Reset search
Oceanië
  • Exploring the world
  • Exploring the world

Oceanië

A 66-day adventure by Exploring the world Read more
FollowInsightsInsightsCalendarCalendarPhotosPhotosShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    March 11, 2017
    Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Aankomst Nieuw-Zeeland – Auckland

    March 11, 2017 in New Zealand ⋅ ⛅ 21 °C

    Na onze 6-daagse tussenstop in het multi-kulti Singapore (wordt nog gepost…), gaat het grote avontuur nu echt beginnen ;0)

    Onze A380 landt na 10 uur als een vedertje op Auckland vliegveld. De aankomst en immigratie gaat allemaal snel, maar nadat we onze bagage van de band gehaald hebben komt er nog een check, de zogenaamde „Agriculture Biosecurity“ check, en die duurt… De Nieuw-Zeelander zijn zeer streng in wat er wel, en vooral niet ingevoerd mag worden (allerhande voedingsmiddelen, planten, zaadjes, geen vuiligheid onder je wandelschoenen…in aller ernst, de vraag werd gesteld! Voor degene die zich hiervoor interesseert, meer onder: http://www.work-travel-nz.com/kofferpacken/was-…).

    We nemen de Skybus, die ons in 45 min naar de binnenstad brengt. Naar ons Backpackers hostel moeten we moeten daarna nog wel een stukje lopen en van de buitenkant lijkt het meer op een kraakpant dan op een hotel... Binnen is het eenvoudig, maar alles okay. Wij zijn met afstand de oudste gasten hier… ;-) De kamer kost 70 EUR, maar dat is gunstig hier. De jeugd, de echte backpackers, slapen in meerbedkamers nog gunstiger. In Nieuw-Zeeland zijn er onnoemelijk veel backpacker hotels, verspreid over het hele land. Ze zijn ingesteld op de grote aanstorm en hype van de laatste jaren.

    Inmiddels is het namiddag, en we lopen nog een rondje richting haven. Deze is stukje bij beetje van een industriehaven in een vrijetijds en uitgaansgebied veranderd. We eten onze eerste ‚Fish & Chips‘ :o) maar om 9 uur vallen we doodmoe in ons bedje…    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Auckland

    March 12, 2017 in New Zealand ⋅ 🌧 20 °C

    Na 12 uur slapen wordt het tijd om op te staan ;-) Helaas regent het de hele voormiddag, en niet zomaar een beetje… Dan kunnen we gelijk wat lezen en schrijven, want het heeft geen zin naar buiten te gaan met dit weer. Rond de middags gaan we eerst wat eten in een cafeetje en dan beginnen we aan onze toer door Auckland.
    Auckland is het eonomische middelpunt van Nieuw-Zeeland. Hier wonen 1,4 miljoen mensen op een lengte van 70 km (waarvan een vierde Maori/Polynesier).
    Het is geen stad die men persee gezien moet hebben, maar het heeft een paar historische gebouwen, de opvallende Skytower met zijn 328 m en een leuke haven. Waarschijnlijk zijn de vele eilandjes voor de kust, die je met een pontje kan bereiken, zeer de moeite waard. We hadden het ook op onze planning, maar aangezien het weer niet echt geweldig is, gaan we op het gemak terug en eten nog een hapje bij de Mexicaan.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Bay of Islands

    March 13, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 21 °C

    Na de check-out gaan we om de hoek in een cafeetje eerst ontbijten, want we willen daarna nog even het oude stationsgebouw bekijken (wat omgebouwd is met woningen) voordat we onze auto op gaan halen. We kopen gelijk nog een prepaid kaart voor de telefoon, om onderweg in internet te kunnen komen en te telefoneren, want we moeten natuurlijk elke dag een accomodatie vinden, en Google maps kan ons waarschijnlijk ook nog goed van pas komen. Bij de autoverhuurder aangekomen, krijgen we te horen dat we een upgrade krijgen naar een Toyota Highlander SUV, omdat onze eigenlijke toegewezen auto, een RAV4 SUV, tijdens ons verblijf door de keuring zou moeten. Zolang we er niet extra voor moeten betalen, alles prima :o) Ik word echter niet als 2e bestuurder van de auto geaccepteerd… Helaas pindakaas moeten we toch een internationaal rijbewijs laten zien, hetzij een gecertificeerde vertaling van het huidige rijbewijs. Eigenlijk is het Duitse rijbewijs, dat uit symbolen en bijbehorende gegevens bestaat niet mis te verstaan, maar het is wettelijk voorgeschreven blijkbaar.
    Jana heeft haar oude internationale rijbewijs bij (wat vreemd genoeg nog veel meer op z’n Duits is als het normale…zoveel voor internationaal??), maar ik heb er geen en wil/moet natuurlijk ook rijden in die vele weken. Jana had gelezen dat een vertaling snel per email aangevraagd kan worden. Maar dit buro is hier in Auckland, en dicht in de buurt van waar we zijn, dus we besluiten dan maar direct daar naar toe te gaan. In ongeveer 40 minuten heb ik voor 60 NZ$ mijn vertaling in de hand. Nu weer terug naar de autoverhuurder om het contract aan te laten passen. Jana vraagt in de tussentijd gelijk nog even om de auto vanbinnen schoon te maken, want dat was duidelijk nog niet gebeurd… dan snel de bagage uit het hotel ophalen en dan zijn we eindelijk onderweg… op naar de Highway.

     De Highway is hier lang niet altijd een snelweg. Alleen om het knooppunt Auckland is het 4-sporig, maar dan verandert onze Highway 1 richting noorden in een gewone rijksweg. Een van de redenen dat je overal leest en hoort dat je veel tijd in moet plannen om van A naar B te komen.
    Onderweg naar onze volgende overnachtingsplaats, maken we een korte omweg met een paar stops aan zee en bewonderen in een kleine baai vroeg in de avond ook de eerste surfers op de hoge golven. Helaas kunnen we niet lang blijven want check-in is maar tot 9 uur en dan rijden we prompt ook nog verkeerd… en dat vast en zeker niet voor het laatst ;-)

