Reset search
Oostenrijk, Stubaier HöhenwegOostenrijk, Stubaier Höhenweg
SatelliteEdit route
A 10-day adventure by Linda Lammers Read more
  • 10footprints
  • 2countries
  • 10days
  • 46photos
  • 0videos
  • 1.3kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    1
    Day 1

    Zenuwachtig....

    September 9, 2016 in the Netherlands ⋅ ⛅ 16 °C

    Nog even op het werk, maar straks lekker vrij om me voor te bereiden op mijn 6-daagse huttentocht naar Oostenrijk.

    Daar ga ik met een medisch team en 9 diabeten de Stubaier Höhenweg bedwingen! Wish me luck;-)

    Via deze weg wil ik jullie allemaal bedanken, voor zover ik dat nog niet gedaan heb, voor jullie lieve donaties!! We gaan lopen voor de kunstmatige alvleesklier. Een prachtig doel!! Gisteren spraken we de eigenaar van het bedrijf die dit aan het ontwikkelen is. Geld wordt hartstikke goed besteed en hij is dankbaar. Dus ook namens hem en al zijn collega's bedankt!

    Ik probeer jullie op de hoogte te houden van mijn dagen in Oostenrijk! Ik vertrek morgenvroeg om 06:00 uur.    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    Day 1

    De avond voor vertrek... Inpakstress!

    September 9, 2016 in the Netherlands ⋅ ⛅ 14 °C

    Tsja... De inpakstress heeft volledig toegeslagen! Heb ipv niet, tot 16:00 uur gewerkt. Toch blij dat ik gegaan ben, want kreeg van lieve collega Yvon oortjes waarmee ik muziek kan luisteren in de bergen!

    En het was gewoon heel gezellig met Sharon, Ed en Yvon!! Zoals elke dag eigenlijk!

    BEVER
    Daarna door naar Bever waar ze me oa blij maakten met zeep waarmee je je lichaam, haar én kleding kunt wassen! En wisten jullie dat er regenbroeken bestaan die € 180 kosten? Keks (soort van levensbelang qua koolhydraten) waren uitverkocht in mijn favo smaak. Ik verdenk mijn mede reizigers daarvan... Oh en ik kwam daar Sylvia tegen, de fysio die ons begeleid tijdens de 6-daagse huttentocht. Gezellig!

    LOOOOOVE LEZEN
    Daarna door naar Bruna voor mini leesboeken. Goed geslaagd!! Daarna nog de Plus en het Kruidvat ingelopen voor last minute shopping. Denk aan spray voor spierpijn, rozijnen (helpt bij hypo's), blarenpleisters etc.

    NKBV
    Op de valreep vandaag mijn NKBV lidmaatschapspasje binnengekregen waarmee ik korting krijg op overnachtingen in de hutten. Hoezo stakke planning...

    APPEN, BELLEN & BEZOEK
    Vanavond mijn ouders en vrienden op bezoek gehad. Ze bleven heel kort, dus waarschijnlijk was ik niet te genieten of was de stress van mijn gezicht te lezen... Kreeg van vriendin gaaf kado waardoor ik in nood toch altijd kan eten! Zie foto!

    INPAKSTRESS
    En toen die ellindige rugzak inpakken. 100.000 keuze's maken, wikken en wegen (letterlijk!). Maar het is me gelukt en de weegschaal wijst 6,5 kilo aan. Helaas moet ik er in Oostenrijk dan nog 1,5 kilo water bij waarvoor ik een Camelbag heb mogen lenen van Falko #lief

    Verder veel lieve fb berichten, appjes en telefoontjes gehad. Bedankt allemaal!! Ook voor iedereen die een bedrag heeft overgemaakt aan het goede doel waarvoor ik loop!!!

    Nu lekker slspen, want de wekker gaat om 05:00 uur... 😱    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    Day 3

    We zijn in Oostenrijk!!

    September 11, 2016 in Austria ⋅ ⛅ 13 °C

    De reis is hartstikke goed gegaan op een paar files na... Ik zat ik achterin een busje met Evelien en Sylvia. Arnoud en Arno hadden zich opgeofferd als chauffeur en dat hebben ze fantastisch gedaan!

    GEZELLIG REIZEN...
    Ik zat in het midden achterin. Evelien heeft de hele weg gelezen (boek is uit) en Sylvia sliep nagenoeg de hele weg. Dat gaf mij de tijd om eens na te denken over de komende dagen..

    Ik zag ravijnen, voelde mijn knie opspelen en hoorde snurkende mannen in de hut. Kortom ik maakte me druk. Oplossing; snel mijn vestand op nul gezet en blik op ineindig. Dat kan ik;-)

    MOTOR PROBLEMEN
    Onze bus gaf al vrij snel de melding: Storing motor, service nodig. Meteen noodnummer gebeld (busverhuur bedrijf) maar ze namen niet op. Na wat gegoogle erachter gekomen dat je dan 2 minuten in de tweede versnelling moest rijden. En het werkte! Even... Ook konden we vaker niet dan wel snelheid maken. Zou er dan toch iets met de motor zijn? Ach we zijn gewoon doorgereden en de auto doet het nog en wij leven nog!

