Reset search
Colorado New MexicoColorado New Mexico
SatelliteEdit route

Colorado New Mexico

July - August 2017
Een huizenruil in Fort Collins en aansluitend 14 dagen rondcrossen door Colorado en New Mexico. Read more
  • 29footprints
  • 1countries
  • 27days
  • 128photos
  • 0videos
  • 1.9kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerColorado New Mexico

    Workin’ For a Livin

    July 22, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

    Hij was die ochtend gestart in zijn nieuwe baan. 's Morgens vroeg opgestaan om op tijd bij de instructie-ochtend te kunnen zijn. In de haast had hij uit gewoonte zijn oude bril opgedaan: iets te grote dikke bekraste glazen met een beige gemarmerd montuur. Maar niet met de juiste sterkte voor het beveiligswerk wat hij die dag moest doen, zo zou hij bij zijn eerste "klant"  merken. Lezen kon hij er namelijk niet mee. Bij binnenkomst in het instructie-lokaal van de beveiligingsfirma op Heathrow kreeg hij zijn T-shirt met firma-opdruk uitgereikt. T-shirt in maatje M hadden ze hem gegeven. Hij had zijn gewicht en lengte moeten opgeven. Daar hadden ze zijn shirt op uitgezocht. Dat hij heel korte beentjes had en een enorme pens, dat hadden ze niet voorzien. Dus nu kwam het shirt net onder zijn navel en werd zijn buik voor de rest bedekt met een geribbeld grauw wit onderhemd.

    Hij wenkt naar mij. Ik mocht komen. Hij lachte zijn 3 resterende gele tanden bloot en verexcuseerde zich tegenover mij: Ja ik was zijn eerste "klant" die random uit de rij was gepikt voor extra strenge secutity-check. Dat moest van Trump. Vanaf deze week. Dus vandaar dat hij was opgeroepen door het uitzendbureau, ze hadden werk voor hem......

    Ik werd natuurlijk weer uit de wachtrij geselecteerd voor een strenge security-check. Tot de boarding mocht ik in een door linten afgeschermd deel van de wachtruimte met mijn mede-verdachten als vee in de wei wachten op de check. De hele check verliep uiterst klungelig en onhandig. Duidelijk nog geen routinekwestie. Maar de bijna tandeloze security-man was zo lief en onhandig dat hij mij in de 15 minuten durende check zijn verhaal van deze ochtend in plat Engels uit de doeken deed.

    Na een rustige vlucht naar Denver de auto gepakt om in een uurtje naar Fort Collins te rijden. Aan onze linkerhand verdween de goudgele zon langzaam achter de Rockies. Een kleurrijk schouwspel van schaduw en licht trok als een westernfim aan ons voorbij (met op de voorgrond de olie-Ja-knikkers).

    Ons huis is prachtig. Enorm groot, prachtige tuin met porch en uitzicht over een weiland. Lucky Basterds.  
                                                                                                                   
    https://www.youtube.com/watch?v=lcIK3akktLU    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 1

    My Heroes Have Always Been Cowboys

    July 23, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

    Vroeg wakker. Beetje jetlag denk ik. De temperatuur is om 5 uur 's ochtends al lekker. De eerste hardlopers rennen voorbij onze tuin. Als ik de vliegreis niet zo in de benen had zou ik ze achterna zijn gegaan.​

    Robbie viel gisteren bij thuiskomst op de bank als een blok in slaap. Midden in de nacht meldde ze zich aan ons bed. Even erbij gekropen, maar daarna toch terug naar haar eigen bed. Ware het niet, dat het huis muren heeft op plekken waar Robbie ze niet verwacht. Vol met haar lichaam tegen de muur. Dan ben je gelijk weer wakker.

    Vanochtend ontbeten in Doug's Day Diner. De hele buurt zat er te ontbijten. Bommetje vol, veel lawaai en blank houten tafels en stoelen. Er is een soort van standaard voor inrichtingen van dit soort zaken. En natuurlijk was alles weer veel te veel voor een Europese maag in de ochtend.

    Fort Collins even ingegaan. Mooi ook dat het FORT Collins heet. Bij een Fort moet ik gelijk denken aan mijn eerste terug te halen associatie met Amerika, namelijk het FORT van plastic-hout wat ik kreeg van Sinterklaas. Op elke hoek een houten toren, met "Koibois en Indians". Zou daar de liefde voor dit gekke land zijn begonnen.....of was het toch gewoon Elvis

    Fort Collins is een mooi plaatsje met een heel gezellig centrum vol cafe's, boetiekjes en bierbrouwers. Bierbrouwers genoeg hier. Behalve de bekende Belgische brouwer van FatTire zitten er hier nog een stuk of 18 in de stad. Dus dat wordt proeven. En ik moet zeggen, ze kunnen er wel wat van hier in Fort Collins. Beetje het Belgie van Amerika, lijkt het.

