Roghudi Vecchio dan eindelijk

Nou dat was me het dagje wel zeg. Eerst tanken, dan boodschappen doen, koffie drinken met een croissantje bij Leo en toen op weg.
Wat een prachtig landschap, Calabrië is zoooooo mooi!
Al genietend kwam ik aan in Bova, daar wilde ik de tweede koffie drinken. Dat gebeurde ook maar op een andere manier dan ik gedacht had.
Natuurlijk begreep ik de navigatie niet goed, alhoewel waar ik rechtsaf moest was zo'n smal, steil naar beneden weggetje dat ik dacht dat dat niet goed kon zijn.
Afijn er zou wel een herberekening volgen, bij ons is dat helemaal niet erg. Maar in een berggebied is dat een ander geval. Dan maar de tweede rechts en dan weer rechts........, kon dat wel? Ik ben uitgestapt en dacht dat ik het wel zou redden. Met wat steken kon ik onder een poort door rijden op een net zo smalle weg als ik voorbij gereden was. Toen kwam er een bocht naar links, nou ja misschien 2x steken dan haalde ik het net, dacht ik nog. Maar bij de eerste keer steken moest de bus achteruit omhoog en dat wilde niet, de achterwielen slipten gewoon over de stenen heen en het ging niet. Aan de voorkant stond ik tegen een hek dus daar zat ook geen ruimte meer. Wat nu? ik stapte uit. Er kon niemand meer door dus er zou wel iemand langs komen die me misschien kon helpen?
Dat hoefde niet eens want de mevrouw die in het huis met de gele muur woont kwam al met de telefoon aanlopen en zei dat ze iemand zou bellen. We kletsen even tijdens het wachten en ze vertelde dat het vaker gebeurde. Google maps stuurt je gewoon zo'n weggetje in.
En ja hoor daar kwam de hulp, 2 mannen in een wit Pandaatje. Ze hadden een sleeptouw mee en gelukkig heb ik een trekhaak, maar zo gemakkelijk ging dat toch niet. Twee mannen die op een balkon hoger op de berg een biertje zaten te drinken keken het allemaal even aan en kwamen toen met een lange plank die achter de wielen gelegd werd, maar ook dat hielp niet.
Intussen waren er nog 4 mannen bijgekomen die allemaal met elkaar aan het overleggen waren hoe het moest, heel grappig met allemaal grote gebaren erbij.
Uiteindelijk kwam er een rode 4x4 jeep, er gingen en paar mannen aan de bus hangen, 1 man zat in de bus en nog een andere duwde aan de voorkant. En ja hoor, eindelijk daar kwam de bus achteruit. Ze gingen verderop draaien met de bus en terug rijden want deze weg was niet mogelijk zeiden ze. Ik moest instappen bij de meneer in de witte Panda en zo stonden we uiteindelijk weer op het plein in het stadje.
Toen ik wilde betalen mocht dat beslist niet, maar toen ik aanbood om voor allemaal een biertje te bestellen vonden ze dat erg leuk, voor mij een koffie. Nou daar zat ik dan uiteindelijk aan de koffie in Bova, heel anders dan ik me had voorgesteld, maar ik moest ook ontzettend lachen, het was net een klucht met al die mannen die Octobus probeerden vrij te krijgen.
Toen door naar Roghudi Vecchio, oh wat heb ik daar genoten. Ik was helemaal alleen in een verlaten stadje maar vond het helemaal niet eng. Wat een schoonheid van een stadje, wat zal er een levendigheid geweest zijn.
De uiteindelijke reden dat de mensen daar weg moesten was omdat er al een paar overstromingen geweest waren en de laatste was heel erg. Er viel op een dag zoveel regen als er normaal gesproken in een jaar viel. Het was te onveilig geworden om daar nog te wonen. Er is ook nog een begraafplaats, helemaal overwoekerd met varens en andere planten, waar het besef tot je doordringt dat hier al eeuwen mensen begraven zijn en dat dat nu niet meer gebeurd.
Ik heb er meer dan 4 uur rondgelopen en zag plotseling dat het al 16.00 uur was geweest. Oh jee, dan moest ik toch echt beginnen om een slaapplaats te zoeken, hier blijven slapen in mijn eentje voelde toch niet goed. Maar ja, er is geen internet en dus de navigatie deed het niet. Nou ja, dan maar proberen om via een andere weg Roghudi Vecchio uit te rijden. Dat heb ik geweten. Eva en Kittie zijn niet tot Roghudi gekomen toen ze gingen want de weg was heel slecht, het had toen zij gingen ook nog geregend, veel gaten in de weg en stenen langs de kant die naar beneden gevallen waren
Ze zijn gestopt op een punt waar een brug is en de weg daarna heel slecht is en in hun geval modderig. Ik begreep meteen waar dat was, want alhoewel het nu droog was dacht ik dat ik na de brug niet verder kon. Ben uitgestapt en omhoog gelopen om te zien hoe het verder ging en na een steil heel slecht stuk werd het na de bocht ietsje beter en durfde ik het wel aan.
De weg terug die ik genomen heb was wel 3x zo slecht als de weg vanaf Bova. Maar ja je zit er al op en de weg is zo smal dat je niet kunt draaien.
Na een poosje een paar huizen, misschien heb ik dan wel internetverbinding voor mijn navi. Maar nee hoor, geen bereik. Dan maar doorrijden tot er een stadje komt, maar ook hier geen bereik. Weer door naar het volgende stadje en ja hoor gelukkig hier wel bereik. Ik ben nu in San Lorenzo en ga morgen de route bekijken die ik wil rijden.
Sorry, erg veel foto's, maar ik kon niet kiezen, te veel foto's gemaakt in Roghudi Vecchio 😃Read more