Monte Pellecchia

Zo. Dat was blok een van de lessen. Na 2,5 week Italiaans studeren heb ik een mini-break vanwege een reünie van Michele zijn werk in Napoli.

We zijn nu onderweg. Goed moment even een berichtje te tikken.

Leven in Italië is anders. De dagen voelen anders. De indeling is anders. Opstaan is hetzelfde, om 8 uur verlaten we huis vanwege werk/studie. Maar omdat Italianen nog al lang lunchen (een uur ongeveer) zijn werkdagen later afgelopen. Of alleen bij die van mij, daar ben ik nog niet helemaal achter.

Meestal is Michele om 20 uur s avonds thuis. Dan gaan we eten en is het zo 21 uur. Kortom: een dag vliegt voorbij en veel vrije tijd voor iets anders dan eten is er doordeweeks niet. Dat is best gek, als je de eindeloze avonden in Nederland gewend bent. Akkoord dat om 6 uur eten haal ik vaker niet dan wel, maar meestal heb ik toch nog uren na het eten.

Gelukkig heb ik nu de middagen vrij. De lessen duren tot 13 uur, waardoor ik rond 14 uur thuis ben. Genoeg tijd om te studeren, hard te lopen of in de zon te lezen. Ook in de stad heb ik mijn favoriete studeerplek gevonden: een bibliotheek vlakbij de Trevi Fontein. Een kleine worsteling tussen de toeristen door zeker waard. De kamers zijn ruim, oud en stil. Enige nadeel: in elke ruimte staat ook een medewerker om te kijken of je je wel aan de regels houdt. Lijkt mij de saaiste baan ooit.

Woensdag wilde ik rennen over de Via Appia Antica. De oudste weg van Italië, ooit aangelegd tussen Rome en Brindisi. Italië wil de weg in ere herstellen, maar het deel Rome schijnt prachtig te zijn. Schijnt ja. Want toen ik daar heen wilde rijden, bleek mijn autoruit ingeslagen. Het leverde een urenlang bezoekje op aan de politie om aangifte te doen. Toen we na een tijdje eindelijk bij een politieagent (erg aardig) mochten aanschuiven, had mijn Nederlandse verzekering al een Italiaanse schadebedrijf geregeld. Dit leidde tot hoofdschudden bij de beide Italiaanse mannen. Dat gaat in Italië niet zo. Die verdomde Italiaanse bureaucratie. Het politiebureau voelde ook als een stapje terug in de tijd. Maar goed. Ik heb de aangifte op papier en in drievoud binnen en de auto staat bij de garage. Gebeurt veel vaker bij toeristen, aldus de politieman. Door heel Rome. Waar de auto straks dus moet staan is nog eventjes puzzelen.

Voor nu staat ie veilig en zijn wij op weg naar pizza, pizza en Napoli.

Andiamo!Read more