    Op Robbie's uitdrukkelijke verzoek hebben we geluncht in Chipotle, want ja, alle YouTubers eten daar....dus wij ook. Grote tortilla gevuld met bonen, rijst, tomaten, guacamole en nog veel meer. Beetje zwaar, maar niet onaardig voor een keten.

    Morgen gaan we de bergen in. Kijken of mijn nieuwe aangeschafte bergschoenen echt zo lekker lopen als de vriendelijke verkoopster bij REI beweerde.

    https://www.youtube.com/watch?v=rT0MOG9ZGWk    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 2

    Love Land

    July 24, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 18 °C

    Maandagochtend. Vroeg op. We gaan de Rockies in. En om ons gestel wat te sparen beginnen we met een eenvoudige, redelijk vlakke hike. Fort Collins ligt op ongeveer 1500 meter hoogte. Dream Lake, ons uiteindelijke doel, ligt op 3000 meter. Dus om ons Flevolandse gestel (ons terras thuis ligt op -5 meter) langzaam te laten wennen beginnen we voorzichtig.

    Na een mooie rit vanuit Fort Collins rijden we de Rockies in door het dorp met de prachtige naam Loveland. Borden langs de weg geven al vroeg aan dat de parkeerplaats van “Bear Lake” (ons eerste wandeldoel) vol zit en dat we op een park & ride moeten parkeren. Daar blijkt dat “Bear Lake” de Disney-attractie van de Rockies is. In een rij van ongeveer 100 meter lang onder een afdak moeten we wachten op de bussen die ons richting “Bear Lake” vervoeren. Een bont stoet wandelaars wacht rustig af in de Disney-rij. De één professioneel uitgerust met bergschoenen, wandelstokken, hoofddeksels, rugzakken en waterzakken, de andere met een trolley voor de kids, koelbox en teenslippers. Dit wordt geen moeilijke hike....lijkt mij.

    Eenmaal in de bus zijn we in een kwartier op de bestemming. Snel een rondje om “Bear Lake” in een lange polonaise achter de rest van de bus aan, daarna snel rechtsaf naar de start van de klim naar Dream Lake. Dat is al een iets rustiger pad, maar we zijn bepaald niet alleen. Wel merken we bij het stijgen dat de hoogte z’n werk doet in ons hoofd. Een beetje licht.

    Op de terugweg wordt onze puber chagrijnig. Omhoog ging ze als een speer ('t is net zo vermoeiend als kickboxen, beweert ze). Naar beneden was de lol er af, omdat ze dezelfde weg terug moest lopen. Dan besluit Robbie op een steen te gaan zitten en voorlopig niet verder te lopen. Een beslissing die haar een spannend moment zal opleveren. Want terwijl Erica en ik doorlopen, besluit een enorme Elk met zijn Cub/baby achter ons op het wandelpad te gaan staan. Nu zijn wij dus gescheiden van onze eigen Cub/baby. Wij staan aan de ene kant van de Elk, Robbie aan de andere kant. Totale paniek bij de bejaarde vrijwilliger van het National Park. In haar boswachter-outfit (broek tot boven de navel opgetrokken en het beige overhemd bij de broek in) met portofoon maant ze iedereen niet verder te lopen en het hazenpad te kiezen (letterlijk...gewoon dwars door het bos om te lopen). Robbie besluit toch maar heel voorzichtig dicht langs de Elk en de baby te lopen. Stapje voor stapje sluipt ze langs de Elk. “You’re a brave girl” fluistert de boswachter haar toe.

    Beneden is er totale paniek bij de vrijwilligers. Wat te doen met de onophoudelijke stroom wandelaars die de bussen uit komen en langs de Elk moeten/willen. Iedereen wordt op de stoep gemaand en krijgt van moeder-overste onder de boswachters met overslaande stem instructies over wat te doen “in case of an Elk encounter”.

    De buschauffeuse van in de 70 kwebbelt lustig door met andere passagiers voor- en achterin de bus over de waarschijnlijkheid van een Elk op de weg, terwijl ze ons vakkundig de bergweg afstuurt richting parkeerplaats.

