De Altiplano en Salt flats van Bolivia

We worden door een busje in de vroege ochtend opgehaald om een 3-daagse tour over de hoogvlakte te maken. In San Pedro worden we uitgestempeld uit Chili en gaan we met een groepje opweg naar de grens met Bolivia. De grens stelt hier zo weinig voor, 2 mannetjes achter een bureautje in een klein stenen gebouwtje in de middle of nowhere. Voor ons staan er 4 wheel drive jeeps klaar om ons mee te nemen over de altiplano. Dit is een heel groot plateau op 4000 meter hoogte omringd door bergen die 5000 en 6000 meter aantikken. We hebben in San Pedro al even kunnen acclimatiseren op 2500 meter, maar in een paar uurtjes naar 4000 en het hoogste punt op dag 1 (4800 meter), gaat vooral Mike niet goed af, hoogteziekte slaat toe met hoofdpijn, overgeven en algemene lamlendigheid. Lopen is al zwaar, en zeker een klein bergje op, daar raak je al buiten adem van.

We beginnen goed met de indeling van de auto, wij hebben een groepje met 2 duitse meisjes, een engelse en een jongen uit Nieuw Zeeland. Aangevuld met onze gids/chauffeur/kok Celsao. Hij heeft lekkere beats (we hebben hem ook wat NL beats bijgebracht en hij was helemaal weg van Tiësto) en rijdt ons zo naar de eerste laguna's: blanco (wit), verde (groen) en roja (rood). De laguna's zijn vernoemd naar de kleur van het water; door verschillende soorten mineralen in de grond krijgen zij deze kleur. In alle laguna;s zijn de omringende bergen weerspiegeld en zijn er veel flamengo's in het water te vinden. Ook rijden we door 2 woestijnen (Dali en Solili), hier vind je veel zand, veel stenen en vulkanische rotsen die mooi zijn gevormd door de wind. Het hoogste punt van de tocht gaat naar 4800 meter en hier zijn geisers en sputterende modder te vinden. We rijden iets omlaag naar de termische bronnen, hier kunnen we even genieten van het warme water (zo'n 30 graden).

De 2e dag krijgt Mike hulp van een Frans meisje in een andere groep met een soort poeder wat helpt tegen de hoogteziekte. Het landschap waar we door rijden is veel rotsen, veel zand en mooi gekleurde bergen in de verte, met heel veel llama's onderweg, wat een leuke beesten! Onderweg denkt iemand nog kleine kerstbomen te zien, blijken het quinoa boompjes te zijn, zo ziet dat er dus uit. Maar iedereen kijkt uit naar de 3e dag, het hoogtepunt, de Salar de Uyuni (zoutvlakte van Uyuni).

We rijden de zoutvlakte op en belanden in een witte wereld. We stoppen bij een zout hotel om lunch te eten, met jazeker, llama vlees, dit smaakt best lekker eigenlijk. Het is een traditie om op de zoutvlakte foto's te maken met een bijzonder perspectief erin, want het landschap is zo vlak daar. Zo heeft onze gids een speelgoed dinosaurus van 10 cm hoog, als de groep zo'n 10 meter verder gaat staan, zijn we even groot op de foto (zie volgende post met foto's).

Na de fotopret rijden we verder de zoutvlakte op. Omdat het regenseizoen is in Bolivia, ligt er een klein laagje met water op het zout. We trekken onze slippertjes aan en stappen uit de auto, meteen staan we tot onze enkels in het zoute water. Door dit fenomeen krijg je wel hele mooie plaatjes, omdat de lucht en de bergen erom heen weerspiegelen in het water, zo waan je je in de hemel. We maken heel wat foto's en filmpjes, heel bijzonder. Dan zit de tour erop en rijden we naar Uyuni, het dichtstbijzijnde stadje, maar na snel afscheid te hebben genomen van de groep pakken we meteen de bus door naar Potosí, de hoogstgelegen stad ter wereld.Les mer