Canada 2008

Het zou dus een Cruise worden. De weersvooruitzichten, met name voor de middag waren niet al te goed. Dus strand zat er niet in. We hadden gehoord dat een cruise langs de 30.000 eilanden op Georgian Bay ook heel mooi zou zijn. Prachtige uitzichten, pittoreske strandjes, machtige vakantiehuizen en mooie natuur. Alleen al het ontstaan van de eilanden maakt een mens romantisch: het verhaal gaat dat een van de indianengoden verliefd werd op een prachtige vrouw. Toen hij de vrouw niet kon krijgen werd hij zo kwaad dat hij een vuist vol enorme keien in de Georgian Bay gooide. Dat zijn nu de eilanden(en eilandjes). Dus wij de “Miss Midland” op.

We waren nog geen 10 minuten weg, toen een enorme zwarte wolk onze kant uit dreef. Met een paar enorme donderenden en knetterende klappen gaf de indianengod aan nog wel een handje stenen te willen gooien, maar nu alleen een hele emmer water te hebben. Met bakken kwam het water uit de hemel, zelfs zoveel dat het bovendek het water niet aankon en het dwars door het dak lekte. Het zicht was ongeveer 3 meter, dus we zagen regen en een streepje water, dat was het uitzicht. Na nog 10 minuten regen en lekkages kwam de schipper met de mededeling dat hij het schip ging draaien omdat hij ook niet meer kon zien waar hij vaarde. Hij draaide de boot en als door een wonder voer hij uit de bui en werd het alsnog droog. Dus de boot weer gedraaid en de reis hervat. Weliswaar zwaar bewolkte, maar snik heet, hebben we toch nog kunnen genieten van allerlei eilandjes, vakantiewoningen, bossen en eindeloze waters.

‘s Middags zijn we langs de eerste (blanke) nederzetting langs de Bay gereden. Een dorpje van Jezuïeten wat het nodig vond om de plaatselijke bevolking te bekeren. De plaatselijke Indianen (Wendats) waren zeer vredelievend en leefde (als een van de weinige) van de landbouw. Dat was dus een makkelijk doelwit en de Jezuïeten vestigde zich temidden van de Wendats. Door ze te lokken met metaal en sieraden kwam er relaties op gang en konden ze worden bekeerd. Dit leidde uiteraard tot een grote tweespalt in de Wendats.

Uit eindelijk zouden de Wendats en de Jezuïeten worden overvallen door een rondreizend agressief indianenvolk en hebben de Jezuïeten hun eigen dorp volledig afgebrand omdat zij niet wilde dat de indianen hun kerken zouden ontheiligen.
Dit dorp is nu op de zelfde plek nagebouwd en Robbie kon er van alles zien en doen: maispap proeven, Indianenspelletjes doen, schrijven met een ganzenveer, sierraden kleien.

Maar uiteraard (het was inmiddels weer zonnig) kon de dag voor Robbie niet worden afgesloten zonder een bezoek aan het stand.Okumaya devam et