    In cafe “Claire’s on the Park” bestel ik een Meatlaof van Elk-vlees. Eigen schuld. 

    https://www.youtube.com/watch?v=f1b7Usj_2dY    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 3

    I Hardly Ever Sing Beer Drinking Songs

    July 25, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 22 °C

    Vanochtend gestart met een 9 kilometer Run door Fort Collins. Het is hier heet (boven de 30 graden). Maar gelukkig ben ik vroeg wakker en kan dus voor de hitte uit beginnen met rennen. De route loopt dwars door de wijkjes om ons huis. De hele route loop ik over een strak aangelegd betonnen voetpad, langs honderden houten vrijstaande woningen, met keurig aangelegde en gemaaide gazonnetjes, een opgerolde krant in plastic op de oprit, hier en daar een Amerikaans vlaggetje in de aarde geprikt en allemaal met een garage groot genoeg voor 2 auto’s. Op veel opritten staan ook 2 auto’s, opvallend vaak 1 personenauto en daarnaast een 4wd of pick-up. En zie hier de tegenstelling Nederland-USA: niemand heeft een hegje of hekje om zijn voortuin. In Nederland heeft men toch als snel de neiging om, hoe klein de voortuin ook is, er snel een Gamma-hekje te plaatsen of haagje in te planten. Hier lopen de openbare ruimte en de tuin bijna naadloos in elkaar over. Geen stoeptegels te bekennen, alles aangelegd met grote platen gegoten beton.

    Pas na 5 kilometer rennen kom ik de eerste blok rijtjeshuizen tegen.

    De ochtend zijn we naar de Satanka Cove afgereisd. Net buiten Fort Collins ligt het Horsetooth Reservoir. Rond 1930 stond de Poudre Valley jaren droog. Het Reservoir werd ontwikkeld om het probleem op te lossen. Een enorm meer is het gevolg.Er is een oude inheemse Amerikaanse legende over de rotsen om de grote plas. De Vallei van Tevredenheid (vandaag Horsetooth Reservoir) werd eens bewaakt door een reus, zodat er niet op buffels, herten of antilopen kon worden gejaagd. Chief Maunamoku leidde een troep Indianen om de reus te vermoorden. Bij het doden van de reus sloeg de chief met een tomahawk (uit de hemel) recht in het hart van de reus, eerst in het midden, daarna rechts en daarna links. De volgende dag transformeerde de reus in steen en ligt nu aan (en in) het meer en staat bekend als Horsetooth Rock.

    En nu kun je er Suppen. En voor beginners als wij zijn ging het best aardig. Beetje wiebelig in het begin, maar al snel werd het meditatief peddelen over het enorme meer. Geen zuchtje wind, geen golven, 30 graden, wolkje voor de zon en om ons heen af en toe een duoootje American Housewifes die al peddelend de laatste roddels uit de buurt doornamen.

    Vanmiddag heb ik me maar eens goed laten voorlichten over de bieren uit Fort Collins. Met wel 20 kleine brouwerijen (met elk veel verschillende bieren) een waar walhalla voor bierdrinkers. De “bierspecialist” van dienst in de Liquor Store was een mengeling van een Franse oververhitte sommelier en een Amerikaanse football-fan. Vol overgave stortte hij zich op het enorme bierrek in de liquor-store om met met veel armgebaren uitleg te geven over de bieren. Mooie omschrijvingen van de namen, de herkomst, de gewonnen prijzen, de nadronk, smaaksensaties, het alcoholpercentage & het doordrink-gemak. Typisch Amerikaans: vol passie en met veel energie.

    Uiteindelijk 12 verschillende bieren meegekregen, allemaal van harte aanbevolen door mijn eigen zytholoog. Bij de uitgang rende hij me nog achterna met een kaartje van een plaatselijk brouwerij met op de achterkant "2 free taster trays" geschreven (met een handtekening van hemzelf, waarbij hij in de bochten van de W twee puntjes had getekend, zo grappig #not). Mag ik inleveren als ik in de brouwerij kom.

    Als de thunderstorms zich vanavond een beetje rustig houden, gaan we vanavond met de Belgisch/Amerikaans familie V. naar het wekelijkse foodtruckfestival in City Park.

    https://www.youtube.com/watch?v=dQ3VpAEDzXw    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 4

    Sharp Dressed Man

    July 26, 2017 in the United States ⋅ 🌧 15 °C

    Underdressed, in two ways.

    Vandaag naar de Cheyenne Frontier Days. Amerika’s grootste Rodeo. Sinds 1897 komen hier cowboys uit heel Amerika samen om in één week voor 200.000 mensen hun vaardigheden met stieren, paarden, kalfjes, lasso’s en pistolen te showen.