    We komen gelukkig wel op tijd aan in Paihia, en nemen intrek in onze ‚woning‘ (een grote kamer met een eigen badkamer en klein keukentje) in een Backpackers hostel. Tussen 2 gebouwen zijn tafels en banken opgesteld, die vol zitten met jeugd en de nodige alcoholflessen op tafel. Wij zitten op de bovenetage, en links en rechts van ons zijn „ouderen“ zoals ons ;-) die net iets meer comfort willen. De rest is jeugd die in grote meerbedkamers hun domiciel hebben. Gezien het grote aantal, is het ‘s avonds ook de bijbehorende stemming ;-) We draaien nog een rondje en zetten ons dan op ons balkon, want slapen gaat zowiezo nog niet bij deze luidsterkte. Er zijn wel regels opgezet, vanaf 11 uur moet het stil zijn en moet iedereen naar zijn kamer. En inderdaad, dat wordt ook nageleefd!    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    4
    1

    Waitangi & Haguara watervallen

    March 14, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 21 °C

    Vanuit ons dorp Paihia lopen we langs de kust naar Waitangi en maken daar een stop bij het historische museum. Hier werd namelijk in 1840 het verdrag tussen de Maori’s en de Britten onderschreven (oudste artikel van de Nieuw-Zeelandse grondwet). Helaas moet voor alles entree betaald worden, voor de vele info’s en ook voor het tradionele dansen (was tot voor kort apart te bezoeken maar helaas…). We vinden 40 NZ$ echter te veel en gaan daarom, na een fike plensbui verder op onze geplande wandeltocht naar de Hagura watervallen. De 6 km gaan door dichtbegroeid bos, vol met interessante flora, vooral de grote beroemde varen-bomen zijn indrukwekkend. Een stuk van de wandeling gaat zelfs door een mangrovenbos, via aangelegde loopplanken/-brug. Aangezien het eb is, zien we veel bewegen in de modder zoals ‚mud crabs‘ en oesters. Aangekomen bij de waterval zijn we positief verrast, want hij is groter en mooier dan verwacht. We blijven een poosje maar dan is het ineens gedaan met de rust… er komt een bus Koreanen aan…foto, foto… Maar het was ook tijd voor ons om te gaan.
    Wat we niet wisten, de poorten van de boswandeling sluiten om 5 uur… dat halen we niet meer, en de enigste mogelijkheid is om langs de grote weg te lopen… ook geen succes. Jana vraagt een van de andere toeristen die met de auto gekomen zijn of ze ons mee willen nemen, en jawel, een vriendelijk ouder koppel neemt ons een eind mee, super!

    ‘s Avonds heeft een bar bij ons in de straat een aanbieding voor burger & bier, dat nemen we. Er is zelfs live muziek deze avond van een Maori vrouw, die regelmatig haar toekomstige vrouw in het publiek vernoemd, die ook meegekomen is. Ze schijnt zeer trots te zijn en met recht, want ze heeft een mooie dame aan de haak geslagen ;-)

    Terug in ons backpacker hostel is het in vergelijking met gisteren nog zeer rustig. Geen muziek en veel minder alcohol op de tafels. We horen alleen hoe af en toe iemand in het kleine zwembad vliegt :o)    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Op dolfijnen tour

    March 15, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 19 °C

    Vandaag vroeg uit de veren! Om kwart voor 8 moeten we in de haven zijn, want we hebben een toer geboekt door de ‚Bay of Islands‘ waar niet alleen veel eilanden te zien zijn, maar ook dolfijnen als we geluk hebben. Ze hebben ons gelokt, omdat je blijkbaar ook met de dolfjnen mag zwemmen…spannend! We zijn op de boot met 18 man en 2 van de crew. Niet vol, dus genoeg plaats voor iedereen op de boot, vooral op het voordek. Daar zitten we bijna de hele toer, want de zon schijnt (maar evengoed fris…) en vooral omdat we willen er gelijk bij willen zijn op het moment dat er dofijnen ‚gespot‘ worden. Na een goed uur is het zover… een groep ‚Bottlenose‘ dolfijnen, fantastisch! Ze zwemmen om ons heen. We moeten zwaaien en geluiden maken, dan spelen ze blijkbaar graag. Maar we zijn eerst veel te druk met foto’s, filmen en kijken! Er zijn bepaalde regels waaraan men zich houden moet voordat men met dolfijnen mag zwemmen. In dit geval mogen we niet, omdat er een baby bij is… ooohhh :o( Ook de tijd dat de boot erbij mag blijven is begrenst tot ca. 15 min…. Nou goed, we varen weer verder, een beetje meer richting open zee, verder weg van de eilanden. En ineens komt ons een 2e groep dolfijnen tegemoet! De ‚common dolphin‘ deze keer en wij hebben ze niet gevonden, de dolfijnen hebben ons gevonden. En deze willen echt spelen, geweldig om te zien! Ze zwemmen links, rechts, achter ons, voor ons… Helaas kunnen we ook deze keer niet zelf in het water, de open zee is te gevaarlijk en de dolfijnen zijn ook veel te snel voor ons. Maar het is zowiezo grandioos! Echt fantastiche momenten!!

    Op de weg terug houdt de schipper steeds weer stop aan verschillende eilanden en laat ons verborgen stranden zien, prive eilanden, enige super villa’s (o.a. van de Sky TV cheff en de kunstenaar Hundertwasser). Helaas verder geen dolfijnen meer, maar het was een mega belevenis. Een deel van ons geld krijgen we aan het eind van de tour terug, omdat we (helaas) niet zwemmen konden. De kans dat men met dolfijnen zwemmen kan, en dat vertelden ze ons eerst aan boord…, ligt maar bij 15-20%... Dat was waarschijnlijk de ultieme adrenaline kick geweest (en een van mijn dromen die uitgekomen zou zijn…), in het water met deze lieve dieren die wel tot 4 m lang zijn. Maar goed… wie weet… misschien…

    We stappen in Russell van boord, een klein vakantiedorp dat tegenover Paihia ligt en per ferry te bereiken is. We lunchen in de hafen en lopen tot het hoogste punt (Flagstaff Hill) waar we een fantastisch uitzicht hebben over de baai. Dan nog even naar het strand… wwat een fantastische dag :o)    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Verder richting noorden

