patan gaan we naar de Durban Square met al zijn tempels en paleizen. Deze stammen uit het 17 Jh., werden echter bij de verovering door de Hindoeisten en later na de grote aardbeving in 1934 leeggeroofd en vernietigd. Ook bij de laatste aarbeving zijn ze helaas ook weer gedeeltelijk betroffen. Je ziet het aan de vele afrasteringen en stutpalen. Er wordt overal gerestaureerd dankzij hulp uit internationale geldfondsen. Heel toevallig treffen we Jan weer, de vrijwilliger. Hij heeft 4 weken in een hoger gelegen landelijke regio Boedistische monikken Engels les gegeven. Nu heeft hij tijd, verblijft een paar dagen in Kathmandu om de stad en omgeving te verkennen voordat de reis weer verder gaat en hij in het Annapurna gebergte langere tijd gaat trekken. Hij sluit zich bij ons aan en samen lopen we over het gigantische plein. In een van de oude tempelgebouwen bevindt zich het beroemdste Boeddhistische & Hindoeistische religie museum van Nepal. Het herbergt vele kostbare schatten uit het verleden, en er wordt uitleg gegeven over de vele goden die ze vereren. Op de terugweg nodigen we Jan en Nabin uit voor een kopje thee om even bij te komen. In Nepal hebben ze verschillende soorten zwarte, groene en Massala (mix van kruiden en specerijen) thee`s. Daarna klimmen we nog even op een verhoging om een paar overzichtsfoto`s te schieten, we nemen afscheid van Jan en rijden met de bus weer terug. Dit keer hebben we gelukkig een zitplaats, en ook nog op de laatste rij, dus we hebben een goed overzicht en kunnen alles goed volgen ;)
    Read more

  • Day 8

    Introductiedag 2

    October 16, 2016 in Nepal ⋅ ⛅ 30 °C

    Dag 4
    Deze dag staat als eerste een gesprek met Dinesh, de directeur, op het programma. Om 10 uur worden we verwacht en vertelt hij ons in welke projecten hij ons ingedeeld heeft. Dit zijn zoals door ons aangevraagd een weeshuis en een school, maar niet diegene die we de eerste dag bezocht hebben. Deze liggen een stukje verder en dit zou betekenen dat we elke dag een half uur heen en terug moeten lopen. In principe geen probleem, maar aangezien het al vroeg donker is hier, kan het een probleem worden `s avonds de weg te vinden in de wir war van straten. We hebben eventueel ook de mogelijkheid te verhuizen, want daar is ook een gastfamilie. We komen overeen dat we deze middag een kijkje gaan nemen en dan beslissen.

    Dan onze 2e les Nepalees. We doen ons best, maar zonder te spieken is het erg moeilijk ;0) Wat wel leuk is, we proberen Nabin ook een paar basiswoorden Nederlands bij te brengen. De meeste vrijwilligers hier komen uit Nederland en hij wil daarom graag een paar woordjes leren.
    Na schooltijd gaan we weer lunchen in hetzelfde restaurant als gisteren. We bestellen alle drie Momo, deegtasjes gevuld met groenten en/of kip. Maar… het restaurant loopt nog altijd niet zoals het zou moeten na het festival, en we moeten anderhalf uur wachten op ons eten! Wat we niet wisten, momo is blijkbaar het meest gecompliceerde gerecht… geduld is een schone zaak… en tijd hebben  maar ons wachten wordt beloond want het is heerlijk en een welkome afwisseling (nu al…) van de 2x Dal Bhat per dag ;)

