China - 2016

Het enige dat zowat te doen is in Tangkou is de berg Huangshan beklimmen, maar volgens verschillende bronnen zou dit dan ook letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van een reis doorheen China zijn. Vol goede moed vertrokken we deze ochtend en na weeral enkele Chinese misverstanden stonden we aan de voet van de berg. Een echte trotter neemt geen kabelbaan naar de top, dachten we in onszelf terwijl onze kuitjes van schrik al wegliepen. Wat hadden we het mis. Aan de trappen naar boven leek geen einde te komen (berghoogte is dan ook 1860 meter) en na een tijdje begon het ook stilletjes te miezeren. Doodzonde, want mooie uitzichten gingen verloren in de wolken. Doorbijten zeiden we tegen onszelf, want de top zou beter zijn. De sad selfie zegt genoeg, ook niets te zien...
Compleet moedeloos, maar met een warme douche in het vooruitzicht, begonnen we rustig aan onze afdaling. Nu moesten we wel een kabelbaan nemen om voor het donker van de berg af te raken. Tijdens het schuilen vroeg ik even de weg aan één van de werknemers. De kabelbaan was nog ver weg zei hij. En deze sluit om vijf uur, voegde hij eraan toe. Het volgende beeld was dat van twee idiote Europeanen die door de gietende regen een berg afsjeesden. Gelukkig werden we aangemoedigd door verschillende Chinezen. Eind goed al goed, tien minuten voor sluitingstijd zaten we in een kabelbaanbakje.
Na een douche zijn we dan maar in comfort food gevlogen. Het was wel het beste Chinese eten tot nu toe. Of kan dat gelegen hebben aan de helse inspanning van de rest van de dag gelegen hebben?Okumaya devam et