    March 16, 2017 in New Zealand ⋅ ☁️ 10 °C

    Vandaag verhuizen we weer. We willen verder richting noorden. We maken onderweg nog een stop in Kerikeri bij het Missie Station. Een historische plek waar o.a. het oudste huis van steen staat in Nieuw-Zeeland en waar de geschiedenis over de opbouw van een Maori dorp en hun verdedigingsmethoden en vesting uitgelegd wordt. We nehmen de tijd voor een korte picknick onder een fantastisch mooie en oude boom en dan gaan we weer. Voordat we in Ahipara aan komen, maken we ook nog een strandwandeling in een prachtige baai. Dan tijd om in te checken in een Holiday Park, wat hier Staat voor een campingplaats met hutten en lodges. Wij hebben een kamer in een lodge, waar nog 5 andere kamers zijn, en waar we de keuken en het eetgedeelte delen met de andere bewoners. Tevens is er ook een BBQ bereik… joehoe, het kan niet op… een keuken en een BBQ!? Dat nodigt toch uit om eindelijk weer eens zelf te kokkerellen na meerdere dagen eenvoudig „snackbar“ gerechten. Dus eerst naar de supermarkt. De kleine lokale supermarktjes in de voorgaande plaatsen waren extreem duur. 1,5 l water of melk kostte 4 NZ$ (1 NZ$ = 0,68 EUR). Gelukkig zijn de prijzen in de grote Supermarkt ietwat beter, maar nog altijd is het veel duurder dan bij ons. We wisten van te voren dat het duur was, Maar 3x zo veel… zo ook groenten en fruit. 300 gr sla 6 NZ$, een bakje champions 6 NZ$, druiven 8 NZ$. Maar, we vinden ook enkele dingen die minder duur zijn: alles van zeedieren, rundvlees, NZ appel… hm…dat was het dan ook wel… Maar goed, daar moeten we doorheen. In onze kar, BBQ voor morgenavond, voor vandaag alles voor een lekkere maaltijdsalade met krabvlees, wat voor het ontbijt, wijn… lekker!
    ‘s Avonds tijdens het eten krijgen we nog een tips van andere reizigers. Dat is wel practisch als je met z’n allen samen zit.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Ahipara

    March 17, 2017 in New Zealand ⋅ ☁️ 10 °C

    De dag begint met een lekker ontbijtje op ons terras :o) Alhoewel het weer er niet echt geweldig uitziet, en in de verte donkere wolken op komst zijn, gaan we toch een kijkje nemen op het strand. Als we teruglopen, worden we aangesproken door een oudere man in een soort van golfkarretje. Hij heeft aangespoeld zeewier verzameld, wat hij gebruikt als compost in de tuin. Hij nodigt ons zeer spontaan uit voor een bakje koffie bij hem thuis, bijna om de hoek. Hij heeft een mooie tuin, waar de verschillende rozen pronken en vele varens en Palmen voor het nodige groen zorgen. De paden liggen bezaaid met schelpen. Willy, zo heet hij, is een gepensioneerde leraar kunst, en nodigt sindsdien graag reizigers uit bij zich thuis. Zo heeft hij al met velen kennis gemaakt en zijn de nodige vriendschappen ontstaan. Zelf is hij vaak in Europa geweest. Maar sinds hij gepensioneerd is niet meer. Hij geeft ons nog einige tips voor het noord- en zuid eiland en als we willen gaan, nodigt hij ons ook nog uit voor morgenavond om te komen eten. We kunnen slecht nee zeggen…
    We rijden ietwat later dan gedacht ;-) richting noorden, naar het begin van het beroemde 90 Miles Beach. Daar vindt nl ook een groot vissersevent paats, startgeld 300 NZ$ met een hoofdpreis van 30,000 NZ$. Maar, geen visser te zien dus we zullen wel te laat zijn. Hun dag is natuurlijk ook al in de vroege uurtjes begonnen. Nou ja… We brengen enkele uren aan het strand door en ik neem mijn eerste duik in het niet echt warme water, maar de hoge golven hebben me over de streep getrokken :o)
    Dan ineens komen er vele auto’s, waarvan de meeste SUV’s, uit noordelijke richting... blijkbaar de vissers?! We gaan onze auto halen, want nu willen we ook! Ja, hier mag je met je auto over het strand rijden! We rijden de vele auto’s tegemoet en na enkele mijlen zien we dan toch ook nog de een of de andere visser in actie… Maar wat is het super om zo over het strand te crossen! ;o)    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Cape Reinga - Het noordelijkste puntje

    March 18, 2017 in New Zealand ⋅ ⛅ 25 °C

    Vandaag maken we een trip naar het noorelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. We hebben een excursie geboekt bij Harrisson. Zij gebruiken een truck die omgebouwd is tot bus, wat ideaal is om over het strand te karren. We rijden over het ‚90 Miles Beach‘, dat echter geen 90, maar ongeveer slechts 60 mijlen lang is. Ongeveer 50 mijlen daarvan rijden we over het strand, niet zoals voorgeschreven 30 km/h, maar rond de 100 km/h zoals alle anderen… :o) We zien nogmaals de wedstrijdvissers vandaag, verspreid over vele mijlen. Hun auto’s staan zo kort mogelijk achter de duinen geparkeerd, zodat ze niet door de vloed meegenomen worden. De vissers staan met hun zeehengels en bijbehorende outfit aan de waterkant of in het water. We maken 3 stops aan mooie plekjes, voordat we de duinen in rijden. De duinen zijn aan bepaalde plekken zeer hoog en daarmee ideaal om te ‚zandsurfen‘. Iedereen mag het proberen en krijgt een board in de hand gedrukt. Na een korte uitleg klimmen we de duinen op en kunnen we ons geluk beproeven… dat gaat prima, cool! En gelukkig niet zo zanderig in het gezicht als gedacht ;o) Daarna is het tijd voor de lunch in een mooie baai. Een sandwich, een plekje aan het strand…helaas is de tijd wat te kort. Dat is dan weer het nadeel van een geboekte excursie, je kan de tijd natuurlijk niet zelf indelen en bepalen. Maar de toer werd ons aanbevolen en op eigen houtje was het waarschijnlijk moeilijk geweest alle spots te vinden. En duurder is het ook niet echt, want dat geld waren we waarschijnlijk ook kwijt geweest aan benzine. Goed, de reis gaat weer verder. Op naar Cape Reinga, daar waar de Tasmanzee (vernoemd naar ‚onze‘ Abel Tasman) en de Pacifische oceaan elkaar treffen. Vanaf een heuvel hebben we een fantastisch uitzicht. Hier kan de zee blijkbaar heel woest zijn, maar vandaag is alles (jammer genoeg) rustig. Op het uiterste puntje staat de vuurtoren waarvan de signalen door de schepen tot op een afstand van 35 km ver gezien worden. Op de terugweg maken we nog een stop aan een strand aan de oceaankant, waar het zand heel anders is… heel fijn, zacht en wit. Dan weer snel terug op de normale weg, want de vloed komt.

