Reset search
Around the world
  • Wereldreis Jesper

Around the world

Met backpack de wereld over....
Herinneringen maken, culturen ontdekken en avonturen beleven 🌎 Read more
+13
FollowInsightsCalendarShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    September 3, 2018
    Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Eerste dagen in Moskou

    September 7, 2018 in Russia ⋅ ☀️ 20 °C

    Maandagavond arriveren we laat in de avond in Moskou. Een Europese stad maar niet met de reisvoorbereiding van een doorsnee stedentrip.

    Het is prachtig nazomerweer. Genieten geblazen. De eerste indruk van Moskou is: grootst, elegant, modern, bijzonder schoon en veel pracht en praal. Rijkdom met een vleugje geheimzinnigheid.

    Soms wanen we ons in Parijs, dan weer in Praag, Londen en dan komt het besef dat we in Rusland zijn: zesbaanswegen door de stad, fonteinen, metrostations als kleine paleizen, statige gebouwen, politiek georiënteerd, dure (geblindeerde) zwarte auto's en geen vriendelijke glimlach bij het ontbijt.

    We bezoeken het Kremlin, het Rode Plein, mooie grootse parken, uitkijkpunten, wijken en de Saint Basil's Cathedral. De dagen vliegen voorbij.

    En zo vormen wij ons tussen al het pracht en praal langzaam in de backpacking-modus. Met gedeelde badkamer en dagelijks op zoek naar goedkope flessen water (geen terrasjes), bananen, voorverpakte broodjes en in de avond een Stolovaya, een typische Russische budget keukenkantine.

    Vanavond vertrekken we om 23:45 met de Trans-Siberian Express, die ons in ruim 3 dagen en 4 nachten non-stop naar de eerste bestemming in Siberië zal brengen.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    31

    Met Trans-Siberian Express door Rusland

    September 10, 2018 in Russia ⋅ ⛅ 8 °C

    Vrijdagavond laat vertrekken we met de Trans-Siberian Express naar onze eerste tussenstop: Irkusk, Siberië. Een treinreis van vier dagen. Het eerste deel van het traject richting Vladivostok, van in totaal 9289 kilometer en zeven tijdzones. Voor ons met eindbestemming Beijing, China.

    Gezonde spanning als we rond middernacht bepakt en bezakt door de straten naar het treinstation in Moskou lopen. Op naar het onbekende. Zoeken naar het juiste treinstation, het juiste spoor, het juiste treinstel en de juiste coupe. En met wie je de nacht op twee vierkante meter doorbrengt.

    Op weg naar het station in Moskou verloor ik nog bijna mijn (zorgvuldig) aan de backpack vastgemaakte Meindl wandelschoen. Teruggefloten door een Russische agent, het geluk was aan mijn zijde.

    De trein vertrekt perfect op tijd. De kleine vierpersoonscoupe delen met een oudere keurige Russische man. Opnieuw een geluksmomentje. Wisselen wat woorden, maken de stapelbedden klaar en wiegen in slaap.

    Na een korte nacht denderen we zo'n 900 km verder door herfstkleurige berkenbossen, graslanden en kleine dorpjes. Slippers aan en integreren in het treinleven :-).

    Heet water is vrij en onbeperkt verkrijgbaar. We leven de treindagen daarom op vooraf ingekochte instant noodles, aardappelpuree, havermout, crackers, oploskoffie en thee. Verder zijn er monteurs en politie aan boord en heeft iedere wagon een eigen provodnik/ provodnitsa. Deze persoon is toezichthouder, schoonmaker, temperatuurregelaar en ticketcontroleur in één. En niet al te vriendelijk (understatement).

    Mijn eerste uitdaging in de ochtend is om ergens in de trein twee bekers te vinden om thee en koffie uit te kunnen drinken. Hoe heerlijk primair wil je het hebben? Dit leverde door de taalbarrière overigens twee volle koppen koffie uit deze restaurantwagon op, die om onze budgettaire redenen weer gecancelled moesten worden.

    Zo wordt de dagenlange treinreis naar Irkusk een heerlijke primitieve manier van onthaasten. Stilstaan terwijl je reist. Geen WiFi, geen bereik. Dutje hier, korte wandeling daar, wat lezen, een praatje op de gang, nog een dutje, keuzes maken over wat en wanneer je gaat eten, benen strekken als de trein even stopt, muziekje en uit het raam staren naar mooie vergezichten.

    De trein dendert door en de uitzichten veranderen.
    Op naar meer treindagen. Verder Rusland in.
    Op naar de tussenstop in Irkusk.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Een tussenstop in Siberië

    September 14, 2018 in Russia ⋅ ☀️ 0 °C

    In Irkusk trotseren we de lichte maar toch zeker voelbare koude Siberische lucht. Temperatuur vandaag: -2 met sneeuw in de ochtend. De ingepakte trui en jas kunnen dus aan. We verblijven momenteel in het Rolling Stones Hostel.

    We doen inkopen bij de plaatselijke supermarkten, koken samen in het hostel, starten de dag op met een instant havermoutje en oploskoffie en bereiden onze reisroute door China verder voor.

    Hoogtepunt in Irkusk was een bezoek aan het Baikalmeer. Met een oppverlakte van 31.500 km² is dit het grootste zoetwatermeer ter wereld. Met lokale bus en over een hobbelige snelweg rijden we tussen de lokale bevolking naar het dorpje Listvyanka. Na korte hike een prachtig uitzicht over het oneindige meer.

    Morgenochtend vertrekt onze trein richting Ulaanbaatar, Mongolië. Een treinreis van anderhalve dag naar het dunst bevolkte land ter wereld.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    De Mongoolse grens over

    September 15, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 3 °C

    Van Irkusk in 24 uur met de trein naar Ulanbataar Mongolië. Prachtige landschappen. Mijn reisgevoel neemt toe. Onze humor over onze onsmakelijk ruikende vriendelijke Franse cabinegenoot ook. Vier uur wachttijd bij nachtelijke grenscontroles aan Russische en Mongoolse zijde. Ramen sluiten, uniformen en hond naar binnen, wachten. Paspoort, visa, registratiekaarten, cabine en bagagechecks. Alle papieren correct. Na een korte nacht een uur voor aankomst gewekt door de Provodnitsa: 'Ok, wake up'. We ontwaken. Op naar de Steppe.Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    11The milky way stars!

    De uitgestrekte vlaktes van Mongolië

    September 16, 2018 in Mongolia

    Na aankomst in Mongolië vertrekken we nog dezelfde ochtend met jeep en gids de stad uit. Ulaanbaatar is een overvolle stad waar de meeste reizigers niet graag lang verblijven.

    Mongolië draait om andere zaken. Het land van 3 miljoen inwoners en 60 miljoen stuks vee. Waar nomaden leven en kinderen op driejarige leeftijd paard leren rijden.

    Buiten de stad beginnen de uitgestrekte groene graslanden. Een binnenland zonder hekken of omheiningen. Prachtig. We zien honderden in kuddes loslopende geiten, paarden, schapen, koeien en kamelen met af en toe een ger aan de horizon.

    Op mijn vraag hoelang de eerste rit gaat duren krijg ik een lachend antwoord: 'In Mongolia we don't think in hours, you don't know what will happen. We think in kilometers'. Tot zover mijn Westerse denken.

    We reizen zes dagen door de Gobiwoestijn en overnachten bij nomaden families. Dit betekent overnachten in een ger en meegaan met het ritme van de zon. Geen elektriciteit, verwarming en stromend water. Het toilet is 'out in the open' of een houten hokje op 50 meter van de ger - tussen twee planken met kuil in de grond. Up to you. Het bed bestaat uit een plank zonder matras. Terwijl de koude wind 's nachts tegen de ger blaast duiken we voor het slapen zover mogelijk onze te kleine slaapzakken in.

    Vaak zijn dit de mooiste reiservaringen, waar je later nog met veel plezier aan terugdenkt en op reflecteert.

    Na aankomst bij de families worden we steevast ontvangen met een kop(pen) paardenmelk, kamelenmelkthee, yoghurtsnoepjes en koekjes van kamelen- of paardenmelk. Gastvrijheid staat hoog in het vaandel. In de avond gaat dit over op vodka en andere versnaperingen.

    De nomaden leven volledig zelfredzaam en verplaatsen ongeveer vier keer per jaar om zich zo op de ideale plek voor jaargetij te creëren. Dit afzetten tegen ons Nederlandse leven is bijna ondenkbaar. De families, met oma en kids, wonen vaak in één ger. Alles wat ze nodig hebben is een paar meter onderdak, hun vee en de natuur. Eten bestaat altijd uit vlees. Veel vlees. Veel eten is tevens een teken van mannelijkheid. De borden puilen uit.

    Op een paard galloperen we in de avondzon over het graslandschap. Bij 'sjoe' gaat het paard wat harder lopen. We bekijken de sterrenhemel en wandelen door verschillende Steppe landschappen en natuurparken. Hoogtepunt is beklimming van de Khongor dunes. Zonsondergang op hoogte met fantastisch uitzicht over tientallen kilometer zandduinen.

    Met de jeep trekken we verder over de hobbelige vlaktes en door off-road uitgestrekte berggebieden. Het binnenland kent geen geasfalteerde wegen en de paar kleine woestijndorpjes die we passeren zijn vervallen.

    Na een bijzondere week en rit van acht uur inclusief sneeuwstormen zijn we weer in ons hostel, een voormalig Sovjetwoning, in UB aangekomen. Van ger naar budget dormroom. Met warme douche als een fijne beloning.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    Backpack herordenen voor vertrekTaxikeuzes voor station

    Drie dagen Ulaanbaatar

    September 22, 2018 in Mongolia ⋅ 🌬 5 °C

    Na een week in de Gobi verblijven we nog drie nachten in de stad Ulaanbaatar. Waarvan twee nachten in een ander onderkomen omdat er geen plek meer was in het eerste hostel.

    Door een taxi worden we afgezet in de buurt van het nieuwe verblijf. Na een zoektocht van drie kwartier en wat hulp van een vriendelijke Mongoolse vrouw in nabijgelegen office center worden we naar een flat geleid waar we al eerder stonden. Nu wel met succes. De deurbel bleek al een tijdje niet te werken.

