Nepal

Oktober - November 2016
  • Exploring the world
Pengembaraan 38hari oleh Exploring the world Baca lagi
  • Exploring the world

Senarai negara

  • Nepal Nepal
  • Jerman Jerman
Kategori
Tiada
  • 6.9rbkilometer perjalanan
Cara pengangkutan
  • Penerbangan6,772kilometer
  • Berjalan-kilometer
  • Pendakian-kilometer
  • Basikal-kilometer
  • Motosikal-kilometer
  • Tuk Tuk-kilometer
  • Kereta-kilometer
  • Keretapi-kilometer
  • Bas-kilometer
  • Camper-kilometer
  • Karavan-kilometer
  • 4x4-kilometer
  • Berenang-kilometer
  • Mendayung-kilometer
  • Motobot-kilometer
  • Berlayar-kilometer
  • Rumah bot-kilometer
  • Feri-kilometer
  • Kapal pesiar-kilometer
  • Kuda-kilometer
  • Bermain ski-kilometer
  • Tumpang-kilometer
  • Cable car-kilometer
  • Helikopter-kilometer
  • Kaki Ayam-kilometer
  • 43footprint
  • 38hari
  • 237gambar
  • 5suka
  • Boys day – Pashupatinath tempel

    29 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag is zaterdag. De dag begint met enige werkzaamheden. Raju is sinds gisteren aan het schilderen, de kleinere kinderen verdelen de mest die we gisteren op het land gegooid hebben en 2 meiden maken alle bloempotten schoon en smeren ze daarna met een terrakotta kleur in (combi van poeder en water) om een beetje eenheid te creeren. Wij gaan aan de slag in 2 kleine ronde bloembakken, waar binnenkort nieuwe plantjes in moeten komen en werken de mest in de grond in een lange border. Het is inmiddels al 10 uur en nog geen ontbijt? Hm, vreemd... Jana wil eigenlijk net terug naar ons om een wasje te doen, maar dan komt ineens een motor aangereden. Het zijn Vishal van onze organisatie en een Kroatische fotografin. We zijn haar toevallig al tegen het lijf gelopen toen we met Nabin op toer waren voor onze matrassen. Ze is hier 2 weken, en brengt alle projecten van de VSN organisatie in beeld, zowel met foto´s als film. VSN wil dit materiaa dan waarschijnlijk op hun website gaan gebruiken. Ze heeft enige dingen meegenomen voor de kinderen (schriften, pennen, kneedgum, scharen) en daarna worden de nodige kiekjes geschoten en moeten wij voor de camera ook nog ons zegje doen over ons vrijwilligerswerk hier en ons weeshuis. Nadat ze alles en iedereen heeft vastgelegd vertrekt ze weer, en kunnen wij eindelijk eten :0)
    De kinderen hadden we beloofd vanmiddag wat te ondernemen. We willen graag een nabijgelegen tempel bezoeken, de Pashupatinath oftwel monkey tempel, genoemd. Moet zeer de moeite waard zijn, en deze tempel ligt aan een rivier, waar de doden verbrand worden (Hindu traditie). Jana kan het zich nog heel goed voor de geest halen, dus het moet de nodige indruk gemaakt hebben. Aangezien de meiden niet zo graag met de kleineren jongens op pad willen, en zowiezo verder hun cultuurprogramma voor het komende festival willen instuderen, gaan we met de jongens op pad. Safal wordt door de zoon des huizes meegestuurd, omdat hij Engels kent en beter de weg weet. We lopen langs de onverharde wegen en aangezien het lang niet geregend heeft, vliegt het stof ons danig rond de oren. Het mooie is dat Lucky, de hond, met ons meeloopt en ons de hele middag begeleid :) Na een half uurtje bereiken we dan de tempel. Als toerist moeten we entree betalen, die wordt gebruikt voor het behoud van de tempel. Dan komen we erachter dat we niet door de officiele ingang mogen, omdat we geen Hindu´s zijn. Gelukkig ligt de andere ingang er vlak bij, maar in dat ene gedeelte van het tempelcomplex mogen we dus niet binnen. Deze tempel is duidelijk anders als de voorgaande die we gezien hebben. Het is dan ook het eerste echte Hindu tempelcomplex dat we bezoeken, en zoals we later ervaren, het grootste van Nepal. Het complex bestaat uit vele kleinere tempels, heiligdommen en vele typische bedevaartgangers met lange haren, baarden en beschilderde gezichten. Ze zitten in hun spaarzame gewaden te wachten op toeristen die een foto willen, weliswaar alles alleen maar voor geld. Later zien we op een binnenplaats de schrikbarende omstandigheden waarin ze wonen... dat is niet echt in woorden te beschrijven. Er zijn hier zowiezo veel meer armen en bedelaars. Helaas komen we niet in de grootste tempel binnen... Safal leidt ons langs het water en we zien de verbrandingsplaatsen van de doden. Hindoeisten worden in doeken gewikkeld als ze sterven, en dan op een houtstapel in bijzijn van familie verbrand... daar krijgen we toch wel even kippevel van en ook de jongens zijn stil en onder de indruk...
    Op de terugweg kopen we dan nog wat lekkers, want alle snoepjes en koekjes die we meegenomen hadden zijn inmiddels al opgepeuzeld. Dan snel richting huis, want het wordt al snel weer donker. Daar komen we als geroepen, Uma wenkt en we zien enkele blanken. Ze zijn van een Franse organisatie uit Thionville (welbekend van de trips van en naar NL), die 4 kleinere scholen in de omgeving ondersteunen. De begeleider brengt ze hier voorbij in de hoop ook een donatie voor het weeshuis los te krijgen. Ze stellen veel vragen om zich een goed beeld te kunnen vormen. We proberen alles zo goed mogelijk uit te leggen en te beantwoorden en maken natuurlijk reclame, wie weet helpt het :0)
    Baca lagi

