Trains, plains and automobiles

Probeer te volgen wat er gebeurde. Wij snapte het zelf al snel niet meer.

We komen aan op Airport Dulles Washington, vlucht naar Nashville is vertraagd: operational problems. Oh nee, toch niet.......vlucht wordt gecancelled: landelijke computerstoring. Twee halve liters bier zijn al op, ervan uitgaand dat we in een uurtje vliegen in Nashville zijn.
We worden overgeboekt op een vlucht in de avond, vanaf een ander vliegveld, Ronald Reagan Airport. Ligt een kleine 30 kilometer verder op. In een busje, niet uitgelijnd, rammelend, schuddend, een 1/2 uur over de Amerikaanse snelwegen, inclusief potholes, komen we aan bij het prachtige beeld van de goed gekuifde Ronald Reagan. De chauffeur neemt nog een slok uit zijn frisdrank container met opschrift "Big Gulp".

We checken in....not....ook deze vlucht gecancelled: het weer. Hij gaat toch....hij gaat toch niet....hij gaat.........toch niet.
Niemand weet het meer.

Op het dak van de stalen constructie van dit gotische bedoelde vliegveld valt de regen met bakken uit de lucht en levert de glazen wand een enorm spektakel van weerlichtflitsen die de vliegtuigen op de grond verlichten. Maar vliegen doen ze niet.

Vervolgens 2 uur met een slecht sprekende Amerikaan van United proberen nieuwe opties door te nemen. Hij komt uit op morgennacht. De hotels zitten allemaal vol en het komt allemaal door het weer, dus United treft geen blaam. Dus: zoek het uit. We blijven zeuren. Er komt nog een employe bij met net een puntje hogere IQ. Hij ziet nog een oplossing die anderen niet zien. Inmiddels liggen Gert en Stephan te pitten op twee bankjes in een totaal verlaten hal van Ronald Reagan Airport. Onze koffers liggen inmiddels wel in Nashville (lucky basterds).

Resultaat? Morgen vliegen we eerst naar Atlanta, daar pakken we de vlucht naar Nashville. Komen we aan om ongeveer 5 uur in de middag. En voor nu? Nu zitten we met z'n vieren op 1 kamer in het Sheraton, net buiten Washington. Hierheen gebracht door een Ethiopier die de weg ook niet wist.....nog moest tanken onderweg en regelmatig slingerend over de weg ging omdat zijn huilende kinderen hem belde op zijn enorme mobiele toestel. Dus we zijn moe, vies, hongerig en beduusd.......we gaan slapen.....lekker knus met z'n tweetjes in een twijfelaar...is eens wat anders.Read more