    Het nieuwe onderkomen is gelegen op de 10e verdieping van een flatgebouw, heeft drie slaapkamers, gedeelde badkamer en fulltime housekeeper. Althans, 's middags komt haar moeder langs om alles schoon te maken en op te ruimen en 's avonds komt haar vriend op bezoek. Tussendoor kijkt ze Netflix. Ze heeft geen idee wanneer we vertrekken en als advies naar het treinstation tipt ze ons 'at least' anderhalf uur van te voren te vertrekken. We bereiken het station uiteindelijk binnen een kwartier en zijn om 6:15 op het station.

    Het onderkomen komt goed uit want ik had dit weekend wat last van een Mongools buikgriepje. Gelukkig gaat het herstel vlot.

    We ontbijten samen, koken en relaxen. Een bijna eigen plekje met uitzicht over de stad voelt even als ware luxe. Hoe mooi kan het zijn, voor $15 per nacht, dezelfde prijs als twee bedden in de dormroom met wiebelende houten stapelbedden.

    Met VPN en offline map app, Engelse routebeschrijving, voorraad eten en opgeladen powerbank op zak vertrekken we voor het laatste deel van de Trans Mongolië Express. Een treinreis van 32 uur naar Beijing. Ik kijk er naar uit.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1Hapjes in Hostel Simple Family1Ik en mr. Hu Hoa

    Leven in Beijing 北京市

    October 1, 2018 in China ⋅ 🌬 19 °C

    Tussen de Chinezen! We verblijven momenteel in een stad met 21.7 miljoen inwoners. Eén van de grotere steden te wereld. En dat bevalt goed! Beijing is groots en afstanden zijn lang.

    De anderhalve week die we in deze stad verblijven geeft zowaar een soort van ritme. Er heerst een bepaalde rust in de delen van de stad wat prettig is. We hebben het verblijf in ons hostel dan ook verlengd.

    Het hostel wordt gerund door een Chinese familie die hun appartement heeft opengesteld voor reizigers en er zelf ook woont en leeft. Als ze samen eten produceren ze het meeste geluid van het hele hostel. Aan de keukentafel zitten betekent ook het aanbod van traditionele hapjes die door de familie worden klaargemaakt.

    Beijing voelt als een relaxte mix van modern en innovatief Azië gecombineerd met oude tradities en historie. Er is veel te doen. De hoeveelheid parken middenin de stad, het niet zien van Westerse toeristen, de geuren, klanken in uitspraken, de behulpzaamheid van Chinezen die in straatbeeld verdrinken in hun telefoon - en rochelen en slurpen- valt op.

    We eten, slurpen overheerlijke maaltijden tussen de locals in de hutongs, bezoeken cultuur en Chinese historie en mengen ons in het dagelijks leven. Daniëlle sport in parken tussen de lokale Chinezen, we doen boodschappen bij lokale supermarkten, slapen soms wat uit, ontbijten met een gebakken eitje en ik... bezocht een tandarts. Mijn spalkje was niet bestand tegen een bot van een schapenpoot in Mongolië en is in Beijing hersteld door mr. Hu Hoa.

    Het vinden van een adres is hier als het oplossen van een levende puzzel. Veel locaties zitten verstopt in grotere gebouwen waardoor de zoektocht begint. Diverse metrolijnen, gebouw in, gebouw uit, aanwijzingen zoeken. Omdat de inwoners vrijwel geen Engels spreken biedt vragen geen hulplijn. Bij de keer waar we dit toch probeerden werden we in het Chinees overtuigend compleet de verkeerde kant op gestuurd.

    Deze week wandelden we ook over één van de zeven (moderne) wereldwonderen: The Great Wall of China en bezochten we de Verboden stad. Uniek en indrukwekkend. Hierover later meer.

    Zo gaat de reis qua gevoel over van een reguliere vakantie-reis naar reizen en het gevoel van leven in in het buitenland. Dat brengt een eigen dynamiek mee. Het gevoel van dagen verdwijnt. Niet elke dag highlights bezoeken met strakke planning, maar ook dagen even niets doen. 25.000 stappen op een dag zijn hier geen uitzondering als je op pad gaat.

    Onze verlenging in Beijing had trouwens nog een andere reden: we zetten ons deze week schrap voor de 'China Golden Week'. Een nationale vakantieweek waarin er zo'n 800.000.0000 (!) Chinezen (je leest het goed) naar steden afreizen voor bezoek aan familie en toeristische attracties.

    Wordt vervolgd.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1
    2Onze slaaphutjes - mixed dorm

    City of Gastronomy!

    October 7, 2018 in China ⋅ ⛅ 18 °C

    AZIË is eten! We zijn afgezakt naar Chengdu en je hoeft hier maar een willekeurige straat in te lopen en de Aziatische geuren komen je tegemoet. Heerlijk! Chengdu behoort tot de UNESCO City of Gastronomy. Alleen dat al maakt reizen (hier) een feestje.

    We zijn inmiddels bedreven in het vinden van lokale budget eetgelegenheden. Dit zijn vaak de eettentjes met keuken aan straat, kleine krukken voor de deur, niet Engels sprekend, vaak basic TL licht en belangrijkste voorwaarde: waar locals eten. Waar omloop is, is het eten vers. In een oogopslag weten (soms ruiken) we inmiddels: go of no go. Menu met alleen Chinese tekens? Geen probleem. Hiervoor ontwikkel je trucs. Zo kan je het hostel een gerecht in het Chinees laten opschrijven, willekeurig iets van het menu kiezen, soms geholpen door een afbeelding of - onze favoriet- aanwijzen wat iemand anders op zijn/haar bord heeft liggen. Voor omgerekend 1.5 euro eten we de heerlijkste gerechten.

    In Chengdu slapen we in het Panda Garden hostel in een 8 person mixed dorm, romantisch met onze stapelbedden tegen elkaar. Met het raam van de dorm half open waan je je op een druk verkeersplein met auto's en bussen. Raam dicht is met acht slapende mensen op een kamer ook geen optie. Zoeken naar de balans.

    We vermaken ons met bezoeken in de stad, parken en eten. Het is een relaxte stad met toffe architectuur. Al mis ik het ping-pong in het park in Beijing wel een beetje (zie foto)...

    Onze volgende bestemming is Kunming in de Yunnan provincie en reizen daarheen met metro, bullet-train en lokale bus. Een mooie China reis-ervaring.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Yunnan Province

    October 12, 2018 in China ⋅ 🌧 12 °C

    Tien uur, maandagochtend. De dagelijkse lokale markt stroomt vol, mannen kaarten gehurkt op straat, kleine winkeltjes zijn open, oudere mensen maken een wandeling en doen oefeningen, ik laat een kledingstuk repareren op straat en ontbijt daarna met verse noodles en lokale tafelgenoten die nog nooit een foreigner hadden ontmoet. Communicatie met handgebaren en een glimlach. Reizen is heerlijk.

    Het was een relaxte week in de Yunann province, waar we vanuit Kunming zijn verplaatst naar Dali Ancient City en Shaxizhen. Een mix van de stad en bergdorpjes met een andere cultuur en dialect. In dit gebied leven veel etnische minderheden, waaronder de Bai minority.

    Vanuit Kunming vertrokken we per bullet-train met 300 km/u naar Dali. Wie met de trein door China heeft gereisd herkent het vast: in een Chinese trein wordt veel geluid geproduceerd. Het zijn luide praters, altijd geluid aan op de telefoon, reclame in de trein en veel andere prikkels. Na de treinreis op zoek naar de bus zonder nummer. Rondkijken, Chinese tekens vergelijken en met handgebaren checken of we in de juiste richting zitten. Ook een levende Chinese puzzel om op budget kleinere dorpjes te bereiken.

    De dagen in Shaxizhen waren en verademing qua drukte. Shaxi is een charmant historisch plaatsje gelegen tussen bergen, rijstvelden en een rivier. Het leven gaat hier in een rustig tempo. Zo ook wij. Vroeger was dit een centrale plaats in de belangrijke handelsroute met Tibet: 'The Ancient Tea and Horse Caravan Road'. We eten bij lokale eettentjes en struinen door de straten en omgeving. Hoogtepunt is de Shaxi friday market. Uit alle omliggende dorpjes komen Bai people met rieten-mand op de rug naar deze plek om weekinkopen te doen en andere mensen te spreken. Lokale tandarts, advocaat en veel eten zijn allemaal aanwezig. Bijzonder om als enige toeristen doorheen te struinen.

    We zijn inmiddels weer terug in Kunming en vanmiddag reizen we door naar de zuidelijke provincie Hunan. Nog acht dagen voor ons China-visum verloopt en we de oversteek (moeten) maken naar Hongkong, waar de visumplicht niet geldt. Voor vertrek naar Hunan gaat mijn weg zo eerst nog langs mijn favoriete eetplek voor verse Chinese Dumplings om de hoek. Een eet-afscheid van Kunming.

    Geniet van het mooie weer in Nederland!    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1

    Van Zhangjiajie naar Yangshuo

    October 17, 2018 in China ⋅ ⛅ 20 °C

    'Go, go!'
    'What?' ,'Go, go' ..
    'Why?'... 'Go'

    De lokale bus is in Fenghuang gestopt en de buschauffeur spoort ons aan de bus te verlaten. We hebben er een rit van vier uur op zitten en stoppen ruim voor plek waar we verwachten eruit te moeten. Zijn (enige) woorden Engels klinken zo duidelijk dat we maar besluiten uit te stappen. Het einde van de busrit van Zhangjiajie naar Fenghuang. Met backpack vervolgen we lopend onze weg naar het hostel.

    De busrit was een ervaring op zich. Naast ons een Chinese vrouw die regelmatig diep haar keel schraapt en dit in een plastic zakje spuugt. En na een korte pitstop worden we een half uur lang getrakteerd op iemand die door de microfoon houdbare etenswaren verkoopt. Er wordt gretig toegehapt door de Chinese busgangers. Het blijft een bijzonder fenomeen. Dit soort continue prikkels en o.a. de taalbarrière maakt reizen in China op sommige momenten een intense beleving.

    Zhangjiajie was het Unesco Global National Forest park dat we bezochten. We hebben in twee dagen 35 kilometer gehiked en meer dan 2000 hoogtemeters beklommen. De uitdaging werd beloond met fantastische uitzichten. Met meer dan 3000 rotspieken, wilde apen slingerend in bomen (gespot), beekjes, watervallen en 550 boomsoorten is Zhangjiajie een uniek stuk natuur.

