De ultimatieve kick... I DID IT!!!

Na de rustige dag van gisteren is het vandaag tijd voor wat meer action ;0) We gaan we een kijkje nemen bij de Kawarau Gorge Suspension Bridge. Deze brug loopt over de Kawarau rivier en is de brug waar de oorsprong van het (commerciele) bungyjumpen ligt.
Bungyjumpen is geinspireerd door de Naghol ceremonie, een inwijdingsritueel op het eiland Pentecost in Vanuatu. Hier springen jonge mannen van een hoog houten plateau met lianen aan hun enkels gebonden, als bewijs van hun mannelijkheid, maar ook om de gemeenschap te verzekeren van een goede oogst aan yamwortels. Deze gewoonte bestaat daar al eeuwen. De eerste commerciele uitbater van het bungyjumpen is A.J. Hacket uit Nieuw-Zeeland, die op het eiland deze ceremonie had gezien en dit zelf wilde uitproberen en, met resultaat. Sinds midden jaren tachtig vinden op de Kawarau brug bungyjumps plaats en daarmee heeft hij een gat in de markt gevonden.
Wat niet veel mensen weten, [en dat is misschien maar goed ook :)] is dat ik één keer in mijn leven een sprong wil wagen…oh oh… Jana weet daar natuurlijk van, maar aangezien ik me nog niet echt geuit heb, is ze ook niet zo zeker of ik het ga doen. En eerlijk gezegd… ik weet het zelf ook nog niet… eerst maar eens kijken hoe het daar zo gaat, of het allemaal wel safe is en dan beslissen.
Als we aankomen blijken we niet de enigste geinteresseerden te zijn, want de parkeerplaats is goed gevuld. We stappen binnen in het grote bezoekerscentrum, waar je op grote schermen al de waaghalzen kunt zien springen. Eerst maar eens naar buiten gaan kijken. Aan de brug is een plateau bevestigd waar vanaf wordt gesprongen en via verschillende platformen kan het publiek alles volgen. We lopen een beetje verder naar beneden zodat we alles goed kunnen zien… zo langzaam begint mijn hart sneller te slaan… het ziet er allemaal zeer professioneel uit en ik krijg er zin in… dat zou toch wel gaaf zijn en dan ook nog van de brug waar het allemaal is begonnen… YES, ik doe het! …als ze nog een plekje vrij hebben tenminste want de één na de ander springt… Terug naar binnen en ja hoor, in ongeveer 3 kwartier kan ik er nog tussen. Er wordt wat uitleg gegeven, en duidelijk gemaakt dat er geen geld terug garantie gegeven wordt, dus als je uiteindelijk toch niet durft is je geld weg. Okay, so be it. Daar sta ik dan met m’n ticket in de hand… nu beginnen ineens toch wel zenuwen hoog te komen… eerst nog maar eens de blaas leegmaken en dan probeer ik me op de muziek die gedraaid wordt (op mijn eigen manier) ‚shaky shaky‘ te ontspannen en wordt door enige medewerkers lachend toegewonken. Ik moet me na een half uur weer melden. Dan word ik gewogen (voor de juiste instelling van het elastiek) en krijg mijn gewicht en mijn nummer op de hand geschreven. Het moment is gekomen… op naar de brug! Daar dans ik nog een beetje verder en neem ‚afscheid‘ van Jana die haar foto positie in gaat nemen. Op dit moment is zij meer zenuwachtig dan ik heb ik het idee ;) De muziek doet goed en ik merk dat de zenuwen verder zakken en ik krijg er echt zin in. Voor me nog einige Aziaten, enige ook met spijt…, en dan ben ik aan de beurt. Ik krijg een tuigje aan waar de boel aan vast gemaakt wordt, nogmaals wegen en dan wordt ik ‚binnen‘ geroepen. De jongen stelt een paar vragen, ter afleiding maar ook voor de instelling of ik het water wil raken of niet (te koud vandaag…), en in tussentijd worden mijn benen aan elkaar vastgebonden, het elasatiek eraan en dan „OKAY, LET’S GO!“ Ik sta op en schuifel naar het randje toe, kijk naar beneden en denk YES! Ik voel me totaal ontspannen en dan komt het… 3…2…1… Ik neem een duik en joel joooeeeehooooeeee!!!! Ik vlieg!!!! MEGAAAAA!!!! Even voel ik helemaal niets, gewichtloos…fantastisch… dan schiet ik weer naar boven… had niet gedacht dat dat zo ‚rustig‘ gaat… heerlijk, ik geniet met volle teugen :0) Dan word ik voorzichtig in een bootje binnengehaald, de jongens vragen of alles okay is maar aan mijn brede lach zien ze al genoeg ;) De trappen op en daar staat Jana…een dikke knuffel… super, ik ben zo blij dat ik het gedaan heb en verbaas me er tot vandaag nog over hoe ontspannen ik was, helemaal top! Ik krijg een spring diploma en een t-shirt, zo trots als een pauw… I DID IT :) Langzaam zakt het adrenalinepijl ook weer en na even bijkomen en een bakje koffie gaat het weer terug richting Queenstown. Daar doen we ons nog tegoed aan een echte burger (ondanks dat we geen echte burger fans zijn) want ook dat is een must in Queenstown en… het smaakt :) Al met al, een dag om niet te vergeten :0)

PS: Via deze link kun je nog wat meer foto's zien en de video van de jump. Veel plezier ;0) http://www.ididit.co.nz/vault/189892/album/187029Read more