Aramayı sıfırla
Rondreis Westelijk USA 2014
  • Mariatche
May – Tem 2014

Rondreis Westelijk USA 2014

Mariatche tarafından 45 günlük bir macera Okumaya devam et
Takip EtGenel BakışTakvimPaylaşPaylaşYapılacaklar listesi
En yenisi başta
  • Gezinin başlangıcı
    18 Mayıs 2014
    MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Brussels

    18 Mayıs 2014, Belçika ⋅ ⛅ 18 °C

    Ruim op tijd afgezet door onze Stefaan aan de luchthaven, het was heel druk en het crioelde van de politie.De douane ging vrij vlot alhoewel er heel veel volk stond aan te schuiven maar als Europeaan konden we vlot aansluiten, de security ging ook vlotjes dus we konden nog ruim een uur wandelen door de Gates B. Het instappen ging goed vooruit ondanks de vele reizigers in een jet 777, we zaten achtereen op de 40e en de 41e rij, het is wel een heel lawaaierig vliegtuig met een klein kindje juist achter mij, dat zich in het eerste uur flink liet horen. Ik keek naar de film "the Monuments man" maar ik kon maar de helft verstaan wegens het omgevingslawaai, en de film werd niet in het Nederlands ondertiteld.

    We kregen een maaltijd keuze uit kip of lasagna best te eten, je weet op een vliegtuig mag je niet kieskeurig zijn, er was wel wat turbulentie want onze frisdrank ging bijna over onze kip.
    Een uurtje voor landing kregen we nog een kleine hap, een hard maar lekker warm broodje.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Tussenstop in Chicago

    19 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ⛅ 20 °C

    De vlucht naar Chicago zou 8,42u duren, er was regelmatig nogal wat turbulentie, bij de kip of de lasagne moest je oppassen of je drankje werd een extra sausje.
    We vlogen op een hoogte van 11.581m en een afstand van 6.740 km met een snelheid van 875 km/u tot meer dan1090 km/u. Door de gunstige wind wonnen we een klein uurtje.
    Eerst zagen we de zee? O nee het is het Michigan lake, en daarna Manhattan, O nee 't is Chicago, de derde grootste stad van de VS. De landing was om 12,10u plaatselijke tijd of 19,10u Belgische tijd. Aan de immigratie security schoven we drie kwartier aan en werden onze handafdrukken L en R genomen en een foto.
    Onze bagage konden we al vlug oppikken en afgeven, dat was het gemakkelijkse deel. Daarna even buiten voor een beetje frisse lucht, zonnig met wat mooie wolken en 17°, maar eigenlijk was er niet veel te zien buiten de parking. Op naar de verbindingstrein tussen de 5 terminals, wij waren aangekomen in 5 en moesten ons begeven naar 1. Terug door de security, ditmaal niet door een poortje maar door een lichaamscanner, schoenen uit, alles apart zelfs ons paspoort moest in een mandje. Dirk die een speciale opmerking kreeg op zijn boarding ticket zodat hij zijn schoenen niet moest uitdoen, de reden weten we niet maar het zou zijn komende 70e verjaardag kunnen zijn, wou niet uit de toon vallen en deed zijn schoenen toch uit, maar vergat zijn reispas in de mand te leggen en werd speciaal gefouleerd. We waren meer dan 4u te vroeg in terminal 1 en hoopten hier onze tijd door te brengen langs de winkeltjes maar die waren er in verhouding weinig, er waren verschillende eetgelegenheden en weinig winkeltjes. We wachten en wachten en wachten maar, er was wel veel beweging te zien van vertrekkende en aankomende vliegtuigen, toen we eindelijk afzakten naar onze gate bleek dat juist onze vlucht uitgesteld was met 1,5u : awaiting aircraft stond er aangegeven, we werden het toch wel moe, maar ja er is niets aan te doen.
    Dirk ging nog even naar toilet en toen hij de borden nazag bleek dat we van gate moesten veranderen naar terminal 3, gate C 10, dus met gezwinde pas naar de nieuwe gate waar we nog juist met de laatste groep konden inchecken, oef we zaten op de laatste rij maar Dirk zat aan het raam.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Like à moviestar in Los Angeles