    Wij zijn er niet bepaald op gekleed....het is matig weer (19 graden en een drizzel regen) en de folklore wil dat iedereen vandaag zijn beste cowboypak uit de kast trekt en aan doet. Daar lopen wij in onze korte broek en t-shirt wat te koud en underdressed bij. (Erica heeft nog wel in de Boot-Barn-tent een paar kekke cowboylaarsjes gescoord)

    Er worden herinneringen opgehaald aan vervlogen tijden. Mannen en vrouwen koken in grote Chuckwagons, koetsen waarbij gekookt wordt op vuur. Er is allerhande cowboy prullaria te koop in het cowboydorp. Op gemotoriseerde koetjes en kalfjes kun je de Rodeo nadoen (en er zijn volwassenen die dat doen). Uiteraard is er een standje met pistolen, een winkeltje met berenvellen, ijzeren mokken met rootbeer, een fotobooth met Saloon-thema, een knuffelweide vol vee en maiskolven op een stokkie.

    Om 12 uur begint in het enorm stadion de Rodeo. Sien (Robbie's maatje is Amerikaanse Belgische ...of andersom) is gezellig met ons mee. We kijken naar een wonderlijk schouwspel. Uiteraard begint het met een “message” van de sponsoren, waarna de dominee het woord neemt. Brullend roept hij de zegen over het stadion af, dankt de heer voor de koeien, stieren en ander vee en dan (met z'n allen!)...Amen. De cowboys hebben hun blik naar beneden, de rug recht en de Stetson op hun hart. Daarna volgt het luidkeels meegezongen Star Spangled Banner, gezongen door de plaatselijke Imca Marina.

    Met een enorme kanonskogel-knal start er een bijzondere voorstelling van ongeveer vier uur. Er is Bull-riding, Paardrijden/Rodeo in verschillende klassen, Bull-fight (van het paard afspringen om een kalf te vangen en die op z’n rug te leggen), Bull-rope (hetzelfde maar dan de 4 pootjes ook nog samen binden), Turnen op het paard, toneelstukjes over Buffalo Bill, ballet met vrouw en paard, nep schietpartijen, supersnel paarrijden met een (sponsor)vlag in je hand, jongleren met een lasso/pistool en zweep, parade van oude postkoetsen, kanonschoten, Miss Wyoming/Nebraska/Colorado/Utah, toespraken van de burgemeester en (“nations best!!!!!) Senator, een praatje met een voor ons onbekende countryster, een hobbelpaardrace voor de kleinsten, clownerie om de stieren af te leiden en junior-bullriding. De cowboys en –girls op de tribunes juichen, eten en drinken 4 uur lang.

    En dat alles aan elkaar gepraat door twee onverstaanbaar knauwende Cowboys en muzikaal begeleid door flarden van Sharp Dressed Man (ZZ-Top), Lust for life (Iggy Pop), Born in the USA (Bruce), Highway to Hell (AC/DC) en nog veel meer muzikaal lekkers.

    Maar na 3,5 uur op een metalen bankje in de koude wind te hebben gezeten en niet helemaal zeker weten of alles wat we zien volgens de Partij voor de Dieren door de beugel kan, besluiten we in de catacomben van het stadion af te dalen om op de aftandse braderie vol “kunst” en de rommelige Carnival (kermis) onze middag af te sluiten. Na een bliksombezoek aan downtown Cheyenne op naar huis waar we (op advies van Sien) een lekkere hamburger pakken bij de Red Robin in Fort Collins. 

    https://www.youtube.com/watch?v=7wRHBLwpASw    Read more

  • TravelerColorado New Mexico
    Day 5

    If There's a Heaven

    July 27, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 12 °C

    Op zijn Nederlands hadden we natuurlijk geklaagd over de verschrikkelijke drukte in het Rockie Mountains National Park. De Amerikanen (en Belgen) om ons heen knikten allemaal meewarig. Niet doen in het hoogseizoen is hun devies. Neem de Higway 14 naar Walden, ten noorden van Fort Collins. Net zo mooi en veel rustiger. En hoe. Bijna geen kip op de weg. 100 kilometer door prachtige natuur, valleien en bergen en bijna niemand tegen komen. Zelfs zo weinig dat een koffietentje vinden bijna ondoenlijk was.

