Somewhere Behind the Sun

Paonia (Colorado) is een gek klein stadje net boven de Black Canyon of The Gunnison, in een onwijs vruchtbare vallei. Rond om ons heen zijn bergen, kloven, kale landschappen, woeste mesa's en rivieren. Maar in deze vallei lijkt alles makkelijk te groeien. Paonia heeft een aangenaam, los, alternatief sfeertje. Het lijkt te bestaan uit milieu-activisten, new age-luitjes, losgeslagen post-hippies, kunstenaars, biologische boeren, wijnboeren en ranchers. Een beetje een off-beat cultuur, zoals ze dat noemen.

Paonia is een centrum van progressieve media, milieu-activisme en liberaal denken. Downtown Paonia heeft een het krantje,High Country News, een internationaal bekroonde milieukrant dat bekend is om zijn onderzoeksjournalistiek. KVNF, het radiostation van Paonia is een station dat een overwegend links geluid laat horen en grote delen van de regio’s rond Denver bereikt en behoorlijk populair is. Dit is dus geen Trump-land, zal ik maar zeggen.

De winkelstraat van Paonia is een rare mix van kunstgalerijen, barbers, fietwinkels, bio-winkels, alternatieve restaurantjes en boetiekwinkels.

Het schijnt dat in de jaren 60 hier veel bloemkinderen zijn blijven hangen. Deel misschien wel omdat de stad naar een bloem vernoemd is. En dat is overal te merken. Alles heeft een heel rommelig, mellow, hippies-sfeertje.

Rondom Paonia is een rijk landbouwgebied met veel boomgaarden, biologische boerderijen en wijngaarden. Druiven die in het gebied worden geteeld zijn onder meer Riesling, Gewürztraminer en Pinot Noir. Maar nu zijn er vooral perzikken, zoveel en zo lekker dat je ze de hele dag eet. We ontbeten met perziktaart en vanavond aten we in ons huis salade met blauwschimmelkaas en perzik, met lokale PorkChops met chilipeper en gebakken perzik.

Toch stelt vandaag iedereen die we ontmoeten ons de vraag: How did you end up in Paonia?", want er is geen toerist te bekennen in dit dorp.

De rest van de dag hebben we wat aangekloot. Een beetje de buurt ontdekt en wat rondgesnuffeld.

Vanavond was het weer “Pickin the Parc”. Ook hier zijn er meer dan geregeld concerten in het park (terwijl er toch echt maar 1500 mensen wonen). Ook nu weer twee bandjes, foodtrucks, de plaatselijke sponsors, de plaatselijke bierbrouwer en honderden (voornamelijk) senioren op klapstoeltjes voor het podium. Vanavond trad eerst Tiffany Christopher op. Een dame uit New Mexico, die een soort eenmansband is met een loopstation, basdrum, hi-hatt, gitaar en ukelele.  Aangenaam. Fijne stem, beetje hyper presentatie, maar zeer muzikaal. De hoofdact was Ages & Ages uit Portland, een beetje te pielig en met veel geneuzel op orgeltjes.

Maar daar wilde ik het niet over hebben.....waar wel over....mannen en vrouwen van boven de 60 die, als daartoe worden opgeroepen, gaan dansen terwijl ze absoluut het gevoel voor ritme kwijt zijn. Het is ons nu al 4 weken lang opgevallen. Ze zijn er in overvloed in Colorado en je ziet ze bij elk openbaar (park)concert. En natuurlijk mag iedereen boven de 60 doen wat 'ie wil, net zo veel ongecontroleerd met zijn armen zwaaien als nodig is, zijn handen a la Mick Jagger op de heupen zetten (let op wel t-shirt strak in de iets te hoge gesneden spijkerbroek stoppen), zijn kont koket naar achteren steken, Kung-Fu bewegingen maken alsof David Carradine zelf tegenover hem staat en zijn dunnen touwige matje haar (of wat er nog van rest) wild voorover smijten, maar ik word er zo enorm door afgeleid. Ik kan m’n ogen er gewoon niet vanaf houden. De schokbewegingen, de accenten uit het niets, dat linkerbeen dat volledig autonoom van de rest van het lijf een dansje lijkt te doen, de schaamteloze paringsdans die ze opvoeren voor de aantrekkeleijke slanke grijze dame, de sandalen met daarin de sokken bij de korte broek. En vooral het er volledig in opgaan alsof een hoger zijn wordt bereikt. Ik kan m’n ogen er niet van af houden....sorry, het leid me af.

Terwijl ik dit schrijf op de veranda van ons Monk-huis, lopen de herten (inclusief kalfjes) voor mij door de wei, balkt de ezel van de boer nog een keer, maken de krekels een onwijs lawaai, hoor ik in de verte de laatste tonen van Ages & Ages en kleuren de bergen langzaam rood.

Morgen, op onze laatste dag, pakken we de (elektrische) fiets en gaan we alle (ja alle) wijnboeren, perzikboeren, bierbrouwers en broodbakkes (ja die zijn er hier echt goede broodbakkers) af om alles te proeven, voordat we gaan inpakken. 

https://www.youtube.com/watch?v=YQcNT13ro20Read more