Heerlijke dag op de camping

Geen wekker vandaag, bij het opstaan direct de deur open en naar buiten. Koffie zetten, nog steeds blij met mijn zonnepaneel en omvormer, en in mijn pyama ontbijten. Een eerlijk brood, roomboter, pindakaas (voor de goede vetten) en heerlijke perzikjam. Ik zat in mijn stoeltje en was rondom gelukkig, wat een heerlijk ontbijtje in deze prachtige oase. Wat kan een mens zich nog meer wensen?
Genieten van de kleine dingen. En als het hier zo mooi is waarom zou ik dan vandaag de hort op gaan?
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het avontuur met de drie achtervolgende honden in Italië meer impact heeft gehad dan alleen de schaafwonden.
Ik was al erg bang van honden, maar merk dat ik bang ben om er alleen op uit te trekken om te wandelen of te fietsen. Daar komt nog bij dat er steeds een hond van de buren, een eindje verderop, de camping op komt en dan gaat staan blaffen. De mevrouw van de camping zegt dat hij alleen blaft en niet vals is, maar toch ben ik er huiverig van.
Ik dacht er al over om misschien iets te doen als hypnose en nu denk ik dat ik dat inderdaad ga doen als ik terug ben in Nederland want dit gaat niet vanzelf over.
Een mooie dag om Octobus weer eens onder handen te nemen ivm de roestplekjes. En daar zijn de nodige krassen bijgekomen door de avonturen in Italië, die beter ook behandelen voordat het gaat roesten.
Lekker schuren met mijn nieuwe apparaatje en in de primer zetten. Ziet er misschien niet mooi uit, maar later kan ik er met een spuitbus in de juiste kleur overheen spuiten, dan is het niet zo opvallend meer.
Gisteren in de winkel had ik een ronde lap bladerdeeg gekocht om een hartige taart te gaan bakken.
Het experiment met de omnia, een soort wonderpan, stond ook op het programma van vandaag.
Het zwarte deel is de onderkant waar de pan (aluminiumkleurig) op gaat en het rode is het deksel. In het midden van de zwarte onderkant en de pan zit een opening, zoals bij een tulbandvorm. Daar gaat de warmte van het gas doorheen en bovenop zit een deksel dat er voor zorgt dat het een soort oventje is.
Klinkt allemaal heel makkelijk maar ik had m al eens eerder geprobeerd en dat was niet zo'n succes omdat mijn mobiele gaspit niet laag genoeg kon zonder uit te gaan.
Een vlamverdeler zou daarvoor de oplossing zijn en die had ik inmiddels gekocht.
Daar begon het ritueel van het snijden, ik word altijd heel erg zen van lekker langzaam alles snijden 😀
Courgette, aubergine, tomaatjes en ui dat was gebeurd. De aubergine zit in een lila netje, dat heb ik nog niet eerder gezien.
Toen de deeglap goed in de pan krijgen, door in het midden inkepingen te snijden ging dat ook goed.
Het eimengsel er overheen en dan kan het beginnen
De pan moet eerst minstens 10 minuten op hoog vuur en daarna zeker 50 minuten op laag vuur, lees met vlamverdeler.
De eerste 10 minuten kon de vlamverdeler er dus niet onder. Niets aan de hand, dan haal ik gewoon de pan van het vuur, zet de vlamverdeler op het vuur en zet de pan terug.
Ja dat was goed bedacht, alleen waar zet je die hete pan dan op?
Ik had nieuwe doekjes gekocht, 1 kant microvezel en de andere kant metaal, dacht ik 🫤
Dat laatste had ik gedacht, toen ik de pan weer op wilde pakken om m op de vlamverdeler de zetten bleef het doekje onder aan de pan kleven.
Daar sta je dan, wat moet je doen? Die zwarte onderkant kan niet meer verhit worden met de resten van het vezeldoekje er aan vastgekoekt. Dan maar zonder de zwarte onderkant. Na 50 minuten zag het er nog te nat uit, dan nog maar een kwartier.
Hoe krijg je de hartige taart in godsnaam uit de vorm? Dat lukte niet want het deeg was nog zacht aan de zijkanten. Dan maar met een lepel de inhoud er uit scheppen, de smaak was echt goed. Maar ik had me heel wat tijd en gas kunnen besparen door gewoon een tortilla te maken van deze ingrediënten. Het besluit is genomen dat ik de omnia niet meer ga proberen, is niet zo moeilijk want de resten van het doekje gaan er echt niet af 😂🤣😂 wat kan een mens het toch druk hebben met helemaal niets bijzonders.
Vanmiddag stond de hond weer op de camping, dit maal zonder te blaffen. Gisteren hoorde ik de mevrouw roepen 'en bas, vite' dus dat heb ik ook maar eens geprobeerd en zowaar hij vertrok, toch een kleine overwinning!Baca lagi