  • Diwali feestdagen (1)

    30 Oktober 2016, Nepal ⋅ ⛅ 26 °C

    Jana is niet fit, keelpijn en flink aan het snotteren dus ze besluit deze morgen niet mee te komen. Ik neem een paar knutselspulletjes mee om zelf armbanden en kettingen te maken. Dat komt weer goed aan en iedereen stort zich er letterlijk op! Delen is moeilijk en ik probeer toe te zien dat iedereen een gelijk aantal heeft, maar moet ook de kleinsten helpen dus helemaal lukken doet het niet. Maar, eind goed al goed, het eindresultaat zijn blije gezichten en voor bijna allemaal een leuke creatieve armband of ketting.
    De voorbereidingen voor het feest zijn in volle gang. Er wordt nog driftig geoefend. Moeder Uma en dochter Shova bereiden een lekkernij voor, Pani Puri. Een gebakken ´opgeblazen´ bolletje dat een beetje gevuld wordt met een mix van gekookte aardappelen, uien, chili en speciale kruiden. Dan komt er nog een hoop vocht overheen, wat een mix is uit water, chili, kruiden en nog iets zoetigs. Klinkt misschien niet fantastisch, maar ik vond het geweldig ;0)
    Vanaf 17 uur is het dan zover. Jana is ook gekomen en wij slaan alles met veel interesse gade. Er worden lichtkettingen opgehangen, kleine schaaltjes gevuld met zonnebloemolie en een stukje lont erin gelegd (eigen kaarsjes), dan wordt er een weg naar elke ruimte geschilderd. Daarop komen ´voetstappen´ zodat godin Laxmi haar weg vindt naar elke kamer. De meiden tekenen een figuur op de vloer dat met veel liefde wordt gevuld met kleurrijk poeder (dat ze gebruiken voor hun tika) en bloemblaadjes, dat wordt een kunstwerk. Uma gaat klingelend met een belletje en een soort wierooksvat door alle kamers. In één van de kamers wordt een ceremonie hoek gemaakt. Er staan vele offergaven opgesteld, appels, bananen, rijst, bloemen en een bord met vele biljetten kleingeld. Dan komen alle binnen en spreken samen een gebed uit. Eén voor één strooien ze dan bloemen richting de verschillende goden, en buigen met het voorhoofd tot op de grond. Wij hebben deze keer ook een tika gekregen, een teken voor vrede. Deze keer bestaat de tika niet uit een klein kleurig puntje, maar uit rijst vermengd met water en rode kleurstof, wat dan op het voorhoofd wordt aangebracht. Er worden bloemblaadjes over het hoofd gestrooid en Himal geeft alle kinderen een klein beetje geld. Dat is voor goed geluk, en als men dat in zijn portemonnaie behoudt dan komt er in de toekomst meer geld in het laatje. De jongens trekken nog een jas aan, maar de meiden doen prachtige kledij aan. Dan is het tijd om op toer te gaan, en op verschillende plaatsen hun dansen ten uitvoer te brengen. Eigenlijk wilden we deze avond met hun meegaan, om dat ook eens mee te maken hoe dat verloopt, maar ze willen blijkbaar een heel eind weg en we worden door Uma en haar dochter gevraagd om te blijven eten. Naja, het is ook eigenlijk voor de kinderen bedoeld, en morgen gaat het de hele dag nog verder dus misschien krijgen we er daar dan iets van mee. Na het avondeten