    ECO STAND EN AIRCO
    Hier kan ik kort over zijn. Er bestaat een knop voor eco stand (waardoor je geen begrenzing hebt qua snelheid). Er bestaat een AC knop (waarmee de airco aangaat). Veel geleerd😂😂😂

    WE ZIJN ER!
    Na een rit van ruim 12 uur waren we er! Super hotel met leuke, grote kamers en keurig netjes! Op de foto zie je ons uitzicht!! Meteen op bed geploft, om te kijken hoe het lag. Heerlijk!! We zijn met zijn allen het dorp ingelopen om een hapje te eten. Was gezellig én super lekker!!

    Ook hebben we op een wandelkaart de route voor morgen bekeken. Ik zag een kabelbaan en opperde die te nemen! Maar ze verzekerden me dat die de verkeerde kant op gaat. Toch wandelen dus morgen naar hut 1....

    GENIETEN VAN LUXE
    Lig gezellig met Tineke en Evelien op een kamer. We hebben alledrie nog maar even gedouchd, want misschien kan dat de komende dagen niet #jakkes

    ZWARE RUGZAKKEN
    Ook hebben we onze rugzakken uitgepakt en bij elkaar gekeken wat overbodig was. In aparte tassen gestopt die we achter laten in de bus. Met zo min mogelijk bagage lopen, lijkt ons heel belangrijk. Dan maar minder schone kleren...

    MORGEN GAAN WE KLIMMEN
    Morgenmiddag verwachten we slecht weer. Daarom starten we vroeg morgen met een ritje naar de berg. Vanaf daar gaan we 1.500 meter klimmen in 4 uur tijd. Ik verwacht dat het heftig wordt...

    Maar nu eerst lekker slapen en morgenvroeg lekker ontbijten (hoop ik).

    DIABETES

    Omdat het voor mij ook een reis is om diabetes meer te accepteren en er beter mee om te gaan, geef ik ook hierover elke dag een update!

    FREESTYLE LIBRE
    Een paar van ons (diabeten) hebben de Free Style Libre gesponsord gekregen. Het is een sensor in mijn arm en door er een apparaatje langs te halen (scannen), meet ik mijn bloedsuikerspiegel. Zónder dat ik in mijn vinger hoef te prikken. Én ik zie wat mijn bloedsuikerspiegel de afgelopen 8 uur gedaan heeft. Én wat de verwachting is voor komende minuten. Zó fijn!!!!! Super blij mee!!!!

    Met mijn Diabetes gaat het redelijk. Vandaag paar keer flink te hoog gezeten, maar zal spanning wel zijn. Hoop dat ik morgen geen last van hypo's krijg. Dextro's, snelle jelle's (gesponsord door Peijnenburg) en keks heb ik in de aanslag!! En langdurige insuline helft minder gespoten. Duimen julllie mee voor morgen?    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    1
    Day 3

    Dag 1; ik leef nog, en rest ook!! #zon

    September 11, 2016 in Austria ⋅ ⛅ 7 °C

    Sorry... Geen internet gisterenavond. Dus nu pas verstuurd.

    Vanochtend ontbijtje gehad in het hotel en daarna doorgereden naar een parkeerplaats bij de start van onze route. De eerste foto is genomen vanaf de parkeerplaats. Als je midden tussen de grote wolken kijkt op die foto, zie je de hut waar we vandaag heen zijn gewandeld.

    Vanochtend dacht ik dat ik het nooit zou halen. Het leek zó ver weg! En dat was het ook...

    DE TOCHT
    We zijn vandaag in 6 uur 1.500 meter gestegen. Ik heb niet veel meer gezien dan de grond voor mijn voeten. Want iedere volgende stap moest weloverwogen gezet. Op rechts hadden we vaak een afgrond waar ik ook liever niet naar keek. Maar bij alle pauze's flink genoten van het uitzicht!

    Ik voelde me vandaag hartstikke goed! Bij de lunch wat traantjes gelaten van opluchting. Maar toch ook van angst van wat nog gaat komen. Een knuffel van Marieke hielp😊

    FOTO'S
    Vandaag tijdens de eerste 3 stops foto's gemaakt en met mijn vingers aangegeven welke stop het was. Geen idee waarom, leek heel logisch vandaag😂😂😂

    Verder zie je een foto van mij en Evelien. Zij heeft mij vandaag uit het slijk getrokken waar ik niet zelf uit kwam. Ze vertelt me ook veel over hoe zij met haar diabetes omgaat als ik er naar vraag. Super fijn!!

