Naar Zagora

Om half 10 vertrokken vanmorgen. Viel niet mee want ik ben snotverkouden, pijn in mijn keel en beetje koortsig.
De eerste stop zou bij een studio zijn waar ze Egyptische en Aziatische decors maken voor de filmindustrie. Dat leek me wel leuk, maar daar aangekomen was er een heuse zandstorm. Mijn keel voelde al alsof er zand in zat en plotseling vond ik het niet meer zo'n goed idee.
Toch maar weer weggereden en in het volgende dorpje koffie gedronken bij de Hema, ja echt waar, met de zingende stemmen van de imam's want het is tenslotte vrijdag. Het bleef de hele weg behoorlijk waaien. De weg door de bergen was heel mooi met veel oases met palmbomen. Tegen lunchtijd gestopt om een broodje te eten. Even lekker op bed en tijdje gerust.
Daarna weer door, was best wel een lange route vandaag.
Mijn oren waren dichtgeslagen in de bergen, niet ongewoon maar normaal na een paar keer gapen gaan ze dan weer open.
Deze keer niet, was best gek, ik hoorde het geluid van de auto niet goed meer en toen ik probeerde iets tegen mezelf te zeggen klonk het heel erg gedempt.
Toen ik verderop stopte langs de weg om een foto te maken kwam direct een jonge man naar me toe met een toearegsjaal op zijn hoofd. Hij had een Ecolodge, cafe en restaurant. Toen ik vertelde dat hij harder moest praten omdat ik hem niet goed kon horen omdat mijn oren dichtgeslagen waren zei hij dat hij dat wel verhelpen kon. Dat wilde ik meemaken en ging met hem mee. Hij had een prachtige tuin met bomen, planten en kruiden met mooie buitenkamers en lemen paden en trappen. We gingen de tuin door waar hij steeds een beetje kruiden plukte. Vervolgens maakte hij er thee van die hij wel 6x in de pot terug gooide en dan weer in het theeglas, mooie "lange" thee, dat is om te voorkomen dat er stof meekomt, nou dat was vandaag ook echt nodig. Hij haalde zelfgemaakte honing en dadels uit eigen tuin en ik voelde me helemaal verwend. Hij zei steeds maar dat ik niet hoefde te betalen, maar ik dacht ja ja dat trucje ken ik achteraf willen ze een gift. Maar ja ik had er wel wat voor over om mijn oren weer open te hebben.
Daarna ging hij zelfgemaakte olijfolie halen waar hij vervolgens kruiden en rozenblaadjes in kneusde en waar hij mijn voorhoofd, zijkanten van mijn neus en onder de kin tot aan de oren ging masseren en hij deed zijn handen stijf op mijn oren en liet ze toen ineens weg schieten. En ja hoor mijn oren waren weer open.
Hij vond dat ik geen haast moest maken en rustig de tijd moest nemen, maar ik moest nu toch echt naar de camping. Niet voordat ik foto's had bekeken van zijn familie, Nomadmoeder, Toearegvader en broer die allemaal nog in de woestijn woonden. En hij wilde een selfie van ons tweeën en daarvoor moest ik een mooi geborduurde zwarte sjaal om.
Uiteindelijk is het gelukt om er weg te komen en ik voelde me veel beter dan toen ik er kwam. En hij wilde echt niet betaald worden, hij zei dat hij erg verdrietig werd als ik ging betalen, dat geld niet gelukkig maakt maar iemand helpen wel. En daar heeft hij wat mij betreft gelijk in.
Morgen gaan we naar de woestijn en blijven daar slapen in tenten, het kan dus zijn dat ik niets van me laat horen, maar dat komt dan omdat er geen bereik is. Ik verheug me er heel erg op, ook al hebben veel mensen verteld dat het een opgezet toneelstukje voor toeristen is. Dat is het Archeon ook en dat vind ik heel leuk, interessant om te zien hoe de mensen in de woestijn leven/leefden.Read more