Phumĭ Kaôh Piĕk

Na deze koude nacht hadden we een ontbijtje, waarbij een zekere broodjesdief aanwezig was. Ach ja, Fransen blijven Fransen. We moesten toch door, de berg op, door naar het dorp waar onze andere gids (foto 6) vandaan kwam. Deze tocht was misschien nog wel warmer en zwaarder dan de eerste. Het was eerst zwoegen de berg op, en het duurde een uur of 3 voordat we een soort van pad hadden. Onze rust was deze keer wat later, maar des te meer verdient. Na deze rust zou het nog een half uur lopen zijn. Blijkbaar was het het driedubbele, want na een uurtje stappen haalde een trekker ons op. Het dorp was veel groter dan verwacht, met meer voorzieningen dan gedacht. Dat was een welkome meevaller. In de avond was een begrafenisfeest georganiseerd in het dorp. Emiel was moe en ging slapen, Jona en Jesse gingen wel. Daar aangekomen was het het vreemdste feest wat je ooit hebt gezien. Jongens en meisjes van maximaal 16 jaar oud stonden op de dansvloer, de ouders eromheen in hangmatten, met helemaal in het midden een soort pagode met daarin de familie van de overledene die daar zaten te eten. Na een tijdje veranderde de muziek van house naar volksmuziek, en alsof op commando gingen de kinderen in twee rijen staan, en gingen een soort traditionele dans uitvoeren, wel een uur lang. We werden allemaal gedwongen mee te doen, zoals te zien is op de video. Het ziet er niet uit, maar leuk was het wel. Na de dans gingen we moe naar huis. Daar sliepen we voor de laatste keer in onze hangmat, in het dorpje.Read more