Zuid-Korea

Vanuit Tokio vliegen we naar Seoul en hebben nogmaals een geweldig uitzicht op Fuji, dit keer vanuit het vliegtuig.

Eerst even wat leuke feitjes over Zuid Korea. Als een baby wordt geboren in Korea is deze meteen 1 jaar oud. Maar 3.2% van de Zuid-Koreanen heeft overgewicht, daarmee hebben de inwoners gemiddeld (samen met Japan) het laagste percentage ter wereld.

Mensen die een relatie hebben houden ervan om matchende kleding te dragen.Winkelen vinden ze sowieso geweldig, een van de grootste centra in de wereld staan in Korea en deze zijn tot 4:00 in de ochtend open.

Op Valentijnsdag geven vrouwen chocola of andere cadeau's aan hun partner. Op 14 maart vieren ze 'white day' waarbij mannen een cadeau voor hun partner kopen, maar dit moet 3x zoveel waard zijn als het cadeau dat zij van hun vriendin/vrouw hebben gekregen op Valentijnsdag. Eigenlijk is elke 14de van de maand een romantische dag (kiss dag juni, knuffeldag december). De verdrietigste dag is 14 april, 'black day', waarbij alle vrijgezelle Koreanen rouwen omdat ze geen geliefde hebben. Ze eten dan plakkerige, zwarte noedels, deze heten: jajangmyeon.

Seoul is de hoofdstad van Zuid-Korea. Bijna de helft van de bevolking (50 miljoen in totaal) woont in of rondom de hoofdstad dus het is er druk! Het is er ook erg netjes, de vloer van het toilet op het vliegveld wordt zelfs met plakband schoongemaakt. Wat ons meteen opvalt is dat de mensen erg lijken op Chinezen, maar dan modieuzer gekleed. Ze zijn ook behoorlijk ijdel, vrouwen maken hun gezichten witter en plastische chirurgie is hier doodnormaal (vooral neus, ogen, tanden en kin moeten eraan geloven). Zuid Korea heeft de grootste markt ter wereld als het plastisch chirurgie ongeveer tussen de 1/5 en 1/3 heeft tenminste 1 ingreep laten doen. De meest rijke Zuid Koreanen krijgen voor hun 16de verjaardag een ooglid correctie om meer op westerse mensen te lijken.

Zuid Korea blijkt ook een van de vooruitstrevende landen ter wereld te zijn als het gaat om schoonheidsproducten. Op iedere hoek zien we winkels met schoonheidsproducten, de meest bekende Koreaanse merken zijn: Skinfood, Tony Moly, Nature Republic en Etude. Ze verkopen o.a. producten met slakkengel, paardenvet, caviaar, haaienvinnen, geitenmelk uit Nieuw Zeeland en de Aziatische Ginseng wortel. Ook de mannen houden van make-up ze geven ongeveer US$900 miljoen per jaar uit, een kwart van de producten voor mannen in de wereld. Ongeveer 20% van de mannelijke populatie gebruikt make-up regelmatig.

Op onze tweede dag lunchen we in Hongdae een hippe wijk met 3 meisjes (2 Engelsen en 1 Amerikaanse). Zij geven Engelse les op een privéschool en zij bevestigen het schoonheidsbeeld. Het is zelfs heel normaal om collega's of zelfs wildvreemden aan te spreken op hun uiterlijk en daarbij suggesties te doen over wat beter kan. Het leuke is dat we met deze dames in contact gekomen zijn via onze vriend Ravi uit India. Hij is een kennis van 1 van hen (Nikki).

Zuid Korea lijkt in veel opzichten (qua bezienswaardigheden) op Japan, en is ook ongeveer net zo rijk en ontwikkeld. Amerika is het grote voorbeeld qua muziek, eten, enz. Ook qua religie lijkt zuid Korea op Amerika, de meest voorkomende is namelijk het christendom.

Tijdens een rondwandeling over de enorme stadsmuur zien we ook verschillende kerken. De route over de stadsmuur is erg mooi, we komen o.a. langs een hippe buurt met cafeetjes en muurschilderingen. Verder bezoeken we de Bongeunsa Tempel waar Koreanen traditionele kleding huren om in op de foto te gaan. Hier zien we dat het dak rond is gevormd, in de vorm van een glimlach. In de avond eten we Gimbab ons favoriete gerecht, het lijkt op sushi maar dit gerecht heeft meer vulling en ook met meer groente.

Wat zuid Korea echt uniek maakt is het feit dat het land officieel in oorlog is, en in en rond Seoul kun je daar veel van zien. Zo bezoeken we het zeer grote en interessante oorlogsmuseum in het centrum, waar enorm veel oorlogstuig staat opgesteld (tanks, vliegtuigen en zelfs een schip). Ook wordt er veel aandacht besteed aan United Nations, met een enorme eregalerij. De oorlog duurde van 1950 tot 1953 en ligt dus al een paar generaties stil. Het houdt de zuid Koreanen dan ook zeker niet dagelijks bezig, zelfs niet als er weer eens een kernproef plaatsvindt bij de buren. Het is wel een belangrijk onderdeel van de opvoeding; kinderen worden al jong bewust gemaakt van de treurige situatie in het buurland ("eet je bord leeg, denk aan de kindjes in noord Korea").

Om Korea nog wat beter te leren kennen spreken we af met Jay Park, een student met een baantje in een in ontwikkeling zijnd museum. Hij laat ons de plek zien waar het museum in aanbouw is en de omgeving is prachtig. De ligging is hoog, met uitzicht op de bergen een tegen een deel van de oude stadsmuur aan. We bezoeken een koffietentje, een overdekte markt en drinken uiteindelijk wat op straat, iets wat veel koreanen graag doen savonds. In Zuid Korea, is het legaal om alcohol in het openbaar te drinken. Hij vertelt openhartig over het leven in Korea. Bijvoorbeeld over hoe de overheid een hele generatie heeft opgeofferd (hard werken, weinig verdienen) om de economie van het land te laten groeien. Het zegt dat de mensen 16 uur per dag werken en de flats de mensen als het ware opzuigen en weer uitspugen. Ook verteld hij over de dienstplicht. Hij is overtuigd pacifist en mocht gelukkig in de keuken werken. Tijdens je dienst verdien je bijna niks en ook het niveau van training is niet erg hoog. Bijna iedereen heeft er daarom een hekel aan. Wat hij wel mooi vind is reizen; hij wil graag de zijderoute gaan afleggen. Als Jay helemaal los is vragen we hem of hij bereid is om op camera het in brabant beroemde zinnetje: "je kunt de groeten uit Brabant krijgen k*t" uit te spreken. Hij neemt de opdracht zeer serieus en doet het geweldig. Desalniettemin liggen we in een deuk van het lachen. Als tegenprestatie doet Corné hetzelfde, maar dan in het Koreaans.Read more