Schildpadden??

Nadat onze gids in Bako begon over kleine schildpadjes op Taman Negara Talang Satang die je kan uitzetten in de zee, laat dit ons niet meer los. Hoe gaaf zou het zijn om dat te doen. Maar na wat appjes heen en weer blijkt dit onbetaalbaar. Maar onze vrienden uit ons hostel wilden ook slapen op Bako wat niet mogelijk was en het is ze toch gelukt. Dus we gaan het toch proberen. Wie weet als we op het eiland komen kunnen we er toch blijven slapen.

Dus in de ochtend stappen we in een grab die ons in ongeveer 40 minuten naar Kampung Telaga Air brengt. Hier vertrekken dagelijks dagbootjes om te snorkelen en een bezoekje aan het eiland.

De rit er naar toe is weer prachtig. Alles is zo groen waar je maar kijkt. Het regent alleen en het regent heel hard. Maar dat zal vast nog wegtrekken.

Als we in het dorpje aankomen is het zo goed als uitgestorven. Er is 1 restaurantje met terras open. Dus we sprinten de taxi uit om daar te gaan schuilen en lekker een bakje koffie te drinken. Dit worden er wat meer maar uiteindelijk stopt het met regenen. We wandelen snel naar het haventje en vinden een telefoonnummer van degene die de dagtochten aanbiedt. Binnen 5 minuten komt de man al aanrijden. Maar na een klein gesprekje wordt al gauw duidelijk dat we de schildpadden alleen s'nachts en in de ochtend kunnen zien. En dat slapen alleen geregeld kan worden met de persoon die wel al eerder hadden gesproken. Wat jammer!! De boottocht is best prijzig en het is nog steeds wat bewolkt. Dus we besluiten om dan maar niet op de boot te stappen. Er komen nog genoeg mooie dagen aan wanneer we er meer van zullen genieten.

Dan maar terug naar Kuching. Erik zet een oproepje in de grab open voor de rit terug en..... Niks. Niemand reageert. Is het te ver of te druk in de stad wat interessanter is? Geen idee! Maar we wachten en wachten. Gaan nog maar een keer wat drinken in het restaurantje. Gelukkig vindt Erik nog een andere taxi app en daar reageert wel iemand. Hij is er over een uur.

We wandelen nog wat langs het haventje en worden aangesproken door de locals. Heel lief of we verdwaald zijn en hulp nodig hebben. 1 van de vrouwen die ons aanspreekt is degene die de overnachtingen regelt op het eiland. Ze vertelt er van alles over. We zeggen dat het ons zo bijzonder leek maar dat we echt een dagbudget hebben. Het is dat we al tickets hebben om morgen naar Brunei te vliegen anders weten we zeker dat het zou lukken voor een heel ander bedrag.

Na een uurtje is de taxi er en gaan we terug naar het hostel. We moeten inchecken in een nieuwe kamer omdat we een dagje hebben bijgeboekt. Ohh wat zijn deze matrassen dun en hard. Gelukkig is het maar voor 1 dag.

Voor het avondeten steken we de weg over en gaan naar het little fairy café. Weer 3 grote borden met rijst en wat saus en kip. Lynn probeert wat nieuws wat helaas niet zo bevalt. Ze eet netjes haar noedels ertussen uit en vult zich verder met de patatjes als sitedish. De local biertjes die we er bij krijgen zijn warm. Dat lossen ze op met een groot glas met ijsklontjes. Niet het lekkerste dus in het hostel kopen we nog 1 lekkere koude. Met zijn 3e drinken we nog even lekker wat aan tafel voor we gaan slapen. We weten nog steeds niet wat Erik precies doet. Maar na een paar rare geluiden kijken Lynn en ik hem aan en zien we nog net hoe hij in 1 rechte straal zo zijn bier recht op zijn telefoon spuit. Lynn plast bijna in haar broek van het lachen. Gelukkig geen schade aan de telefoon. Daarna gaan we lekker slapen, morgen op naar Brunei!Read more