gaan wij terug naar ons huis en kunnen vanaf het terras de verschillende groepen kinderen zien en horen. Hier en daar wat vuurwerk en de nodige knallers, bijna alle huizen verlicht en de kinderen hoor je zingen. Bij ons huis, wat niet aan een weg ligt, komt toch ook een groep meisjes voorbij. Die krijsen gelijk "Germany!?! Orchid School!... blijkbaar zijn ze van onze school. We moeten natuurlijk gelijk meedansen. Als de zoon van onze opa naar beneden komt en ons ziet dansen weet hij niet wat hij ziet ,0) Hij rent gelijk terug naar boven en komt terug met de camera. Zelfs opa komt naar beneden. Na een poosje dansen bedanken we ze en geven ze nog wat geld mee, want daar is het uiteindelijk allemaal om te doen :)
    Baca lagi

  • Diwali feestdagen (2)

    31 Oktober 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag trekken de kinderen er nog voor de middag op los. Overigens nemen ze daarbij ook de hele tijd een zware box mee, waarmee ze hun muziek kunnen afspelen. Daarmee zijn ze in vergelijking met andere groepen wel speciaal! Die hebben ze vorig jaar uit de opbrengst van het feest gekocht, niet slecht.
    Terwijl de kinderen onderweg zijn willen Uma en haar dochter wat speciaals bakken, iets wat bij het festival hoort blijkbaar. Ze noemen het brood. 2 dagen geleden zijn ze al met de voorbereidingen begonnen en hebben rijst gewassen, in de zon laten drogen en dan tot meel verwerkt. Daarvan wordt nu een redelijk vloeibaar deeg gemaakt. In een soort wok wordt olie warm gemaakt, en dan wordt het deeg in een ronde in olie gebakken. We mogen natuurlijk proeven en het doet me een beetje denken aan oliebollen... mmmmm :) Na een poosje overnemen wij het bakken en het eindresultaat zijn 2 megagrote pannen vol met ´brood´.
    Onze kids zouden als het goed is hun laatste optreden bij ons in de buurt doen. Aangezien ze niet in zicht zijn, gaan we zelf een toer door de ons inmiddels bekende straten doen en komen verschillende groepen tegen. Net terug, komt ook bij ons huis toch nog een groep jongens voorbij en ze zijn zeer volhardend ;) Natuurlijk moeten we weer mee dansen. Dan komen een paar van onze kids een jas halen en laten weten waar ze op treden. We gaan mee en dat was een goede keus. Hier moet een rijke familie wonen... groot huis, grote auto en als we door de voordeur kijken zien we een reusachtige woonkamer. De meiden draaien hun programma voor de zoveelste keer af, maar nog altijd vol overgave. Tot slot komt een groot dienblad met de nodige lekkernijen en het gewenste geld. Dan bij de buren nog eens hetzelfde programma, want die hadden het blijkbaar gevraagd of ze nog langs konden komen. Hier dan meer publiek, want de hele buurt schijnt zich hier te verzamelen. Het is bijna 23 uur en berekoud, maar onze meiden dansen nog altijd op blote voeten en in hun lichte jurken zonder mouwen... Dan is het genoeg geweest voor vandaag en dat is maar goed ook, want de kleinsten is de vermoeidheid van het gezicht af te lezen.
    Baca lagi

