Bij Margot in Moncarapacho

21 maart vertrokken van de camping in Armacao de Pera op weg naar Moncarapacho, naar Margot die daar een landje heeft.
Het was iets meer dan een uur rijden, dus ik had alle tijd dacht ik. Ik zou na 15.00 uur aankomen. Intussen wist ik dat Bispo uitzichtspunt betekende, dus toen ik dat tegenkwam leek me dat wel een leuk idee, off the beaten track.
Over een onverharde weg die steeds smaller werd bleef het maar omhoog gaan en ik merkte dat ik er lol in begon te krijgen, misschien moest ik toch maar een 4x4 aanschaffen?
Uiteindelijk kwam ik boven op de berg aan en gelukkig ging er een weg aan de andere kant weer naar beneden zodat ik niet hoefde te draaien op die smalle weg. Wat een verschil met in het begin, de stress voor het in de bergen rijden werd nu bijna plezier.
Voordat ik aan die bergtocht begon had ik nog een ontzettend stressmoment omdat ik zag dat er een kasteelruine was, waar niet in Portugal?, waar ik wel even naar wilde gaan kijken. Het was een klein dorpje en er stond een bord dat verwees naar de kasteelrruine, maar er stond ook bij dat het alleen voor residents was. Ik dacht, nou ja ik ben een wereldburger dus dat geldt niet voor mij. Ik reed het weggetje met kleine keitjes in en al snel ging het omhoog, daarna heel steil omhoog en toen werd wel heeeeeel erg smal, ik wist echt niet of ik nog tussen de muren door zou passen. Even uitstappen dan maar en wat is dat eng als je op zo'n steile helling staat, gelukkig deed de handrem het goed! Even naar de bocht gelopen en er erom heen gekeken. Het weggetje bleek daar dood te lopen voor verkeer. Je kon aan het eind niet verder en ook niet draaien. Dat betekende dat ik achteruit die ontzetten steile helling weer naar beneden moest rijden. Ik zweet niet snel, maar in deze situatie voelde ik het zweet over mijn gezicht lopen. Maar zoals gewoonlijk is het weer goed gegaan. Gek dat ik daarna nog het onverharde pad de bergen in ben gegaan........ hardleers zullen we maar zeggen?
Ik kwam door al die perikelen pas tegen half 5 bij Margot aan. Wat heeft ze daar een prachtig landje, het is net een paradijsje.
En wat hebben we het leuk gehad samen, veel gekletst en veel gelachen. Lekker eten en tot heel laat 's avonds buiten zitten. Volgende dag sightseeing Olhao, Fuseta en Moncarapacho. Wat is het hier anders dan aan de westkust, maar prachtig mooi. Op een terras gezeten in Olhao moest ik denken aan het liedje van Brigitte Kaandorp, ik heb een heeeeel zwaaaaar leven, nou dat kan ik op dit moment echt niet zeggen. Ik ga een nieuw liedje maken met als titel Ik heb een heeeeeel leuk leven!
Vandaag op de camping bij Faro Airport aangekomen. Morgen op bezoek bij het bedrijf van nichtje Chantal en haar partner Guido, een makelaarskantoor het heet Divine Home, ben heel benieuwd!Read more