    19 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ⛅ 16 °C

    Ons doel was om naar Hollywood te rijden, met medewerking van onze GPS, die thuis al geprogrammeerd was reden we zonder moeite via highways naar de kruising van Hollywood bvrd en Sunset bvrd. Vandaar wandelen naar het Hollywood Entertainment District was verder dan ik dacht: van huisnummers 3000 naar 6000 is wel 1,5u wandelen.Maar het was goed weer, we hadden alle tijd en genoten van de wijk Hollywood. We zagen de bekende letters die eigenlijk als reclame voor landaankoop bedoeld was en nu niet meer weg te denken zijn. Er was ook een Walk of Fame, niet degene met de bekend hand- en voetafdrukken maar wel met mooie sterren met aanduiding of ze zangers, artiesten of cineasten waren. Hoe meer we naar het centrum gingen hoe mooier de huizen, maar de mooiste liggen in de heuvels, van de beroemde acteurs en zo. Maar die zie je toch niet echt, ze liggen achter muren en beveiligde poorten. We zagen regelmatig daklozen, zelf deze zijn anders dan in andere steden, er was er zelfs ene met drie shoppingkarretjes, andere met twee of luierend in een zetel naast hun kar. Het was al vlug drie uur en we moesten dat hele eind nog terug, heel dat stuk van de Hollywood boulevard lang, ons tong hing bijna op ons tenen en een echte bar was niet te vinden, wel pizzeria's, taco en andere restaurantjes, maar alleen een biertje, vergeet het maar. We waren bijna terug aan de auto toen we een restaurant zagen met een bar apart, Dirk stak de straat over en vroeg of men ook bier schonk zonder er meteen voedsel bij te moeten bestellen, wat dus het geval was, vlug de straat over en plaats nemen aan de bar. Bleek dat zij veel Belgisch bier hadden: Stella, Duvel, Timmermans geuze en zelfs nog bieren die wij hier niet kennen uit België. We namen een Allagash White (4°) en een Ommegang Rare Vos (7°).Terug aan de wagen namen we de snelste weg, het was 9 km korter en bijna niet via de highway. Het was bijna 5u en we namen nog een duikje in het zwembad, en een beetje zonnen, jammer dat er veel wind was en veel lawaai van de overvliegende vliegtuigen. Achter het Super 8 motel ligt een Grieks restaurant, we gingen daar eten. Moussaka en Athene's chicken. Jammer maar de eigenaar had geen licentie voor alcohol dus weer een rootbeer en cola.Nog een uurtje op bed liggen lezen en wat schrijven, onder het lawaai van de vliegtuigen, ik hoop dat er geen naar beneden komt. Allé het schijnt dat ze maar tot middernacht mogen landen.Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Solvang en Nojoqui Falls