    Tegen zessen zijn we bij Willy uitgenodigd, de Maori man van gisteren. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, maar hij heeft veel voorbereid en echt zijn best gedaan. Het enigste wat nog moet gebeuren is het bakken van de rundersteaks en de ‚schelfish‘-tartaartjes. Dit is het vlees van verse schelpdieren (gevonden aan het strand) gemixed met ei, meel, limoen en kruiden. Als bijlage een mix van groenten en 2 verschillende soorten zoete aardappelen. En dat alles begeleid van een goede Nieuw-Zeelandse wijn. Alles lekker! En of het niet genoeg was, hij heeft ook nog een ‚Blackberry cake‘ gebakken. Veel bramen bedekt met deeg. Dat met een bakje koffie gaat er nog wel in :0) Het is duidelijk dat het niet voor de eerste keer is dat hij gasten uitgenodigd. Hoeveel het er al geweest zijn wordt duidelijk als we naar binnen gaan. Daar hangen veeeele foto’s van meestal nog jonge (backpacker) meiden. Hij vraagt ons dan of we in zijn gastenboek willen schrijven, en neemt de boeken die to dusver volgeschreven zijn mee… Hij is er eigenlijk pas goed mee begonnen vanaf hij in dit huis woont, niet ver van het strand waar hij de meesten treft. Sommige komen voor een drankje, andere voor diner en sommige trekken voor een poosje bij hem in. Hij heeft zelf 30 jaar lang overzeese reizen gemaakt, 15 jaar Europa en 15 jaar China. Hij heeft zoveel beleefd, mensen leren kennen, vriendschappen gesloten, hij weet hoe het is als men onderweg is en hij biedt nu zijn gastvrijheid aan voor de toeristen in NZ, mooie geste. Zijn vrouw is 30 jaar geleden al gestorven en zo is hij niet alleen. Niet slecht voor een man van 73 jaar! Het is beindrukkend de reacties in de gastenboeken te lezen, wij dragen graag ons steentje bij en schrijven een lovend stukje. Bedankt Willy!    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    11

    Waipoua Kauri Forest

    March 19, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag gaat het verder in zuidelijke richting. We moeten tussendoor een pontje nemen, die zeer veel lijkt op de ‚Drus‘, het pontje dat Jana al jaren neemt op de weg naar haar werk. We varen wel een beetje langer, en dat kost dan ook gelijk NZ$25.
    We nemen een afslag van Highway 12 en duiken het Waipoua Kauri Forest in. Hier kan men de grootste bomen van Nieuw-Zeeland zien, de oeroude Kauri bomen die tot de grootste ter wereld behoren. De bomen staan verstrooid door het park en jammer genoeg kunnen we niet van de ene naar de andere lopen, maar moeten we steeds weer de auto nemen. In het bos merkt je wel waarom, want tussen de vele loofbomen is alles dichtbegroeid met varens, diverse grassen en struiken, geen doorkomen aan. Het geeft een beetje jungle gevoel hier te lopen. Het is verboden van de aangelegde paden af te wijken, want de wortelen van de Kauri bomen zijn extreem gevoelig. Ze hebben daarom ook verhoogde houten paden aangelegd om het risico te minimaliseren dat mensen op het Idee komen. Tevens moet je bij elke in- en uitgang je schoenen desinfecteerd (zie foto). Er zijn helaas niet veel Kauri bomen meer, want door de vroege Kolonisten is er een kaalslag gepleegd omdat het hout een extreem hoge kwaliteit heeft. We staan met open mond voor de Tane Mahuta, de ‚god van het bos‘, met een hoogte van 50 m en een doorsnede van 14 m, dan de Te Matua Ngahere, de ‚vader van het bos‘, met zijn 30 m niet zo hoog, maar met 16.4 m doorsnede de dikste én de oudste van NZ met zijn (geschat) 4000 jaar. Dan bezoeken we ook nog de ‚4 zussen‘ die knus dicht bij elkaar staan, en zien nog zo menig anderen…indrukwekkend.
    We rijden dan nog een stukje zuidelijker, naar Baylys Beach waar we voor een nacht blijven. We maken daar nog een wandeling langs de steile kust met prachtige mooie uitzichten.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    2
    1

    De rit naar Coromandel schiereiland

    March 20, 2017 in New Zealand ⋅ ⛅ 26 °C

    Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg naar het schiereiland Coromandel dus vetrekken we gelijk na het ontbijt (foto).
    Gisteren hebben we nog gelachen over het feit dat in de nationaalparken, waar de ene bocht de andere opvolgt, er borden staan dat je 100 km/h mag rijden. Bij ons zou daar een bord van max 50, of 70 km/h staan! Maar vandaag is het de omgekeerde wereld… We rijden op een brede, gedeeltelijk 2 sporige weg, en Jana mist een ‚80‘ bord… We zien een politieauto staan en weten gelijk… dat is mis…. en jawel, de auto start, volgt ons en het blauwe licht gaat aan… dat betekent zo snel als het gaat rechts…uuuh links (!) stoppen. ‚License please‘… Okay, ook gelijk nog een alcohol test, wat blijkbaar stadaard is. Niks met „Niet meer doen, de volgende keer…“…Jana krijgt een bon in de hand gedrukt (een met de Hand ingevuld voorgedrukt vodje papier), dat ze online moet betalen… 80 NZ$ aub… Vele jaren zonder boete, maar ja, dat helpt nu niet ;o)
    Het verloop van de route is erg bochtig en ons Idee om tijdens de rit wat te lezen, schrijven of foto’s te sorteren gaat helaas niet op.
    Kort voordat we thuis zijn, nemen we nog 2 jonge liftende Backpackers mee. Zij komt uit Duitsland en is hier voor 4 weken, hij komt uit Zwitserland en is hier al een jaar. De twee hebben zich vandaag toevallig getroffen. De Zwitser heeft 11 maanden als bakker in Queenstown gewerkt, trekt nu 5 weken op het noord eiland rond voordat hij naar de Bahamas vliegt en daar een zeiltoer naar Florida start met einige anderen. Niet slecht de jeugd van tegenwoordig… ;-)
    We checken in op een camping in een ruime bungalow met keuken en badkamer. De huiskat begroet ons… knorrend op ons bed ;0) Hier in Whitiangi slaan we ons kamp op voor de komende dagen.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1
    11