  • Diwali Feestdagen (3)

    1 November 2016, Nepal ⋅ 🌧 23 °C

    Wederom een belangrijke feestdag, broederdag. Vandaag vindt een speciale ceremonie plaats tussen de zussen en hun broers. Daarbij krijgen de jongens een kado, en als bedankje geven zij wederom een beetje geld terug.
    Uma heeft ons al een paar dagen geleden gezegd, dat ze ons deze dag in een traditionele sari wil kleden. Hm… moet dat echt?? Maar okay, zo gebeurt het inderdaad... We moeten een stof uitkiezen uit haar kledingkast en zij en Indira helpen ons om die megalap stof tot een mooi gedrappeerd gewaad tot sari te maken. Oh jee... een gedaanteverandering... zijn wij dat echt?!?! :) Jazeker, vandaag dan maar eens heeeel anders ;0)
    In de keuken bereiden de meiden borden voor, die kort voor 12 uur aan de jongens overhandigd worden. Wat ligt er dan zoal op? Appels, bananen, mandarijnen, verschillende soorten noten en het zelfgemaakte brood natuurlijk. Dat gaat er wel in, want ontbijt is deze morgen overgeslagen.
    Okay, de officiele ceremonie begint. Het gaat met 3 tegelijk en de kleinsten zijn als eerste aan de beurt en mogen in de ceremonieruimte (eigenlijk de slaapkamer van de 2 oudste jongens...) komen. Ze knielen en dan komen de meisjes in actie. Er wordt eerst een streep op het voorhoofd gezet, en dan worden daar verschillende kleuren poeder opgeplakt wat als resultaat een zeer kleurrijke tika oplevert. Met een takje wordt water om de jongens gesprenkeld en tot slot krijgen ze een bloemenketting (waaraan we zelf nog meegewerkt hebben) omgehangen. Deze keer krijgen ze allemaal een nieuw t-shirt als kado. Dan is het de beurt aan de volgende voor hetzelfde ritueel. Wel mooi dat we alles van zo dichtbij mogen meemaken. Tot slot is Himal aan de beurt, samen met een vriend (die zelf geen zus heeft en dus naar hier komt voor de ceremonie). Zijn zus Shova voert bij hem het ritueel uit. Aangezien het hier om volwassenen gaat, krijgen ze geld en worden de voeten van de zus gekust. Dan worden wij er tot slot ook nog in betrokken en krijgen dezelfde ceremonie als de andere zussen... een vreemd gevoel maar het is een teken van gastvrijheid. Zeer speciaal allemaal en een zeer bijzondere ervaring! De foto´s spreken voor zich.
    Dan feestmaal! Er is lang voorbereid en gekookt, en afgezien van de normale rijst en groenten is er vandaag vlees, kip en geit. Verder nog een gefrituurd groentehapje en 2 verschillende soorten ḱroepoek´. Van alles rijkelijk vandaag... te veel. Dan is het tijd voor groepsfoto´s, voordat we met de meeste kinderen naar de lokale openbare schommel gaan. Deze is gebouwd van hele lange dikke bamboestokken, waaraan een touw gehangen wordt. Op straat worden we als ´witten´ altijd bekeken, maar vandaag nog extra in onze sari... ;0) Maar ook de nodige complimenten :)
    In de namiddag gebeurt niet veel meer, ze zijn allemaal moe en voldaan. Er wordt nog een beetje nagekletst, maar als Uma een vriend van de familie naar huis begeleid, trekken we ons gelijk terug. Avondeten hoeven we vandaag zowiezo niet meer.
    Na een paar uur wordt het ineens luid beneden. Toch nog!? Inderdaad, onze kinderen komen toch nog naar hier om voor de familie van onze verhuurder op te treden. Ze hebben een zeer hechte band met opa en zoon Sudip. Ze hebben hier nl enige maanden gewoond in de onderste 2 etagen. Dat was na de aardbeving. Hun toenmalig onderkomen was dusdanig verwoest dat ze daar niet meer in konden leven. Na enige tijd in tenten te hebben geleefd, hebben ze dan hier tijdelijk hun onderkomen gevonden.
    Het wordt weer een lange uitvoering ;0) We dansen en zingen en tot slot geld van opa en Sudip, en natuurlijk ook van ons. Ze zijn helemaal happy! Dan komen ook nog de huurders van de eerste etage en brengen ook weer een schaal met de nodige baksels en geld. Oh oh, wat worden ze verwend deze dagen :) Tot onze verrassing krijgen we ook zo´n schaal met lekkernijen van de buurvrouw. Dat is echt lief (echter veel te veel).
    De kinderen kruipen na deze 3 dagen volledig uitgeput maar helemaal voldaan in hun bedjes.
    Baca lagi