    20 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ☀️ 18 °C

    Geslapen zoals gisteren, dikwijls wakker dus.
    Ontbijt met de vliegtuigen over ons hoofd scherend, daarna inpakken en wegwezen.
    Interstate 405 is de aangegeven richting, het is rond negenen en ook hier spitsuur, 7 rijvlakken en nog aanschuiven, het is tot de eerstvolgende interstate 10, die wij niet nemen, dat er enige verlichting komt in het verkeer, en zoals het weer klaart alles meteen op.
    De afslag naar Interstate 101 vinden we vlot want alles staat goed aangegeven en de GPS weet de weg. Aan de Santa Monica mountains verlaten we op eigen gelegenheid de I 101 om via de Kanan Dume Rd naar de Pacificatie Coast Hyw te rijden, de meest populaire route onder Amerika-reizigers te rijden. Dirk is ondertussen genoeg vertrouwd met de knopjes om de radio te testen, à ja want nu rijden we zonder GPS dus moeten we niet luisteren naar wat ze zegt.
    Aan een mooi uitzicht op de Santa Monica mountains stopten we langs de weg waar een wagen stond, het was een ranger van het Monica State park. We raakten aan de babbel en ze wees ons een mooi wandelpad even verderop; het Backbone Pad. We waren nog vroeg genoeg om even dit pad te nemen tot in de canyon.
    Rechtdoor via dezelfde Kanan Dume Rd kwamen we eindelijk op de I 1. De zee, even een stop aan La Piedra Beach voor een zeezicht en nog 30 km via de mooi slingerende highway.
    We rijden naar Solvang een van oorsprong Deens dorp en dat doen we via de gewestweg 154 die ons door een prachtig landschap voert, we houden verschillende stops om mooie foto's te nemen.
    De weg ernaartoe was prachtig, Solvang zelf +/- te kitcherig, wel Deens opgevat maar allemaal winkels, eetgelegenheden, molens, Deense geveltjes, maar erachter pure comerce. Het was wel gezellig om te wandelen en we aten er bij 'De Viking' iets met meatballs en rode kool, die wel lekker was, en een bol aardappelpuree zonder smaak. Met eindelijk een glas rode wijn!
    Na onze wandeling namen we de weg naar de Nojoqui Falls, een 7 mijl voorbij Solvang. Het was een weg door een bos en met bomen zoals we in het zuiden rond Charleston zagen, zo met van die hangende neofieten aan. De Falls liggen in het Santa Barbara country park, we konden een heel eind binnenrijden, langs BBQ voorzieningen en picnic plaatsen, zodat we uiteindelijk nog maar 10 min te wandelen hadden. Spijtig maar de waterval was droog maar je zag wel goed aan de mosbegroeing waar ze loopt. Ik was niet gerust want aan het begin van de hike stond een waarschuwingsbord betreffende mountain lions, en dat ze aanvallen zonder dat je ze gehoord hebt , dat je dus best wat lawaai maakte tijdens het wandelen, het maakte wel dat ik vanalles hoorde, geritsel en zo!
    Terug in de auto namen we de langere ecoroute op de GPS, mits een beetje aandacht en af en toe een beetje omweg bereikten we toch San Luis Obispo. We reden 174 mijl vandaag en zagen mooie landschappen, nog een kleinigheid eten en met een glaasje wijn mijn verslag schrijven.
    PS! Je gelooft het nooit maar nu was er toch een programma op TV waarbij men laat zien hoe de mountain lions meer en meer opduiken in bewoond gebied, en hoe ze een mannelijke wandelaar aanvielen. Gelukkig zag ik dit niet op voorhand want dan had ik dat pad naar de Nojoqui Falls nooit genomen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Leuke dag in San Luis Obispo