    Naast de rotspieken keken we soms ook vol verbazing naar de groepen luidruchtige Chinese toeristen die zonder een hoger besef doen wat ze doen, achter een vlag met versterker aanlopen en natuur zien als attractiepark. Alles georganiseerd. We zuchten, gniffelen, filosoferen en ondergaan het. Het gebeurt in een land met 1.4 miljard inwoners waarvan er steeds meer de mogelijk krijgen om te reizen. Europe watch your back.

    Fenghuang Ancient City bleek een traditioneel en charmant stadje waarvandaan we een dag later per bus naar Yangshuo reisde, zo'n 600 km zuidelijker. De afstanden zijn groot. In volgorde van vervoersmiddelen: taxi -> bus -> bus -> bus -> taxi - zijn we in tien uur naar Yangshuo gereisd.

    Het is momenteel regenachtig -subtropisch klimaat- en hebben dus tijd even rustig aan te doen. Een boek te lezen. Een wandeling te maken, te schrijven, met Chinese steamed buns te ontbijten en het vervolg van de reis te plannen. Ook dat hoort bij onderweg zijn, pas in balans geniet je het meest.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    11

    Afsluiting van China in Hong Kong

    October 26, 2018 in Hong Kong ⋅ ☀️ 26 °C

    Op de vervaldatum van ons China visum wandelden we Hong Kong via een loopbrug binnen. Hong Kong is een speciale administratieve regio, met eigen valuta, douane, grens en een visum is daarom niet nodig.

    Hong Kong....wat een stad! Het waren dagen die we van vroeg tot laat hebben benut. Het is modern, de mensen beleefd, er is een prachtige skyline, uitzichten omgeven door water en mengeling van culturen en expats. 7.3 miljoen inwoners. Het Westerse Azië, niet te vergelijken met mainland China. Je kan hier alle kanten op. Invloeden van Londen en New-York, hip, groots, authentiek maar ook weer de kneuterigheid van Azië. Luxe kantoorgebouwen die met bamboe-steigers worden gerenoveerd. Dat soort mixen.

    Interessant om te merken hoe snel je na anderhalve maand wat primitiever reizen weer aanpast naar een moderne omgeving waar consumeren centraal staat. En hoe sterk je geconditioneerd bent om, als de gelegenheid zich voordoet, hieraan mee te willen doen. Kijk naar Utrecht Hoog Catherijne op een zaterdagmiddag. Het draait in Hong Kong om consumeren, geld verdienen en uitgeven. Ook te zien aan de buikjes op straat - iets wat je in mainland China buiten de steden amper ziet.

    Genoten van de stad, de vibe en het street-food......dim sum, curry fish balls, siu mai, rice noodle rolls...

    In Hong Kong hadden we ook een paar korte nachten i.v.m een snurkende Chinees in het stapelbed en een hard rammelende airco. Oordoppen zijn hier niet tegen bestand, de wisseltruc naar een ander bed bleek de oplossing. En op de dag van vertrek ervaarde ik een geval 'Chinese miscommunicatie' bij de Bank of China. Na de aanvraag van $8000 HK dollars in cash, om later te kunnen wisselen in US $ dollars voor in Myanmar, kwam een jongere (wel) Engels sprekende collega tien minuten bedenkelijk naar mij toe gelopen.

    'Sir, Hello? ...Do you really want a overdraft?'

    'Overdraft? No!'... De collega die mij geholpen had bleek de gevraagde 'Withdraw' vertaald te hebben naar 'Overdraft'. Bij een overdraft wordt het hoogste percentage servicekosten en fee's gerekend. Het volledige bedrag was inmiddels al twee keer van mijn creditcard afgeschreven en hiermee begon het administratieve proces om dit terug te laten draaien, 1 uur voor vertrek naar de airport. Zonder cash, met een dubbele afschrijving, excuses van de bankmedewerker en visitekaartje stond ik weer buiten. De US dollars voor Myanmar hebben we later op de airport verkregen en de actie ligt nu bij ING. In het vliegtuig maar een rood wijntje genomen.

    We verlaten great China, het land van grootsheid, groepen, tradities, organisatie, smartphones, heerlijk eten, intense geluiden, de taalbarrière en controle. Ook het beperkt aantal Westerse toeristen die we in het straatbeeld hebben gezien maakt het anders dan eerdere reizen door Azië. We nemen de indrukken mee en gaan op naar de volgende bestemming: Myanmar.

    Tot slot en ter afsluiting van het grootste land ter wereld.Wist je dat.....:

    - 18% van de wereldbevolking Han-Chinees is;
    - Er een plan ligt om een supercity naast Beijing te bouwen die capaciteit biedt aan 130 miljoen mensen;
    - Het traditionele Chinese vocabulair bestaat uit 50.000 karakters, de gemiddelde Chinees er ongeveer 6000 kent en alles draait om intonatie in de uitspraak;
    - We in de minder ontwikkelde gebieden regelmatig kleuters hebben gezien met een open (split) joggingsbroek. Scheelt luiers en bevordert zindelijkheid. Google op 'Open-crotch pant's voor de visuele weergave;
    - Chinezen vingercombinaties gebruiken om cijfers aan te duiden. Het cijfer 10 is geen tien vingers maar een kruis van twee vingers;
    - Heet water voor veel Chinezen het lievelingsdrankje is, ook in de zomer. De thermosfles en ketels heet water zie je dan ook overal;
    - We Chinezen soms hele tenen knoflook zagen eten, lekker als bijgerecht. Rijst wordt als vulling vaak pas na de maaltijd gegeten;
    - Je in het straatbeeld veelal ouders ziet met één kind. Zichtbaar resultaat van het eenkinder besluit. Door dit besluit neemt de vergrijzing nu zwaar toe en is het voor veel mannen lastig een vrouw te ontmoeten;
    - Sommige oudere Chinezen in steden als Beijing vogels in een kooitje in het park uitlaten;
    - Er in heel China 170 miljoen surveillancecamera's met gezichtsherkenning hangen, een aantal dat de komende drie jaar wordt dit verhoogd naar 570 miljoen;
    - China met het strategische beleidsplan 'Made in China 2025' hard op weg is om de positie in de high-techsector, en wereldeconomie verder te versterken. Innovatie ligt op sommige thema's al voor op Europa en VS;
    - Alle Westerse apps en internet sites geblokkeerd worden en een VPN noodzakelijk is om dit te omzeilen;
    - De Chinese app WeChat volledig geïntegreerd is in het leven van Chinezen. De app heeft een betaalfunctie en combineert de functionaliteiten van oa Twitter, Facebook en WhatsApp in één. Een pinpas zie je nergens en bankrekening is niet nodig. Met WeChat en QR code doe je alles: bestel je vliegtickets, splits je rekeningen, ontgrendel je een stadsfiets, lees je nieuws, zoek je een relatie, doe je online aankopen en kan je je in de toekomst officieel legitimeren. Privacy is van ondergeschikt belang;
    - China eigenlijk te groot en divers is voor zo'n opsommingslijstje, ik in dit land zo'n 1700 foto's genomen, we niet ziek zijn geworden en nu andere culturen gaan verkennen.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1

    Welcome Myanmar (Birma)

    October 29, 2018 in Myanmar ⋅ ☁️ 31 °C

    Het is fijn om weer in een primitiever land te reizen. Primitiever reizen betekent verwondering en verwondering is voor een reiziger het mooiste wat er is. Myanmar is zo'n land om je te verwonderen.

    Het contrast met China wordt scherper. We ervaren kleuren, diversiteit, kinderen, handeltjes, nieuwsgierigheid, glimlachen en hele vriendelijke mensen. Een land die haar deuren pas een aantal jaar voor toeristen heeft geopend. En een land met nog steeds actuele ethische conflicten en religieus geweld. Deze gebieden zijn voor toeristen niet toegankelijk.

    We starten de reis in Yangon in het zuiden van Myanmar. Met een gevoelstemperatuur van dik 40 graden verkennen we de stad maar is het eigenlijk te warm om veel te doen.

    We bezoeken o.a. de rivier, parken, gaan met de een trein de stad rond en betreden de Schwedagonpagode, die met 50.000 kilo bladgoud één van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld is. De zichtbare aanwezigheid van monniken in het straatbeeld is bijzonder. Zowel jong als oud lopen ze in gewaad én regelmatig ook langs de deuren voor o.a. voedsel.

    In Myanmar is 90% van de bevolking is boeddhist en een derde deel van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Er ziin Invloeden van onder andere India en Groot Brittannië. We ontbijten (uiteraard) elke dag warm en soms met een Indiase thali.

    De Birmese valuta bestaat uit briefjes van o.a. 1.000, 5.000 en 10.000 die we vervolgens omrekenen tot (euro) centen. Een banaan kost omgerekend 0.10 eurocent, verpakt wit broodje in supermarkt: 0.15 eurocent, treinkaartje onbeperkt reizen rond de stad: 0.15 cent en een bord eten 0.85 cent. De 12 uur durende nachtbus van Yangon naar Mandalay voelde met $17 ineens als een hoog bedrag. Hiervoor reis je dan wel first class in een Birmese VIP bus inclusief gordel, dekentje en snacks. Lang slapen is lastig door nachtelijke stops en hobbelige wegen.

    Mandalay was lekker weer, prachtige uitzichten, elke dag een heerlijke thali's als lunch en avondeten, giechelend meiden om mijn lengte, drukke stad, sunset bij de langste houten brug ter wereld.

    Na drie dagen Mandalay reizen we naar Kalaw. Dit is het startpunt van een driedaagse trekking met guide naar het Ine Lake. Maar voor we in Kalaw zijn stappen we vanavond eerst weer in de lokale VIP nachtbus. Om 's nachts ergens rond 4:00 langs de weg te worden afgezet om achterop twee motorbikes onze weg naar het hostel te vervolgen.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    2

    Avonturen in magisch Myanmar

    November 9, 2018 in Myanmar ⋅ ⛅ 23 °C

    Kalaw, het kleine stadje in het noorden van Myanmar was het startpunt van onze meerdaagse trekking met guide. Als je toch naar het Inle Lake gaat, dan niet per bus maar te voet door de mooie heuvelachtige en groene landschappen en remote villages.