    Vishal, een medewerker van het buro, heeft een auto gecharterd en samen gaan we een kijkje nemen bij ons toekomstige project. We rijden ongeveer 15 minuten noordelijk over een zeer hobbelige weg. De omgeving verandert, niet meer zo dichtbebouwd en met rijstvelden (het oogsten is net begonnen) tussen de huizen. Het weeshuis ligt veel vrijer als het andere wat we de eerste dag gezien hebben, een redelijk grondstuk met 3 gebouwen erop en daartussen nog een stuk grond wat als speelweide gebruikt kan worden (dat ze van voetbal houden ervaren we al snel ). De kinderen begroeten ons ietwat schuchter maar zeer vriendelijk. De `moeder` (Aamaa in Nepalees) is er niet. Zij is vanwege het festival verreist naar familie buiten de stad, en komt pas over enkele dagen weer terug. Maar de grotere kinderen schijnen alles prima onder controle te hebben. Op ongeveer 50 meter staat een woonhuis met 3 etagen waar we naartoe zouden kunnen verhuizen. Een meisje van het weeshuis brengt ons en als we bij het huis aankomen, komt `opa` gelijk naar buiten. Hij bekijkt ons eens van top tot teen en stelt een aantal vragen die door Vishal vertaald worden. Alles goed :) We lopen naar de 3e etage waar zich 3 kamers bevinden die allemaal vanaf het terras toegankelijk zijn, en waarvan er een in gebruik is door een familielid. De sleutel van onze kamer is onvindbaar, maar we kunnen een blik door het raam werpen. Er is op de etage een badkamer met douche en toilet en `buiten` nog een wasbekken. Eerste indruk is okay, en een stuk aangenamer als onze huidige plek. De school waar we les zouden moeten gaan geven is ook gelijk naast de deur, praktisch.
    We hebben tot morgen de tijd om te beslissen of we het gaan doen. Op ons maakt alles een prima indruk, we zijn overal vriendelijk ontvangen, het ziet er allemaal een stuk hygienischer uit en de omgeving is een stuk rustiger en landelijker. Nadeel is wel dat winkels en bus/taxi haltes wel verder weg zijn.

    Terug op ons huidige adres komt de vrouw des huizes met haar jongste zoon weer thuis. Ook zei was verreisd vanwege het festival. We worden begroet en ze kookt wat voor ons. We worden door de andere vrijwilligers al gewaarschuwd dat we ons voor moeten bereiden op een vragenvuur… En wat gebeurd er, deze keer komen moeder en vader bij ons, 4 vrijwilligers, aan tafel. Dit is de eerste keer dat een gesprek met familieleden tot stand komt en inderdaad, en inderdaad, de nodige vragen worden gesteld :)
    Sofie, mid 20 uit Nederland, vertelt dat ze morgen voor 5 weken de bergen in gaat en daar een project gaat doen bij de monikken en de kinderen daar Engels bij moet brengen. Ze is in totaal 4 maanden in Nepal en doet verschillende projecten. Wat na die 5 weken komt weet ze nog niet maar flexibel blijven is het motto, en dat is ook wat de directeur ons als eerste verteld heeft. We vinden het wel ontzettend dapper voor zo`n jonge blonde en goed uitziende meid, dat ze deze ervaring op wil doen. Wij zijn eigenlijk een uitzondering, want de meeste vrijwilligers zijn alleen hier (en een stuk jonger ) en proberen contact te maken met andere vrijwilligers.
    Na deze avond staat ons besluit vast, we vertrekken! Nu iedereen hier weer thuis is wordt het nog duidelijker hoe het hier reilt en zeilt… De vrouw des huizes heeft duidelijk de broek aan, wat in Nepal eigenlijk nog ongewoon is. Ze roept en schreeuwt luid om zich heen, tegen de hond, de kinderen, eigelijk alles… ze kan blijkbaar niet anders. Dit werkt ons gelijk zo op de zenuwen en we weten dat we dit geen 5 weken gaan volhouden. Met de hygiene in de keuken en badkamers is het wel wat beter sinds ze thuis is, maar nog steeds niet om over naar huis te schrijven. En het feit dat de badkamers zowel door de familie als ook de vrijwilligers gebruikt worden, maakt het alles verre van optimaal. Ook de bedden kunnen eigenlijk niet slechter zijn als nu, en we vinden het ook wel leuk dat we straks niet met de gastfamilie, maar met de kinderen in het weeshuis mee gaan eten, `s morgens en `s avonds, dus dat wordt vast helemaal super.