    21 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ⛅ 12 °C

    Een rustige nacht, wel weer wakker om 1,30 4,30 en 6,30 maar dan tot 8,45 terug ingeslapen, we hoorden alleen de vogeltjes.
    In dit hotel is geen ontbijt voorzien daarom gaan we naar buiten, we kiezen de eerste gelegenheid waar men breakfast serveert. Een alternatief koffiehuis, beetje artistiek. We kozen voor een breakfast bagel, havermoutpap en koffie.
    Daarna gingen we richting downtown San Luis Obispo, enkele blocks ver, en dat is best een eind weg. We hebben een hele dag om SLO te verkennen, jammer dat het weer niet zo goed is, 16° en zwaar bewolkt. De Mission San Luis Obispo de Tolosa was ons doel. Een missie die gesticht is in 1772, om de Chumash en Salinan indianen te bekeren. Ze zijn zeer katholiek en lijken voor ons op Mexicanen, de vrijwilliger in de kerk gift shop gaf deze uitleg. De kathedraal was zeer eenvoudig, geen goud en zilver maar gedecoreerd met eenvoudig geschilderde bloemen, en vooral groter dan we dachten. Er was ook een missieschool, een pastorij en een kerktuin.
    Na ons bezoek gingen we nog naar het historisch Chinatown district maar buiten een huis en een Chinees restaurant was er niets te zien. Terug in de missie konden we een budweiser en een coors drinken en een wandeling maken langs de San Luis Creek, zeg maar riviertje.
    Door de havermoutpap hadden we geen zin om middageten te nemen en wandelden we naar de winkelstraat: The Farmers Market. Een gezellige straat met winkels als Abercrombie & Finch, Mac en Sepora. Ook veel andere kledingwinkels, restaurantjes allé genoeg om de rest van de namiddag door te brengen.
    Op terugweg gingen we nog een wine tasting doen, ah ja we zitten midden in het Californische wijngebied. Onderweg met de wagen is dat te gevaarlijk, gezien de strenge alcoholwetten hier.
    Terug aan het motel heb ik de auto langs binnen gepoetst want hij was eigenlijk een beetje vies toen we hem kregen. De avond brachten we door met 3e rangs griezelfilms, lezen en schrijven.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Hearst Castle

    22 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ☀️ 14 °C

    Ik verdeel mijn nachten al, rond 2u wat bloggen, rond 5u wat lezen en rond 8u opstaan.
    We ontbijten met het weinige dat we bijhebben, 2 fruitkoekjes, een potje youchurt en een kop koffie. We maken ons toilet, pakken in en dan via Hwy 1 naar Hearst Castle. Het zevert een klein beetje en slechts 15°.
    Gisteren zagen we de Hwy 1 aangegeven dus de GPS gebruiken we nu niet. Onderweg een fotostop aan Moro rock en in rechte lijn naar Hearst Castle.
    De wegbewijzering was duidelijk, en we vonden het gemakkelijk, grote parking en we konden direct terecht aan de ticketbalie om onze voucher, gekocht via internet in te ruilen. Eerst een film over Randolf Hearst en zijn droom om in de Californische heuvels een verblijf te bouwen. Als 10 jarige jongen ging hij met zijn moeder op een Europa reis die een blijvende indruk op hem gemaakt had. Zijn vader, multimiljonair, door zilver-, goud- en koperwinningen, hij had er echt een gevoel voor als geoloog, had massa's land gekocht hier aan de kust in California. Tot Williams frustratie kon hij maar een huis bouwen na de dood van zijn ouders omdat beiden niet wilden dat er gebouwd werd in de heuvels. Dat was dan in 1919 na de dood van zijn moeder eer hij plannen kon maken. Hij nam reeds na zes maanden een architect in dienst die zijn droom kon bouwen. Het was Julia Morgan een architecte die hem goed verstond en al zijn wijzigingen mee in de plannen aanbracht, zelfs tijdens het bouwen. Volgens mij had dat mens een engelengeduld. Het duurde eigenlijk tot zijn dood in 1951 eer het bouwen stopte. Hij had al van in begin van de 20e eeuw kunst verzameld en wou deze gebruiken in zijn kasteel. Het is dus echt een museum. Als ervaren reizigers in Europa hadden wij veel herkenningspunten. Architectuur uit Spanje en Italië, Vlaamse wandtapijten, Engelse meubelen, Schouwen uit Franse kastelen, en vlaggen uit Siena. Renaissance, gotiek, Egyptische beelden van voor onze tijdrekening enz.. We brachten ruim twee uur door in de omgeving eer we terug naar beneden reden met de bus. Het weer was intussen opgeklaard en het zonnetje scheen zalig.
    Een beetje terugrijden om ons hotel de San Simeon Lodge te vinden en daar waren we verrast om een mooie kamer in een mooie omgeving te vinden. Een groot Hotel/Motel met alles op en aan: restaurant, bar, mini Market, wasmachines, zwembad, tuinzetels en een kamer die uitziet op de tuin. Vlug omkleden want het was ook nog happy hour, dus een cocktail ging er vlot in, Sex on the Beach en bloody Mary gingen vlot naar binnen en een tweede ook. Het happy hour is gewoon één dollar minder te betalen per drankje die je dan meteen weer kwijt bent aan de tip maar het smaakte ons. Jammer dat we de drankjes niet mochten meenemen naar de kamer want ze zijn hier, zoals eerder al gezegd, heel strickt 'no Alcoholic drinks beyond this point', dus niet buiten de bar of het restaurant. Daarna ging Dirk even verkennen naar het strand en ik ging in het zonnetje zitten, geen kwartier of het overtrok weer, weg zon en by by mooie zonsondergang!
    Al twee dagen geleefd van hapjes dus gaan we echt dineren. Ik neem een filet mignon van 8 oz, en Dirk een rib eye steak van 12 oz, geserveerd met groenten en naar keuze frensh fries of aardappel in de schil. Dirk kon natuurlijk niet zonder a cup of soup, maar wat zijn we toch kleine eters geworden want we hadden meer dan genoeg. Gelukkig mochten we de rest van de wijn, met stop erop, meenemen buiten het restaurant naar onze kamer.
    Nog een avondwandeling tot aan de zee, we zagen vogels, ik denk, pelikanen maar het werd al te donker om zeker te zijn, maar gisteren hadden we er ook al gezien. Er waren plaatsen voorzien waar een open haard stond te branden alleen maar een schouw met hout erin en stoelen ervoor, je moest zelf vuurtje stook doen, gezellig, maar wij bleven niet zitten omdat we eerst niet wisten of dit een voorziening van een ander hotel was of zo. Dan maar terug de Hwy 1 tevoet over naar onze Lodge, nog nooit gedaan een autosnelweg tevoet overgestoken zonder haast, want er was niet veel verkeer meer, en ze kennen dat hier al, die voetgangers of fietsers naast de zogezegde highway 1.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Van SLO naar Watsonville