  • Diwali voorbij... de dag erna

    2 November 2016, Nepal ⋅ ☀️ 24 °C

    De dag erna… De kinderen zijn moe en niet echt gemotiveerd iets te doen vandaag. Tevens is bij een van de naaste buren een man gestorven en daarom mag geen muziek gedraaid noch gedanst worden, wat ze eigenlijk vandaag thuis nog eens wilden doen. Na een langere middagpauze kunnen we einige toch nog overtuigen een balspel mee te doen, maar dat was het dan ook voor vandaag en ´s avonds gaan ze bijna allemaal vroeg naar bed…en wij ook :)

    Vandaag nog extra foto´s van gisteren.
    Baca lagi

  • Dagje Bakthapur

    3 November 2016, Nepal ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag gunnen we ons eens een vrije dag en willen het nabijgelegen historische stadje Bhaktapur bezoeken. Eigenlijk was het plan met de locale bus te rijden, maar die laat zeer lang op zich wachten… Het schijnt dat vandaag één of andere extra vrije dag is voor alle openbare instellingen, maar waarom kan ons eigenlijk niemand zeggen. Ineens komt er een taxi voorbijgereden, wat in deze buurt eigenlijk een zeldztaam iets is. We laten hem stoppen en komen een prijs van 400 Rupie overeen, niet slecht verhandeld ;0) In Bhaktapur aangekomen moeten we 15 USD entree betalen om in de stad te komen. Dit geld wordt voor de financiering van restauratiewerkzaamheden gebruikt. Bhaktapur is een stadje dat tijdens de grote aardbeving van 1934 grotendeels verwoest geweest is, vele jaren later echter wederopgebouwd en in de tachtiger jaren blijkbaar door een stadsaneringsprogramma met hulp uit Duitsland nog eens ‘opgefrist‘. Dat is echter alles al flink wat jaren geleden en de aardbeving van 2015 was helaas wederom een flinke terugslag. De stad is bijna volledig autovrij heeft mede daardoor een aangename atmosfeer. Dit komt de lokale bevolking ook ten goede, want de eerste straat die we inlopen wordt volledig ‚geblokkeerd‘ door grote zeilen met drogende rijst, een mooi gezicht. We besluiten een Zwitsere groep te volgen en wandelen door de kleine steegjes, waar nog vele beschadigde huizen te zien zijn. We komen langs vele (kunst)handarbeiders, waarvoor Bhaktapur ook bekend staat. Het spoor van de Zwitsers lost zich op en we komen uit op het 1e van de in totaal 3 grote pleinen, Taumadhi square. Hier staat met zijn 5 verdiepingen de hoogste tempel van Nepal, de Nyatopala tempel. Hij is 33 meter hoog en gewijd aan één van de vele godinnen. Die moet natuurlijk bestegen worden :0) en vanaf boven hebben we een prachtig uitzicht over het hele plein waar ook nog een mini tempel staat, wat nu echter als restaurant in gebruik is. Een mooiere plaats voor de middagpauze kunnen we ons niet wensen. En aangezien we al weken Dhal Bhat eten, kunnen we wel een afwisseling gebruiken en bestellen een omelet met Country potatoes, lekker!! :0) Dan lopen we door de straatjes naar Durban Square. Hier is de schade van de aarbevingen gelijk te zien. Door een gouden deur betreden we een paleis/tempel die het religieuze middelpunt is hier, maar helaas, voor ons als non-Hindoe helaas niet toegangkelijk. We slenteren nog een hele poos over het plein en bekijken alles op het gemakje. Dan gaat het nog richting het laatste en oudste plein, Dattatraya Square. Daar is een huis met een mooie binnenplaats. Hier worden prachtige dingen gemaakt, alles houtsnijwerk. Ze hebben ook een gezellig café en we drinken een cappuccino en eten een lekker stukje cake, het kan niet op vandaag ;0) Dan is het weer tijd richting huis te gaan. Een zeer mooie dag zomaar tussendoor.Baca lagi