    ´s Avonds hebben we stroomuitval… gebeurd regelmatig ;)
    Read more

  • Day 9

    Introductiedag 3

    October 17, 2016 in Nepal ⋅ ☀️ 25 °C

    Dag 5
    Wat Emil, de andere Nederlandse vrijwilliger daar in huis, ons al had laten weten omdat hij hier al bijna 2 weken is… zodra moeders weer thuis is wordt er stipt om 8 geontbijt en geen excuus. Dus wij zitten braaf om 8 uur en tafel en krijgen deze morgen noedelen met een kruidige saus voorgeschoteld. Zo`n warme maaltijd als ontbijt blijft wennen…
    Om half 11 hebben we onze laatste Nepalese les. Deze keer gaat het over inkopen en bus/taxi rijden. Na het voltooien van onze les gaat het weer richting restaurant voor de lunch, waar we deze keer maar een half uur moeten wachten ;)

    Bezienswaardigheid die vandaag op het programma staat is de Swayambhunath tempel. Deze bevindt zich aan de westkant van de stad, en wij zijn aan de oostkant. We wagen ons weer aan het avontuur „lokale bus“. En een avontuur wordt het… we zullen er uiteindelijk anderhalf uur over doen! We moeten 1x overstappen en komen dan in een bus terecht die de eindbestemming niet haalt… Voor ons niet duidelijk wat het probleem is, maar er wordt een minibusje aangehouden en we moeten met z`n allen hierin verder… als sardientjes… Na aankomst bestijgen we de stijle berg met de vele treden die ons bij de tempel moet brengen. Het is de oudste Nepalese tempel uit het 5e jh. De allesziende ogen van Boeddha kijken over het Kathmandu dal. Niet alleen boeddhisten maar ook hindoeisten (85% van de bevolking, en boedhisten 12 %) komen hier de zegen van de godin Hariti (beschermt alle kinderen) halen. Vanaf het platform hebben we een prachtige blik over de stad. Bergaf gaan we langs de andere kant via veeeele treden. Beneden laten we ons door een hindoe zegenen (zie foto). Voor de terugweg besluiten we een taxi te nemen, want het is al later dan gedacht. Vooraf moet altijd over de prijs onderhandeld worden, en de goede man wil van ons 2000 roepies. Veel te veel… uiteindelijk komen we 800 overeen en zijn we in een half uur door de wir war van straatjes weer terug op onze bestemming.

    We pakken onze rugzakken, want morgen verhuizen :0)
    Read more

  • Day 10

    Ons werk begint...