    23 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 13 °C

    Reuze goed hotel! Geen lawaai, geen licht, stil toilet met juist genoeg licht om het elektrische licht uit te laten, super!
    We gaan een goed ontbijt eten; one egg, fried potato, bacon en toasts. Koffie en a bowl of fresh fruit. Je kon ook steak nemen en beans en Brown bagel keuze genoeg maar geen kaas, dat is niet echt hun ding, wij kochten onderweg een jack cheese en dat stuk koste het dubbel van bij ons, en slechts keuze uit 2 (Amerikaanse) soorten.
    Inpakken en wegwezen en om tien uur waren we al op weg naar piedres blanca's een zeeleeuwenkolonie langs de kust, geen commerciële dierentuin of zo maar gewoon ontelbare zeeleeuwen die op het strand liggen, het is wel afgemaakt met draad omdat ze gevaarlijk kunnen zijn. Spectaculair!
    Nog een foto van een oude vuurtoren maar daar was geen beweging dus reden we verder. Tot we aan de grens van Monterey county in een opstopping terechtkwamen omdat de werkmannen gevallen stenen aan het ruimen waren. We zaten heel hoog, met waarschijnlijk mooie uitzichten maar helemaal in de mist. Wel bochtig en met vele waarschuwingsborden, we mochten soms 25 mijl rijden soms ook maar 20.
    We maakten veel stops om foto's te nemen en toen we gingen hiken (=stappen) naar de waterval in het Julia Pfeiffer Burns SP kwam de zon erdoor en werd het 25°. We wandelden tussen de eerste sequoia's. De waterval was maar klein maar de enige die rechtstreeks in zee uitkwam aan deze westkust, allé volgens de reisgids. Maar the vieuw of the sea was spectaculair.
    En we reden verder langs de Big Sur, zoals de Hwy 1 hier genoemd word, met de nodige fotostops. In de reisgids las ik dat er vóór Carmel nog een State Park was 'Pointe Lobos' waar je in de baaien, zeeleeuwen, zeeotters, aalscholvers en pelikanen kan spotten en zelfs walvissen. We besloten er even te stoppen, we betaalden 9 $ senioren prijs voor de wagen en reden tot aan de eerste parking. Aan de ranger die daar stond vroegen we wat uitleg en deze was zo aantrekkelijk dat we een plannetje kochten en meer dan 3u rondwandelden. Soms leek het Zuid Afrika soms Canada maar het was, ik durf het woord niet meer gebruiken, spectaculair! Jammer dat we na dit bezoek midden in het spitsuur van Carmel terecht kwamen, onze voorziene stop in Monterey hebben we dan maar gecanceld. We reden rechtstreeks naar Watsonville waar ons volgend motel was.
    Toen we bijna ter plaatse waren zagen we geïmproviseerde kramen, het bleek een Farmers Market te zijn op vrijdagmiddag. Vlug alles op de kamer gezet en terug tevoet naar dat marktje. Midden downtown Watsonville, laat ons zeggen historisch Watsonville, de gebouwen uit +/- 1880 waren mooi gerestaureerd en in gebruik voor heel andere zaken dan waarvoor zij opgebouwd waren, een bank was nu een goedkope interieurzaak. De bank was waarschijnlijk in de jaren 1930 failliet gegaan, dan lang leeg en nu terug opgeknapt door de staat. De farmers Market was gezellig druk met allemaal latin people, of Indiaanse nakomelingen ik durf het niet meer op eerste zicht zeggen.
    Hetgeen te eten was waren Mexicaans burritos, taco's en andere straffe dingen, we besloten dan maar naar de Chinees te gaan. Het was eetbaar maar lekker zou ik het niet noemen. De casierster vroeg wat we voor de gekochte kersen betaald hadden (5$) en zei dat ze in de supermercado maar 2$ kosten toen ze mijn gezicht zag betrekken zie ze vergoedelijkend ; maar deze zullen waarschijnlijk verser zijn. (;-)Terug gewandeld naar onze kamer en de chaufage/airco opgezet en een streepje muziek uit de IPod. We zullen in ieder geval goed slapen, het lijkt hier rustig.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Golden Gate Bridge