    Op de dag van aankomst in Kalaw brachten we in de ochtend eerst een bezoek aan het lokale hospitaal. Daniëlle had al een paar dagen last van een allergische reactie, huiduitslag en dat verergerde in de nacht. Achterop twee motorbikes reden we zo na het ontbijt en in het zonnetje heen en weer. Geen deuren, een handgeschreven patiëntschriftje en een lokale doctor met minimaal Engels in spijkerjasje en op slippertjes. Zoals je je voorstelt ergens in de tropen. Na het toedienen van antistof, zalf en een strip pillen konden we weer gaan. Oorzaak onbekend, de klachten zijn inmiddels verdwenen.

    Een dag later startte onze driedaagse trekking in zomerse warmte en onder leiding van de goedlachse Khun. Khun is guide, opgegroeid in de omgeving, 24 jaar, woont bij zijn schoonmoeder, heeft twee kinderen, is al een aantal jaar getrouwd. Hij is aanstekelijk enthousiast. We wandelen en praten over onze levens, het leven in Myanmar en de verschillen in cultuur en levensstandaarden. Hij loopt de tocht op zijn nieuwe schoenen van 3$, en verslikt zich bijna als hij hoort dat die van ons zo'n 185$ kosten.

    We hiken per dag ongeveer 20 kilometer, 5 - 6 uur over heuvels, langs akkers en rivieren en door modder, rijstvelden en villages en overnachten bij families op de route. Zo ook de tweede nacht: in open schuur, op een matje op een de vliering van de stal, letterlijk boven de koeien. Het zijn villages met paard en houten wagen. Waar ze leven van hun eigen voorzieningen en geen elektriciteit of stromend water is. En dus ook geen tv of internet. Het eten wordt bereidt op een open vuurtje. We integreren zo voor even in een leven dat in Nederland al honderd jaar geleden heeft plaatsgevonden.

    Op de laatste dag komen we op een afdeling een tiental mensen uit het dorp tegen die terugkomen van een ochtendmarkt. Dit is een wandeling van minstens twee uur heen (omlaag, smal en onverhard pad) en dezelfde route terug (omhoog) waarbij ze het aangekochte voedsel met hun hoofd en rug op slippers in de hitte naar boven sjouwen. Af en toe rusten ze even in de schaduw, zingen een liedje of drinken wat. Voor deze mensen een dagtaak, om van te leven en soms boven een paar producten voor wat geld te verkopen. Wat een contrast met het Westen, waar we boodschappen in grote getale online bestellen, tot in de koelkast en per portie laten bezorgen, door een elektrisch karretje op een zelfgekozen tijdstip.

    Na drie dagen hiken worden we per boot over het prachtige het Inle Lake naar het eindpunt gebracht en arriveren we in het guesthouse.

    Daar verblijven we drie dagen en wacht een warme douche. Maken we een prachtige sunset boottocht over het water, eten we heerlijk, verkennen we de omgeving met fietsen en mountainbike, boeken we een nachtbus naar de volgende bestemming, worden we dagelijks om 4:30 gewekt door een haan van de buren, loop ik rond in een klooster en ontdekken we per toeval een Indiaas eettentje aan straat waar we de eerste gasten blijken te zijn en het meest budget eten van de hele reis tot nu toe (0.28 cent per Thali). Op naar Bagan!    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Van Bagan naar Yangon

    November 15, 2018 in Myanmar ⋅ ☀️ 32 °C

    Bagan, het gebied met meer dan 4000 tempels, was onze voorlaatste stop en één van de hoogtepunten van Myanmar. We arriveerden om 5:00 vanuit een koude airco-nachtbus en een vroege check-in bood uitkomst. Voor drie dagen verbleven we in een accommodatie met zwembad (dank pap en mam) en dat was genieten. En omschakelen. De deur werd voor ons opengehouden, hadden we een ontbijt met verse wafels, fruit, dagelijks schoonmaak en door een gratis upgrade een eigen kamer zo groot als een hostel-kamer die we doorgaans met 6 personen delen.

    Eten en drinken deden we op 'budget' buiten de deur en zo was het een interessante combinatie. In de ochtend rustig wakker worden, ontbijten, reisindrukken laten bezinken aan het zwembad en beseffen dat je nog maanden mag reizen is....uniek. Even stilstaan (liggen) en denken aan de kou, het kantoorleven, managementtaal en files in Nederland trouwens ook. Stilstaan creëert ruimte.

    Op e-scooter verkenden we via zanderige weggetjes in het gebied bezochten we de tempels en de zonsopkomst.

    Na de heerlijke dagen zijn we per, uiteraard, nachtbus teruggereisd naar Yangon en checkten we in bij het hostel waar we begonnen. Het hostel waar de eigenaar in de kleine lobby dagelijks bedolven wordt door backpackers met tientallen vragen over te reserveren bustickets, beste reisroutes en reserveringen.

    Myanmar. Een bijzonder en fijn land met ontzettend lieve en gastvrije mensen. Na Mongolië een van onze favoriete bestemmingen tot nu toe.

    De komende periode reizen we 'solo'. Daniëlle reist voor onder andere een Yoga Retreat naar Bali en ik vertrek vanavond vanuit Yangon naar India.

    Groet uit het zonnige Myanmar!    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Stappen door India!

    November 17, 2018 in India ⋅ 🌫 28 °C

    Twee jaar geleden reisde ik voor het eerst door India. Dat maakte indruk en gaf inspiratie. En omdat India zo groot en divers is om maanden doorheen te kunnen reizen heb ik besloten weer te gaan. Zoals Jandaan, een oud collega aan me schreef: 'India heeft je bij de kladden gegrepen'. Zo is dat.

    Als enige Westerling stapte ik vorige week in het vliegtuig naar Calcutta. Dit is ook het leuke aan een reis naar zo'n land, het dompelt je gelijk onder. Calcutta ligt in West Bengalen en is de derde grootste stad van het land en in het verleden een belangrijke stad in Brits-Indië. Een stad met veel straatleven, historie en cultuur.

    'Of India’s big cities, Calcutta offers the greatest journey for the senses. Known as the City of Joy – it’s vivid, hectic, brimming with street life, creativity and the most incredible market.

    De eerste nachten verbleef ik via Couchsurfing bij host Rajib. Hij pikte me om 3:30 in de nacht op, bood me een slaapplek, leidde me rond, gaf me zijn huissleutel, maakte chapati, ontbijt en spraken over onze levens. Na twee dagen namen we afscheid en checkte ik in bij een guesthouse in het centrum. Met vrijheid kan je in India ronddwalen, fotograferen en opgaan in het (straat)leven.

    Calcutta, wat een stad. Het is alsof je continue over een filmset loopt. Er gebeurt altijd wel iets, maar je weet van te voren niet wat er gaat gebeuren. Iedereen is bezig met zijn eigen ding, veelal gericht op eten of geld verdienen om te kunnen eten, in een smeltkroes van geuren, kleuren, religies, spiritualiteit, handeltjes en geluiden. Arm en rijk leeft dicht op elkaar, letterlijk naast elkaar. Bijzonder en bizar tegelijk. Niets is te gek.

    Hand-pulled rickshaws, locale festiviteiten, toeterend verkeer, taxi's, veel en veel eten, mensen langs de weg, op de weg, in de rivier, mensen die aan het bidden zijn, zich op straat wassen, bedelaars, cricket, een bazaar waar ter plekke kippen worden geslacht, de 'Hello sir', chai thee, afval, honden, handeltjes, prachtige gebouwen en Indiase klanken door de speakers. Tijdens het wandelen stond ik ook ineens naast een busje waar, in het rumoer van het straatleven een lichaam met dekentje, versiering en wierook uit werd gedragen. De dood is hier nooit ver weg.

    Grote groepen mensen zorgen dag in en dag uit voor zichzelf om te voorkomen dat ze worden overgeleverd aan de straat. Een klein handeltje en dagelijks een je chai thee en chapati is genoeg. Leven in het moment, het is een kunst. Een wereld die niet gericht is op toeristen en waar je makkelijk contact maakt. Dat maakt het open en puur.

    Calcutta heeft meer dan vier miljoen inwoners maar het centrale gedeelte voelde aan als een een compact chaotisch dorp. De mensen zijn trots op hun stad en de prikkels en tegenstellingen nodigen uit tot meer. Ik heb kilometers gelopen, veel foto's gemaakt, heerlijk gegeten o.a. tikka masala, biryani, shondesh en kati roll. Langs plekken gelopen waar mensen op het spoor en in slums leven. Waar iedere dertig minuten een toeterende trein langs dendert. De Ghats aan de Ganges, de Howrah Bridge, Mother Theresa house, Victoria Memorial bezocht en me laten vervoeren in bomvolle metro's en bussen.

    Reizen door India zet je aan het denken, maakt je nederig in wat voor luxe we leven en is verwonderend en soms frustrerend tegelijk.

    Het is goed om terug te zijn. Incredible India....

    Meer foto's: https://www.flickr.com/gp/157327784@N03/0Kpx93    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Richting het zuiden

    November 24, 2018 in India ⋅ ☀️ 27 °C

    Met een beetje weemoed verlaat ik Calcutta. Gek eigenlijk, maar de chaos van de stad kruipt in je. Fijne dagen gehad en een vlucht wacht op niemand.

    Deze reis wil ik graag meer van de zuidelijke provincies ervaren. Andere gebieden, minder grote steden en andere smaken. Hyderabad is daarvoor een goede hub. Het is een middelgrote stad met grote moslim-populatie, tropisch klimaat en veel historie.

    In Hyderabad werd ik na drie dagen geveld door de bekende Indiase darmklachten, ik vermoed van een Lassi drink. Mijn trein moest ik laten gaan en uitzitten en vooral hydrateren is vaak de beste optie. Gesterkt met medicijnen was ik na twee dagen weer wat aan de betere hand.

