Satellite
Show on map
  • Day 9

    Dag 6, Laatste tocht & veel emoties #vr

    September 17, 2016 in Austria ⋅ 🌧 10 °C

    Vannacht maar een paar keer wakker geworden van piepjes (sommige insulinepompen staan ingesteld met alarmen als je te laag of te hoog in je bloedsuikers zit). En qua snurken alweer een prachtig concert gehad vannacht😉

    Lag tussen Sylvia (de fysio die ons elke ochtend laat rekken en strekken, maar ook onze blaren verzorgt, knieen in de tape zet, ons mentale ondersteuning geeft én vaak als hekkensluiter fungeert om te zorgen dat iedereen veilig de berg af kwam) en Evelien in, in een net te kort bed. Maar wakker worden met een prachtig uitzicht vanuit je bedje is zó fijn!

    DE LAATSTE WANDELDAG
    Aangebroken! De laatste dag dat we in de bergen wandelen. Met zijn allen weer gezellig aan het ontbijt. Wat vandaag een tikkie karig was en niet veel smaak had; jammer. Heb besloten om de eerste tocht van de dag, naar een gletcher, niet mee te lopen. Ik bleef dus achter in de hut samen met Angé en Tineke. Gezellig gekletst, Uno gespeeld en thee gedronken. Oké, oké... en een noedelsoep en alweer een (ter verdediging, slechts een halve) apfelstrüdel achterover geslagen.

    ALLERLAATSTE AFDALING
    Rond 13:00 uur waren ze terug en hebben we met zijn allen nog een (een halve hè, gewoon heel bescheiden een halve) apfelstrüdel gegeten.

    Daar gingen we... Tikkie nerveus over mijn knie zetten we voor de laatste keer de afdaling in. Ik ging weer zo traag als een slak, maar voor mijn gevoel toch in een soort van goed ritme, naar beneden. Paar keer flink gevloekt tegen al de stenen; dat wel.

    Halverwege een vlak stuk waar ik gezellig met Arno heb gekletst! Hij vertelde wat hij van deze week vond. Dat we zo'n hechte groep zijn en dat er geen onvertogen woord gevallen is. En hoe bijzonder dat is. Daar sluit ik me volledig bij aan!

    Daarna mijn favoriete stukje; door het bos! Het ging verbazingwekkend goed! Als groep naar beneden gegaan. En ik mocht in de kopgroep! Onderweg een prachtige waterval; de moeite waard!!! Tineke liep voorop en bereikte als eerste het eindpunt. Dik verdiend!! Onderaan de berg stonden ligstoelen. Heerlijk!!!

    HYPO
    In het hotel aangekomen, kreeg een van ons bij de receptie een flinke hypo. De ervaren diabeten zetten hem/haar (wil geen namen noemen in deze) op een stoel en voerden dextro en chocolade.

    Ik snelde naar mijn fantastische diabetesverpleegkundige en naamgenoot (heb zo'n klik met deze lieve vrouw!; heel dankbaar dat zij mij begeleid bij mijn Diabetes) om hulp te vragen. Zij weet als geen ander rustig te blijven en begeleide hem/haar kundig uit de hypo. Duurde lang en er was veel dextro, chocolade en AA voor nodig.

    Was zeker niet de eerste hypo, maar wel de eerste die ik van dichtbij zag en waarbij iemand volledig de weg kwijt was. Weer een indrukwekkende ervaring. De zoveelste deze week...

    NOG MEER EMOTIE, VEEL MEER
    Eenmaal op de kamer, waar ik weer naast Evelien lag en ook Tineke en Angé sliepen gezellig bij ons!, snel de WiFi aangezet! Na 2 dagen (geen bereik is heel normaal in de bergen) weer contact met John gehad om hem bij te praten. Fijn!!!

    En toen kreeg ik een appje en mijn wereld stond stil...

    Iemand bood aan om me, voor zolang ik wil, mijn Free Style Libre te sponsoren. Wij met zijn vieren op de hotelkamer kippenvel en tranen. Ik denk niet dat ze weten wat deze gulle gift precies voor me betekent. Maar ze weten dat het mijn droom is en dat was genoeg voor ze zeiden ze. Hoe lief!

    Naruurlijk ga ik ze proberen uit te leggen hoe de kwaliteit van mijn leven hierdoor verbetert voor nu én voor de lange termijn! En ik ga ze bedanken. Heel erg bedanken😘 Al kan ik nooit tippen aan dit gebaar.

    RESTAURANT
    Ik ben vandaag een soort bodemloze put... In het Italiaanse restaurant, ik verzin het niet, bestel ik carpaccio, spaghetti aglio-oli (of iets wat er op rijmt, en als toetje Heisse Liebe (zie foto) #Jammie

    WAT EEN SPREKER IS DIE MAN
    Alexander, de internist die ons met zijn kunde heeft bijgestaan en ons veel geleerd heeft en ons met zijn grappen en grollen heeft vermaakt (en geloof me die humor is heel belangrijk op enge bergen, maar zeker ook bij deze ingewikkekde ziekte, sprak iedereen namens Stichting Diabest persoonlijk aan. Om ons te bedanken en om aan te geven wat iedereen aan de groep heeft bijgedragen. Was mooi en persoonlijk en dat houd ik zo😊

    Het was een fantastische avond!!
    Read more