    24 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 13 °C

    We liggen juist voor het bureautje om in te schrijven maar dat gaf geen lawaaioverlast 's nachts, ik dacht dat dat wel het geval zou kunnen geweest zijn. Dus goede rustige nacht.
    Ontbijt maar af te halen aan de overkant, Dirk kwam terug met zoete koeken en verse koffie, ik ging toch nog even cereals halen met melk want alleen maar zoetigheid daar krijg ik te rap honger van.
    Op weg naar Sauselito even voorbij San Francisco, volgens de GPS 2,30u rijden. Het is grijs weer maar in Davenport klaart het al uit. Onderweg zien we regelmatig Highway Patrol cars staan die flitsen, het is zaterdag en vrij kalm.
    Gisteren zagen we veel fietsers maar vandaag nog meer, zoals bij ons in Meerhout als het weekend is.
    We kochten abrikozen langs de weg die rijp geplukt waren en dat proef je, geen droge onsmakelijke bolletjes zoals bij ons dikwijls.
    Verder is het afwisselend zon en mistig, tussen de 16 en 22°, en het landschap is heel afwisselend, soms zoals aan de zee in Frankrijk, met duinen en soms in de bossen zoals in N. Amerika, zo'n bossen hebben we bij ons nog niet gezien.
    Omdat de afstand vandaag maar 100 mijl is naar Sauselito willen we stoppen in San Francisco dus rijden we alle State parks voorbij, dat van gisteren kon toch niet overtroffen worden. Rond half één naderen we de binnenstad van SF, we zetten een aanwijzing aan de GPS naar een willekeurige parking en we rijden nogal een eind eer we daar komen, blijkt dat dit de parking van een appartementsgebouw is, niet voor non-residenten. Eerste foutje van de GPS, of hadden wij het nu verkeerd gedaan?
    We stellen een ander adres in naar Lombardstreet waar zo'n kromme straat is, maar we weten geen huisnummer en na een kwartier blijkt dat deze straat 5 mijl lang is, dan volgen we een wegwijzer naar de parking van Pier 39, maar na een kwartier rijden mogen we er niet in wegens full! Het crioelde er van volk en we werden het zoeken moe.
    Ten einde raad beslissen we ons oorspronkelijk idee te volgen en rechtstreeks naar Mill Valley in Sauselito te rijden en morgen met de Ferry te gaan, maar we hebben een ander geluk, door de werken moeten we geen tolgeld betalen aan de Golden Gate bridge, en het doet wel iets om erover te rijden ook ligt de bovenkant in de mist.
    Dan blijkt dat we daar twee uur te vroeg aankomen en dat we nog niet op de kamer kunnen. Op zoek naar een plaats waar we 1° iets kunnen drinken en 2° eindelijk eens serieuze boodschappen kunnen doen voor vanavond. De klerk aan de desk geeft gelukkig uitkomst en EINDELIJK uitgedroogd kunnen we een STELLA van de tap drinken zonder iets te moeten eten en vinden we een Safeway (hypermarkt).
    Teng vier uur konden we onze kamer in gebruik nemen en nu gaan we alleen nog luieriken, wil je nu eens iets weten: dit is het eerste motel zonder zwembad en de zon schijnt het is 26°!
    Venster open, deur open en we liggen aan de schaduwzijde dat is redelijk fris.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    San Francisco by foot

    25 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 15 °C

    Rond 12 u werd ik wakker door het geruis van het verkeer op de Hwy, de vensters toe en de airco aan, jammer genoeg bleek hij even veel lawaai te maken als een stilstaand draaiende truck. Omdat dit geluid eentoniger is viel ik toch terug in slaap.
