De beklimming van Huayna Potosi (6088m)

Een ontdekkingsreis naar mijn eigen grenzen....

Toen ik een aantal maanden geleden een artikel las over een mogelijkheid van het beklimmen van de Huayna Potosi op 6088 meter in Bolivia voelde ik kriebels in mijn buik. Kriebels van van avontuur.

Naast het bewonderen van een sterrenhemel heb ik ook een fascinatie voor bergen. De afgelopen jaren heb ik meerdere boeken over de Mount Everest in Nepal en K2 in Pakistan gelezen en hier documentaires over bekeken. En het beklimmen van een 4k berg in Italië of Frankrijk staat sinds deze reis ook op mijn 'wensenlijstje'.

Nu ben ik in Bolivia en hier ligt de berg Huayna Potosi. Een van de bekendste bergen in Bolivia met een top op 6088 meter hoogte. Het bijzondere aan de berg is dat je die zonder mountaineer ervaring en in relatief korte tijd en tegen relatief lage kosten met gids kan beklimmen. En dat is vrij uniek op die hoogte.

Ter vergelijking: Mount Everest basecamp ligt op 5300 meter boven zeeniveau, de Everest zelf op 8800 meter (over algemeen alleen met zuurstof beklommen + kosten van $50.000), de hoogste berg in Nieuw Zeeland op 3700 meter, de Kilimanjaro op 5895 meter en de Mount Blanc in Europa op 4810 meter...

De mogelijkheid tot beklimming van een 6000 summit liet me niet meer los. Ik las me in over de uitdaging, de risico's, de organisaties en de gear. Het is geen spelletje en de beklimming op deze hoogte vraagt voorbereiding en mentale en fysieke fitheid. Je hebt minstens een week in La Paz of hoger gelegen gebied nodig te acclimatiseren.

Boven de 5500 meter bevat de lucht die je inademt 50% minder zuurstof t.o.v. zeeniveau (Nederland), je gaat met stijgijzers en Ice axe op pad, het is een nachtelijke tocht richting de top, op de top is de gevoelstemperatuur -15 graden en hoogteziekte is je grootste vijand.

Mijn grootste drijfveer was het gevoel ervaren van bergen, avontuur, de hoogte, de natuurlijke weerstand, de sportieve en mentale uitdaging. Kijken waar mijn grens ligt... En uiteindelijk het willen ervaren van het grootse uitzicht die ik misschien wel ooit in mijn leven zou gaan zien.

In de voorbereiding en weken voor de planning geen druppel alcohol meer gedronken, in Sucre regelmatig sporten, trappen lopen in het appartementencomplex in La Paz en afgelopen week twee hikes boven de 5300 meter om aan de hoogte te wennen.

Het is onder sportieve toeristen een populaire klim en in La Paz worden veel tochten aangeboden. Voor de hele expeditie inclusief Engels sprekende gecertificeerde berggids, maximaal twee klimmers per gids, vervoer, goede materialen, benodigde kleding, maaltijden en accommodaties betaal je omgerekend 140 euro. Spotgoedkoop vergeleken met een trekking bijvoorbeeld Italië (minstens 1k) of Nepal.

Nadat ik een professionele organisatie met gids had gezocht startte ik de uitdaging en vertrok ik op maandag 4 juni richting de berg. Om pas drie dagen later weer terug te keren.

Reis mee 'de berg op'....

Dag 1 - Basecamp en training

Na een pasta als ontbijt vertrek ik in de ochtend met twee Fransen reizigers en een gids vanuit La Paz richting het Basecamp van Huayna Potosi. De rit duurt ongeveer twee uur en de bus is volgeladen met materialen. Dikke jassen, ice axes, bergschoenen, eten. Het gaat beginnen. Bij het basecamp zijn verschillende groepen aanwezig en worden de verhalen gedeeld van degene die net terug zijn gekomen. Sommige hebben het gehaald, anderen niet en zijn blijven steken bij het High Camp. Een ding is duidelijk uit de gesprekken: het is niet makkelijk.

Er is een mogelijkheid om deze bergtocht in 2 of 3 dagen te doen. Om beter te acclimatiseren heb ik gekozen voor een drie daagse expeditie. De Fransen gaan voor de 2 dagen en vertrekken na aankomst in het basecamp vrijwel gelijk richting het highcamp.

Voor mij staat die middag een korte hike, ijsklim en gacier training op het programma. Leuk om te doen, te ervaren en te wennen aan de materialen.

Na de lunchen vertrek ik met gids Victor en twee andere groepen naar een glacier op uur lopen. Het sneeuwt licht, er waait een gure wind maar ik geniet. Het is net een maanlandschap. We stijgen een aantal honderd meter wat goed is voor acclimatisatie.

Op de glacier doen we de crampons aan, nemen we de ice axe en legt Victor de technieken uit om op een glacier te lopen.

Bovenop de glacier en bij een steile wand zo'n 15 meter omlaag schroeft Victor een pin in het ijs en maakt daar een aantal touwen aan vast. Dit doen we om af te dalen en daarna om een glacier wand te beklimmen. Het is best spannend om met een touw die net met pin in ijs is bevestigd je met ondergrond van 15 meter achterover te laten zakken. Letterlijk uit je comfortzone. Als zowel ik als mijn gids zijn afgedaald mag ik een poging doen om met twee pikhouwelen weer omhoog te klimmen. Uiteraard een touw als veiligheid.

Na de hike en training lopen we in ongeveer een uur terug naar het Basecamp. Herstellen, veel drinken, coca bladeren kauwen, eten en rusten.

Behalve kramp in mijn voeten, die aan de brede kant zijn voor de stijgijzervaste schoenen, voorlopig nog geen klachten.

Morgen staan we om 7.30u op en start de hike richting het High camp....

“It’s not the mountain we conquer, but ourselves"....Read more