    Geholpen door 2 aandoenlijke bejaarde vrijwilligers in het infocentrum werden we verwezen naar een mooie wandeling op de Cameron pass op 3000 meter hoogte in het gebergte. Ongeveer een mijl of drie zou het zijn. Eenmaal aan het lopen was de rust zo lekker en de wandeling zo mooi dat we uiteindelijk 17 kilometer (en 500 meter klimmen) in de bergen hebben gelopen, helemaal tot aan de top. Daar lagen twee idyllische meertjes die American Lakes genoemd worden. En hoewel ons regen en onweer was beloofd hebben we de hele wandeling heerlijk in de zonnestralen tussen de bomen gelopen. De hoogte speelt ons nog wel steeds parten want bij de minste of geringste inspanning staan we beiden te duizelen op onze benen.

    En op de terugweg toch nog even een Moose gespot met een kleintje. God wat is het er allemachtig mooi.

    Van lunchen kwam niks terecht. We zijn pas om half vier terug bij de auto. Dus op een bankje een hand vol druiven en een bakje aardappelsalade uit de supermarkt verorberd.

    Terug naar Fort Collins. Weer 100 kilometer langs bergen, heuvels, bossen en gorges. Een beetje op tijd thuis zijn zou wel fijn zijn, want Robbie was de dag thuis gebleven. Vanmorgen was er geen beweging in te krijgen. Ze wilde het liefst een “hangdagje”. Dat heeft ze dus ook gedaan, van 9 uur 's ochtends tot onze thuiskomst om half zeven. Een beetje hangen, eitje bakken en youtube kijken.

    Om er toch nog een beetje beweging in te krijgen hebben we nog snel even een vader/dochter bioscoopavondje gepland. In een wel zeer luxe bioscoop met grote leren zetels en een tafeltje voor de enorme doos popcorn. Lachen om de Minions......

    Morgen gaan we zelf cowboytje spelen.....

    https://www.youtube.com/watch?v=v_ehOfgBaXQ    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 6

    Beer for my Horses

    July 28, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 19 °C

    Een dag met vele gezichten.

    Na het ontbijt vroeg in de auto op weg naar de Rocky Mountain Gateway Stables. Daar staan 3 prachtige paarden op ons te wachten voor een rit door de Rockies. The Joker, Last Call en Flax staan, voorzien van een prachtig versierd cowboyzadel, al klaar.

    In de bloedhete zon maken we een prachtige tocht op onze paarden door de Rockies. Over smalle paden, over keien, door modderpoelen, bergen op en bergen af loodsen de paarden ons door de prachtige natuur. Robbie had een beetje een onwillig paard, waardoor ze regelmatig achterop raakte. Maar met wat gescheld en getier kwam het paard toch nog in beweging en sloot ze de rij. Als een volleerde Cowgirl zat Robbie een beetje mooi te wezen op haar knol. Inclusief gaten in de knieen van haar gloednieuwe spijkerbroek.

    Prachtige dennenbossen en grote open meadows trokken aan ons voorbij. Beetje spierpijn in de dijen, maar vooral relaxen en genieten van het schitterende landschap.

    Hoe moet dat geweest zijn voor de eerste pioniers die (net als wij nu) voor het eerst met hun paarden over deze bergen en meadows liepen. Ik snap wel dat als je een beetje godsvruchtig bent je denkt dat de Heer hier zijn Walhalla heeft gemaakt en dat je dus “in gods country” leeft.

    Nadat we na twee uur soepel van onze paarden waren afgestapt, trapte we het gas weer in naar de Old Fall Road, die op de toppen van de Rockies overgaat in de Trail Ridge Road. De Old Fall Road is een gravelraod die maar een paar maanden per jaar open is. Steil omhoog brengt deze onverharde weg je naar de bovenkant van de Rockies (3500 meter). Bochtje naar bochtje worden we verrast door nieuwe uitzichten, watervallen en doorkijkjes (zie video). Bovenop het dak van de Rockies is een kleine snackbar waar we een salade nuttigen. Het uitzicht vanaf onze tafel was vele malen mooier dan dat de salade smaakte. De prachtige (maar o zo drukke) Trail Ridge Road brengt ons weer via veel slingerende wegen naar het dal.

    Daarna weer flink gassen want om 5 uur worden we opgehaald door de familie Verbeeck. Zij nemen ons mee naar de Brouwerij der Brouwerijen in Fort Collins: The New Belgium Brewery.

    Het bekendste bier van de brouwerij is Fat Tire. Op een fietstocht door België ontdekte 1 van de oprichters van de New Belgium Brewery het Belgische bier en bedacht dat hij dit kon gaan brouwen in zijn kelder. Hij kocht een bekende hoofdbrouwer uit Belgie om (een echte bier-transfer) om hem te helpen. Nu is het, vele jaren later, 1 van de grote brouwerijen van (het lekkere) Amerikaans bier. Zij waren ook het voorbeeld voor legio kleine brouwerijen in Fort Collins. Fort Collins mag zich nu “capital of micro brewers” noemen.

    In de mooi aangelegde tuin van de brouwerij zit het vol met mensen die een biertje komen proeven (er zijn inmiddels vele smaken bijgekomen). Grote glazen voorraadflessen bier worden genuttigd op het terras en grasveld. Maar ook genieters van één glas of mensen die een plankje nuttigen met 5 kleine glaasjes bier (proeverijtje). Elke dag is iedereen welkom in de brouwerij, maar vrijdag is het een speciale avond met spellen en muziek. Binnen wordt deze avond een bierdoppen-Bingo gespeeld.

    Ik start met een Abbey Dubbel. Daarna delen Fred en ik een proeverijtje van verschillende biertjes (Harmony Pilsner, Old Aggie, Voodoo Ranger Ipa, Pale Ale). Allemaal lekker.

    Dan word ik in het cafe van de Brouwerij plotseling op m’n schouder getikt. Achter me staat een zwaar bebaarde jonge man in blauw t-shirt. Hij vraagt lachend hoe het met me gaat: “Still having fun?” vraagt hij. “Yes” antwoord ik (in m’n beste Engels), om ondertussen te bedenken waar ik zijn gezicht ook alweer van ken. Gelukkig heb ik Erica daarvoor. Het is de verhuurder van de supplanken van een aantal dagen geleden. Hij had mij herkend (ik hem niet, hij Erica niet en Erica hem wel....zoiets).

    Na een enorme stortbui lopen we via de gezellige hoofdstraat van Fort Collins naar Rio, de plaatselijke Mexicaan, waar we (na een wachttijd van 3 kwartier) een lekkere Mexicaanse hap nuttigen met de Verbeecks, uiteraard onder het genot van een biertje van de New Belgium Brewery en een Margarita. 

    https://www.youtube.com/watch?v=o1JOFhfoAD4    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 7

    Main Street

    July 29, 2017 in the United States ⋅ ☁️ 19 °C

    'Wist je dat ...' zei Fred terwijl we door de gezellige binnenstad van Fort Collins liepen “dat de gebouwen aan deze straat de inspiratie waren voor voor Disneyland's Main Street?” Nee, dat wisten we niet.

    Het zit zo (zeggen ze): Hollywood-designer Harper Goff, die Main Street (en nog veel meer) in Disneyland ontworpen heeft, groeide op in Fort Collins en gebruikt de gebouwen van zijn jeugd om het ontwerp voor Disneyland te maken.Vlak voor zijn dood in 1993, zei Goff dat Walt Disney oorspronkelijk de uitstraling van Main Street wilde laten modelleren na Marceline, een plaats in de Amerikaanse staat Missouri. Marceline was de plek waar Disney jeugdherinneringen aan had. Maar Goff had foto's genomen van Old Town Fort Collins om deze aan Disney te laten zien. Disney koos voor “Fort Collins” vanwege z'n typische gebouwen (een bank lijkt op een bank, een hotel op een hotel, etc). Het stadshuis van Disneyland werd van Fort Collins gekopieerd, maar ook het bankgebouw, de Avery en Miller Blocks, de oude brandweerkazerne, het Linden Hotel en het spoorwegstation Union Pacific. Dat maakt waarschijnlijk dat Fort Collins zo prettig bekend aandoet.

    We zijn de ochtend gestart met een gezellig gezamenlijk ontbijt met de Verbeecks in Silver Grill Café. Een enorme ontbijttent die bekend staat om zijn Cinnamon rolls. Ze zijn zo populair (met name die met Pecans) dat ze rond half elf strak uitverkocht zijn.

    Als we ons melden bij de counter (uiteraard met de mededeling: please wait to be seated) moeten we 3 kwartier wachten. Mensen staan al in groepjes voor de deur hopende dat hun naam wordt omgeroepen ("Taylor, party of five"). Maar niet getreurd, achter het enorme café is een gezellige wachtruimte/terras, waar iedereen kan gaan zitten tot ze aan de beurt zijn. Er is gratis koffie, water, chocomelk en Bloody Mary (uiteraard zonder alcohol).

    Als we aan de beurt zijn hebben we al een flinke sloot koffie op. Daarna komen de enorme cinnamon rolls. We delen met z’n allen 2 stuks. Eigenlijk al zwaar genoeg voor de ochtend, maar dan volgt het echte ontbijt: Texasstyle “wentelteefje” (of "verloren brood", zoals de Verbeecks het thuis noemden) met tropisch fruit en kokos. Ik heb de hele dag niet weer gegeten.

    Hoe je dat maakt, denk ik?

    Klop 1,5 kopje amandelmelk, 6 eieren, 2 el bruine suiker en ½ theelepel amandel-extract in een grote kom.

    Sop 10 oude sneetjes witbrood in het mengsel. Haal het natte brood eruit en besprenkel het met een ½ kop kokos. Bak ze in boter bruin in de pan, ongeveer 3 of 4 minuten per kant.

    Ondertussen meng 1 mango en 2 bananen (in stukjes gesneden) stukken met 2 eetlepels bruine suiker en een beetje limoensap.

    Leg de teefjes op een bord en bestrooi het met het fruit. Schenk er honing (met eventueel kaneel) overheen. Dat moet het ongeveer zijn.

    De rest van de dag een beetje gewinkeld langs al de pandjes die de inspiratie waren voor Disney. Nog even bij de makelaar langs geweest om te zien of een vakantiehuisje in Fort Collins in ons bereik ligt. En verdomd, voor een kleine 120.000 dollar koop je hier een alleraardigst huisje......sparen! Wie doet er mee?

    https://www.youtube.com/watch?v=GGrvY1xoUko    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 8

    Bound fo Glory

    July 30, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 19 °C

    Vandaag gaat de reis naar Morrison, Red Rock Theater. Een van de mooiste openlucht theaters van de wereld. Red Rock is helemaal gelegen in een door de wind in theatervorm geblazen rode gesteente. We gaan Susan Tedeschi en Derek Trucks zien (en dat is volgens de Rolling Stone dan weer de beste live band van de wereld). We maken de reis niet via de snelweg, maar rijden de langzame maar mooie route: The Peak tot Peak Byway, dwars door de Rocky Moutains. Het eerste plaatsje wat we aandoen is Ward. Ooit een stad voor (goud)delvers, nu een plaatsje voor de deplorabelen (zoals Clinton dat zo mooi kan zeggen). Het is een half verlaten dorp met houten huizen en caravans, met tientallen verrotte (kalssiek modellen en recentere modellen) krotten van auto's langs de weg, wegdek vol potholes en onkruid, dichtgetimmerde ramen, ingegooide ruiten, ingetrapte deuren, verroeste objecten van ijzer en hier en daar een bewoond pand. En vooral heel veel wielrenners, gek genoeg. We rijden een rondje door het dorp maar besluiten de koffie ergens anders te drinken.

    Dat wordt het dorpje Nederland. Zogeheten omdat een mijn daar ooit werd opgekocht door een Hagenees. Wel grappig, het is dus niet in het Engels geschreven, maar gewoon op z'n Nederlands. We nemen een bakje koffie in de oude "circus" trein van Buffalo Bill, draaien een rondje in een Nederlandse antieke draaimolen en we eten in de plaatselijke Rocky Mountain Oyster grill (een oester van het aparte soort, zal ik maar zeggen) een lekkere Egg Benedict en een wafel met gefrituurde kip (en hete saus en ahornsiroop). Inmiddels komt het water met bakken uit de hemel. We rijden verder.

    Er is nog 1 tussenstop gepland. Hermitage Square in Golden. Ooit gestart als de eerste dependance van Disney, nu zou het niet misstaan op de website Abandoned Places. Ongelofelijk triest, vervallen en sneu. Zo erg dat het wel weer een soort van schoonheid heeft. Hekken om de panden omdatz e op instorten staan, kermis attracties die piepen en kraken, een lege parkeerplaats en veel (heel veel) mexicanen met hun kinderen.

    Dan door naar Red Rocks Theater. Een prachtige plek  tussen enorme rode rotsen, met uitzicht op Denver en de Rockies in de verte. Magisch. De loop erheen is al prachtig. Via een paadje tussen de rotsen door ontwaart zich langzaam het Theater. Het is enorm, maar ook ongelofelijk mooi, vooral als na de 2 bands in het voorprogramma de TedeschiTrucksBand om 8 uur begint en de schemer invalt. De rode rotsen worden zacht uitgelicht en Susan en Derek spelen de sterren van de hemel. Hun 10 koppige band knalt er op los en de een na de andere gast (Jack & Jorma van Hot Tuna, Oliver, Chris & Jano van de Woodbrother, de orginele toetsenman van Joe Cocker en John Bell van Widesrepad Panic)uit de buurt komt het toneel op. Susan is zo op dreef dat ze zelfs de gitaar in haar nek legt in 1 van haar heerlijke bluessolo's. In de gospel-delen van de show gaat ze qua zang helemaal tot het gaatje. Wat een stem.

