Maand Noord-India

December 2016 - January 2017
A 29-day adventure by Wereldreis
  • 13footprints
  • 1countries
  • 29days
  • 72photos
  • 0videos
  • 18.6kkilometers
  • 14.9kkilometers
  • Day 5

    So far, so good!

    December 15, 2016 in India ⋅ 🌫 21 °C

    Gister zat ik in de avondtrein van Agra naar Jhansi en had in deze uren tijd voor een korte reflectie :).

    De afgelopen dagen waren een waanzinnige kennismaking met India. De Indieers zelf zijn opmerkelijk vriendelijk en behulpzaam. En nieuwsgierig. Het contrast is groot in dit land, op allerlei fronten. Veel indrukken, veel geluid en diversiteit. Tijdens de kilomters spoor zie je Indiers in armoede en vuilnis leven. Ik heb het gevoel al weken weg te zijn.

    Eén les is al snel duidelijk: India laat zich niet plannen. Een chauffeur die niet komt opdagen bij de airport arrival, een trein met 11 uur en 55 minuten (!) vertraging en twee uur wachten voor een ATM-pintransactie. Het reizen door India vraagt flexibiliteit, een open mind en "go-with the flow" mentaliteit (loslaten). Als je dat kan toelaten is het fantastisch. In india is het geen moment stil en worden je zintuigen maximaal geprikkeld. De geuren, de kleuren en het eindeloze en continue getoeter gaan door tot de in de dorms/guesthouses, naast het gesnurk van andere backpackers ;). Oordoppen zijn een must.

    Delhi, waar ik de eerste dagen verbleef, is omvanrijk, relatief modern, lastig te begrijpen, veel contrasten, mooie bezienswaardigheden. En er is veel smog. Dat laatste merk je na een paar dagen aan je luchtwegen. Ik verbleef in een leuk hostel. Andere reizigers ontmoeten, zien komen en gaan, tips en informatie delen, samen wat eten etc. Daarnaast ook zelf de stad verkennen, met de metro reizen, boodschappen doen en door Old-Delhi struinen.

    In Agra stond het bezoeken van de Taj centraal. Omstreeks 6:30 AM sloot ik aan in de rij bij de toegangspoort met een handjevol andere bezoekers. Veel ruimte, prachtige uitzichten en magische marmerkleur. Met muziek op heb ik een tijd lang rondgedwaald. In de middag het Agra Ford bezocht en mij in een hectische rit met de auto-riksja naar de Taj vanaf de rivier-zijde laten rijden. Prachtig.

    De straten zijn over het algemeen chaotisch en in het verkeer geldt het recht van de sterkste. Dieren (honden, koeien, soms apen), voertuigen en mensen gaan in drukke gebieden kris-kras door elkaar en ontwijken elkaar om de paar seconden. Het is oppassen waar je loopt, in sommige gebieden ook voor de uitwerpselen van koeien (en Indiërs).

    Het verkrijgen van cashgeld is momenteel een uitdaging. Er zijn in de steden maar enkele ATM's zeer beperkt open. Het maximale opnamebedrag is per transactie 2000 rupees/25 euro en de gemiddelde wachttijd bedraagt 2 uur. Bij een drietal ATM's heb ik de afgelopen dagen met twee passen meerdere keer cash kunnen opnemen. Dat is fijn voor mijn cashflow maar de Indiers achter in de rij worden niet blij met meerdere transacties. Als je eindelijk aan de beurt bent doe je 'als toerist' maar even alsof je neus bloed. Voorlopig heb ik genoeg cash. Meerdere reizigers die ik onderweg sprak hadden geen of te weinig cashgeld. Ook zijn er minder toeristen dan normaal in de plaatsen waar ik nu verblijf.

    Een voorbeeld van hoe dit soms gaat: twee dagen geleden liep ik in de avond richting het hostel en zag aan de lange rij dat er net een ATM was geopend. Ik had het cashgeld niet perse nodig maar niemand weet wanneer een volgende ATM vrijkomt. Bij het observeren van de lange rij zag ik toevallig een aantal reizigers redelijk vooraan naast de rij Indiërs wachten. Daar bleek dat een Indiër een aantal toeristen halverwege de "ladies line" liet aansluiten. Ondank dat niet alle Indiers hier blij mee waren kon ik ook snel aansluiten. De wachttijd in een groep schreeuwende Indieers was alsnog 1 uur maar als je eenmaal aan de beurt bent - met 10 dringende Indieers meekijkend langs je zij, voelt het als een overwinning. Het is een hele beleving. Daarna nog een biertje op een dakterras met een Amerikaan die ook in de rij stond en ik mee aan de praat raakte. Dit soort situaties schept een band ;). Go with the flow!

    Eten is heerlijk en relatief goedkoop. Avondeten is omgerekend 2 euro, een ontbijten is 1 euro. Een fles water of blikje cola kost 25 eurocent. Voor overnachtingen in hostels of guesthouses betaal ik gemiddeld 5 tot 8 euro per nacht.

    Ik verblijf nu in Orchha en reis verder naar Khajuraho. Beide plaatsen zijn kleinschaliger en primitiever dan o.a. Agra en Delhi. Vanuit Khajuraho reis ik richting Varanasi, een van de oudste steden ter wereld en de meest spirituele stad van India.

    P.s. - tijdens het reizen borgt Danielle normaal de belangrijke documenten, tickets etc. Het is even dus inkomen voor mij ....en door mijn soms wat chaotische manier van handelen heb ik de eerste dagen wel tien keer gedacht dat ik iets kwijt was (wat niet het geval was), ben ik al een aantal keer in de 'ladies line' of op een 'ladies place' beland, mijn schoenen per ongeluk op een heilige tempel vloer gezet, metro die verkeerde kant op ging en was ik mijn tandenborstel van huis vergeten. Een leuke spiegel :).
    Read more

  • Day 7

    Een aantal dagen in Orchha

    December 17, 2016 in India ⋅ ☀️ 25 °C

    Alsof je terug gaat in de tijd....

    Orchha is de vroegere hoofdstad van deze provincie. Er zijn niet veel toeristen en ik heb de tijd. Dat is een goede combinatie. Rondstruinen , straatjes in , mensen kijken, je kan je dag er mee vullen.

    Er zijn in deze stad koeien, paarden, honden, apen (!), geiten, vliegen en veel Indieers. En op dit moment dus ook een lange blanke Nederlandse toerist :). Zo voelt dat overigens niet, je gaat op in de menigte .

    Tijdens het rondlopen in Orchha zie je ook hoe viezig dit soort dopjes zijn. In de bermen overal plastic, wordt afval op de grond gegooid, liggen de riolen open en doen mensen hun behoefte langs de kant van de weg. De inwoners in lagere kaste zie je het plastic in grote karren scheppen. Koeien zoeken hun weg door het afval of de straat. Als ik ergens een plastic bekertje thee drink wordt mij aangeraden dit na afloop op straat te gooien.

    Tijdens het lopen doemt er vaak ineens een prachtig ford of oud paleis op. Het zijn er tientallen in dit gebied.

    Mijn guesthouse is een oud opgeknapt woonhuis - alles open en geen isolatie van geluid, tocht ed. En het geluid is hier in het centrum overal. Het continue getoeter van riksja's, motoren, auto's en vrachtwagens, muziek uit winkeltjes en gepraat van Indieers (De toeter-deuntjes van de vrachtwagens gaan trouwens het meest hard en levert je per direct een serieuze piep in je oren op) . Daarnaast was er deze dagen een religieuze ceremonie waarbij de preker tot 6:00 zijn ritueel aan het uitvoeren was. Nee, Oordoppen helpen niet meer in Orchha.

    Er is geen warm water en toiletpapier in dit guesthouse. In de ochtend word je wakker door de geur van rook wat door gaten de kamer binnenkomt. Of van het verkeer. Ook valt de stroom nog wel eens uit. Maar alles is relatief - voor het guesthouse lagen gisteravond tientallen Indiers onder een dekentje te slapen. De manager noemt mij standaard "Mr. Netherlands". Samen drinken we in de ochtend een chai thee.

    Ik verblijf hier 2.5 dagen en 3 nachten. Althans, als mijn trein op tijd vertrekt. Anders wordt mijn verblijf iets verlengd.
    Read more

  • Day 9

    Ont-moeten in India....

    December 19, 2016 in India ⋅ ☀️ 23 °C

    Ont-moeten staat centraal deze reis. Ontmoetingen met reizigers en locals ontstaan vaak spontaan en ze komen en gaan. Dat is leuk omdat dit in het Nederlandse dagelijks leven eigenlijk zelden voorkomt. Daar volgt een ieder zijn of haar ritme en gaat op in eigen sociale kring en werk-thuis afspraken. Heel gesloten. Dit is dus echt iets voor op reis. Aan de andere kant moet je niets (ont-moeten) en heb je zelf de regie.

    Zo sprak ik de afgelopen week onder andere een reizende schrijver uit Texas USA , een kledingontwerpster uit San Francisco, een wereldreiziger die al 3.5 jaar van huis was, een hippie-barman uit Australië en een militair koppel uit Engeland. Daarnaast reizigers uit landen als Mexico, Canada, Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland en India. Grappig.

    Toen ik vanuit Orchha uit de trein stapte was er een Indiase student die zijn tas had laten vallen. Ik hielp hem in de chaos (Indieers stappen de trein al in, voordat de andere passagiers er uit zijn) en al pratend liepen we samen richting de uitgang van het hectische station. Bij de uitgang vroeg ik zijn hulp bij het regelen van vervoer. Een lokaal 'sleeptouw' is in de hectiek fijn. Dat was geen probleem, Na afdingen kon ik met de door hem uitgekozen auto-riksja op pad. Mijn tijdelijke Indiase vriend gaf nog even zijn telefoonnummer voor als er problemen zouden zijn onderweg (safety-borging). In een half uur over een aantal verlaten wegen in het donker in een auto-riskja op naar het guesthouse. En trotseren van de kou - tijdens de rit in de open auto-riksja heb ik een aantal kledingstukken uit mijn backpack gehaald en over mijn vest aan getrokken. Moet er grappig hebben uitgezien.

    In het guesthouse in Orchha schuif ik later op de avond aan bij een Zwitererse gepensioneerde vrouw op het dakterras. Zij blijkt hier al zeven weken te verblijven en komt al 40 jaar in India. Onder het genot van een glas whiskey praten we over de Indiase cultuur en hoe moeilijke die te begrijpen is als je maar een paar weken bent. Veel zaken in India leven onder de oppervlakte en zijn maar moeilijk te zien. Onder ander het kastensysteem, wat op het oog voor een toerist lastig zichtbaar is, nog zeer actief is. Een dag later vertrekt zij weer voor een aantal maanden naar Goa, Zuid-India.

    Op de laatse dag in Orchha kom ik in de ochtend toevallig in gesprek met een Frans koppel, dertigers, op de binnenplaats van het guesthouse. Na een kort gesprek blijken ze op het punt een taxi te nemen naar dezelfde bestemming waar ik veel later die middag met de trein heen ga. Ze bieden me aan met hun mee te reizen. Dat klinkt goed. Ongepland en tien minuten later zit ik voor de komende uren samen met de Fransen in een taxi over hobbelige wegen op weg naar de volgende bestemming. Mijn trein heb ik maar laten gaan...

    In het hostel in Khajuraho loop ik die avond vervolgens Josh, een voormalig business consultant uit Londen, tegen het lijf. Hem had eerder ontmoet ik het hostel in Delhi. Hoe is het mogelijk. Met hem en nog twee andere Engelse reizigers hebben we een mooie avond. De wereld is klein, ook in India.
    Read more

  • Day 10

    Een tussenstop in Khajuraho

    December 20, 2016 in India ⋅ 🌙 25 °C

    De komende dagen verblijf ik in Varanasi, de meest heilige en oude stad van India. Ik kijk daar erg naar uit. Gister ben ik in Varanasi gearriveerd vanuit Khajuraho.

    Khajuraho was een mooie tussenstop en staat bekend om de prachtige tempels en bijbehorende (erotische) beeldhouwwerken - UNESCO werelderfgoed. Honderden kleurrijke Indiërs komen hier dagelijks naartoe. Rituelen en geloof zijn belangrijk.

    Khajuraho is, wat toeristen betreft, momenteel een 'uitgedroogd' dorp. Veel toeristen blijven weg door de huidige cashproblemen. 'No business' hoor je overal als je wat met de lokale verkopers praat. De lokale bevolking is hard getroffen door het plotselinge beleid van de overheid. Overal snakken ze naar alleen al je blik op hun kraampje, winkeltjes.....en bijbehorende kamasutra-boekjes. Dat is hun inkomen, en dus eten voor hun en familie. Er is geen vangnet.

    Per toeval kwam ik er achter dat toeristen hier voorrang krijgen bij de ATM-rij. Beetje genant is het wel als je als 'rijke toerist' ineens langs de rij met locals wordt geleid. Enerzijds is dit gastvrijheid voor ons als bezoeker, vrouwen krijgen ook voorrang, anderzijds is het subdoel - als toerist je geld snel weer kunnen uitgeven - ook mooi meegenomen :).

    Tijdens een middagwandeling in Khajuraho spreek ik een lokale Indische jongen van mijn leeftijd. We komen in gesprek en hij wil mij met zijn motorbike wel een aantal tempels in de omgeving laten zien. Niets is hier voor niets, dus spreek ik een bedrag af. Wat hij in eerste instantie niet wilt. Zijn Engels goed, gevoel is goed en ik stap achterop. Na anderhalf uur diverse tempels bezocht te hebben, waarbij hij steeds netjes wacht, vraagt hij me na afloop nog even mee naar zijn kledingwinkel. Dat is dus de deal. Na een fooi voor zijn diensten nemen we afscheid....

    De tempels zijn prachtig. Zo blijkt Khajuraho een mooi rustmoment voor de choas, smog en spirituele tafarelen in Varanasi.
    Read more

  • Day 12

    Fascinerend Varanasi

    December 22, 2016 in India ⋅ 🌫 19 °C

    Holy Varanasi, stad aan de Ganges! Een wereld trekt hier elke seconde voorbij. Zeer druk, veel kleuren, viezigheid, armoede, vele ambachten, verdwalen in de smalle steegjes, spiritueel. En veel koeien die het verkeer ophouden. Ook voor fotografie een walhalla.

    Varanasi is een van de oudste levende steden ter wereld (per dag valt de stroom 4-5 keer uit) en een echt pelgrimsoord. Honderden hindoes wassen, in de zeer ernstig vervuilde 'Moeder Ganga', hun zonden weg.

    Varanasi staat ook bekend om zijn open crematieplaatsen, de 'Burning Ghats'. Sterven in Varanasi is voor Hindoes het hoogst haalbare. Geen reïncarnatie maar naar het Nirwana.

    Vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week worden hier bij twee ghats aan de oever van de Ganges lichamen gecremeerd. 300 tot 500 per dag (!). Met veel respect en eerbetoon. Zeer religieus. Kalm en in rust valt me op. Leven en de dood zijn hier in elkaar verweven.

    Het is een vrij te aanschouwen schouwspel van knapperende vuurtjes (per crematie 200 kg hout) en grijze rookwolken. Met daaromheen koeien, honden, veel viezigheid en Indische families. Het ruikt er niet onaangenaam door de balsems die gebruikt wordt.

    Een crematie duurt ongeveer drie uur. Het is mannenwerk en er gaan tientallen rituelen aan vooraf. Een overledene wordt o.a. op een bamboe stretcher en in een doek met versiering door de smalle straatjes naar de Burning Ghat gebracht. Het is regelmatig uitwijken voor deze stoet. De mannelijke afgevaardigde (vaak een zoon) scheert ter plekke zijn haar af en wordt door de priester geinstrueerd. Deze afgevaardigde start het vuur met een eeuwige vlam. Na afloop worden de onverbrande botten samen met het as in de Ganges gegooid en het vuur geblust met Ganges water. De goudzoekers (laagste kaste) staan in het water klaar om sieraden met hun blote handen uit het water te zeven.

    Je kijkt er naar en bent stil. Probeert het in je op te nemen.

    Twintig meter naast de verbrandingen zie je mensen baden in hetzelfde water. Niet alleen baden, ook wassen, tandenpoetsen, drinken, bidden en zwemmen. Ongelooflijk. Vandaag zag ik voor het eerst vier blanke Westerlingen, inclusief kind een 'heilig' bad nemen. De toekijkende Indieers snapte er niets van en stonden net als mij vol verbazing te kijken. Ik heb daar een mooie foto van.

    Overleden kinderen, zwangeren, overledenen aan een slangenbeet en misdadigers worden overigens niet gecremeerd. Zij worden, verwikkeld in een doek en zware steen in de rivier afgezonken. Klinkt wreed, dat is het niet. Het geloof is hier sterk.

    ....Tijdens het aanschouwen van deze facinerende rituelen vanaf een hoger gelegen platform staat er een Indieer naast mij tegen een muur aan te plassen, doet onder me een koe zijn behoefte op straat, word ik aangesproken voor een boottocht en vechten drie straathonden om een stuk brood. De werkelijkheid is nooit ver weg in India :).

    Wordt vervolgd.
    Read more

  • Day 13

    Via Delhi richting Rajasthan

    December 23, 2016 in India ⋅ ❄️ -2 °C

    Varanasi heb ik verlaten en ga morgen via Delhi op weg naar de provincie Rajasthan, het Noord-Westen van India. Delhi voelt even als thuiskomen want ik verblijf voor een nachtje in het hostel waar ik eerder verbleef. Heerlijk relatief rustige en groene buurt, vergeleken met Varanasi. Grappig hoe je perspectief in twee weken kan veranderen.

    In Delhi gebruik ik door de aankoop van een lokale Indiaase simkaart Uber voor transport. Betrouwbaar en goedkoop. Wel even wennen na aankomst op Delhi-airport. Stond ik na de Uber-bevestiging op de verkeerde plek, deed zijn gps het niet. Bellen, wachten, sms-en. Hij sprak geen Engels, mijn accu liep langzaam leeg. Uiteindelijk begreep ik waar hij ongeveer met zijn auto zou kunnen staan en liep daarheen. Honderden taxi's, risksja's, auto's, regelaars, alles door elkaar. Accu inmiddels definitief leeg. Op het moment dat ik het wilde opgeven en zelf maar ergens een taxi wilde regelen - wat in Delhi scherpte vraagt i.v.m. de scams - kwam een Indieer aanlopen met zijn telefoon. 'Jesper?' Hell Yeah!

    .... De afgelopen dagen aan de Ganges waren top. Een aantal keer heb ik me met een bootje langs de oude stad laten varen, dit is ook in de avond zeer mooi, rondgedwaald in de steegjes en een aantal markten bezocht.

    Alles gebeurt in Varanasi op straat. De jeugd vermaakt zicht met wat cricket, vliegeren en het achter elkaar aan rondbanjeren. Een biertje kopen is komisch (zie foto) omdat dat stiekem gaat, maar ook weer niet. In een provosorisch leeg kamertje langs een drukke straat kan je een blikje bier kopen. Door een gat in het glas geef je het geld en wordt bier uitgewisseld. De verkoper kijkt schichtig om zich heen voor de overdracht, je moet het bier blikje snel in je zak steken en dan kan je gaan.

    Varanasi is ook intens. Naast de drukte, viezigheid, indrukken hoor je als Westerling in alle denkbare volgordes continue: 'Hellooo, sir, helloo!', 'going boat, sir?', 'money please, sir!?', 'where are you from, sir?', 'want some , smoke friend?', 'heeeey, helloo!', 'Nice beard, sir' come to my shop, sir', 'need riksja , sir?' :)

    Soms snak ik in het dolhof van het getoeter , prikkels, geuren, mensen die iets van je willen, je aanraken, naar je staren even naar een uitweg. Vaak is dat het hostel of de oever van de Ganges.

    Aan de andere kant vind ik het ook leuk om langs de hectische straat juist even stil te zitten. Dit deed ik per toeval een keer toen ik op een avond op de drukke hoofdstraat langs een smid liep. Deze smid, zijn vuur en zijn gereedschap. En alle drukte om hem heen. We maakte contact en hij wees me naar een klein bankje op de stoep voor hem. Ik nam plaats. Observeren, wat woorden uitwisselen en kijken waar hij mee bezig was. Ondertussen waren zijn kinderen aan deze giga drukke en vieze straat aan het spelen (in Nederland is dit echt echt echt echt ondenkbaar) en was een oom tussen al het toeterende verkeer op 15 meter hoogte zonder enige valbeveiliging een boom aan het kappen.

    Deze smid was op een vierkante straatmeter bezig met de kern van zijn bestaan. Heel direct en authentiek. Geen regeltjes, bureaucratie, lean/six-sigma, pop-gesprekken, wifi, telefoons ed,. Nee, tussen het drukke verkeer een eigen ambacht uitoefenen en daar brood mee verdienen. Zijn bed stond een meter van deze werkplek af, namelijk aan de binnenkant van het gebouw. Geen woon-werk verkeer voor hem. De puurheid is mooi om te zien :).

    Het zakje chips dat ik nog in mijn tas had geef ik aan zijn kleine kinderen. Hij haalt voor mij en hemzelf een thai thee aan de overkant van de straat....
    Read more

  • Day 16

    Udaipur, een andere kant van India

    December 26, 2016 in India ⋅ ☀️ 22 °C

    Momenteel verblijf ik in Udaipur. Udaipur is qua ligging een pareltje in in het drukke Rajasthan. De stad heeft mooie paleizen en ligt aan een prachtig meer tussen bosrijke heuvels. Overdag is het ongeveer 25 graden. Als je door de (verkeerloze) groene parken langs het water loopt waan je je even in Zwitserland of Italië. Door deze romantische setting wordt Udaipur ook wel het Venetië van India genoemd. Het is dus even terugschakelen na alle drukte, vieze straten en hectiek.

    Je kan hier ook in het paleis midden op het meer overnachten, dan betaal je 1100 euro per nacht. Ook dat is India. In verblijf momenteel in mijn 8-dorm kamer voor 5 euro per nacht. Verschil moet er zijn. Het is echter een prachtig hostel met uitzicht over het meer en een rooftop terras. Bijkomen van de indrukken is hier goed mogelijk. Elke avond op de rooftopeen chai-thee bij het neerdalen van de zon.

    In het centrum vind je hier Westers-aandoende koffie en juice tentjes. Het is dan ook relatief toeristisch vergeleken met de andere plaatsen waar ik geweest ben. Vanochtend in het zonnetje aan het water, met een bonen-koffie en een brownie. Het voelt even als vakantie. Rondstruinen, lezen, fotograferen in de middag een dutje en lekker eten. Het is zo'n dorpje waar als je er doorheen loopt je ook elke keer wel ergens een andere reiziger ziet, kort gedag zegt en weer doorgaat of even aanhaakt. Heel grappig. Voor Indiase begrippen een relaxte stad.

    Met een aantal reizigers van het hostel hebben we gister (een soort van) kerst gevierd in een restaurant en bar. In de kerstsfeer kwamen we niet echt maar het was wel gezellig.

    Morgenavond reis ik verder met de nachttrein naar Jaipur, een andere plaats in Rajasthan. Dan gaan we het echte India-leven weer in :).

    Inmiddels alweer over de helft. Een aantal reisfeitjes op een rij:

    - Ondanks de aangename temperatuur is draag ik hier net als alle Indiers een lange broek en vaak een shirt met lange mouwen. Heel normaal, een korte broek vinden ze zeer gek;

    - Een goede scheerbeurt in een barberwinkeltje, inclusief hoofdhuidmassage kost na onderhandeling 70 eurocent. Mijn scheerapparaat had ik thuis moeten laten;

    - In Delhi kost een goede pasta inclusief kaas, groentes bij een straatkraampje hetzelfde bedrag;

    - Het is in India voor jongens redelijk normaal om hand in hand te lopen. Een teken van vriendschap, niets meer - je ziet dit dan ook vaak op straat;

    - Indieers eten zonder bestek en alleen met hun rechterhand. Eten met de linkerhand is uit den boze, die wordt gebruikt voor sanitaire doeleinden. Ik krijg de techniek van een chapati breken met alleen rechts inmiddels door;

    - Indieers zijn meesters in het staren. In een restaurant kunnen ze je makkelijk een minuut ongegeneerd aanstaren. Ongemakkelijk is het niet, het is de cultuur en is hier vrij normaal;

    - Door de cashproblemen in India ontstaat er een (zwarte) handel in cash. Vaak bij navraag in restaurants ed. kunnen ze voor een redelijk rating wisselen;

    - In India lopen en rijden ze links en drinken veel thee met melk (voorgekomen uit de Engelse invloeden). Met voetbal hebben ze niet zoveel. Het draait hier vooral om cricket, hockey en vliegeren;

    - Er is een nieuwe wending in het cashgeld. De afgelopen dagen is bekend gemaakt dat In maart alle nieuwe briefjes van 2000 rupee weer uit de roulatie worden genomen. Reden: teveel namaak.

    - De ‘head wobble’ is kenmerkend voor Indiërs. Even wennen of het een nee, misschien, waarschijnlijk wel , waarschijnlijk niet of gewoon ja is. Er zijn veel gradaties :);

    - Guus Hiddink verblijft momenteel ook in Udaipur. Een Engelse kamergenoot zat bij hem in het vliegtuig en sprak hem aan op het vliegveld. Hij zal wel in het bovengenoemde paleis verblijven :).
    Read more

  • Day 18

    Op weg naar Jaipur!

    December 28, 2016 in India ⋅ ☀️ 23 °C

    Het waren een aantal goede en rustige dagen in Udaipur. Leuke mensen, mooie uitzichten en een beetje bijkomen.

    Een viertal reizigers uit het hostel lag vandaag ziek op bed, ik ben voorlopig nog op de been en hopelijk blijft dat zo. Wel is mijn creditcard ergens vorige week geskimd. Na een telefoontje met de ING in Nederland is de kaart per direct geblokkeerd. Voorlopig dus alleen cash. We kunnen door.

    Deze avond ben ik met een nachttrein vanuit Udaipur naar Jaipur vertrokken. Reizen met de (nacht)trein brengt uitdaging en avontuur. Allereerst de verassing met welke mensen je een kleine slaapcabine deelt maar ook als op een nieuw, onbekend station aankomt. Zeker in de avond of nacht. Je trein komt aan, je moet van A naar B en daar begint de uitdaging.