    Op die donkere foto zie je me over een hindernis klimmen. Geen idee waarom we die af en toe tegenkomen, maar het geeft wel afwisseling;-)

    PS Bij nader inzien foto's verwijderd, want kreeg dit blog niet verstuurd. Hoop dat het werkt!

    DE GROEP DIABEST
    We hebben elkaar er echt doorheen getrokken! Niet iedereen had het makkelijk... We hebben er ook langer over gedaan dan we dachten. Verzuurde benen, hypo's en hyperventilatie waren de uitdagingen van vandaag. Maar we zijn allemaal veilig boven gekomen!

    PAUZES
    Om de 45 minuten stoppen we zodat iedereen zijn waardes kan checken. Ik doe dat met een reader en hoef dus niet steeds te prikken. Zo fijn dat ik de Free Style Libre gesponsord heb gekregen!!

    Omdat een of ander onderzoek heeft aangetoond dat je door je hartslag af en toe flink te laten stijgen, je nachtelijke hypo's voorkomt... Doen we tussendoor ook sprintjes van 20 seconden op de plaats. Leuk....

    DE HUT
    We liggen met zijn allen op een kamer in stapelbedden. Super gezellig!! Er ligt een vreemde meneer op onze kamer. Naast mij! Dus.

    Die arme meneer weet niet wat hij meemaakt vanacht met al die alarmpjes en wekkers. En al het geritsel van de Dextro's. Vinden we grappig, dus wij zeggen niets.

    Op naar de dag van morgen! We ontbijten om 06:30 uur😱

    DIABETES
    Vanochtend niet gespoten, gezien de inspanning die we zouden gaan leveren. Flink gestegen, maar tijdens het lopen zakte het weer. De hele dag rond de 7 gezeten en niks gespoten. Fijn!! Bij het eten iets minder gespoten dan normaal. Nu liggen we in bed en iedereen is aan het zakken. Dus wat wekkers gezet voor vanacht om eventuele hypo's weg te kunnen werken. Dextro en Snelle Jelle liggen klaar!!    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    11
    Day 4

    Dag 2, staalkabels en stenen #maandag

    September 12, 2016 in Austria ⋅ ⛅ 10 °C

    Vanochtend ging de wekker om 06:00 uur😱 En om 07:30 uur waren we buiten aan het rekken en strekken. Daarna vertrokken we om 10,5 uur later in hur 2 aan te komen. Tikkie verbrand, maar moe en voldaan! Ik lig al in bed met Evelien (21:00 uur), want we zijn kapot...

    Vol goede moed begon ik aan de tocht. Geen idee wat me te wachten stond. En dat was maar goed ook! Vandaag begonnen met een rode route en het tweede deel van de tocht de zwarte gelopen. Het is net skieen, maar dan anders. Even ter verduidelijking. Ik weiger altijd de zwarte pistes. Maar vandaag moest ik eraan geloven...

    STAALKABELS
    Tig passages met staalkabels en ijzeren pinnen in rotswanden. Fijn dat ze bestaan hoor, daar niet van. Maar man, man, man wat eng. Vandaag nagenoeg geen omgeving gezien. Alleen mijn voeten en een meter vooruit op de grond. Waar zet ik mijn volgende stap... Op een wiebelende steen, een spitse steen, een ikzeren pin, kiezelstenen, gras, slijk of in het water. De keuze was reuze!!

    KOUDE DOUCHE
    Lekker gegeten net, maar weinig koolhydraten. Gelukkig was het toetje cake met slagroom! In deze hut konden we douchen, maar wel koud... Toch gedaan! Ik word nog eens een echte bikkel😉

    KAPOTTE ZOLEN
    Een van ons heeft kapotte zolen. Ducktape houdt de boel nu bij elkaar, maar waarschijnlijk mag ze (samen met iemand anders natuurlijk!) overmorgen naar het dal voor nieuwe schoenen en daarna weer stijgen. Dan missen ze een dag helaas. Maar met kapotte zolen, red je het hier niet.

    ONGESTELD
    Even een tip tussendoor: Als je boven de 2.000 meter komt, is de kans groot dat je ongesteld wordt. Ook al ben je het net geweest... Irri maar waar!

    DIABETES
    Weer geen kortdurende insuline hoeven spuiten! Keks zorgen ervoor dat ik niet te ver zak. Soms zit ik te hoog, maar omdat ik me redelijk inspan hier in Oostenrijk, zak ik toch wel. Goede dag!    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    1
    Day 7

    Dag 3, Stenen, stenen & stenen #dinsda

    September 15, 2016 in Austria ⋅ 🌙 14 °C

    Gisteren had ik geen bereik. Totaal verstoten van de buitenwereld... Vandaar dat ik nu pas kan vertellen hoe dag drie (dinsdag) verlopen is. In een woord: hel. Ik vond het de hel. 9,5 uur gelopen en doodeng.

    De dag begon prachtig! Ik had heerlijk tussen Angé en Evelien geslapen. Op diezelfde (vieze #gruwel) matras lagen ook alle andere expeditie leden... #Gezellig!