  • Engelse les

    4 November 2016, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Na vele dagen van lol en feesten, moet vandaag weer wat ´zinvols´ gedaan worden. Omdat de kinderen nog de hele week vrij zijn, starten we met Engels les. We hebben ze in 3 groepen opgedeeld. We beginnen met de kleinere jongens tussen 8 en 12 jaar, Ondanks het verschil in leeftijd is er bijna geen verschil in niveau, want ze spreken allemaal zeer beperkt Engels. Woorden gaat nog enigszins, maar hele zinnen bouwen is zeer moeilijk. We beginnen simpel, met dagdelen en de daarbij behorende begroetingsvormen. Dan gaan we over naar kloklezen. Daar is veel werk aan de winkel… Na een uur zakt de concentratie weg en beginnen we met de tweede groep, 2 jongens en 2 meisjes tussen de 13 en 15 jaar. Aangezien de klok nog op het bord staat, testen we ook bij hun of ze het weten, maar zelfs voor hun is het een probleem. Ze weten weliswaar hoe laat het is, maar kunnen zich alleen maar in cijfers uitdrukken en niet in kwart over, voor, noch met minuten over en voor het volle uur. Daarna komen de verschillende tijdsvormen aan de hand van simpele werkwoordsvormen aan de orde, en laten we ze zinnen maken in de verleden tijd, het heden en de toekomst. Allemaal niet zo simpel, maar het is ook moeilijk, want ze hebben een compleet ander alfabet en maar 1x per dag/week Engels. Krijg het dan ook maar eens op een rijtje. Dan de beste groep, 3 meiden tussen 13 en 15 jaar waarvan één met kop en schoudes erbovenuit steekt. Ook hier doen we kloklezen (zelfs hier moeizaam), tijdsvormen en tot slot vragen we ze over het thema inkopen samen een gesprekje te houden. Al met al zijn ze allemaal geinteresseerd en zeggen dat ze wat geleerd hebben. Daar zijn we natuurlijk blij om :0)
    In de namiddag wordt er dan eindelijk verder op het stukje land gewerkt en worden er zaadjes geplant voor o.a. bloemkool, knoflook en spinazie. Of dat wat wordt?!....

    De foto´s zijn nog van ons uitstapje gisteren naar Bhaktapur.
    Baca lagi

  • Funpark!