    Het noorden van Coromandel

    March 21, 2017 in New Zealand ⋅ 🌙 19 °C

    Onze dagtrip gaat vandaag richting noorden. We maken verschillende stops aan prachtige stranden (Otama, Opito Bay, Whangaoua). Onderweg steeds weer ´smalle steile stukken met de nodige haarspeldbochten, omhoog, omlaag, wonderbare vergezichten… Het hoogseizoen is inmiddels voorbij en daarom weinig mensen aan het strand. De meesten bijven, net als ons, maar kort. Maar omdat het zo mooi is hier, besluiten we er nog een dag aan te hangen, want de weersvooruitzichten zijn ook prima. We komen aan in Coromandel-Town. Een een klein stadje, dat niet echt veel bijzonders aan bezienswaardigheden heeft, maar de typische Nieuw-Zeelandse sfeer uitstraalt. Een hoofdstraat met winkels, cafe’s, restaurants, take-away’s. Het meest opvallende hier is een gebouw dat er uitziet als een saloon in het wilde westen. En als we er langs lopen, blijkt het inderdaad nog uit de tijd van de gouddelvers te zijn….
    Terug nemen we een route door de bergen, één van de eersten van het land, en maken nog een korte stop aan een waterval. De weg is inmiddels onverhard geworden en voert ons langs een verlaten oord… hier schijnt echt niemand meer te wonen…behalve varkens! Links en rechts, wilde zowel als `huis´varkens, grote en hele kleintjes. Hè? Op een bord staat dat ze gevoederd mogen worden... We rijden automatisch langzamer en ineens hops een mini piggy (moet pas geboren zijn) onder onze Auto. Oh jee, wat nu… uitstappen gaat niet dus we proberen via onze spiegels of we het ergens zien. Maar dan komt ineens de moeder aangelopen, stelt zich precies voor de deur van de bijrijder en kijkt ook waar de kleine is. Het duurt eventjes maar dan zien we het mini varkentje weer voorbij hopsen :0)    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Hahei - Cathedral Cove

    March 22, 2017 in New Zealand ⋅ ⛅ 30 °C

    Na een heerlijk zonnig ontbijtje op ons terras steigen we weer in de auto. We rijden richting Hahei, een klein stadje aan de kust hier niet ver vandaan. Hier is ook het startpunt van prachtige wandelroute langs de steile kust naar de Cathedral Cove. Onderweg fantastische uitzichtspunten over de zee en de vele kleine eilandjes. Het pad is met stukken erg steil, maar in iets meer als een uur hebben we ons doel bereikt. Het is een verborgen baai met een bogenvormige rotsdoorgang, een begeerd punt voor de toeristen en dat is te zien ook. We blijven een poosje aan het strand en schieten vele mooie foto’s van de kalkstenen kustlijn, de rotsen in de zee en een kleine waterval. Op de terugweg lopen we nog naar een klein strandje in een andere baai waar het niet to vol is. Hier blijven we nog nog een poosje en ik maak nog ee heerlijke duik in het blauwe water. Dik 5 uur zijn we weer terug bij de auto en rijden verder naar Cook’s beach. Vanaf een uitzichtspunt op de rots heeft men een goed uitzicht op de baai waar kapitein Cook in 1769 aan land gekomen is. In het 19e jh hebben hier vele schepen aangelegd, en één daarvan is gezonken tijdens een storm. Blijkbaar kan men de resten bij laag water uit de lucht nog zien. Tot slot rijden we nog naar het Hot Water Beach. Daar kan je bij eb (2 uur ervoor tot 2 uur erna) met een spade een gat graven en daarmee je eigen warmwaterpool maken. Hete waterbronnen diep in de grond maken dit mogelijk. Aangezien het al laat in de middag is en fris, graven we niet zelf maar springen in een gat wat door anderen gegraven is… lekker makkelijk ;0) En inderdaad, het water is warm en als je je tenen er diep insteekt is het zelfs heet. Als we teruglopen naar de auto merken we hoe warm/heet het zand op bepaalde plekken is, vreemde ervaring. We halen nog Fish & Chips op de nagelegen camping, zoeken een bankje op aan het strand en genieten de zonsondergang.Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Whitianga

    March 23, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 16 °C

    Vandaag hadden we eigenlijk een stranddag ingeplant, maar de dag vangt grijs en grauw aan. Aangezien we zowiezo nog boodschappen moeten doen, gaan we maar meteen, dan hebben we dat maar gehad. In de supermarkt treffen we de cheffin van onze camping. Ze vertelt ons dat er vandaag een Oldtimer-tour door de stad komt (Beach-Hop). Nou, dat willen we natuurlijk zien dus we gaan richting centrum om het spectacel te bekijken. Alle de bekende Amerikaanse automerken zijn er bij, Chevrolet, Ford, Pontiac, Cadillac etc... Limousinen, sportwagens, leverwagens… en natuurlijk blinken ze om ter mooist. Enige dames zijn op passende wijze gekleed, in de Lollipop stijl. Helemaal geweldig… maar uitgerekend vandaag geen camera bij!...

    Ook de vroege namiddag blijft grijs en we besluiten het strand te schrappen voor vandaag en op ons terras aan ons dagboek verder te werken en foto’s te sorteren. Vroeg in de avond lopen we nog de 3 km naar de jachthaven om eens een keertje uit eten te gaan. De keuze valt op een vis-restaurant en we stellen onze eigen vis/zeevruchten „Tapas“ uit voorgerechtjes samen. Dat is smullen!    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Op naar Rotorua

    March 24, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 19 °C

    De reis gaat weer verder en de auto wordt weer gepakt. We verlaten het Coromandel schiereiland, wat zeer de moeite waard was, en gaan richting Rotorua. Maar wat is dat? Opeens komt de Oldtimer-tour ons tegemoet. Ze zijn blijkbaar weer onderweg, en zovele, niet te geloven! We stellen onze auto aan de straatkant, en gaan bij de andere toeschouwers staan. Velen zijn echte fans en zitten in een campingstoel (met evt gelijk picknick) voor hun eigen oldtimer. Nu kunnen we toch nog de nodige foto’s schieten ;0) Wat voor een show, er komt geen eind aan. Na een poosje rijden wij weer verder, maar ze komen ons nog steeds tegemoet. In het volgende stadje is het dan voller dan vol. Daar hebben ze blijkbaar hun ‚basecamp‘ opgeslagen, en de meesten op een campingplaats. We stoppen nogmaals want dat ziet er wel heel cool uit allemaal… Retro zo ver je kijken kan. Super klasse, met veel liefde ingerichte caravans uit de jaren 50-60, met veel oog voor detail!