    REK EN STREK DOOR SYLVIA
    De dag begon, zoals alle dagen met de rek- en strek oefeningen van Sylvia. Dat trek elke ochtend weer veel bekijks! Deze ochtend dezen zelfs andere mensen mee. Leuk!! Om je bovenbeenspieren te rekken, moet je je been naar achteren buigen en je enkel vastpakken. Dag 1 en 2 ging dat prima, maar vandaag kreeg ik mijn been niet eens omhoog...

    ROTSEN, STENEN EN KIEZELS
    Vandaag heb ik alleen maar stenen gezien. In alle vormen en maten. Sommige wiebelden (ook al zagen ze er stevig en groot uit) en sommige lagen zó ongandig. Geen idee wie dat alpine-pad bedacht heeft, maar daar zou ik graag een hartig woordje mee spreken!

    Stel je voor: Men neme een hele hoge berg 2.300 meter, met daarop minimaal 1.000.000.000 stenen (willekeurig geplaatst in de meest onmogelijke vormen en maten), klauter via bochten omhoog en verf af en toe een steen met rode en witte verf. Voils; een pad "is born" heeft iemand bedacht. En daar moesten wij overheen.

    DIT DOE IK NOOIT MEER
    Waar anderen deze route vonden lijken op een prachtig maanlandschap, zag ik alleen maar k**stenen.

    Heldin Marieke (initiatief neemster Stichting Diabest) heeft de hele weg voor me gelopen en alle stenen aangewezen met haar stok waar ik op kon gaan staan. Soms (vask) stond ik stil en keek ik naar alle stenen voor me, maar wist gewoon echt niet hoe nu verder. Een stuk vond ik zó eng en toen ik dat overleefd had (overdrijven kan ik), heb ik gehuild. Flink gehuild. Om daarna nog meer stenen te trotseren. En als ik weer dacht, ik kan geen steen meer zien, kwamen wr nog meer stenen.

    Geef mij maar staalkabels... Echt!

    GRAPPEN EN GROLLEN
    Alexander probeert er een grap in te gooien: "Wat is de voornaam van ET?: Jodeladihiti". Gelukkig... Ik kan nog lachen.

    FOTO'S
    Heb amper foto's kunnen maken helaas. Er was een punt waarop we met zijn alllen naast elkaar zaten. Ik plofte op, jawel..., een steen. Gooide mijn hoofd naar achteren (had de hele dag in opperste concentratie naar beneden gekeken) en Wauw! Een prachtig uitzicht! Daar krijg ik helaas te weinig van mee vandaag.

    BELONING, MOOISTE LUNCHPLEK OOIT
    Zie eerste foto! De mooiste lunchplek ter wereld!!! Daar hebben we even uitgerust en flink genoten van de omgeving. Je ziet ook een foto van mij slapend op mijn rugzak.

    DE HUT
    Uiteindelijk (zal jullie verdere details besparen, maar we waren 9,5 uur verder...) kwamen we aan bij de hut. Ben op eerste het beste krukje gaan zitten (bij voordeur) en heb mijn schoenen uitgeschopt. Dit nooit meer, zei ik!

    Helaas wat chagrijnige eigenaren/medewerkers in de hut. En na zo'n rotdag komt dat rauw op je dak. Ze hadden ook al geen Wifi en geen bereik. Kon John niet bellen om ervaring te delen. Dat vond ik moeilijk...

    EINDE EXPEDITIE
    Vrijwel meteen gingen we.aan tafel waar ik de Uno regels (die Alexander volgens mij zelf verzint) uitgelegd kreeg. Super gezellig! En tijdje laten kregen we heerlijke lasagne! Na het eten even met de tourleider overlegd en besloten dat ik de volgende dag mee zou afdalen, daarna met kabelbaan naar volgende hut zou gaan en dat de expeditie dan voor mij ophoudt. Want donderdag komt er weer een dag vol stenen. En geloof mij... Dat wil ik zó niet!

    SLAPEN WANT IK KÁN NIET MEER
    Ik wilde nog gaan douchen, maar zelfs dat was te veel gevraagd. Heb deo opgespoten (het nieuwe douchen) en ben tussen mijn diabetesverpleegkundige Linda en Evelien ingekropen.

    Evelien dacht vanacht dat ik haar vriend Rob was, denk ik... Ze kwam vaak gezellig dicht bij me liggen. En ik kon geen kant op. Super krap bed voor 3 personen.

    Einde dag, einde expeditie. Dacht ik... #Cliffhanger

    DIABETES
    Vandaag weer flink geconfronteerd met diabetes. Doodsbang om hypo te krijgen, de hele dag (bij elke stop die we om de 45 minuten moeten maken om te prikken en eventueel te corrigeren) keks gegeten. Maar bij anderen zag ik soms dat ze flinke hypo's hadden. God zij dank dat ik type Lada heb en dus nog in mijn honymoon-periode zit. Mijn alvleesklier doet het soms nog. Mag wel al 6x per dag spuiten (of meer), maar heb nog weing tot geen last van hypo's en hypers. Omdat ik tijdens deze expeditie nu geconfronteerd wordt met mijn "voorland" heb ik daar wel eens moeite mee. Wil die stomme diabetes niet!