    Begonnen we de avond nog met een enorme regenbui, als Susan en Derek spelen klaart het weer op en kijken we tegen een plafond van sterren. In de verte branden de lichtjes van Denver. En natuurlijk vult de lucht zich ook met mariuhana, want die is nu legaal in Colorado, dus elke volwassene moet nu stoer met z'n joint staan zwaaien (ook al mag dat eigenlijk niet in het openbaar).

    Na 2 uur spetterende Blues, Soul en Rock sluiten ze af met Bound for Glory. Dan is het tijd om naar ons adresje voor deze nacht te gaan, een B&B in Denver. Daar lig ik nu dit verhaaltje te typen terwijl de dames al in slaap zijn gevallen na een indrukwekkende dag. 

    https://m.youtube.com/watch?v=ztkqKpTd3DE    Read more

    See translation
  • TravelerColorado New Mexico
    Day 9

    No Sleep Till Brooklyn

    July 31, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 20 °C

    Gisteravond laat aangekomen in ons overnachtingsadresje in Englewood, Colorado (vlak onder Denver). We moeten in de donkere nacht door een tuintje naar een wat verscholen deur met code. Keurig volgens de instructies van Melanie volgen we de lichtpaaltjes langs de stepstones door de tuin. Een net 2 kamer appartementje aan een typisch amerikaans wit plastic bungalowtje vastgeplakt.

    Een collectie koekjes onder een folietje en snackkaasjes staan in de koelkast. Lekker geslapen na een indrukwekkende avond.

    Vanmorgen vroeg, vlak voor vertrek nog even een praatje gemaakt met de eigenaresse van het appartementje (ze had met ons te doen gehad toen gisteravond de grote regenbui over het gebied trok) en hup, in de auto richting het centrum van Denver. Denver is een alleraardigste stad. Niks bijzonders, maar gewoon aangenaam om even doorheen te lopen. Veel kunst in de winkelstraten en veel leuke winkels. We ontbijten (o hoe cliché) bij Starbucks.

    Na wat winkelen en kleding neuzen zoeken we een lunchplekje. We vinden die bij Maggiano's Little Italy. Van buiten een flauwe doorsnee eettent in een Shopping-Mall, maar van binnen zoals je bij een Italiaans restaurant in New York verwacht. Bruin houten pilaren en lambrisering, booths/zitjes met donkerbruine skai-bekleding, okergeel behang, zwartwit forto's van familieleden aan de wand, hagelwitte napkins, gouden relief plafondplaten, Frank Sinatra uit de boxen en grote groene palmen ter verlevendiging van het geheel.

    Sergio is onze ober. Mooi in zwart/wit oberkostuum, donkere haartjes met vet strak achterover gekamt. Hij ziet gelijk dat Robbie een shirt aan heeft van de New York Mets (Baseball) uit Brooklyn. In een onvervalst Italiaans/Amerikaans accent (zie Godfather) wijdt hij uit over zijn Brooklyn, dat hij er geboren en opgegroeid is en nog maar weinig komt, daarom nooit meer de Mets kan zien spelen, De Mets in Colorado ook nooit op televisie komen en hij Brooklyn zo mist.

    Ondertussen prijst hij in een paar bij zinnnen de pasta with Italian sausage, de chickenbroth with meatballs, Linguine di Mare, Chef KB's Lobster Carbonara en Linguine & Clams aan. Robbie was zich geheel niet bewust van de betekenis van haar shirt, dus kijkt ze de ober meewarig aan na zijn spraakwaterval.

    De pasta, panini met soep en bruschetta's van de bar smaken uitstekend. We lopen nog even langs het hotel waar we in 2011 met Opa en Oma hebben gelogeerd en gaan dan met de gratis bus naar het einde van de winkelstraat. Daar ligt het prachtig opgeknapte Union Station. Plaatje. Dan plankgas weer terug naar huis, waar Erica die avond een poging doet om Maggiano's te evenaren met haar onvolprezen Pasta Carbonara.....en ik moet zeggen.....

    https://www.youtube.com/watch?v=07Y0cy-nvAg    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English