Robbery in Chicago

Zoals zo vaak de eerste nacht na de vlucht naar de USA, zijn we rond vier uur klaarwakker. Het helpt ook niet dat de bovenburen blijkbaar deze nacht in gedachten hadden voor een verbouwing van de huiskamer. Tenminste, zo klonk het. Maar de dag zou nog veel gekker worden. "First things first", op naar een ontbijtplek.

We nemen de L-line naar 18th street en stappen uit in de wijk Pilsen. Pilsen is een levendige wijk in het westen van Chicago, staat bekend om zijn kleurrijke muurschilderingen en rijke Mexicaanse erfgoed. De straten worden opgefleurd door de geur van verse tamales, vers gebakken brood en Mexicaanse muziek. Historische gebouwen met bakstenen gevels herinneren aan de Tsjechische immigranten die de wijk ooit bevolkten. Tegenwoordig is Pilsen een bruisende culturele hotspot, waar kunstgalerijen, hippe cafés en authentieke taco-stands zij aan zij bestaan, wat resulteert in een unieke mix van van oud/nieuw, oost Europa/Mexico, opgeknapt en afgedankt.

We eten een iets te zwaar Mexicaans ontbijt (Chilaquiles, tortillachips in een pepersaus met gebakken bonen, kaas en ei​​​​, en pannenkoeken met gekarameliseerde gecondenseerde melk met aardbeien). De wijk is heerlijk om door te lopen. Vol met prachtige muurschilderingen, leuke kleine rommelwinkeltjes, koffiezaakjes en restaurants. 't Is warm, maar net te doen, met af en toe een spatje regen. En in een gratis museum midden in de wijk zien we de mooiste oude, maar vooral mooie moderne Mexicaans geïnspireerde kunst. Prachtig is het.

We pakken de Metro en rijden door naar de Westloop, midden in het hart van Chicago. De straten lopen vol met jongeren, uitermate schaars en ordinair gekleed (dat zijn wat mij betreft twee verschillende dingen) op weg naar Lollapalooza. Ergens daartussen loopt Robbie ook. Het grote festival vindt plaats, midden in de stad in een enorm park. De wegen rondom het park zijn een chaos. Erica en ik nemen de old fashion route en gaan lunchen bij Luke's. Al decennia lang is dit de plek voor een ordinair goede hotdog en een broodje Italiaans rundervlees uit de jus. Even simpel als lekker. En alles met de hand, dus vleessap tot aan de ellebogen.

En waarschijnlijk ging het ongeveer daar mis. Maar daar kwamen we pas achter toen we Robbie net buiten het festivalterrein even "meeten" in een cafeetje genaamd Hero. Als Erica wil gaan betalen blijkt haar portemonnee weg. Even bellen naar Luke, niks gevonden. Kijken op de banken app: 1500 euro kadobonnen van de Starbucks en 1500 euro kleding bij een herenmodezaak. Binnen een uur. En dan blijken banken en creditcardmaatschappijen lastig te bereiken en niet allemaal even modern. Uur later zitten we op Police-station district 1 Chicago netjes aan een zeer norse agente uit te leggen wat er gebeurd is en om dit in een verklaring vast te laten leggen. Anderhalf uur later stonden we weer buiten. Berooid en beroofd, zullen we maar zeggen. Dan pakken we ook nog de verkeerde Metro. We boeken een taxi en de vrolijke chauffeur Omari rijdt ons al pratend over Chicago naar ons huisje.

't Is inmiddels avond en we zijn doodop van de stress, het lopen, het gezeur en van boosheid. We gaan maar in de buurt eten. Lekker ordinair volksvoer, ultiem comfortfood: Soulfood.

Twintig minuten lopen leidt ons door de armste en minste buurten van de West Side. Alles is kapot, mensen hangen op straat, schreeuwen tegen elkaar, verrotte auto's staan langs de weg geparkeerd. We vallen met onze witte snoetjes zo erg op dat we worden nageroepen. Tussen al die afbraakhuizen, dichtgespijkerde winkelpanden en braakliggende stukken grond staat ineens een rijtje winkeltjes met flatjes erboven. 4 winkeltjes lang, 3 apartementen hoog. Net afgebouwd. Op de gevel prijkt in Neon: Soulfood lounge. We openen de deur en stappen een andere wereld in. Hippe muziek, zwarte glimmende tafels, grote planten, zwarte gordijnen tot aan het plafond, een bar vol cilinders vol ijsthee met verse kruiden er in, glimmende vloer met marmermotief, waterblauwe muren, zwarte servetten, goudkleurige stoelen, gouden servetringen en goudkleurig bestek. Niet echt de sfeer (en de prijzen) van Soulfood. Maar je, we willen de frustratie weg eten, dus we gaan toch maar zitten (en er is ind e verste verte ook geen andere optie. We mogen een proeverij delen en krijgen er een glas champagne en 3 soorten limonade bij. We eten 3 van onze absolute favorieten uit de Cajun keuken: etouffee met catfish, Mac'n Cheese met krab, grits met garnalen. Hemels is het. Het maakt de dag weer een beetje goed.

Ondertussen ontvangen we vanaf het festivalterrein zeer opgewonden appjes van Robbie.... "Te gek hier!"Read more