    We zetten onze rit richting zuiden voort, en onze volgende stop is in Waihi, een oude gouddelverstad. Tot op de dag van vandaag wordt daar nog naar goud, zilver en kwarts gegraven, maar de grote mijnfirma sluit volgend jaar na meer als 100 jaren de schachten. Ze proberen nu toerisme te vermarkten om de stad op de kaart te behouden. We werpen een korte blik over het terrein, wat vandaag de dag een gigantische open put is, maar hier waren voor langere tijd op meer als 200 meter diepte 14 etagen vertunneld.

    De laatste korte stop is in Tauranga, een snel groeiende stad, die van de haven en de raffinaderijen leeft en ze proberen daar hun eigen kleine riviera op te bouwen.
    Vroeg in de avond hebben we dan ons doel bereikt, Rotorua. Deze keer verblijven we in een motel . We draaien nog een korte ronde door het stadje maar benutten dan het feit dat we eindelijk eens snelle WiFi hebben… De eerste posts worden in onze FindPinguins blog gemaakt… het begin is er!    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Vulkaangebied Waimangu

    March 25, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 19 °C

    De omgeving van Rotorua heeft een vulkanische oorsprong en is bekend om zijn hete bronnen en geisers. We rijden in het vulkaangebiet van het nationaalpark Waimangu. Rond 1886 is hier voor het laatst een vulkaan uitgebarsten en heeft het hele planten- en dierenleven in het gebied rondom vernield. Vandaag de dag is de berg Tarawera een rustelose doch slapende vulkaan.
    De wandeling voert ons langs vijvers, bronnen, meren en kraters. Het bubbelt en stoomt hier en daar en niet te vergeten de (vreselijke) geur van zwavel… Alles is gehuld in een ongewone groenkleur met wit en oker. De beschrijving die we meegekregen hebben leidt ons goed en geinformeerd door het hele gebied. Na een goede 3 uur wandelen bereiken we het eindpunt, een groot meer, dat zich tussen meerdere kraters uitgebreid heeft. Terug rijden we met de bus, die elk uur zijn rondje draait. Alles goed geregeld. Het was een mooie interessante wandeling over ongewoon en verschillend terrein.

    Terug in Rotorua gaan we nog even de stad in. Het heeft een mooi park met 2 historische gebouwen, voormalige badhuizen. Helaas ruikt het ook overal…. en niet echt lekker. Maar ook hier stoomt en borrelt het op verschillende plekken, en daardoor ontkom je er niet aan de zwavelgeur op te moeten snuiven. Het plan was eigenlijk in het bekende ‚Polonesische Spa‘ te gaan, waar vol lof over gesproken wordt. Hier worden meerdere baden met verschillend bronwater gevuld worden. Echter na het lezen van de kritieken in Tripadvisor en het feit dat mijn overgevoelige neus dit waarschijnlijk niet uit zou houden ;-)… besluiten we het uiteindelijk niet te doen. Daarvoor in de plaats gaan we nog wat eten in de Eat-Street.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Wai-o-tapu Wonderland

    March 26, 2017 in New Zealand ⋅ 🌧 19 °C

    We trekken weer verder. We gaan vanuit Rotorua eerst richting Taupo, maar maken na een half uurtje rijden eerst nog een stop bij Wai-o-tapu Thermal Wonderland (het wonderland van de warme bronnen). Het is een geothermisch gebied, dat zich over 18 km² uitstrekt en voor het publiek is een klein gedeelte daarvan toegankelijk gesteld. Het gebied is bezaaid met ingestorte kraters, hete en koude meren, modderpools en dampende rotsspleten. Als eerste bezoeken we een geiser ‚uitbraak‘, die elke dag om kwart over 10 begint en dan 20-60 minuten duurt. We vroegen ons af hoe het mogelijk is dat ie elke dag om dezelfde tijd uitbreekt, maar dat is al snel verklaard… Nadat we ons een plaatsje vergaard hebben in een soort Amphitheater, komt kort daarop een jongeman en vertelt ons een beetje historie, wat er gaat gebeuren en hoe hij deze geiser tot uitbraak gaat laten komen. Hij gooit er een zeepmengsel in en na een paar minuten begint de geiser te borrelen, te dampen en kort daarop sproeit het water in een hoge fontein de lucht in. Naja… een beetje bedrog om de toeristen te plezieren zullen we maar zeggen… We gaan het park in, het thermaalgebiet, waar eigenlijk in alle vijvers en kraters, een heel spectrum aan kleuren te zien is. Maar helaas laat het goede weer van de afgelopen 2 weken ons in de steek… De 3 km rondweg lopen we jammer genoeg in de regen en daarmee zijn de natuurwonderen (en kleuren) natuurlijk ook niet goed te zien. Maar evengoed de moeite waard.
    In de vroege namiddag rijden we verder naar Taupo. Hier draait het toerisme om de natuur en al de daarbij behorende activiteiten. Het reusachtige meer (Lake Taupo) en derivier Waikato zijn het ideale uitgangspunt voor rafting, kayaking, zeilen, vissen, enz. De stad straalt echt de vakantie flair uit met zijn mooie huizen en boten. We maken een stop bij de Huka watervallen. Het water van de Waikato rivier raast krachtig door een versmalling, voordat het 11 meter diep valt. Hier stromen 220.000 liter water per seconde door en de waterkracht wekt 15% van de algehele energie Nieuw-Zeeland op. We rijden verder langs het meer naar het Tongariro nationaalpark. Oorspronkelijk hadden we hier een overnachting gepland om te gaan trekken. Het is een vulkanisch gebied met 3 bergen waarvan er één (ook nu nog) met sneeuw bedekt is, de hoogste van de drie met zijn 2700 m. Het is hier het grootste skigebied van Nieuw-Zeeland. Maar helaas is het weer niet goed, zeer lage bewolking en regen. Niet de beste vooruitzichten om te gaan wandelen. Aangezien het morgen niet beter wordt, en we geen vaste overnachting geboekt hadden voor vandaag, belsluiten we verder te rijden, jammer :0(
    Zo groen en bosrijk het eerste deel van het nationaalpark was, zo kaal is het verder verloop. Dat zijn blijkbaar nog de effecten van de vulkaanuitbarsting van 1953. Het gaat daarna weer heuvelachtig en groen verder en we maken nog enige kilometers richting Wellington, wat ons doelwit is voor morgen. We komen nog door een klein stadje, Foxton, waar we ineens een bord zien met 'The Dutch Oven‘ erop. Dat moeten we natuurlijk nog even gaan verkennen! Kort daarop zien we in de schemering een molen opduiken, met enkele kleine grachtenpandjes ernaast. 'The Dutch Oven‘ blijkt een cafe & bakkerij te zijn, maar is helaas al gesloten :0( Maar leuk om te zien dat we ook hier vertegenwoordigd zijn :0) Eerst rond de klok van achten komen we aan in Levin, waar we nog een (ruime) bungalow in een Holiday park kunnen bemachtigen... een gelukje.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Laatste etappe op het noord eiland