    5 November 2016, Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

    Voor het ontbijt zitten te allemaal een beetje ongeinteresseerd voor zich uit te staren. We beginnen met de jongens hoofdrekenen. Oh, oh…. dat gaat moeilijk! Maar we houden het een hele poos vol en de jongens doen hun best. Na het ontbijt vagen we de kinderen zich gereed te maken, want vandaag is een zeer bijzondere dag. Toen we hun een poosje geleden vroegen wat we allemaal samen eens zouden kunnen doen, kwam als eerste een bezoek aan één van de nabijgelegen tempels hoog, die we met de jongens vorige week bezocht hebben. Maar daarna dachten ze ineens aan nog iets veel beters… het Funpark! Ok, doen we! Ongeveer de helft is er 4 jaar geleden geweest, met een vrijwilligster uit Australie. De dagen nadat we erover begonnen zijn komen er steeds weer verhalen naar boven van toen ;) Met Uma en Himal hebben en we afgesproken het bezoek aan één van de vakantiedagen te doen. Maar aangezien er de afgelopen 3 dagen staatsbezoek uit Indie was, en hierdoor vele straten geblokkeerd waren, gaan we eerst vandaag, zaterdag. Afgezien van de 2 kleinsten komen ze allemaal mee. Maar we moeten helaas nog wachten. Himal wil nu ineens dat zijn zus en haar dochtertje meegaan om de weg te wijzen etc. alhoewel 2 van de oudere kinderen heel goed weten hoe en wat, maar goed. Ipv 10 wordt het 11 uur… dan is het eindelijk vertrek! Met 18 personen in de locale bus is al een avontuur op zich ;) In het begin hebben we nog redelijke (staan)plaatsen Maar al gauw staan we vastgeklemd als sardienen in blik. Aangekomen aan het Funpark betalen we de entree, die nog wel meevalt, maar in het pretpark zelf moet dan nog voor elke attractie apart betaald worden. Het doet ons meer denken aan een grote kermis van een jaar of 30 geleden. De groteren hebben hun eerste rit uitgekozen, een soortement van spin, niet slecht! Helaas is één van de meiden zo wit als een lijk als ze eruit komt en ja hoor… het ontbijt belandt op straat… Bij de anderen gelukkig lachende gezichten :0) Dan is het tijd voor de kleinsten en er volgt een ronde carrousel, waarna de jongens de autoscooter uitproberen. Daarna gaan we met z´n allen in het treintje wat een rondje door het park rijdt. En dan ook mijn eerste attractie, het reuzenrad. Daar krijgen we maar 3 anderen mee. Het is niet superhoog, maar draait veel sneller dan bij ons. De anderen gillen de longen uit hun lijf in een ….‘ketting‘carroussel. Twee van de kleinere jongens durven niet, en die zetten we op een motor in één van de kleinere kindercarrousels. Dan ga ik met een paar nog in 2 draaiende schijven. We moeten er even voor in de rij staan, maar het is de moeite waard [en we weten nu ook waarom die voor ons zo hard schreeuwden ;0)]. Een flinke groep gaat in een ouderwetse paardencaroussel. Dan de vraag, ijsje? Natuurlijk, wat een vraag! Als afsluiting gaan we met z´n allen in een soort rups, die zich sneller als verwacht op de rails voortbeweegt… Op de weg naar de uitgang nog eens ballengooien en zowaar wint Raju nog een knuffel! Dan weer vol indrukken en blije gezichten huiswaarts. De bussen zijn in de late namiddag overvol en we staan ingeklemd voor een oudere dame waar Jana mee in gesprek komt. Ze is gepensioneerd, komt uit Canada en geeft hier 6 maanden Engelse les op een college. Ze woont zelf in de natuur en heeft een huis aan een meer, en dan nu de hectiek van Kathmandu, wat een contrast… luidruchtig en zo stoffig… Ze zou eigenlijk graag ook nog gaan trekken, maar haar lichaam is niet meer krachtig genoeg zegt ze. Jana zegt daarop dat de bedden aan de algehele conditie ook niet veel goed doen. Hm…met ons valt het dan blijkbaar nog mee, want zij heeft blauwe vlekken over heel haar lichaam! We geven haar de tip over onze schuimstofmatras. Ze bedankt zich, gaat morgen gelijk op pad zegt ze! We zijn nog voor het donker thuis, de kinderen glunderen van oor tot oor en zijn zo happy… en wij dan natuurlijk met hen :0) Een snelle maaltijd en dan gaan de meesten gelijk naar bed, moe maar zeer voldaan. En ook onze ogen vallen nog voor 10 uur toe…
    Het was weer een hele mooie dag.
    Baca lagi