Cedar Breaks Nat'l Monument

Gisteren avond eindelijk nog een's naar de telly gekeken zoals ze het hier zeggen, 100 kanalen, ik bleef hangen bij oude Cosby show's.
Heel slecht geslapen, om 3u eens gaan wandelen, naar de volle maan en de sterren gaan zien en terug het bed in.
Om 4u wakker na een droom waarin we geracet hadden met onze vier koppels tegen elkaar met campers, Lynn en Philip hebben gewonnen, rare droom.
Om 5u droomde ik van mijn vroeger werk, de Pidpa en al degenen die ik kende en op pensioen waren, waren terug aan het werk gegaan omdat ze niet genoeg jaren gewerkt hadden voor hun pensioen.
Eindelijk om 7u was het een redelijk uur om op te staan.
Ontbijt zoals gisteren, gelukkig niet bevroren, en terwijl ik de koffers inpakte checkte Dirk de auto, hij vond de olie nogal laag staan en omdat er naast ons een garage lag ging hij meteen even vragen om olie bij te vullen met 5 $ was hij ervan af en terug gerust voor de verdere reis.
We reden via Gunnisson toen ik onderweg ontdekte dat mijn reserve camera er ook de brui aan gaf. Wat een rotgevoel, laatste oplossing de mini IPad.
Hwy 89 is onze route, in Richfield vonden we een café waar we een koffie gingen drinken en ik nam een oatmeal want ons ontbijt had mij niet zo goed gesmaakt, het was 11u en we wandelden door Main street, ik ging op zoek naar All Star's voor ons Lynn maar zelfs hier vond ik ze nog niet, een lapje echte Amerikaanse quiltstof wel, er was een sawing gatering, een naaibijeenkomst aan de gang,maar de winkeldame zei dat er meer gebabbeld werd dan genaaid.
Daarna dwars door farmland. Dorpjes als Venice, Joseph, Elsinore en Sevier waren we voorbij voordat we het wisten, en nr 550 Sevier Hwy de rijweg, op geen enkele kaart te vinden.
GPSje weet de weg en voert ons terug naar Hwy 89, we hadden immers geprogrammeerd om geen Interstate te nemen.
Even foto's nemen aan het Piute State reservoir met water van een geel-groene rare kleur.
West 143 was onze volgende afslag en voerde ons door Panguite waar we een speciale cowboycollectables shop zagen met inderdaad oude spullen, we kochten er een CD met cowboymuziek en een antieke postkaart, twee magneetjes van geweerkogels waren ook het meenemen waard!
Met onze nieuwe CD reden we door Dixie National Forest.
Tot we aan Cedar Breaks Nat'l Monument kwamen een verbinding tussen de Hwy 148 en Hwy 143, ik dacht dat dit een te grote omweg zou zijn om vandaag nog te bezoeken en wat blijkt het ligt op onze weg.
Aan de Chessmen ridge overlook waaiden we bijna weg, het was koud (11°) en bijna stormwind. We gingen een plasje doen in de natuur en duwden een boterham door onze keel om vlug te kunnen gaan wandelen, ik zag een Ranger en die zei dat er slecht weer op komst is deze week dus doen we de hike vandaag ondanks de wind en het bewolkte weer.
We deden een hike van \- 1 mijl door meadows and wildflowers, weiden met wilde bloemen maar vooral een wild bos met af en toe een doorzicht naar de Cedar breaks, een midi Bryce Canyon. Gelukkig had Dirk zich nog omgekleed want met een voorspelling van 26° en nu maar 11° was toch een groot verschil. De hoogte speelde zeker een rol: 10.460 ft, dat is hoger dan we gisteren waren.
We voelden de hoogte bij het klimmen dus deden we het wat trager.
Daarna terug in de auto met nu de chauffage op i.p.v. de airco. Maar stilaan kwam de zon er toch een beetje door en zo konden we onderweg naar beneden nog enkele zonnige foto's trekken. Tegen dat we een half uurtje later aan ons motel kwamen was het inderdaad 26°.
Eindelijk een zwembad met water in, en het was reuze! Even zwemmen dan douchen en het stof is weeral weg. Foto's bekijken en zien hoe in ze van de mini naar de blog krijg duurt ook even. Daarna eten we en na zo'n slechte nacht val ik al vlug in slaap, Dirk houd het wat langer vol met de app van de Gazet van Antwerpen kan hij alle sportuitslagen zien.Read more