    Gaan ontbijten in de lobby, ik nam mijn reuze Frans brood van gisteren mee want bagels hebben ze niet en alleen die zoete koeken dat is voor ons om vier uur met een tas thee op te eten, niet als ontbijt. Wel cottage cheese en Corn flakes, fruit en fruitsap en zelfs lekkere warme koffie.
    We reden naar de haven van Sauselito waar de Ferry naar San Francisco vertrok. De parking was nogal duur: 2$ per uur en op voorhand te betalen, dat was ook niet gemakkelijk want hoelang zouden we weg zijn? Allé 7 u dat maakt 14$ en dan zouden we tot half 5 kunnen staan. Toen we bij de Ferry kwamen bleek dat de eerste al om 8,30u vertrokken was en de volgende pas om 11.20u dus waren we verplicht om nog anderhalf uur tijd te doden. Gelukkig waren er veel winkels, kunstgalerijen en restaurantjes, dus dat was geen probleem. Het maakte wel onze tijd in SF korter.
    De Ferry zette ons af pier 1 en daar starten we onze wandeling die ik thuis al voorbereid had. Langs Levi's plaza, waar het hoofdgebouw van Levi's jeans is, kris kras door de straten naar de Filbert Steps 446, treden omhoog. Naar de Coit Tower een van SF best zichtbare herkenningspunten, gebouwd met giften in 1933 en door verschillende artiesten voorzien van fresco's die het leven in Californië uitbeelden in de jaren van de depressie. Allemaal in dezelfde opgelegde stijl zodat er een eenheid zit in de murals ( fresco's). We moesten 40 min aanschuiven om met de lift naar boven te kunnen, vooral omdat er maar 6 personen inkonden. Maar dat gaf ons ruim de tijd om de fresco's te bewonderen. Boven heb je een verbijsterend panorama over de stad en de baai.
    Terug beneden moesten we wat zoeken om de juiste richting te vinden naar 'the crookedest street in the world', ttz de kromste straat ter wereld. Een serpentine die aangelegd werd omdat de helling van 27% terug te brengen tot 16%, en dat is nog steil. Gisteren zagen we op Tv dat men de straat wil afsluiten voor het verkeer omdat het niet te doen is van drukte. Inderdaad boven en onder staan iedere keer 2 agenten om het verkeer wat in goede banen te leiden, als men alleen de voetgangers, fietsers en segways zou toelaten dat zou al gek genoeg zijn.
    Daarna wou ik met een cable car terug richting haven rijden maar daar stond men ook al aan te schuiven en men hing tot buiten op de trede om nog mee te kunnen dus gingen we maar tevoet terug. We hadden nog maar 3/4 u eer de Ferry vertrok dus probeerden we weer kris kras te gaan maar eens aan de haven bleek dat het nog te ver was dus hielden we een taxi aan om ons tot pier 1 terug te bregen, en al goed want dat hadden we nooit tevoet gehaald.
    Nog een half uurtje dwalen door de nu wel geopende winkeltjes van Sauselito en dan terug naar ons hotel in Mill Valley 12 km ver. Oef weer een prachtige dag het was 29° maar door de frisse zeewind was het best te doen. We zijn blij dat we gisteren toch maar doorgereden zijn en nu heel de dag uitgetrokken hebben.
    Rustig op de kamer leg ik mijn hiel in 't ijs en Dirk gaat nog wat in de zon zitten. Dan eten we de rest van onze kip op en spelen UNO tot we met de TV aan in slaap vallen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Van Mill Valley tot Fort Bragg