    Toevallig was er ook een Amerikaanse arts in het hostel, Mike, een man die al zeven jaar reist, werkt en studeert en tweeënhalf jaar in India verblijft. Hij loopt stage in een nabijgelegen ziekenhuis en ontwikkelt een app voor operaties in het buitenland. Een Uber voor de zorg. Waar een complexe operatie in USA bijvoorbeeld $280.000 kost, en voor veel mensen onbetaalbaar is, kan dat in een high class ziekenhuis in India voor $30.000 worden gedaan. Inclusief vlucht, verzekeringen en hotel. Hij bezoekt de artsen persoonlijk, voert audits uit en wilt zijn concept wereldwijd uitrollen. Je geeft in de app aan wat je diagnose is, voegt eventuele rongenfoto's toe en de app koppelt je aan de beste match. Hij zoekt nog een investeerder voor 7.000.000 USD om een versnelling te bewerkstelligen. Waarom zou je je qua zorg ook laten beperken tot je eigen stad, land of continent als opties in de wereld bereikbaar en beter betaalbaar zijn?

    In Hyderabad staan me vooral de vriendelijke ontmoetingen bij. Tijdens een lunch kom ik in contact met vier mannen die werklunch houden, gerechten voor me bestellen en de rekening bij weggegaan voor me betalen, bij een theewinkel krijg ik bij binnenkomst een dienblad vol zoetigheid. En als ik op weg naar het treinstation haast heb omdat er geen Uber beschikbaar is en ik de drukke straat op schiet om vervoer te zoeken helpen uit het niets twee jonge Indiërs, bellen zelfs even met de Riskja-chauffeur voor de locatie, wachten tot hij arriveert en geven me een schouderklopje als ik weg rijd. Bij het wegrijden overigens nog snel gevolgd door een 'Where you from?'. Geniaal.

    India wordt in de media vaak overschaduwd door negatieve verhalen, Delhi ook vaak genoemd. Dat komt ook zeker voor, maar de paradox is echter dat dit soort bovenstaande ontmoetingen hier continue de boventoon voeren. De Indiër is nieuwsgierig, maakt graag een praatje of drinkt chai zonder er direct geld aan te willen verdienen.

    Na vijf dagen Hyderabad vertrok de nachttrein naar Hampi. Reizen per trein is een belevenis en een heerlijk rustmoment in de chaos van de straat. Je hebt een ligbank in treinstel , dekentje en dut door het geluid van de trein makkelijk in slaap. Ook in de trein weer zo'n ontmoeting, met Radjinees, een man van zestig en construction architect. Uitstekend Engels, zeer vriendelijk, behulpzaam en vertelt van alles over zijn leven en bestemmingen in India. Hij wijst me ook op de afbeelding van een klein brilletje op de buitenkant van elk treinstel, een onderdeel van een campagne om minder afval overal neer te gooien - "Swachh Bharat, Clean India, Mahatma Gandhi".

    Met haren in de wind en open treindeur bekijken we de opkomende zon, drinken chai thee tijdens een stop en geeft me na verlaten van de trein nog tien bananen mee. Die had hij via de conducteur voor me geregeld en werden door iemand afgeleverd op het volgende station. Voor onderweg....

    Op naar Hampi.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1

    Hampi, Karnataka

    November 30, 2018 in India ⋅ ⛅ 28 °C

    Hampi is een relatief onbekende plek in India, maar misschien wel een van de meest relaxte en bijzondere plekken in dit land. Hier verbleef ik vijf dagen. Een afgelegen gebied in de middle of no-where met tropisch klimaat, palm- en bananenbomen, omgeven door duizenden rotsblokken, ruïnes, lokale remote villages en enorm coole vibe. Het contrast kan bijna niet groter dan de steden hiervoor.

    Om er te komen reisde ik per nachttrein, lokale bus, ferry en scooter over zanderige weggetjes en langs lokale villages.

    In Hampi verblijven backpackers, rotsklimmers, hippies en een combinatie hiervan. Hier gaat het leven net een tandje langzamer en heerst een ontspannen sfeer. Het was een bijzondere week.

    Via couchsurfing verbleef ik op de campground van Rajneesh. Een welvarende Indiër die zijn land met tenten heeft opengesteld voor couchsurfing reizigers over de hele wereld. Hij heeft een plek gecreëerd omgeven door groen, riviertjes, palmbomen, bamboestokken en rotsformaties. Een plek met vogels, slingerden apen door de bomen en schildpadden en krabben in het water. Af en toe komt hij langs en trakteert de mensen die hij host op een avond vol muziek, drinken en eten. Zijn lengte is al uitzonderlijk voor India maar ook zeker zijn voorkomen en houding. Hij is langer dan ik (foto volgt) , geeft een ferme handdruk, heeft een zware stem, elegante snor, draagt een gouden ketting met tijgernagel en door zijn uitstraling voelt alsof je met de keizer dineert. Het was een memorabele avond met hem, zijn staff en de andere couchsurfers.

    De omgeving van Hampi is surrealistisch adembenemend en divers. In het Westen zou dit een populair gereguleerde nationaal park zijn. En hier. Hier zie je de lokale village bevolking, enkele Indiase reizigers, wat hippies en backpackers en loop je alleen over rotsen met adembenemende uitzichten en tempels. Zonder entree of andere commerciële activiteiten.

    De onderstaande filmpjes geven wel een beetje de sfeer, beelden en geluiden bij deze tekst van van de omgeving: https://youtu.be/FlTtuSyTHrI ('Local Hampi song') en https://youtu.be/PDY-AW5BFSo

    Hier drink ik dagelijks uit een kokusnoot, duik ik het lake voor verkoeling, rijd op mijn motorbike door de omgeving, bezoek per mountainbike de ruïnes aan de andere kant van de rivier en bekijk ik dagelijks een prachtige sunset. Het is het goede leven.

    Op de plaats waar ik verblijf ontmoet ik andere couchsurfers die eigenlijk alleen maar minimaal maanden of zelfs jaren reizen en open minded in het leven staan. Niet gecontroleerd het leven leiden, maar leven in het hier en nu en diepgang zoeken. Op deze manier, via couchsurfing verblijven is ook een bevestiging dat reizen niet per definitie duur hoeft te zijn. Het is allemaal mogelijk, als je maar wilt een beetje creatief bent. Ook mijn verblijf was de week in Hampi vrijwel kosteloos via een host van couchsurfing. Na een kleine week ging ieder weer een eigen weg. Travel goes on....

    Ook ik boekte een nachttrein naar de volgende bestemming. Dat betekende dezelfde weg weer terug naar het treinstation. Onderweg lopend naar de ferry krijg ik een lift achterop een scooter. Daarna vanuit de bus naar het station een lift in een rickshaw van een jong Indiaas stel. En als ik even later aan het wachten ben op het station en aan een Indiër naast me vraag of hij nog een lokaal restaurantje weet omdat ik drie uur moet wachten blijkt hij geen Engels te spreken. Prima. Twee minuten later word ik aangetikt en krijg ik ineens zijn telefoon in mijn handen gedrukt. Hij heeft zijn zoon gebeld en die kan het wel even vertalen.

    Zoals Frans in een reactie omschreef: elke foto is een verhaal. Dat is zeker zo en geldt ook voor ontmoetingen.

    De vibe in Hampi zal me nog lang bijblijven...    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1

    100 dagen onderweg! - Mysore en Kerala

    December 11, 2018 in India ⋅ ☀️ 30 °C

    Vanuit Hampi reisde ik per nachttrein naar Mysore. Een overnight treinreis zorgt altijd voor de nodige reflectie en rust. Tien uur in een Indiase trein klinkt oncomfortabel maar het is een mooie ervaring en door het geluid van de rails, de bewegingen en donkere coupe wieg je al snel in slaap. Als je geluk hebt...

    In Mysore verbleef ik in een backpackers commune villa omgebouwd tot hostel. Van camping naar villa. Grote tuin, palmbomen, hoge plafonds, grote keuken, drie balkons, dakterras en rustige omgeving. Niet alle bedden waren bezet en dat maakte de ervaring nog fijner. Alsof je een groot huis deelt met een paar vrienden en een host. Mijn enige kamergenoot stond om 5:00 op voor zijn dagelijkse Yoga course en verder had ik de dorm voor mezelf. Leuke mensen, goede sfeer en veel ruimte. De mogelijkheid tot koken, wierook en kaarsen in de avond en ontbijten met cornflakes in de grote keuken maakte de sfeer huiselijk.

    Twee dagdelen erop uit naar het Mysore Palace, de kleurrijke echte Indiase bazaar en de stad. Verder een ochtendhike op de Chamandri Hill en genoten van de plek. Met de hangmat in de tuin, een boek en dagelijks een ommetje voor wat lokaal eten en een kokusnoot.

    Het zijn ook de momenten waarop je de afweging maakt om ergens langer te blijven of door te reizen, meer te zien. Deze afweging komt steeds vaker naarmate de reis vordert, merk ik. Dit keer een verlenging van twee dagen, maar boekte ook een lokale bus naar Kochi, de hub voor de Kerala province. Beide keuzes zijn verleidelijk, dit keer won het doorreizen. Afscheid nemen van een plek en de mensen is ook steeds een stap uit je in korte termijn gecreëerde comfortzone.

    Kochi lag op negen uur reizen met een Indiase government bus. Een nieuwe ervaring die minder comfortabel was dan de trein. Indiase muziek uit de speakers en een Bollywood movie op de schermen. Kerala heeft geen snelwegen dus op de route veel scherpe bochten, bumpy roads en hoge snelheden. Een die-hard reiservaring, zeker omdat ik nog wel eens last heb van motion sickness. In negen uur reizen stopte de bus vier keer drie minuten. Door het harde rijden, remmen en bochten wilde mijn lichaam die bus uit maar je weet dat je door moet. Mentale training. Na negen uur en midden in de nacht de bestemming bereiken voelde als een bevrijding.

    Kochi is ook een vroegere handelsplaats aan de kust waar ik twee dagen verbleef, rond de boulevard slenterende en Kerala fish curry at met een reiziger die ik eerder had ontmoet. Een heerlijk tropisch klimaat. De eerste keer Indiase kust zien.

    De Indiase Backwaters ontdekte ik vanuit Allepey op budget met lokale Government ferry. 'The Venice of the East’, adembenemend mooi. Drie uur op een boot voor minder dan een dollar door schitterende omgeving met lagunes, meren en palmbomen.