    March 27, 2017 in New Zealand ⋅ ⛅ 18 °C

    Tot Wellington zijn het geen 2 uur meer, dus nemen we ons de tijd om 3 stops te maken aan de zee. In de namiddag inchecken in een backpacker hostel midden in de stad. Het is echt groot, heeft 7 etagen meerbedkamers en wij worden naar de 8e etage verwezen, die wederom door de wat ouderen bewoond wordt ;0) We hebben een fantastisch uitzicht over de stad, maar aangezien het weer omgeslagen is helaas grijs en grauw. Aangezien ze geen parkeerplaats beschikbaar hebben, brengen we de auto naar een parkeerplaats buiten de stad. Op de terugweg merken we dat er een flinke bries opgestoken is, maar dat schijnt hier vaak het geval te zijn. In een half uurtje zijn we echter weer al terug bij ons hostel, lekker uitgewaaid ;0) Het is duidelijker koeler vandaag, en aangezien het ook nog miezert, besluiten we vandaag verder niks meer buiten te ondernemen. In plaats daarvan zetten we ons in de grote ontvangsthal met zijn grote houten tafels en banken. Alleen daar is kostenloze wifi maar ook veel te zien. Tegen half 6 komen blijkbaar de intercity bussen aan, die de vele backpackers aflevert. Wow, wat een hoop met mensen ineens, en allemaal moeten ze inchecken! Dat duurt eventjes.
    Ons hostel heeft een eigen cafe in de kelder met goedkoop bier en eten. Dat proberen we gelijk maar uit vanavond. De hele atmosfeer hier in huis… Jana voelt zich weer helemaal terug in haar studentijd :))    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1

    Op verkenning in Wellington

    March 28, 2017 in New Zealand ⋅ ☁️ 17 °C

    Vandaag gaan we op verkenningstocht door Wellington. Met 300.000 inwoners is het een best kleine hoofdstad. En zeker als je het vergelijkt met Auckland (gemeente), dat met zijn 1,4 miljoen inwoners een derde van de Nieuw-Zeelandse bevolking huisvest.
    Wellington ligt in een baai, die nogal stormachtig is. We lopen langs het water, de voormalige haven, waar hier en daar kunstwerken te zien zijn en een paar overblijfselen van oude gebouwen. Wat het meeste opvalt rond het middaguur, dat onnoemelijk veel mensen langs het water joggen. En we zien zelfs roeiers op en langebaanzwemmers in het water. Wat voor een middagspauze hier!...
    We gaan een kijkje nemen bij het parlement, wat uit 3 verschillende gebouwen, 3 verschillende tijden en daarmee ook bouwstijlen bestaat. Daarna bergop naar de botanische tuin waar je ook per cable car naar toe kunt. Deze meer als 100 jaar oude kabelbaan is het herkenningspunt van Wellington en zeer vergelijkbaar met onze Merkurbahn in Baden-Baden. We komen aan een oud kerkhof voorbij, waar we enige verhalen van immigranten kunnen lezen, en dan gaat het weer stijl naar benenden in een hectisch deel van de stad met winkels, café’s en restaurants. We eten even wat bij een aziatisch snelrestaurant en dan gaan we een biertje drinken in een Ierse Pub, waar we gelijk gevraagd worden of we aan de Pub-quiz mee willen doen die uitgerekend vandaag plaatsvindt. Hm… Op onze vraag of ook niet-Kiwi’s kunnen doorstaan volgt een volmondig „yes“. Nou, dan gaan we er voor en gelukkig mogen we onze NZ telefoon gebruiken, want dankzij Google en Wikipedia komen we nog enigszins mee en belanden uiteindelijk op de 12e van 17 deelnemende groepen :0)    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Te Papa - Nationaal Museum Nieuw-Zeeland

    March 29, 2017 in New Zealand ⋅ 🌫 17 °C

    Aangezien er voor vandaag regen afgegeven is, hebben we het nationaalmuseum ‚Te Papa‘ gepland. En dat was een goed besluit, want het is zeer de moeite waard. Er is veel te zien en te lezen over Nieuw-Zeelands natuurkunde, de geschiedenis (van de Maori’s, de Britse immigrantenstroom vanaf 1840 en die uit de hele wereld vanaf de jaren 1950) en natuurlijk over geologie (vooral over aarbevingen en vulkaan activiteiten). Er is ook een groot gedeelte over de dierenwereld opgesteld en daar ligt een mega grote inktvis (colossal squid-de grootste van de planeet) van 495 kg zwaar in een 6 m lang aquarium...bbrrrr… Maar voor de liefhebbers, op http:/squid.tepapa.govt.nz staan einige filmpjes over de vangst, het onderzoek enz.
    De tijd vliegt voorbij. In de late namiddag zijn we weer terug in ons hostel, en aangezien het nog steeds regent, een goede gelegenheid onze toer verder te plannen.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    11