    Je ziet honderden Indieers, weet niet welke vervoersmiddelen worden aangeboden, je kent de prijzen vaak niet, weet niet met wie je meegaat en als de accu van je telefoon leeg is kan je niet volgen waar je heen wordt gebracht. Toch komt het altijd wel goed. Ook in India. Je gebruikt je gevoel en verstand. Even doorlopen, observeren en vanuit daar de tactiek bepalen vind ik het fijnst. Je niet gek laten maken het belangrijkste. Liefst van te voren bij een local informeren voor de juiste prijs.

    Nadat je je mannetje (chauffeur) hebt uitgekozen volgt de onderhandeling. Het eerste bod van de chauffeur is standaard te hoog. Om er achter te komen waar de grens ligt doe je een vrij laag tegenbod. Aan de reactie moet je zien te peilen hoever je er naast zit. Als het echt te laag is volgt er een aantal keer "impossible, impossible", schudden ze met hun hoofd en doen ze ook geen tegenbod meer als je wegloopt. Dan weet je genoeg en kan je bij de volgende iets hoger bieden. Op die manier schaaf je aan je onderhandeling. De wegloop-truc is in India het meest effectief.

    In India reis ik voornamelijk in de 2AC class. Dat is niet de meest luxe, maar ook niet de meest primitieve klas. Prima voor Westerlingen. In 2AC zitten de middenklas Indische families die soms redelijk Engels spreken. Achter de bankjes zit een gordijntje, er is een primitief toilet en er lopen om de 2 minuten mannetjes langs die eten aanbieden. Tas aan de ketting, bedje opmaken en je kan slapen. Wil je de echte india ervaring reis je de zgn. sleeper-class. In de trein kom ik tot rust en is voor de reiservaring interessanter dan een binnenlandse vlucht. Je kan niet veel meer dan wat praten, nadenken, muziek luisteren, staren en slapen.

    Treinen hebben hier in deze winterperiode standaard uren vertraging. Mijn maximale vertraging was bijna 12 uur. En vanuit Delhi waren de afgelopen week op een dag 66 treinen gecancelled. Niemand kijkt er van op. Ook moet je niet opkijken van een -uit het niets- boer of scheet van een treinreizende Indieer, want dat is niet ongebruikelijk (wel even wennen in het begin).

    In de treinrit van Delhi naar Agra ontmoette ik een gezin die naar hun familie in het Zuiden reisde. Vader van 80, moeder van 85 en hun twee dochers van ik schat rond de 60. De vader sprak een beetje Engels en ze moesten nog 20 uur reizen. Toen de trein vertrok, na anderhalf uur vertraging, begon het eetritueel. Eerst een Indiaas voorgerecht, daarna het hoofdgerecht met diverse groentes en rijstsoorten, daarna diverse soorten zoetigheid en daarna een dutje. De oude heer deelde zijn eten met mij. Een mooie vorm van gastvrijheid wat in India ook niet ongebruikelijk is.

    Mijn trein komt 5:45 am aan. De komende dagen ontdek ik Jaipur, de hoofdstad van Rajastan.
    Read more

  • Day 21

    Van Jaipir naar Jaisalmer....

    December 31, 2016 in India ⋅ 🌫 12 °C

    Jaipur...

    ...Ik slenterde over de drukke bazaars;
    At heerlijke Indiase gerechten;
    Bezocht de omgeving en mooie gebouwen....

    Het is hier nu 0:05. Ik zit met mijn backpack op het Jaipur Railway station. Mijn trein zou 23:45 vertrekken maar heeft minstens anderhalf uur vertraging. Wachten, tussen de liggende , slapende en etende Indiers. Midden in de nacht op een druk treinstation. Dat is India.

    Als mijn trein straks arriveert stap ik in een 12 uur durende nacht-treinrit richting Jaislamer. Waar ik morgenmiddag, als alles goed gaat, op een kameel de woestijn in trek en overnacht!
    Read more