Kamala is comin’

Vandaag even alleen op pad. Terwijl Robbie en Erica naar het strand aan het meer gaan, trek ik mijn zeemleren broekje aan en huur een heuse racefiets bij de  fietshandelaar 2 straten verder. Ik krijg een prachtige knalblauwe Trek racefiets mee. Hij wordt keurig op mijn maten ingesteld, helm en slot mee, and of we go. Doel is om naar Suttons Bay te rijden via de Leelanau Track, een oude spoorlijn die van zuid naar noord dwars door het schiereiland liep, en nu is geasfalteerd tot prachtig fietspad. Bijna Nederlands goed, zoals het is aangelegd, keurig met bordjes, bankjes en uitkijk plekken. Het pad meandert door een glooiende landschap.

Alles is knal groen, de bossen, de vennen, de wijngaarden, de boomgaarden en de groentetuintjes. Een mooie rit van 35 kilometer heen en 35 kilometer terug. In het gezellig en kleurrijke Suttons Bay een lekker kop koffie met een soort van croissant gevuld met gele room genomen in het Hive cafe.  Suttons Bay is niet meer dan hoofdstraatje, maar staat vol gekleurde pandjes met winkeltjes, kunstboetiekjes en eettentjes.

Op de terugweg een enorme milkshake bij de Dairy Lodge gehaald. Het is weliswaar maar 28 graden hier, maar toch, fietsen maakt warm. Dus Milkshake. Dairy Lodge is zo’n typisch jaren 50 ijstentje in het wit met een enorme betonnen luifel, met op het dak neon van een pin-up in schaarse kerstkleding die op verleidelijke wijze met haar poena over een enorme ijsco glijdt. Toen kon dat nog.

Ook grappig, er werkt één meisje in de ijszaak. Ik moet bestellen bij het linker loketje (orders), bestelling wordt opgenomen, luikje gaat open en ik geef haar de dollars. Ze maakt de milkshake (nee, niks uit een machine maar gewoon ijs en melk in een mooi stalen milkshake-mixer), roept mijn naam (ik ben er alleen) en geeft vervolgens de bestelling uit aan het rechter loket (take out). Deurtje open, milkshake er door, deurtje dicht.

De avond is voor Susan en Joel. Susan en Joel wonen op het andere schiereiland (dat veel rustiger en meer verlaten is) bijna aan het uiteinde, zon 30 minuten rijden van Traverse City.  Ze hebben daar een prachtig houten huis is een bos, grenzend aan de kust met uitzicht op het meer.

Susan en Joel hebben in 2022 twee weken in ons huis gewoond, terwijl wij in hun huis woonden (huizenruil). Weliswaar hadden we destijds veel email contact, maar we hadden ze nooit echt ontmoet. Het leken ons toen al zeer lieve mensen. Zo kwam er rond december 2022 ineens een klein pakketje uit Amerika. In het pakketje zaten een potje honing en een honing lepel. Joel’s eigen honing. Joel is Imker en had toen nog 24 volkeren aan bijen. Ze hadden door dat ik de honingpot in hun huis aardig had leeggegeten (ben een enorme honingliefhebber, hoe sterker de smaak hoe beter). Dus stuurde zo ons een potje van zijn honing.

Dus toen ze hoorde dat wij weer in de buurt waren, werden we onmiddellijk uitgenodigd voor de BBQ. Was super gezellig. Heerlijk gegeten. Leuke mensen, met mooie verhalen (ze zijn beide eind 70 dus al het nodige gereisd) en konden goed lachen om hun eigen onhandigheden tijdens die reizen. Susan was al maanden bezig geweest om Paul Chevrolet’s nummer Kill Two Birds op haar Pandora Radio te krijgen. Met een beetje hulp van ons is dat nu gelukt. Ze gaan het gelijk aan iedereen laten horen.

Als we laat in de avond vertrekken gaat de zon onder achter het westelijke schiereiland. Op het hoogste punt van het schiereiland verzamelen zich dan jongeren in hun auto om samen te kijken naar de zonsondergang. We zijn er maar naast gaan staan….even jong. Prachtig gezicht.

En we zijn weer een beetje gerustgesteld. Het viel ons op dat in de Amerikaanse media Kamala Harris helemaal hot is. Iedereen en alles praat er over, football-stadions vol mensen in deze streken die komen luisteren naar Kamala. Maar eigenlijk zagen we daar niks van in het straatbeeld. ‘t Is nogal gebruikelijk hier om  via een bordje in je tuin te laten weten op wie je gaat stemmen. Twee metalen prikkers met een bord er op in het gazon geprikt.. We zagen veel onbekende namen (veel sheriffs, rechters, burgemeesters, etc) en regelmatig een Trump/Vance bordje. Maar eigenlijk nauwelijks een Kamala/Walz bordje. We waren toch een beetje ongerust. Is Kamala alleen een media hype, maar de gemiddelde moet niks van haar hebben? Joel legt ons uit…that is not the case….er mag pas een bordje in de tuin als de kandidaat officieel is benoemd door zijn partij. That’s the law in Michigan. Oke. Dus, vragen we voor de zekerheid, de bordjes zullen na aankomend weekend in heel veel tuinen verschijnen? Ooooy Yeah, zegt Susan, You bet, Kamala is comin’.Read more