    Overigens hoef ik hier in Oostenrijk nauwelijks te spuiten! Heerlijk!! En de Free Style Libre voorkomt veel prikken.    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    2
    Day 7

    Dag 4, Afdalen en geluk bij ongeluk #woe

    September 15, 2016 in Austria ⋅ 🌙 14 °C

    Vandaag ruim 4 uur afgedaald. Helaas weer geen groot succes. Ik ging zó traag... Alle kracht is uit mij. Mentaal, maar ook lichamelijk. Mijn knie (die ik met John getraind heb) houdt het goed. Maar de rest van mijn lichaam is moe. En ik ook!

    IK HEB GESTOLEN...
    De gastvrouw en haar collega's zijn niet bar vriendelijk. Evelien en ik werden flink afgesnauwd... Maar eerlijk is eerlijk, heerlijk ontbijtje!! Met oa cake!! Uit kift heb ik 2 plakjes gejat om onderweg lekker op te peuzelen... Maar karma is een b*tch. De tocht werd zwaar voor mij... Alweer.

    PFFFT MIJN LIJF WIL NIET MEER
    Het afdalen ging moeizaan. Ik voelde mijn blaren (drie joekels), de onderkant vsn mijn voeten zijn beurs en ik voel al mijn spieren. Blijk er nogal wat te hebben... Tineke trekt me er doorheen het eerste stuk. En lapt me op met zout sls ik misselijk word.

    Daarna komt Marieke alweer in actie om me de weg te wijzen als er, je verzint het niet, weer tig stenen onder mijn voeten komen... Maar er waren ook veel boomwortels. Leuk; voor de afwisseling.

    Wel vond ik het laatste stuk van de afdaling heerlijk! Heerlijke geur van bos, geluid van stromend beekje en verder niets!

    FOTO
    Op de foto zie je linksboven de hut waar we vanacht geslapen hebben!!

    WE KOMEN OP TELEVISIE
    Ongeveer halverwege komen we een tv-ploeg tegen. Of we even een stukje terug konden lopen en dan weer heen, voor de opnames voor een documantaire. Daar heb ik vriendelijk (vrees dat mijn gezicht boekdelen sprak) voor bedankt! De rest van de groep heeft een prachtig staaltje acteerwerk neergezet. Frank zou trots zujn😉

    CAPPUCHINO EN DE BUS
    Onderaan de berg in het dal was een cafe/hut. Daar heb ik heerlijke cappuchino gedronken en cola light! Verder vond ik het allemaal wel best. Voor mij geen tochten meer. Dit was mijn eindpunt!

    We pakten de bus, hilariteit onder de passagiers, naar een dorpje waar Linda (andere Linda) nieuwe schoenen kon kopen. Doe had ze nl. kapot gelopen en dat is levensgevaarlijk.

    Kreeg ik me in de bus toch een bak heimwee. Ook dat nog... Al snel konden we uitstappen en gingen mijn gedachten weer naar mijn pijnlijke lijf!

    In Oostenrijk houden ze blijkbaar siesta. Heel vervelend... Nu moesten we een restaurant zoeken om wat uurtjes door te brengen #Jippie🎉🍴☀️🍷😊

    Heerlijk gegeten (Wiener Schnitzel; what else), telefoon opgelsden én Jihn gebeld. Gezegd dat ik zou stoppen.

    KABELBAAN BUITEN WERKING
    We reden met onze busjes, die we daar hadden achtergelaten voor onze eerste klim, naar de kabel baan die ons naar boven zou brengen nasr de volgende hut. Zou... Jammer de bammer die kabelbaan was buiten werking.

    Om een lang verhaal kort te maken... Hotel geboekt. Heerlijk!!! Kleren gewassen (ja ik had wasmiddek in mijn rigzak), douche genomen, ontdekt dat er goede Wifi is!!!, schone kleren aan, John weer gebeld én Sharon en ik voelde me een stuk beter!

    UNO
    We zijn met zijn allen gaan eten en hebben daar uno gespeeld! Ik won (één potje) en toen gimgen we weer naar hotel. Lekker slapen!!

    TOCH DOORGAAN MET EXPEDITIE
    De tourleider heeft andere tocht moeten bedenken om toch bij de volgende hut te komen. De route is relatief eenvoudig. We stijgen en daar ben ik best goed in. En via datzelfde pad gaan we vrijdag weer dalen. Dat zullen mijn benen wel niet zo fijn vinden, maar zo kan ik wel de hele expeditie volgen!