    Overtocht naar het zuid eiland

    March 30, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 17 °C

    Vandaag maken we de oversteek van het noord naar het zuid eiland. Een grote veerboot brengt ons in een dikke 3 uur naar ‚de overkant‘. Een mooi vertrek uit Wellington, dan een uur alleen maar water, voordat het in een fjordenlandschap overgaat, echt prachtig. Ook de intocht in de haven van Picton is erg mooi.
    Na de check-in in ons motel, lopen we nog voor naar de haven en draaien nog een rondje terwijl de zon inmiddels ondergaat. Het is echt een lief klein stadje en laat op ons een goede indruk achter, hoewel het in de reisgids maar minnetjes beschreven wordt.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    1
    11

    Picton – Marlborough Sound

    March 31, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag gaat het van Picton richting westen naar Motueka. Daar willen we 4 nachten blijven, en van daaruit excursies maken. De eerste kilometers van de rit gaan langs de kust, erg mooi. We hebben de tip gekregen, dat we over de ‚Queen Charlotte Drive‘ moeten rijden, daar zijn blijkbaar spectaculaire baaien te zien. Helaas is de rit niet zo fantastisch als verwacht, want het uitzicht is bijna de hele tijd verborgen achter bomen. Bij 2 kleine baaien stoppen we, maar aangezien we niet echt overtuigd zijn en de rit langer duurt dan verwacht, draaien we om. Helaas doen de vele vele bochten Jana geen goed vandaag… Ik stop bij een uitzichtspunt, waar Jana de stoel even plat kan leggen terwijl ik in snelle pas de berg hoog loop, naar het uitzichtspunt. Het is een korte fikse klim, maar zeer de moeite waard. Als ik weer terugkom aan de auto heeft Jana gelukkig weer wat kleur. Zij gaat nu rijden, want dat is beter te doen als ernaast zitten als het zo bochtig is. We passeren Nelson, de 5-grootste stad met 50.000 inwoners. De regio rond Motueka is een fruit- en wijnstreek. Er wordt veel fruit en groenten aan de straat verkocht, en daar maken we gebruik van. Dan checken we in, een ruime comfortabele woning voor de komende dagen. Nog een korte blik in het dorp, even langs de haven en dan weer de weg naar de supermarkt.Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    111

    Farewell Spit - Het noordelijkste puntje

    April 1, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 18 °C

    Vandaag willen we naar het noordelijkste puntje van het noord eiland, de Farewell Spit. Met 32 km (26 boven en 6 onder water) is het de langste zandbank van Nieuw-Zeeland (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Farewell_Spit). De weg er naar toe begint wederom zeer bochtig, want we moeten weer een berg over, naar Takaka. Maar dan volgen fantastische uitzichten over het water van de Golden Bay. We maken nog een korte tussenstop bij de ‚Te Waikoro Pupe Springs‘, een bron die bekend staat om zjn heldere water en hoge waterproductie. We komen aan bij het beginpunt van onze wandeling en aangezien het op het moment vloed is, is er maar een hele smalle strook waar we nog net de voeten droog kunnen houden. We lopen een poos langs het water over het strand, dat bezaaid ligt met vele schelpenresten, aangespoeld zeegras en hout, voordat we bij de duinen aankomen. Wow, zand zover je kan kijken, het lijkt wel een beetje woestijn. We lopen in de richting van de andere oever, van de oostkust naar de westkust zogezegd. Het vele zand haalt het kind in ons weer naar boven…we springen van de hoge zandheuvels…aangezien we landen in zacht zand ;0) Als we weer terug bij ons beginpunt aangekomen zijn, drinken we nog lekker een cappuchino in een cafeetje boven op de heuvel met fantastisch uitzicht over de vele kilometers kustlijn. Het was echt een mooie toer!
    Op de terugweg nemen we nog een Frans Backpackers paar mee. Ze willen mee tot Takaka, waar ze wildkamperen aan een rivier met einige anderen.    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler
    111

    Abel Tasman Nationaal Park

    April 2, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 17 °C

    Vandaag staat het veelgeprezen Abel Tasman Nationaalpark op het programma. Daar kan men 1-5 dagtouren te voet ondernemen op de ‚Abel Tasman Coast Track‘, of men laat zich per watertaxi naar één van de vele baaien varen en wandelt een deel van de track of men kiest voor één van de vele tour aanbieders. Wij kiezen voor een dagtour, waar een boottocht langs de kust in zit, 2 uur vrije tijd in een baai en dan nog kayakken. Omdat het 's morgens nogal fris is, kiezen we voor de optie eerst na de middag in de kayak te stappen.
    Nu eerst met de boot, voorbij aan de rotsen en de vele eilandjes. Zoals gehoopt zien we op het eiland Adele enige zeehonden. We stijgen uit aan Anchorage Bay, wandelen een stuk over het strand voordat we de wandelroute naar de Cleopatra Pool beginnen. Er zijn van hieruit 2 wandelroutes mogelijk, en allebei goed te doen in de 2 uur die we hebben heeft de touroperator ons vanmorgen verteld. Aangezien op de wegwijzer 70 min staat, wandelen we toch maar liever een beetje sneller voor de zekerheid... En inderdaad, het duurt voordat we eindelijk aankomen bij de Pool’s (eigenlijk meer een rivierbedding met vele grote stenen waar het water door stroomt). Helaas geen tijd om nog even te blijven, want we moeten ons spoeden om de watertaxi terug niet te missen. Helaas niet de beste keuze dus, want je kan er in dit tempo niet van genieten en die feedback gaan we geven ook als we weer terug zijn. Maar goed, we redden het en varen met de boot weer terug naar Kaiteriteri.
    Na de benen komen nu de armen aan de beurt ;0) want we gaan de kayak in. We zijn maar een klein groepje, 3 kayaks en dan de begeleidster, een jonge meid uit Canada. Ze leidt ons langs de rotsige kust, in kleine grotten en door natuurlijke bogen. We komen ook aan een mini baai voorbij waar het zand zwart is. Voordat we de terugkeren nog even tijd voor een korte pauze, waar we zelfs koffie en koekies krijgen. We hebben echt geluk gehad met het weer vandaag, want vanaf vanavond is er verandering op komst voor de komende dagen…    Read more

    See translation
  • Exploring the worldOceaniëTraveler

    Rustdag...

    April 3, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 16 °C

    Aangezien voor vandaag slecht weer voorspeld is, benutten we de tijd om de verdere tour te plannen, foto’s te sorteren, te schrijven, enz. en, de luxus van een eigen wasmachine en droger in huis :0)

    De foto's zijn nog van gisteren, uit het Abel Tasman Nationaal Park.    Read more

    See translation
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice