Satellite
Show on map
  • Day 3

    Stijgen naar de Dibona

    July 5, 2020 in France ⋅ ☀️ 16 °C

    Vandaag maken we ons klaar voor het zwaardere werk. Ons doel is om vandaag de aanloop te doen naar de voet van de befaamde Aiguille Dibona. Deze iconische bergtop hopen we morgen te beklimmen. Dat gaat nog een fameuze uitdaging worden!

    In de ochtendzon maken we onze rugzakken en checken we uit op de camping. We hebben veel mee: trekkersrugzak, klimrugzak, slaapzakken, tenten, eten, touwen en natuurlijk onze basis klimuitrusting, inclusief friends & nuts. Zwaar bepakt en met onze D-bottines aan vertrekken we in de brandende zon op het wandelpad vanuit Les Étages. Dit gaat zweten worden. We moeten ongeveer 1100m stijgen tot aan de refuge du Soreiller die gelegen is aan de voet van de Dibona. Daar hopen we in de buurt ons tentje op te zetten voor de komende dagen.

    De tocht is stevig, maar we houden een goed tempo en proberen elk uur eens te stoppen om te bekomen en wat extra te smeren. Ik ben een petje of Buff vergeten, gelukkig springt Dimitri me te hulp en kan hij me er eentje lenen. Een echte life saver! Door de enorme hitte en brandende zon is een zonneslag nu echt wel te vermijden, zeker op deze hoogte. Onderweg genieten we van de prachtige vallei. Na een uurtje draaien we de hoek om en zien we de Dibona in de verte blinken. Naast ons stort een grote waterval de diepte in, echt indrukwekkend!

    Na 3u bereiken we de hut waar we heel vriendelijk worden ontvangen door de toch wel knappe gardienne. We eten onze picknick op het terras en drinken iets verfrissend. Dat doet deugd! Daarna zoeken we een plekje voor onze tent. Uiteindelijk hebben we geluk en vertrekken er net een paar Fransen van ongeveer de beste bivouac plek uit de omgeving. Na het opzetten van onze tenten besluiten we om toch niet meer een korte route te klimmen zoals we oorspronkelijk gehoopt hadden, maar om de namiddag wijselijk te spenderen aan tochtvoorbereiding voor de komende dag. De Aiguille Dibone is immers een gigantische wand waarin we niet zomaar willen verdwalen. We snuisteren dus alle topo’s door en proberen het routeverloop zo goed mogelijk te memoriseren. Ook kleine schetsjes op papier komen hierbij aan te pas.

    Die avond zien we de zon achter de besneeuwde bergen ondergaan en eten onze eerste gevriesdroogde maaltijd. We leren Dimitri nog ‘Jeuneffen’ (een Israëlisch kaartspel) en drinken een warm theetje voor het slapengaan. We zijn klaar voor een grote dag!
    Read more