     Ik voel me beter en gesterkt door de groep heb ik besloten de expeditie voort te zetten. Yes I Can!!!

    DIABETES
    Voor het eerst hardop uitgesproken dat ik misschien een pomp wil. Benieuwd hie ik hier morgen over denk...

    Het is al veel te laat! Ik ga lekker slapen!!! Sorry voor de vast vele tikfouten...    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    1
    12
    Day 8

    Dag 5, Kei Coole Diabest! #donderdag

    September 16, 2016 in Austria ⋅ ⛅ 13 °C

    Gisteren helaas geen internet (én geen bereik), dus daarom nu maar even. Wel lastig geen bereik... Kan ik John niet bellen en mijn vriendin geen succes wensen bij spannende dag....

    Wat heb ik heerlijk, maar wel kort, geslapen!! Vandaag gaan we vanuit het dal naar boven klimmen. Yes!! Na gisteren wil ik niet meer dalen. Nooit meer. Wat een ellende was dat! We gaan naar de hut klimmen waar we gaan slapen. Daarna gaan "ze" nog naar de gletcher, maar die sla ik over! Heb er de kracht niet meer voor, denk ik... #Cliffhanger

    HUILEN BIJ HET HEERLIJKE ONTBIJT
    Wat fijn als er vriendelijke mensen je ontbijjtje klaarmaken. En het was heetlijk!!! Angé vroeg me tijdens het ontbijt wat me tegenhield een pomp te nemen. In plaats van antwoord te geven, ging ik huilen...

    Weet je wat het is (babe; ik voel me sexy als ik dans😉)... Ik wil geen diabetes, maar ik heb het. Ik wil geen medicijnen, maar ik moet, ik wil niet tig keer per week in mijn vingers prikken, maar dat is belangrijk, ik wil geen insuline spuiten, maar dat heeft mijn lichaam nodig. En ik wil ook geen pomp, want dan heb je echt diabetes. En dat wil ik dus niet!

    Helaas gaat het er niet altijd om wat ik wil. Soms zijn dingen zosls ze zijn en moet je daarmee dealen. Gelukkig (althans zo ervaar ik het) heb ik Lada. Dat betekent dat mijn lichaam langzaam aan steeds minder goed werkt. Ik ga dus heel geleidelijk over naar type 1. Maar ik merk dat mijn lichaam steeds slechter meewerkt. Ik spuit inmiddels minimaal 6x per dag insuline en daar word ik gek van. En ja, dat doet elke keer pijn. Een pomp schiet je een keer in de drie dagen in en voilà. Klinkt fantastisch maar dat ding zit dus altijd aan je lijf vast. Dat hield me altijd tegen. Maar sinds deze week zie ik het anders.

    Fijn om al die diabeten om me heen te zien die ook rekenen met koolhydraten (ingewikkeld!), prikken, spuiten, nadenken, vooruitdenken, evalueren, bijstellen, tegen heug en meug eten, etc. Ik voel me niet alleen!!

    KLIMMEN
    Vol goede moed begon ik aan de klim naar de hut. Het ging fantastisch!! Heerlijk door de bossen via boomstronken en stenen (jawel daar zijn ze weer!) naar boven.

    APFELSTRUDEL
    Eenmaal in de hut (bijna) allemaal een heerlijje apfelstrüdel besteld! Ik voelde me de queen van de bergen! En je voelt het aankomen... Toen ze vroegen wie er nog mee ging naar de gletcher, keek ik Arnoud de tourleider aan en die knikte bemoedigend, stak ik tot mijn eigen verbazing mijn hand op.

    GLETCHER
    Daar ging ik weer! Klimmen over heel veel stenen (......), maar veel stijgen en daar ben ik inmiddels best goed in! Helaas verdraaide ik halverwege mijn knie. Maar ik wist dat ik op adrenaline tot de gletcher zou kunnen komen. En omdat daar achterblijven geen optie is, zou ik de weg terug naar de hut vast kunnen afleggen!

    Wow! Mooie beloning die gletcher!! Heel veel foto's gemaakt! Die houden jullie tegoed, want ik was mijn telefoon vergeten.

    KEI COOLE DIABEST
    We waren daar helemaal alleen en we besloten "ons" lied te zingen. Een liefje dat Evelien bedacht heeft en prachtig kan zingen.

    Na elke zin, zingen wij haar na. Steeds harder! Het liedje gaat zo:
    Als wij in de bergen zijn,
    Dan vragen de mensen,
    Wie wij zijn,
    En waar vandaan,
    Dan zeggen we van Diabest,
    Het kei coole Diabest,
    Als ze ons niet verstaan,
    Dan zingen we wat harder,
    Etc

    Een prachtig moment.

    AFDALING EN WEER EEN SCHNITZEL
    Zou mijn knie het redden terug naar de hut voor het donker? Ja hoor!!!

    Eenmaal bij de hut mijn knie gekoeld en heerlijk (weer) een schnitzel besteld. We speekden weer met zijn allen Uno en hebben heek veel gelachen.

