Eerste week Aniëlla Hanoi

Corné is intussen afgereisd naar Chang Mai. Ik (Aniëlla) verblijf op dat moment in een fijn hostel in Bangkok, tegenover een super mooi flatgebouw (het lijkt wel lego). Gelukkig heb ik wat mensen om me heen, want ik mis Corné. Heel toevallig hebben ze de avond dat ik er ben een Pad Thai workshop. Dat is een van onze favoriete gerechten uit Thailand.

Na een paar dagen vlieg ik naar Hanoi de hoofdstad van Vietnam, met 7,5 miljoen inwoners. Wat een verschil met Bangkok, vanuit het vliegtuig is de smog te zien en op het vliegveld is het een chaos. Ondanks de chaos, heeft het wel sfeer. Op veel plekken zijn mooie oude Franse panden en tempels te zien. Om eens beter de stad te leren kennen verblijf ik een paar dagen in het centrum. Ik leer de manager van het hostel kennen waar ik verblijf, die zich ergert aan het personeel. De volgende dag sta ik inderdaad versteld van het personeel, of ze liggen te slapen op de tafels of ze zijn aan het karaoke.

Dan is het zover, ik kan starten bij VCV (vietnamese community volunteering). Ik reis af naar een gebied een half uur van het centrum. De omgeving is modern, overal hoge flats en grote wegen. Vanaf het begin voel ik me welkom bij VCV, Mrs. Hay blijkt net als over de mail ontzettend aardig te zijn. Ik leer op mijn eerste dag negen andere vrijwilligers kennen die lesgeven en een aantal Vietnamezen. Het is een goed concept, we geven les in ruil voor eten en onderdak. De Vietnamezen die voor ons koken zij ook vrijwilligers, in ruil daarvoor krijgen zij gratis les van ons. Ook ontmoet ik Lien uit België, wat een leuke verrassing! We beginnen beide op dezelfde dag. Aan het begin van de avond ga ik mee met Sonia en Jane om een klein groepje kinderen van ongeveer 5 jaar oud les te geven. Het klaslokaal is maar een paar straten verderop. Enkele kinderen zijn lastig bij de les te houden. Later blijkt dat de kinderen 6 dagen in de week naar school gaan en in de avond deze les volgen en soms nog te jong zijn voor deze klas.

De dag erna is mijn eerste echte les met 11 volwassenen. Het eerste wat ze vragen (en wat daar heel normaal is), ‘do you have a boyfriend?’. Ze zijn ook heel direct, toen ik later een nieuwe vrijwilliger voorstelde, ze zeiden: ‘you are so white’. Ook wilden ze veel over Nederland weten, zoals het fietsen. Het zijn allemaal aardige mensen, met verschillende achtergronden, zoals architectuur, accountancy, diergeneeskunde of rechten. Het niveau Engels is best pittig, dit komt ook omdat ik met Jona les ging geven. Zij geeft al 8 jaar professioneel Engelse les in de Filippijnen, waar iedereen Engels spreekt. Mijn Engels is gelukkig goed genoeg om hen les te geven. De studenten zijn daar namelijk met name voor verbetering van de uitspraak. Ik heb het meteen goed naar mijn zin, Corné zijn vrijwilligerswerk valt helaas tegen. Gelukkig kan Corné ook les komen geven bij vcv en voelt hij zich ook meteen thuis.

Foto's uit Hanoi, de tweede foto is van de flat waar we op de 5e verdieping woonde. Laatste foto is flat uit Bangkok.Read more