Vallon de la Selle

Vandaag slapen we uit. Als allerlaatste komen we de eetzaal in waar we op ons gemak een portie muesli en enkele boterhammen naar binnen spelen. Op de planning staat de afdaling naar Saint-Christophe-en-Oisans doorheen de vallei van de Selle.

We pakken voor een laatste keer al ons materiaal bijeen en iets voor negen zijn we klaar om te vertrekken. Via een goed pad moeten we over een tweetal uur terug in de bewoonde wereld zijn. Onderweg zien we hoe de sneeuw overgaat in een wilde rivier en hoe tal van kleurrijke bloemetjes tevoorschijn komen in het gras. Het is een mooi zicht! De tocht verloopt vlot en voor we het weten staan we in het piepkleine dorpje Saint-Christophe-en-Oisans. Terwijl Dimitri en Loïc zich installeren op het terras van een gezellig cafeetje besluit ik te liften om zo onze auto terug op te halen in la Bérarde. Bij de eerste passerende auto heb ik al geluk! Een stille, norse, oude man neemt me mee naar het enige dorp dat hogerop gelegen is. Ik ben hem dankbaar, want zelfs met de auto is het al rap een halfuurtje rijden via een kronkelende weg. Als ik aan de auto aankom doet het deugt om eindelijk nog eens een verse t-shirt en een vers onderbroek aan te doen. Na een aantal dagen zweten werden die beiden nogal “crusty”.

Ik haal Loïc en Dimitri op die net hun tweede aperitiefje binnen hebben en we besluiten om naar ons geliefkoosde restaurantje te rijden in Bourg-d’Oisans. Ditmaal kiezen we elk voor een heerlijke pizza. Dat smaakt! Tot slot past Dimitri nog tevergeefs enkele klimschoenen in een leuk bergwinkeltje en daarna zetten we koers richting België. Iets voor middernacht komen we ongewassen en stinkend thuis. Heerlijk en voldaan. Vlug onder de douche en daarna dromen over volgend jaar!Read more