    October 18, 2016 in Nepal ⋅ ☀️ 25 °C

    Dag 6
    Om 10 uur worden we opgehaald door de organisatie en naar ons nieuwe onderkomen gebracht. Er loopt geen weg tot aan het huis, dus de laatste meters moeten te voet afgelegd worden. We worden welkom geheten door de vader des huizes en zijn zoon. De zoon neemt echter gelijk ook weer afscheid, want hij heeft een afspraak. „Alle verdere details dan vanavond“ zegt hij, want zijn vader spreekt geen Engels. We dumpen onze bagage en gaan dan gelijk door naar school. Een kort gesprek met een jonge leraar, en daarna worden we gelijk voor de leeuwen gegooid, want de klas wacht al op ons. We krijgen groep 8 en 9 toegewezen, zijn helemaal vrij wat we doen en krijgen geen verdere aanwijzigingen… dat wordt spannend ;)
    We bevinden ons tussen 2 festivals, en alleen de kinderen vanaf groep 9 zijn verplicht naar school te komen. De rest, inclusief leraren, kunnen zelf bepalen of ze komen. Omdat we graag samen les willen geven, worden groep 8 en 9 bij elkaar in een lokaal gezet. De kleine ruimte is goed vol, zo tussen de 25 en 30 kinderen in de harde smalle banken. We merken in het verloop van de dagen dat het aantal kinderen per dag varieert.
    Okay, wat gaan we doen, want iets voorbereid hebben we niet echt!? We stellen ons voor en vertellen een beetje over onze landen. Voorzichtig komen ook een paar vragen uit de klas… Hoe heet dit of dat op Nederlands/Duits, interesseert de meisjes en met de jongens wisselen we ons uit over voetbal superstars. Een ongelofelijke luidsterkte en onrust in de klas... We merken dat ze nerveus worden als je ze direct aanspreekt en een vraag stelt. De meisjes zijn heel schuchter maar antwoorden, echter de jongens wijzen gelijk naar een ander waar de vraag maar aan gesteld moet worden. We hadden gedacht dat er orde en respect zou heersen, maar alles behalve dat! We hebben moeite de klas enigermate stil te houden, maar krijgen het uur om… oef. Na afloop vraagt de leraar hoe het was. We vertellen hem dat er weinig discipline heerste, maar hij probeert ons moed in te spreken en vertelt dat ze hier zelden een buitenlandse vrijwilliger hebben en ons daarom eerst uitproberen, maar dat het vast en zeker snel beter wordt. Nou ja, we gaan het zien…
    Nu terug naar onze kamer en eerst maar eens uitpakken. Helaas hetzelfde verhaal als in het andere huis, geen kast, stoel, haken etc. dus we moeten inventief zijn. We maken de rugzakken leeg en kijken dan wat we dagelijks nodig hebben. Een hoek van de kamer wordt voor kleding ingericht (gelukkig alles netjes in plastic zakken ingepakt), op een ander klein stukje komen de toiletspullen en de paar keukendingetjes te liggen, en de rest wordt systematisch weer in de verschillende rugzakken ingepakt, elke heeft een eigen `taak`. Het lijkt wel een beetje op camperen :)
    Een meisje uit het weeshuis, Barcha, (vandaag niet naar school omdat wij kwamen) stelt voor dat ze ons een beetje de omgeving laat zien. We lopen in een richting waar meerdere kleine winkeltjes zouden moeten zijn en een restaurant (aangezien we zelf voor lunch moeten zorgen). Helaas… er komen donkere wolken opzetten en na 10 minuten begint het ook nog te regenen. We schuilen onder een kleine overkapping van een van de vele mini (garage) winkeltjes, maar zijn positief gestemd dat het gelijk weer overwaait. Dus niet… de wolken worden dikker en donkerder en het begint steeds harder te regenen. Barcha ziet de lol er wel van in, en vertelt ronduit over vanalles en nog wat. Na een poosje krijgen we een paar stoelen aangeboden, die we in eerste instantie beleefd afwijzen, Maar uiteindelijk kunnen we niet anders en gaan toch zitten. Na ongeveer 45 minuten wordt het eindelijk minder en besluiten zekerheidshalve niet verder te lopen maar terug in de richting te gaan waar we vandaan kwamen. Maar het zonnetje komt er weer terug door, en dus duiken we nog even een kleine supermarkt binnen om een idee te krijgen wat er hier zoal te verkrijgen is.
    Tegen half 5 komen dan de kinderen zo langzaam terug van school. Ze gaan naar een openbare school met in totaal ongeveer 1500 kinderen. Heel anders dan de „prive“ school waar wij les geven, want die is veel kleiner. Alle lessen worden hier in het Egels gegeven. De jaarlijkse contributie bedraagt zo tussen de 350 USD voor de kleinere, en 600 USD voor de grotere kinderen. Een hoop geld dus voor hier… Onze kids zijn zo langzaam allemaal gearriveerd. We maken kennis en proberen de namen te verstaan… geen makkie, dus we vragen ze allemaal hun naam en leeftijd op te schrijven zodat het voor ons (hopelijk) wat makkelijk wordt het te onthouden. Er wonen hier in totaal 15 kinderen in de leeftijd van 4 tot 15 jaar. De „moeder“ en haar zoon en dochter zijn nog steeds op familiebezoek en het is nog een beetje onduidelijk wanneer ze precies terug komen. Een dame, Indira, houdt een oogje in het zeil Maar de grotere schijnen ales prima onder controle te hebben en houden de boel draaiende. De oudere meiden koken `s morgens en `s avonds en de grotere jongens maken de keuken dan weer schoon en wassen buiten om de beurt af. Deze eerste avond praten we een beetje met allemaal, maar voornamelijk met de oudere kinderen. Ze hebben vele vragen aan ons, en wij stellen natuurlijk ook de nodige vragen om een beetje een Idee te krijgen. Na het eten krijgen we van een van de meiden een soort dagboek in de hand gedrukt, met foto`s van idolen, vrienden, spreuken en groeten. Dan beginnen ze de lokale hits te zingen, helemaal geweldig. Rond 8 uur keert de rust weder. De jongsten gaan naar bed en de rest schaart zich in een ruimte die de slaapkamer van de Aamaa blijkt te zijn, want hier staat zowaar een televisie en wordt Indische soap series gekeken. Wij zeggen welterusten en proberen voor het eerst onze douche uit ;-)
    Read more