    Vanuit Allepey reisde ik na twee dagen met drie lokale bussen verder naar Varkala. Een van de mooiste stranden in India. Om tot rust te komen. Te ontbijten en lunchen met uitzicht op zee. Te genieten van de zon, warmte, van de reis, een duik in zee te nemen en na te denken over mijn volgende stappen. Het is een totaal andere plaats dan Calcutta maar India is ook hier nooit ver weg. Op het strand lopen schaars geklede Westerlingen versus volledig geklede kleurrijke Hindoes.

    Hoe en waar mijn volgende stappen gaan bepaal ik bijna van dag tot dag. Soms zelf op de dag zelf. Ik heb nog geen vliegticket India uit, de opties zijn open. Ook dat maakt het reizen op dit moment mooi en onvoorspelbaar (...of onvoorstelbaar) . We will see...    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Tamil Nadu province

    December 17, 2018 in India ⋅ ⛅ 29 °C

    Madurai, Tamil Nadu. In de ochtend na het wakker worden de Indiase straat op. De lichtelijke chaos en warmte in. Indiase muziek, toeterende rickshaws, motorbikes en een mix van geuren. Lopend op de zanderige hoofdweg want een stoep is er niet. Bij een klein eettentje aan straat een verse Masala dosa als ontbijt. Eten met je handen. Een mengelmoes van mensen raast voorbij. Na de dosa naar de overkant voor een masala chai tea bij een van de typische street stalls. Indiërs kunnen niet zonder. Staand langs de drukke weg, observeren en een praatje maken. Het zijn van die ochtenden die ik koester als ik hier reis.

    Vaak is de eerste vraag van de nieuwsgierige Indiërs op straat: "Which country?". Na eventuele associaties over the Netherlands wordt er over het algemeen snel doorgevraagd naar wat ik hier (alleen) doe, welk geloof ik aanhang en of ik getrouwd ben. Enige verbazing volgt als blijkt dat ik solo reis, geen geloof aanhang en niet getrouwd ben. "Oh", gevolgd door een typisch Indiase head shake (voorbeeld: https://bit.ly/2SR3F30) De headshake die ik na een aantal weken ook begin te gebruiken.

    In Madurai vind je ook de Minakshi Tempel waar dagelijks honderden pelgrims een bezoek brengen. Als toerist belandt je bij het betreden van deze tempel in een religieus schouwspel. Fotocamera en telefoon mogen niet naar binnen en dat snap ik wel. De plaats is zo holy dat je Hindoes op de grond ziet liggen, de grond kussen en op plaatsen ziet aanbidden, offers en rituelen uitvoeren (Puja) met wierook, kaarsen en bloemen omsingeld. In de rij staan vele mensen voor contact met de Brahmaan priester, de hoogste rang in het kastenstelsel en alleen toegankelijk voor Hindoes. Hier stond ik - per ongeluk - ook in de rij, maar werd door een oplettende gids terugverwezen.

    Na Madurai reisde ik per nachtbus in zeven uur naar Pondicherry, een kustplaats in de provincie Tamil Nadu. Pondicherry is een voormalig Franse kolonie, hoofstad van Frans-Indië en deze invloeden zie je terug in het centrum. Straatnamen aangeduid met Rue, politieagenten met een Kepi hoed, een Promenade en een Notre Dam Church. In de wijk 'White Town' vind je kleurrijke gevels en cafés met verse wafels, baquettes, croque monsieur, espresso en croissants. Op de laatste dag heb ik mezelf getrakteerd op homemade koffie, yoghurt met muesli en vers fruit in de ochtend, een wafel als lunch en een woodfired pizza in de avond. Een Europees cuisine dagje, tussen de Indiase middenklasse, na drie maanden Aziatisch eten.

    In Pondicherry is de Arulmigu Manakula Vinayagar Temple gevestigd. Vol in beweging en geen toerist gezien. Het doet me telkens beseffen hoe diep de religie hier overal in de samenleving en het dagelijks leven verweven en zichtbaar is.

    Met reizigers spreken we in de hostels regelmatig over India en de reiskeuze in het algemeen. Een jongen die in twee jaar tijd liftend van Duitsland naar India is gereisd en al drie jaar onderweg is, een man uit Londen die als journalist door India reist, een Canadees van in de veertig die om de vijf jaar zijn baan stopt en een lange reis maakt en een Frans stel van mijn leeftijd die ook beide hun kantoorbanen hebben opgezegd en na een jaar reizen samen een guesthouse willen starten. Het is een andere mindset, wat eenmaal in het werkende ritme van het (kantoor)leven lastig te veranderen is. Uiteindelijk blijft het een kwestie van doen.

    De meeste backpack reizigers plannen dan ook minimaal een aantal maanden door dit land, maar er zijn uitzonderingen. Een Peruaanse man die een ander stel in Rishikesh ontmoette kwam voor twee weken naar India en wilde alle bekende plaatsen in zowel het Noorden als Zuiden bezoeken. Hij was zo gebrand op alles aftikken dat hij op een dag meer deed dan het Franse stel in drie weken op diezelfde plek. Yoga, rafting en een cooking class op één dag en ook nog even bezoek aan de tempel. En toen hij snel even ging douchen vroeg hij of zij in de tussentijd op zijn telefoon konden invoeren wat hij nog meer kon doen. Hij kreeg de bijnaam Speedy Gonzales.

    Een contrast met het drukke straatleven is de omgeving Auroville waar ik een dag vanuit Pondicherry heen ben gegaan. Auroville is een experimentele utopische plek die al in 1968 door 'The Mother' werd gesticht. De droom was en is een gemeenschap te creëren die aan niemand toebehoort, geen hiërarchie, religie, regels en kent en vanuit de visie van Sri Aurobindo leeft. In de afgelegen serene een groene omgeving wonen en leven 2800 mensen met 54 nationaliteiten, waaronder honderd Nederlanders. Een belangrijke eye catcher is het indrukwekkende goudkleurige meditatatiecentrum Matrimandir.
    Als je bijdraagt aan een lokaal project en de visie uitdraagt mag je toetreden tot de commune. Ik heb nog even overwogen me aan te sluiten, maar toch besloten door te reizen ;).

    Ja.... India werkt verslavend en nodigt continue uit tot meer. Voor mij het ultieme backpack reisland. Het is fantastisch om hier alweer meer dan een maand te zijn en te ervaren.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1
    2

    Christmas in Bangkok!

    December 25, 2018 in Thailand ⋅ ☀️ 32 °C

    De toeterende Indiase 'Hello Sir, tuktuk?' is vervangen door een glimlach. De chapati en samosa's voor Pad Thai en mango sticky rice. Welkom in Bangkok, Thailand. Wow. Een heaven voor streetfood. Op de eerste dag ben ik alle eetkarretjes rondom mijn hostel al afgegaan :-) .. Van roasted pork tot gebakken banaan. Reizen = Eten.

    In Thailand merk ik pas wat een onderdompeling, intens en struggle reizen door India eigenlijk is. In geval van India naar Bangkok - hoe rustig, netjes en schoon een Aziatische stad kan zijn. Van ongemak naar comfort. Als je ergens langer bent vervaagt je blik op wat er daarbinnen en -buiten gebeurt. De metafoor in het leven en werk in het algemeen.

    Weer aan de rechterkant van een schone weg lopen, überhaupt weer op een stoep kunnen lopen, geen toeterend verkeer of bedelende kinderen en mijn headbubble afleren. Aan streetfood vergapen zonder na te denken en over straat lopen zonder te worden aangesproken of bijna te worden aangereden. Ook het nachtelijke vervoer vanuit de airport ging perfect, terwijl dat in India bij mij nog nooit vlekkeloos is verlopen.

    De eerste indrukken hier doen me denken aan een combinatie van China en mijn eerste reis door Vietnam, alleen dan moderner. Warmte, toeristische tempels in combinatie met toeristen, skyline, beleefde lokale mensen, eten aan straat, rooftop bars, nightlife, de skytrain, mega shoppingcenters, nu in kerstsfeer gehuld, en een 7-eleven op elke straathoek.

    Waar ik het hostel in Bangkok voor drie nachten had geboekt, verblijf ik er nu al 8 dagen. Het is een kleinschalige sfeervolle plek met waar ik tot na de kerstdagen blijf. Je leert de mensen kennen en went aan een buurt. De eigenaar Abhi is begin dertig, reiziger, heeft volunteers die het hostel runnen en gaat graag met zijn gasten op pad waar hij dan zelf ook onderdeel van is. Mijn favoriete lunchgerecht so far: Spicy Lemongrass soup with prawns. Homemade, om de hoek en vers aan straat bereid.

    Mezelf achterop een motorbike laten vervoeren over de drukke wegen, slingerend tussen de auto's en langs wolkenkrabbers is machtig. Idem voor lokaal vervoer per boot door de smalle wateren. Het zijn van die momenten waarop ik de energie door mijn lijf voel stromen. Dwalen in een miljoenenstad waar overal wel iets te beleven is. Love it.

    En dan is het alweer eind december. Eind december is ook een mooi moment voor reflectie. Het jaar van de reis waarin het opzeggen van mijn baan, waar ik relatief nieuw was, niet makkelijk was. Dit gaf spanning en dilemma's. Niet durven, toch doen. En gedaan. Ik besefte dat mensen, inclusief ikzelf, belemmerende overtuigingen hebben om een keuze niet te maken, uit te stellen of (te)veel na te denken wat anderen ervan vinden. We willen avonturen, maar blijven tegelijkertijd ook vaak hangen in de dagelijkse routine, zekerheid en het ritmiek van alledag. Dat is zonde want voor je het weet is het te laat.

    Het ervaren van deze reis voelt als een droom die is uitgekomen. Vanuit Rusland via Mongolië, China, Myanmar en India naar Thailand. De ontmoetingen, ervaringen en indrukken zijn een verrijking. Veel meer dan je op een kantoor kan ervaren. Daar ben ik dankbaar voor. En waar ik dit jaar met kerst niet bij mijn familie ben, is mijn kleine neefje er voor de eerste keer wel bij. Een nieuwe generatie.

    Het is hier dagelijks + 30 graden en drink een koud biertje op een rooftop met uitzicht op de skyline van Bangkok. De kerstdagen vier ik met reizigers. 11 nationaliteiten aan het kerstdiner, van Zuid Korea tot Ecuador. Alweer meer dan een week hier. Wat is de wereld groots en en wat is er toch oneindig veel te ontdekken.

