The Waitress

Rustig dagje vandaag. Laat op, bakje yoghurt en de wijk uitlopen naar het centrum van Traverse City. Is een kleine 10 minuten lopen. Leuke winkels, ontspannen sfeertje en hier en daar tussen de gebouwen door zie je de oevers van Grand Traverse Bay.

Traverse is een opgeruimd stadje. Alles is netjes op orde, geen zwervers op straat, geen vuil op straat. Een hoekje met foodtrucks halverwege de winkelstraat is gelijk het rommeligste hoekje. Af en toe zit er tussen de boetiekjes ineens een winkeltje dat de tand des tijds heeft doorstaan. In een winkeltje met een grote glazen pui die naar binnen loopt, staan nog ouderwetse modelspoorbanen en vliegtuigjes. De laatste keer dat de stofkam over de treintjes is gegaan is lang geleden. De sfeerloze etalage doet vooral vermoeden dat je hier moet zijn als je onderdelen zoekt van je speelgoedtrein uit 1979. Iets verder zit een vergelijkbare zaak, maar dan voor fotoartikelen. Bruine kartonnen dozen vol oude 8 millimeter-camera's, een doos met oude videocamera's en op de smoezelig witte plankjes staan spiegelreflexcamera's waar nog een filmpje in moet.

We eten bij de plaatselijke Vietnamees en lopen terug via de lommerrijke omgeving rond het centrum. Allemaal kleurrijke houten huizen in de kenmerkende Victoriaanse/Amerikaanse stijl. Soms groot, soms klein, soms smaakvol, soms smakeloos, soms ingetogen, soms decadent, soms kleurrijk, soms ingehouden. Maar wel heel sfeervol, en ook wel upper class. Van armoede is hier niets te zien.

Tegen de avond lopen we via de waterkant weer terug. Er is een braderie in de hoofdstraat. Allemaal plaatselijke clubjes en verenigingen (hondentraining, suïcidepreventie, kiezersregistratie, jongerenhulp, ouderenzorg, dat werk). Af en toe een popcornbakker, ballonnenvouwer, suikerspindraaier en een verdwaalde zanger of band.

Het is druk en de restaurants zitten overvol. Er is nog plek bij een Soulfood restaurant, annex cocktailbar. Ze zijn net nieuw... cocktails hebben ze niet, wijn ook niet, de ober loopt onze tafel omver, water over de tafel, ijsklontjes over de vloeren en serveert ons uiteindelijk rauwe kip. De eigenaar probeert het nog recht te lullen (het is kippendij), maar het is toch echt gewoon rauw. Dus geld terug. Als we buiten komen staat een amateur musicalgezelschap (vlek op vlek, zeg maar) op straat een scène te spelen en zingen uit de musical The Waitress, vals als een kraai en met net iets te veel musicalgebaartjes proberen iets te zware plaatselijke musicalsterren hun dansjes in sync te krijgen met hun zang. Zeer vermakelijk.​​Read more