    GEZELLIG SLAPEN MET ZIJN ALLEN
    We sliepen met zijn allen op een stapelbed voor 16 personen. Gezellig!!!!

    DIABETES
    Elke avond houden Alexander en Linda spreekuur. Ze roepen ieder vsn ons apart op om de waarden van de afgelopen dag met ons door te nemen. Super fijn!!

    Mijn waarden gaan goed! Na ontbijt wel steeds een piek omdat ik niet durf te spuiten. Komt omdat we na ontbijt altijd grote inspanning doen. Ben veel te bang om hypo te krijgen op de berg. Heb het al lastig genoeg...

    De Free Style Libre die we deze week mogen dragen werkt hartstikke fijn! Scheelt veel prikken én je kan de curve van de afgelopen 8 uur zien. Fantastisch!!

    Verder speelt diabetes een hele grote rol voor mij deze week. Heftig, maar goed. Hoop emotie speelt daarbij. Lastig    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    1
    Day 9

    Dag 6, Laatste tocht & veel emoties #vr

    September 17, 2016 in Austria ⋅ 🌧 10 °C

    Vannacht maar een paar keer wakker geworden van piepjes (sommige insulinepompen staan ingesteld met alarmen als je te laag of te hoog in je bloedsuikers zit). En qua snurken alweer een prachtig concert gehad vannacht😉

    Lag tussen Sylvia (de fysio die ons elke ochtend laat rekken en strekken, maar ook onze blaren verzorgt, knieen in de tape zet, ons mentale ondersteuning geeft én vaak als hekkensluiter fungeert om te zorgen dat iedereen veilig de berg af kwam) en Evelien in, in een net te kort bed. Maar wakker worden met een prachtig uitzicht vanuit je bedje is zó fijn!

    DE LAATSTE WANDELDAG
    Aangebroken! De laatste dag dat we in de bergen wandelen. Met zijn allen weer gezellig aan het ontbijt. Wat vandaag een tikkie karig was en niet veel smaak had; jammer. Heb besloten om de eerste tocht van de dag, naar een gletcher, niet mee te lopen. Ik bleef dus achter in de hut samen met Angé en Tineke. Gezellig gekletst, Uno gespeeld en thee gedronken. Oké, oké... en een noedelsoep en alweer een (ter verdediging, slechts een halve) apfelstrüdel achterover geslagen.

    ALLERLAATSTE AFDALING
    Rond 13:00 uur waren ze terug en hebben we met zijn allen nog een (een halve hè, gewoon heel bescheiden een halve) apfelstrüdel gegeten.

    Daar gingen we... Tikkie nerveus over mijn knie zetten we voor de laatste keer de afdaling in. Ik ging weer zo traag als een slak, maar voor mijn gevoel toch in een soort van goed ritme, naar beneden. Paar keer flink gevloekt tegen al de stenen; dat wel.

    Halverwege een vlak stuk waar ik gezellig met Arno heb gekletst! Hij vertelde wat hij van deze week vond. Dat we zo'n hechte groep zijn en dat er geen onvertogen woord gevallen is. En hoe bijzonder dat is. Daar sluit ik me volledig bij aan!

    Daarna mijn favoriete stukje; door het bos! Het ging verbazingwekkend goed! Als groep naar beneden gegaan. En ik mocht in de kopgroep! Onderweg een prachtige waterval; de moeite waard!!! Tineke liep voorop en bereikte als eerste het eindpunt. Dik verdiend!! Onderaan de berg stonden ligstoelen. Heerlijk!!!

    HYPO
    In het hotel aangekomen, kreeg een van ons bij de receptie een flinke hypo. De ervaren diabeten zetten hem/haar (wil geen namen noemen in deze) op een stoel en voerden dextro en chocolade.

    Ik snelde naar mijn fantastische diabetesverpleegkundige en naamgenoot (heb zo'n klik met deze lieve vrouw!; heel dankbaar dat zij mij begeleid bij mijn Diabetes) om hulp te vragen. Zij weet als geen ander rustig te blijven en begeleide hem/haar kundig uit de hypo. Duurde lang en er was veel dextro, chocolade en AA voor nodig.

    Was zeker niet de eerste hypo, maar wel de eerste die ik van dichtbij zag en waarbij iemand volledig de weg kwijt was. Weer een indrukwekkende ervaring. De zoveelste deze week...

    NOG MEER EMOTIE, VEEL MEER
    Eenmaal op de kamer, waar ik weer naast Evelien lag en ook Tineke en Angé sliepen gezellig bij ons!, snel de WiFi aangezet! Na 2 dagen (geen bereik is heel normaal in de bergen) weer contact met John gehad om hem bij te praten. Fijn!!!

    En toen kreeg ik een appje en mijn wereld stond stil...