    Wie (niet) reist is gek. 'Don't let dreams to be dreams'.

    Vanuit Thailand: Merry Christmas all! Proost.    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler

    Eilandhoppen en NYE in Thailand

    January 1, 2019 in Thailand ⋅ ⛅ 30 °C

    HAPPY NEW YEAR! Alle goeds, gezondheid en inspiratie voor 2019! Het nieuwe jaar begon voor mij in korte broek aan het strand, met zon, zee en vuurwerk.

    Ongeveer week geleden stapte ik in Bangkok met gedachtes als 'stop de tijd' en 'ik wil niet weg' in de nachtbus voor een zestien uur durende reis naar Koh Lanta, een eiland in het zuiden van Thailand. De geplande drie dagen in Bangkok werden er vijf en vijf werden er uiteindelijk tien.

    Travel goes on.... Bangkok was fijn en comfortabel. Met drie dagen kerstdiner, waaronder Thai hotpot en de avond voor vertrek een cocktail in een skybar op de 49e verdieping van het Marriot hotel. Het is grappig om als backpacker een luxieus hotel binnen te stappen. Het uitzicht op de rooftop was adembenedemend en door de cocktail langzaam te drinken kon ik zowel zonsondergang als avondscene bekijken. Top of the world gevoel zo hoog boven de stad.

    Een dag later vertrok ik 'op budget' richting Koh Lanta. Door drukte in het hoogseizoen kon ik geen comfortabele nachtbus meer boeken en dat betekende 11 uur in een bus met te kleine stoelen voor deze lange Nederlander. Een nacht zij aan zij, arm tegen arm tegen een Thai aan op een stoel waarbij de hoofdsteun zich ergens tussen mijn schouderbladen bevond :-). Niet gek dat ik als enige westerling in de bus zat om deze reis af te leggen. Na elf uur kon ik de bus uit en overstappen op een mini bus voor de laatste drie uur. Het is niet ideaal maar het einde van zo'n busreis komt vanzelf naar je toe, zo denk ik dan maar. Je went eraan. Voor omgerekend twintig euro aan vervoerskosten liep ik een dag later 1000 km zuidelijker op een prachtig strand en zag ik de zon achter de horizon verdwijnen.

    Op Koh Lanta genoten van het strand, het blauwe water en de sunsets. Per scooter het eiland- en per boot een paar omringende eilandjes bezocht en over het strand hardgelopen. En toen was het ineens oudjaar.... Toch speciaal met een temperatuur van 31 graden.

    Op oudejaarsavond besloot ik rond 21:00 per tuktuk naar een strandbar te gaan waar een aantal solo reizigers van Tripadvisor (forum) zouden zijn om het nieuwe jaar in te luiden. Je kent elkaar niet, maar het voelde goed. Zo'n twaalf mensen hadden zich al verzameld waar ik als een van de laatste aansloot. Omringd door honderden vakantiegangers, vuurwerk en strand gingen we met ons gezelschap feestend het nieuwe jaar in. Toen de zon opkwam en het hostel het ontbijt al begon klaar te maken ben ik maar mijn bed ingedoken....

    In Nederland zijn we vaak weken van te voren bezig met invulling van oud en nieuw, wat veelal in vaste - vrij besloten setting wordt gevierd. In Koh Lanta leerde ik deze mensen twee uur voor 0.00 kennen en werd het een avond met een gouden randje.

    Zo zie je maar. Mooie momenten ontstaan vaak spontaan. Ook al ken je niemand op een onbekende plek ergens op de wereld, het komt altijd wel goed. Ook als het niet goedkomt. Vertrouwen hebben, niet alles plannen en go with the flow.

    Om het jaar 2018 reizen af te sluiten onderstaand nog een rijtje reisstatistieken over het afgelopen jaar, 4 maanden reizen :-) Thanks all!

    - Aantal reisdagen: 114
    - Aantal kilometer afgelegd: 26.100 kilometer
    - Aantal landen bezocht: 6
    - Aantal hostels verbleven: 25
    - Aantal bedden geslapen: 39 (excl. nacht-treinen en bussen)
    - Aantal keer couchsurfing: 2
    - Aantal keer in een tent: 6
    - Aantal treinreizen: 11
    - Aantal busreizen: 18
    - Langste treinreis: 74 uur (Moskou - Irkusk)
    - Langste busreis: 11 uur (Thailand)
    - Dormkamer met meest aantal bedden: 12
    - Hardste dormsnurker: Beheeve hostel in Hyderabad - ben ik maar op de gang gaan liggen
    - Aantal defecte zaken onderweg: telefoon en e-reader - beide vervangen in India
    - Aantal foto's systeemcamera: 7.485 (excl. telefoon)
    - Kilogram backpack: 13.8
    - Avontuur: mountainbike in Myanmar waarbij ik de afstand en hoogtemeters onderschatte, op heetst van de dag geen zonnebrand bij me had en de trapper defect raakte onderweg. En ook wel de € 2k bankafschrijving in Hong Kong, een uur voor vertrek
    - Beste metrosysteem: Moskou
    - Meeste verwondering: Calcutta
    - Indrukwekkend: het nomadenleven in Mongolië en mensen die langs een treinrails leven in Indiase slum
    - Goedkoopste maaltijd: 0.28 eurocent (Myanmar)
    - Duurste maaltijd: 4 euro (China)
    - Goedkoopste streetfood: 0.060 cent (India) - minder dan een eurocent
    - Beste streetfood: Thailand
    - Grootste porties eten: Mongolië
    - Mooiste uitzicht: sunset over de Khongor Sand Dunes in Gobi Desert, Mongolië
    - Mooiste skyline: Hongkong
    - Aantal keer zelf gekookt: 6
    - Aantal keer kleding laten repareren: 5
    - Aantal keer onveilig gevoeld: 0
    - Aantal keer bestolen: 0
    - Aantal keer gescamd: 0
    - Aantal keer ziek (koorts icm buikklachten): 3, waarvan twee keer in India
    - Zorgkosten: tandarts in China en hospital/medicijnen in India
    - Gemiddelde temperatuur van de laatste twee maanden: 32 graden
    - Wekker: geen - althans zo min mogelijk
    - Gemiddelde tijd uit bed: 8.45
    - Voorkeur stapelbed boven of onder: onder
    - Handigste reisaankoop: 4G simkaart in India
    - Aantal vriendelijke ontmoetingen: ontelbaar
    - Favoriete reisitem: Bose In-ear oordoppen met noise cancelling
    - Favoriete reiskledingstuk: Icebreaker merino wool T-shirt
    - Aantal dagen geen alcohol: 35 (Myanmar - India)
    - Belangrijke inpak-les: alles is overal wel ergens te verkrijgen en hoef je dus niet van te voren mee te nemen
    - Moeilijkste: weer op pad gaan vanuit een plek en mensen waar je het leuk hebt
    - Steeds minder: een strakke planning
    - Respect: mensen in minder ontwikkelde landen zoals India en Myanmar - waar grote groepen zonder vangnet voor zichzelf zorgen ipv maandelijks een salaris. Je moet wel, anders hebben jij en je gezin geen onderdak en eten
    - Veranderd: perceptie op tijd. Niet alleen hoe waardevol tijd eigenlijk is, je kan het niet bijkopen en het leven heeft een deadline. Hoe weinig vrije tijdje eigenlijk maar hebt als je fulltime werkt. Maar ook de perceptie van reistijd. Waar in Nederland een comfortabele autorit van een uur als ver wordt ervaren, je daarvoor niet zomaar op visite gaat, draai je op reis je hand niet om voor een rit van 12 uur per bus over hobbelige weg. Ik hoop dat ik daar iets van kan vasthouden na mijn reis. Het is mindset, omdat je in NL kleiner denkt  en het feit dat je door andere zaken minder tijd hebt
    - Reisvoornemen 2019: less is more, go with the flow en niet te klein denken
    - Bijzonder: de vrijheid en de mogelijkheid om zo van het ene naar het andere land te kunnen reizen en voor lange tijd in de reismodus te blijven. Dat je vanuit Myanmar naar India reist en na een reisperiode daar nog dezelfde avond in Bangkok land voor een nieuw avontuur is geweldig. Geeft me soms echt kippenvel
    - Aantal indrukken en ervaringen: ontelbaar!    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    1
    111

    Van Maleisië naar Down Under

    January 12, 2019 in Australia ⋅ ☀️ 28 °C

    Met vier minibussen, een trein, een boot en een stuk lopen ben ik twee weken geleden in twee dagen over land vanuit Thailand de grens van Maleisië overgestoken. Er kwam een tropische storm aan die ook Krabi zou raken maar ik was per toeval net op tijd weg.

    De reis naar Maleisië ging door alle overstappen niet zonder slag of stoot. Mijn geboekte minibus zou een verbinding in de richting van de grensplaats zijn, maar bleken losse tickets die de operator steeds bij elk busstation wilde kopen. Al bij het eerste busstation bleken alle aansluitende busverbindingen vergeven. Zes uur wachten op de volgende bus. Slik. De chauffeur wilde er snel vandoor gaan, maar ik kon nog net op tijd mijn geld terug eisen waarop hij zich naar de ATM begaf om het door mij betaalde bedrag te pinnen. Met een refund op zak en een busstation in de verkeerde richting, maar een ander busticket geboekt in de richting van waar ik heen wilde. In de avond en halverwege de route ergens overnacht, heerlijk gegeten en de reis een dag later vervolgd. Het heeft ook wel iets. Als je tijd hebt zijn onverwachte zaken vaak geen probleem. Tijd is alles.

    De tijd in Thailand voelde als een vakantie binnen een reis en was de opmaat van een reisroute langs verschillende wereldsteden in de richting van Nieuw Zeeland. Na George Town in Maleisië reisde ik achtereenvolgens naar Kuala Lumpur, Singapore en Sydney.

    George Town deed aan als een Belgische kustplaats, vriendelijk, schoon en kleurrijk. Kuala Lumpur multiculti, nightlife, shopping centra's, hardlopen rond de Petronas Twin Towers en een bezoek aan de cinema.

