Strandverslaafd

Lieve volgers,

Wat is het schrikbarend lang geleden dat we jullie op een post hebben getrakteerd. Dat komt voor het grootste gedeelte doordat twee andere websites onze aandacht schreeuwend opeisen. StrakkeBenen.nl kennen jullie natuurlijk al. Het tweede project - een website rondom lifestyle en reizen - is volop in ontwikkeling in de hoofden en in notities. En laten we eerlijk zijn, aardig wat tijd is gaan zitten in heerlijk ordinair strand liggen. En golf springen. En boek op strand lezen. En golf drijven. En zwemmen. En afkoelen. En een beetje bijbruinen. En rug drijven.

Vier hele weken hebben we doorgebracht aan de Oaxaca kust. Vanuit Oaxaca waar wij jullie onze nieuwjaarsgroet brachten ongeveer acht uur reizen in minivan. Acht uur lang hellerit wel te verstaan. Ondergetekende Marleen had het gevoel in de auto te zitten bij een doorgeslagen malloot die als een gek afscheurde op hele krappe bochten. Zes uur lang. Heel jammer van het gevoel, want de omgeving was super mooi! Je kent ze wel. De cliché plaatjes van Mexicaanse ranches en boerderijen. Zo zien ze er ook echt uit. Dorre gronden, zanderig. Veel cactussen en dor gewas. Kleine boerderijtjes met loslopende beesten. Mannen met grote hoeden. Vrouwen die op gestookte vuurtjes eten bereiden. De gemene deler is zoals je leest: droog en dor. Maar hoe mooi kan droog en dor zijn :)

De eerste twee weken waren we in Puerto Escondido. Puerto Escondido was niet zo heel bijzonder maar wel het stuk waar wij zaten. Genaamd El Punto in Brisas de Zicatela. Een klein dorpje tegen Puerto Escondido aangeplakt, en daar de uithoek van. Deze plek is met name berucht en beroemd onder golf surfers. In mei worden de golven wel tot 6 meter hoog. Tijdens ons verblijf waren ze nog steeds hoog genoeg. Met name in de eerste dagen - toen we nog niet zo thuis waren in de techniek van omgaan met hoge golven - hebben we een flink aantal centrifuges gepakt.

We hadden een heerlijk ritme te pakken in ons huis voor twee weken, en dat hadden we nog maanden vol kunnen houden daar in Brisas de Zicatela. Elke dag opstaan rond de klok van zeven. Heerlijk wat cats en dogs en mountains uitbeelden op onze yogamat. Om vervolgens aan onze havermout te beginnen. En Marie, onze vriendin van 50 uit Quebec die haar dochter aan het opzoeken was en heel stoer het alleen reizen aan het verkennen was, op te wachten. Die in een nieuw geboren traditie ons elke ochtend een heerlijk kopje Mexicaans koffie voorschotelt. Vervolgens een paar uur werken aan 'de zaak'. In een tuin die heter en heter wordt tot het niet meer te houden was en er echt in het water gedoken moet worden. Om drie uur stipt lagen we elke dag op het strand. Geen verkeerd ritme kan ik jullie vertellen. Ook niet heel vervelend om elke dag de zon in de Stille Oceaan onder te zien gaan.

Een heel fijn ding van Mexico zijn de bakkers. Super veel lekkere zoete meuk voor heel weinig geld. En goede broodjes die in tegenstelling tot die in de US niet zoet zijn. Een tweede heel fijn ding in Mexico zijn de groentewinkels. Tomaten zijn hier echt groot en sappig en rood. Niet van die groene zure dingen die je in NL wel eens uit de schappen haalt. En deze vergelijking geldt voor al het groente en fruit hier. We hebben op deze plek geen bakker om de hoek. Maar wel een groenteboer. Kortom, we zijn echte groenteknagers geworden en zijn erg goed geworden in het koken van Mexicaanse dishes al zeggen we het zelf. De Nederlandse pannenkoeken die ik probeerde te pakken zijn zelfs per ongeluk uitgemond in Mexicaanse tortilla's. Dankzij het mais meel dat ik gebruikt had.

Na twee weken La Punta vonden we het tijd worden om 200 kilometer langs de kust op te schuiven. Zipolite was nu de bestemming. Wie heeft wel eens de Mexicaanse film Y tu mama tambien (aanrader!) gezien? Dan weet je hoe het strand van Zipolite eruit ziet. Moet je er wel nog een stuk of 30 blote mensen bij denken die de hele dag langs de vloedlijn heen en weer paraderen. Oh ja, ook willen ze nogal eens naakt een handstand maken, opdrukken of in het zand gaan rollen onderwijl zand gooiend. Tai chi in adamskostuum is ook een interessant schouwspel. De nudisten, locals die zich goed aankleden als ze op het strand zijn, en overige toeristen die badpak dragen maken van Zipolite een interessante mensenmix.

De laatste plek van onze maand strandplezier was Mazunte. Van de naaktlopers naar de hippies, zo zou je het samen kunnen vatten. Mazunte heeft van ons allebei de voorkeur van de twee. Iets kleinschaliger, heel lekker helder water om in te zwemmen zonder golven en een net wat fijnere vibe met het volk dat de plek aantrekt. Het zou erg saai worden om te vertellen wat we de hele dag, en elke dag, in Zipolite en Mazunte deden, want dat kunnen jullie wel raden.

Met letterlijk tranen in mijn ogen hebben we ons weer los gescheurd van die mooie Pacific Ocean kust. Waar we overigens ook nog een klein schildpadje hebben gered - hopen we - door hem dieper de zee in te brengen. We dolfijnen en walvissen uit de kust in het water konden zien plonzen en water spuwen. We naar kleine rustige baaien en verlaten stranden zijn geweest. En we onze eerste betaalde campagne op Facebook hebben gedraaid ;)

Ik denk dat we nog wel een keer terug komen op deze plek. Een aanrader voor iedereen. Ondertussen zitten we op 2000 meter hoogte in San Cristobal de las Casas. Bedankt voor jullie geduld met onze wachttijden en bedankt voor het lezen. Tot de volgende keer (vanuit Guatemala)!Read more