    Iemand bood aan om me, voor zolang ik wil, mijn Free Style Libre te sponsoren. Wij met zijn vieren op de hotelkamer kippenvel en tranen. Ik denk niet dat ze weten wat deze gulle gift precies voor me betekent. Maar ze weten dat het mijn droom is en dat was genoeg voor ze zeiden ze. Hoe lief!

    Naruurlijk ga ik ze proberen uit te leggen hoe de kwaliteit van mijn leven hierdoor verbetert voor nu én voor de lange termijn! En ik ga ze bedanken. Heel erg bedanken😘 Al kan ik nooit tippen aan dit gebaar.

    RESTAURANT
    Ik ben vandaag een soort bodemloze put... In het Italiaanse restaurant, ik verzin het niet, bestel ik carpaccio, spaghetti aglio-oli (of iets wat er op rijmt, en als toetje Heisse Liebe (zie foto) #Jammie

    WAT EEN SPREKER IS DIE MAN
    Alexander, de internist die ons met zijn kunde heeft bijgestaan en ons veel geleerd heeft en ons met zijn grappen en grollen heeft vermaakt (en geloof me die humor is heel belangrijk op enge bergen, maar zeker ook bij deze ingewikkekde ziekte, sprak iedereen namens Stichting Diabest persoonlijk aan. Om ons te bedanken en om aan te geven wat iedereen aan de groep heeft bijgedragen. Was mooi en persoonlijk en dat houd ik zo😊

    Het was een fantastische avond!!    Read more

    See translation
  • Linda LammersOostenrijk, Stubaier Höhenweg
    Day 10

    Home Sweet Home

    September 18, 2016 in the Netherlands ⋅ ☁️ 15 °C

    Gisteren reden we na een heerlijk uitgebreid ontbijt (via de Oostenrijse bakker waar ik een paar apfelstrüdels insloeg voor thuis) naar huis. Om eerlijk te zijn reden we daarna naar de supermarkt waar we ook nog drinken, eten en lekkers voor onderweg en het thuisfront insloegen #Jammie

    En waar je misschien zou denken dat ik in jubelstemming was, voelde het voor mij juist heel erg negatief. Voelde me down en heel emotioneel. Besloot het maar van me af te schrijven door dag 6 op dit blog te zetten.

    HUILBUIEN VOLGEN ELKAAR OP
    Dat ging moeizaam. De ene na de andere huilbui volgde. De gedachte dat het over was, dat ik straks weer alles alleen moet doen en dat ik nooit aan John zou kunnen uitleggen wat ik heb meegemaakt, maar ook de levenslange sponsoring voor de Free Style Libre werden me teveel.

    BLOGGEN
    Na, met horten en stoten, dag 6 van me afgeschreven te hebben, ging het nog niet veel beter. Ik moest denken aan de avond daarvoor waarbij Alexander iedereen persoonlijk toesprak namens de Stichting Diabest.

    En omdat schrijven deze expeditie mijn uitlaadklep is geweest, besloot ik voor iedereen een persoonlijk berichtje te schrijven die ik na thuiskomst aan ze zou appen.

    Niet dat mijn gehuil daardoor ophield, in tegendeel, maar het voelde goed!

    Toen ik alle teksten geschreven had, kreeg ik meer rust.

    ONDERWEG
    Met Arnoud, Arno (die ons veilig naar huis reden), Evelien en Sylvia onderweg gezellig gekletst en gelachen. Was steeds vanalles kwijt. Mijn telefoon, mijn reader (van Free Style Libre waarmee ik mijn bloedsuiker kan meten zonder in mijn vinger te prikken), mijn insulinepennen, etc. De schrik die ik daarbij steeds voelde... En dat allemaal gewoon achterin de bus. Ik kon het natuurlijk helemaal niet kwijt zijn. Ik was volledig van de wap...

    MCDONALDS
    We zijn naar Geldrop gereden. Op de parkeerplaats van de McDonalds stonden familieleden te wachten. Super leuk!! John, Paco, Alec en mijn ouders stonden me op te wachten. Heel fijn ze weer te zien en vast te houden.

    En dan voel je dat er afscheid genomen moet worden... Dat je niet tot de volgende dag daar kan blijven staan, maar dat wil je wel. Tenminste; ik wilde dat.

    Flink wat knuffels en kussen uitgedeeld en gekregen. Bij Marieke nog even mijn tranen de vrije loop gelaten, gezwaaid en op naar huis!

    HOME SWEET HOME
    Thuis aangekomen de appjes naar iedereen verstuurd en daarna in geuren en kleuren geprobeerd uit te leggen aan John, de kids, mijn ouders en vrienden wat deze week voor me betekend heeft.

    THE END
    Indrukwekkende week, dankzij een groep fantastische mensen, die ik nooit zal vergeten.

    BEDANKT
    Lief dat jullie mijn blogs wilden lezen en bedankt voor al jullie reacties, steun én donaties voor de kunstmatige alvleesklier.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English