    Singapore was groots, modern, futuristisch en heeft me geweldig verrast. Internationale wijken, veel expats, veel groen, prachtige skyline en overal eten. Via Couchsurfing werd ik bij host Ling twee dagen ondergedompeld in een appartement met eigen kamer, homemade food, pickup vanaf de bus en tips. Het leerde me meer over Singapore.... over de werkdruk en aantal werkuren, de verdeling van nationaliteiten in appartementencomplexen, de leasehold huis-constructies die na 99 weer eigendom van de staat worden, de max. 14 vakantiedagen per jaar, de aanpak van criminaliteit - laagste criminaliteit ter wereld- en de visie, handel en lokale subsidies van de overheid als incentive om overal de grootste in te worden. Bijzonder.

    Een hoogtepunt was ook het hardlopen rondom de Marina Bay, tussen de locals en langs de prachtig verlichte Skyline met uitzicht over het water. Kippenvel. Zoals zoveel in deze stad pas in de avond op gang komt. Naast de Marina Bay, een bezoek aan het luxueuze Sands casino (max. inzet aan de meeste tafels: $500.000), Garden Bay, Little India en Chinatown en hike door de natuur waren de Hawker (food) centers een belevenis op zich... Chicken rice, prawn dumplings, fried carrot cake, laksa, duck rice, pohpian, rojak, chilli crab, nasi lemaks, sugar cane juice en yakun toast. Mmmm.

    Het voelt gek om Azië achter me te laten. De ongedwongen mentaliteit, het eten aan straat en op plastic stoeltjes, de soms vreemde manieren, contrasten, de lage kosten, gebrek aan regels, de harde ringtones, de veiligheid, de handeltjes, het eenvoudig vervoer, de 7-elevens, de buschauffeurs gedurende de rit soms zomaar stoppen om iets af te leveren, het klimaat, het - alles is overal wel te regelen-, de glimlach, het leven op straat en in het hier en nu. I'll be back some day....

    Richting Sydney kreeg ik een upgrade naar een directe vlucht en maakte ik in het budget hostel voor het eerst kennis met een andere doelgroep backpackers. Jong, net van school en op een work away trip in Australië. In de ruim vier dagen Sydney verkende ik de stad, beaches, cliffs en maakte ik meerdere hikes rondom de Sydney Harbour NP en de Blue Mountains. Kookte ik weer in het hostel, ging ik naar een pub met live music en at ik de classic 'Aussies' burger met beetroot. Het klimaat, het outdoor leven, de laid back en easy going houding, de Amerikaans-Britse vibe, de 'no worries, dude, mate, buddy', artistiek en tikje alternatief maken het een stad en omgeving om lange tijd in te kunnen vertoeven.

    Ja..... Het waren fantastische weken en het gevoel voor tijd en dagen was volledig verdwenen. Soms dwaalde ik nog laat door de stad en langs de skyline met camera in mijn hand. Geen planning, doen waar je op dat moment zin in hebt, eten waar je op dat moment zin in hebt, gaan waar en wanneer je wilt.

    De volgenden stap is Auckland voor een roadtrip door Nieuw Zeeland. Een sprong nog verder van het kleine Nederland vandaan. Op naar overweldigende natuur. Wat een leven op dit moment.....

    Ps. ter afsluiting nog een klein inzicht in India vs. Sri Lanka :-). Afgelopen week ontving ik een berichtje van Paul, een reiziger uit de UK die ik in India had leren kennen en met kerst een uitstapje maakte naar Sri Lanka. 'Hi Jesper! Sri Lanka is a paradise compared to Tamil Nadu. No horns, cars stay in their lane, they stop at pedestrian crosswalks, very little garbage, no rotting smell, blue sky with no fog. Its lovely.... No cows or stray dogs, everyone's polite, the sidewalks are for walking on. Hotels are cheaper and much better, trains easier and friendlier to use. Groceries more expensive (coke twice as much, chips 4 times)'. Ik kon een glimlach niet onderdrukken en voelde de herkenning. Cheers    Read more

    See translation
  • Wereldreis JesperAround the worldTraveler
    23

    Roadtrip en avontuur in Nieuw Zeeland

    January 24, 2019 in New Zealand ⋅ ⛅ 16 °C

    'You lucky guy...' dat schreef een Couchsurfing host uit Hampi, India na ons gesprek en toen ik op het punt stond om van Sydney naar Auckland te vliegen. Die woorden kwamen even binnen.

    In de momenten van het reizen en ervaren is het soms lastig te bevatten hoe bijzonder het is wat we nu aan het doen zijn. Op deze leeftijd, met deze fitheid, los van het dagelijkse werkritme, de koude wintermaanden, gehaastheid van het leven en zonder kinderen. Weer een nieuw continent. Het ene nog mooier dan het andere.

    In Auckland begonnen we aan onze roadtrip door Nieuw Zeeland en nadat onze hiking boots door de douanemedewerker vakkundig in het lab waren ontsmet -er zat nog een klein beetje modder op de zool- mochten we het land binnen.

    Met onze volkswagen campervan een aantal dagen later geparkeerd aan een lake, bij een picknicktafel, met glaasje wijn en een strakblauwe lucht was dat één van die geluksmomenten waar ik bewust bij stilsta.

    Het is fijn veel buiten te zijn. Na het wakker worden stappen we, na een krappe omwenteling in de campervan, letterlijk de natuur, frisse lucht, vogelgeluiden en zon in. Ontbijten we met gebakken eitje en kop koffie en plannen we de dag. We doen inkopen bij de Pack 'n Save, een kruising tussen de Sligro en de Lidl en lunchen we met brood en kilopotten peanut butter. Als de zon onder gaat koelt het af, gaan de truien aan, maken we een kop thee en duiken vroeg de campervan in.

    Behalve op de avond toen er iets afbrak in het handvat van de campervan en de grote schuifdeur met geen mogelijkheid meer dicht kon. Slapen met open zijdeur en volle koude wind aan het water is niet ideaal. De grote opening zo goed als mogelijk afgedicht met ducktape en aanwezige materialen. Ook dat is reizen en kamperen, schakelen met de middelen die je hebt.

    Aan het lake blikte ik in gedachten terug op de afgelopen twee weken in Nieuw Zeeland. Alweer zoveel toffe dingen gezien en gedaan.

    Het hiken van de Tongariro Alpine Crossing van 20 km en 900 hoogtemeters en genoemd als een van mooiste day hikes ter wereld. Voorbereiding in voeding, weercheck en kleding is noodzakelijk. Het weer in de bergen kan snel omslaan en de mevrouw van de shuttle service deelde ons bij de boeking dan ook streng mee: 'Without hiking gear, layers and gore-tex rain jacket we won't let you in'. Loud and clear. Nadat de shuttle ons om 6:30 bij het startpunt had afgezet liepen we langs bergen, craters, vulcanisch landschappen en uphill met windvlagen van 60 km/u. Met een gemiddelde en vooraf aangegeven wandelduur van 8 uur voltooiende we de trekking in 5 uur en 30 minuten. Het was waan-zinnig.

    Verder kampeerden we op zeven verschillende campsites, barbecuede we NZ burgers in de zon, struinden we over de witte zandstranden van Bay of Islands en Coromandel, liepen we hard door de natuur, bezochten we geothermisch Rotarua, proefde we de Nieuw Zeelandse wijn.... en deden we een skydive in Taupo.

    Yes, we did a skydive! Geen betere plek om dit in Nieuw Zeeland te doen en een ervaring om nooit meer te vergeten. Je hersenen hebben na de sprong tijd nodig te bevatten wat er gebeurt en je voelt nergens meer dat je leeft dan op het moment dat je op 15.000 ft. buiten het vliegtuig bungelt. Beide bereikten we weer veilig de grond en sloten de dag af met een biertje op de campground. Beeldmateriaal aanwezig als waardevolle herinnering. Dan kan mijn kleine neefje over 20 jaar ook zien dat zijn oom echt uit een vliegtuig is gesprongen.

    De toeristen die we naast de kiwi's tegenkomen zijn gevarieerd. Veel Nederlanders en Duitsers, soms een enkele Chinees of Amerikaan. Jonge backpackers die met stray bussen van plek naar plek trekken, eind twintigers die met auto of busje zoals ons het land doorkruisen, mid dertigers die in aantal vakantieweken met jonge kids <4 op pad gaan, avonturiers met fietsen en gepensioneerden stellen die nu het (nog) kan vaak weken de tijd nemen om door Nieuw Zeeland te reizen en in de avond veelal met een wijntje voor hun camper zitten te genieten.

    De landschappen op het Noordereiland doen me denken aan afwisselend Schotland, West-Amerika, de Marken, Mongolië, Frans heuvellandschap en Mexico (strand). De contrasten van kleuren met helder licht. Het is hier nu zomer en we ervaren soms vier seizoenen in een dag of zelfs in een uur. Van bewolkt, herfstachtig naar strakblauwe luchten met veel zon en vaak veel wind.

    De mooie uitgestrekte natuur stimuleert dat ik los wil komen van de bewoonde wereld en in stilte wil genieten van de vergezichten. Wat soms een uitdaging is met het toerisme en regulering in NZ. Per bestemming helpt de offline app Campermate om te zoeken naar de juiste categorie campsite om te voorkomen tussen de gezinnen op een Holiday park te belanden. Hoe kleiner en basic, hoe meer natuur, rust en stilte en hoe meer ik me thuis voel in het kamperen. Idemdito voor de hikes, hoe langer en steiler hoe meer je alleen loopt. In het zoeken worden we steeds meer bedreven.

    Slapen en leven in een volkswagen busje en zonder gemakken is anders reizen dan een hostel of een eigen bed. Met een ontvangen kerstcadeau verbleven we in de hoofdstad Wellington in een heerlijk hotel inclusief zwembad en spa. Een verwennerij om als backpacker de lobby binnen te lopen, de campervan weg te laten zetten met valet parking en heerlijk te ontbijten en te dineren. Een geweldige tussenstop om even tot rust te komen, op te laden en waar we enorm van hebben genoten.

    Morgen om 7:00 stappen we op de Bluebridge Ferry naar het Zuidereiland. Waar we met ons busje weer verder de natuur in trekken.

    Op naar meer roadtrip...
    Op naar meer into the wild.....

    Kia Ora!

    - Selectie foto's van Noordereiland en Alpine crossing: https://bit.ly/2GcjWfQ
    - Skydive beeldmateriaal :-) : https://youtu.be/i8hxO_FtyEU    Read more

    See translation
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice