Jesper van der Vliet

De reis zit er op!

De laatste dag in Delhi heb ik de Indiase prikkels nog een keer op me laten inwerken. Twaalf uur op pad geweest.

In de ochtend heb ik een bezoek gebracht aan Salaam Balaak Trust, een organisatie die ontheemde Indische kinderen rondom het stationsgebied opvangt en een onderkomen biedt. In de middag heb ik met een guide een slum-area van Delhi bezocht. Een indrukwekkende ervaring, met veel blijheid en energie van de kinderen, ondanks de beperkte leefomgeving. De dag sloot ik af met een bezoek aan de India Gate, de straten van Old-Delhi en een laatste Indiase Thali.

Bij het vertrek rond middernacht stond er, terwijl ik de juiste route met de taxi-driver besprak, een oude dakloze Indier een minuut lang op mijn passagiersraam te kloppen en te bedelen om geld. Ook dat is Delhi, 'in your face'.

Al een tijdje denk ik over een omschrijving van de gebieden die ik in India heb gezien. Door de diversiteit en onbeheersbaarheid is de cultuur in deze korte tijd lastig te begrijpen. Het land heeft eigenlijk meer tijd nodig om te ontdekken. Er leven 1.3 miljard mensen, een echte mannenwereld. De woorden rauw, hard, kleurrijk, intens, ongrijpbaar en verrassend passen voor mijn gevoel het beste. Eten, religie, familie en het straatleven staan centraal. In sommige straten staan kilometers lang gaarkeukens op straat (reallife 'foodfestival'). Alles heeft in dit land een tegenovergestelde en achter veel mooie zaken schuilt ook veel ellende.

De Indiër is ook zeker niet in een woord vatten, waar dat in Zuid-Oost Azië voor mijn gevoel makkelijker was. Ongeduldig en soms opdringerig, schreeuwerig, ongegeneerd, laks, maar ook gastvrij, nieuwsgierig, complimenteus, vriendelijk, nederig, ondernemend en behulpzaam.

Het continue geluid (lees: getoeter) is iets wat me ook zeker bij blijft. Het is best indringend als je het toelaat. Ik heb reizigers ontmoet die hun hostel soms niet meer uit wilden. Wat doet zoveel geluid (op lange termijn) met een mens op straat? Indiërs die niet kunnen ontsnappen aan de ruis van geluid en viezigheid. In steden zie je indiërs in hoopjes langs de meest drukke wegen liggen, rusten, overleven.

De afgelopen weken zijn voorbij gevolgen. Ik ben niet ziek geworden, geen kilo's afgevallen, heb me - als man - nergens onveilig gevoeld, niet continue aangeraakt door Indiërs, zelfs gastvrij ontvangen en mijn ervaringen zijn veelal positief. Aan de andere kant is dit niet vanzelfsprekend in Noord-India, heb ik ook ervaren. Ze staren, rochelen, plassen op straat, spreken je continu aan, rijden als gekken, komen dichtbij, willen op allerlei manieren verkopen, vragen altijd meer, stoppen niet bij het oversteken, etc. Een goede les voor je assertiviteit.

Ik heb rondgeslenterd in het drukke straatleven van Old-Delhi, de Taj-Mahal bezocht bij zonsopkomst, het lokale treinreizen ervaren in de sleeperclass, mezelf in tuktuks en fietstaxi's door drukke steden laten vervoeren, gegeten met een Indische familie in een trein, tientallen Hindoes zien baden in Varanasi, rondgelopen door de slum-area van Delhi, lokale thali's en curry's geproeft, veel chai-thee gedronken, kerst gevierd met reizigers in Udaipur, oud en nieuw gevierd in de Jaislamer woestijn, in een houten bootje over de heilige Ganges gevaren, reizigers ontmoet en historische (sprookjes)paleizen bezocht in Rajasthan.

Maar India draait in mijn ogen vooral om de beleving van het straatleven. Het straatleven met de koeien, waterbuffels, palmeekhoorns, apen, varkens, paarden, geiten, ezels, kamelen, ratten, muizen, honden, puppies, katten, soms een olifant, kooplieden met houten handkarren en Indiërs met hun religies, eten, rituelen en handeltjes.

Het opschrijven van mijn ervaringen was een interessante reflectie op de afgelopen weken en voor mezelf een leuke herinnering om later nog eens terug te lezen.

Nu weer terug naar het Westerse leven, ritme en standaarden. India is in me gekropen en ik zal ik nog vaak terugdenken aan dit bijzondere land.

Bedankt voor het volgen!Read more