    26 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ☀️ 22 °C

    Goed geslapen, er is minder verkeer op de Hwy omdat het vandaag een vrije dag is: Memorial day, de laatste maandag van mei, men herdenkt dat alle gesneuvelden dit jaar blijkbaar speciaal,degenen die in Afganistan en Irak gesneuveld zijn.
    Je zou twee keer moeten kunnen verblijven om de juiste weg te vinden in kleine zaken als ontbijt, lawaai, warmte enz...
    Het ontbijt was goed, en we aten ons laatste Frans brood deze keer geroosterd. Weg uitgestippeld gisteren dus dat was gemakkelijk en op weg om half 10.
    Eerst een stuk vierbaans Hwy en dan terug naar onze vertrouwde Hwy 1, soms maar een gewone straat. Het is ongeveer 25 km dor land, zelfs de platanen zijn verdord. Wij zagen gisteren op TV dat er verschillende huizen in California geen brandverzekering meer krijgen wegens te hoog risico, en hier zien we de werkelijkheid. Dit is ook het gevolg van her kapitalistisch systeem want bij ons blijf je wel verzekerd aan een hogere prijs in risicogebied maar toch verzekerd. Aan Jenner zijn we terug langs de kust aan het rijden, een beetje hetzelfde tafereel als eergisteren maar veel ruwer landschap, de Hwy slingert zich omhoog en omlaag dat het een lieve lust is. Dirk geniet van dit soort bochtenwerk.
    Af en toe doen we een stop, soms valt het mee en soms valt het tegen. Fort Ross hebben we overgeslagen en volgens mijn gids was dit wel de moeite en Kruse Rhododendron State Park deden we wel en dat was een aarden weg helemaal omhoog en dan dezelfde weg terug. Maar het was een eenbaansweg en ik vond het gevaarlijk rijden. De rhodo's waren bijna uitgebloeid en zeer magere planten, waarschijnlijk te koud en te donker hier onder de woudreuzen, want ja die zijn er ook al hier, geen loofbomen meer maar allemaal naaldbomen. We picknicken aan de auto in het park en dan terug verder.
    We slingeren van zon naar mist naar zon en van 25° naar 14° en terug warmer.
    Onze bestemming fort Bragg kwam al vlug in zicht en zonder stoppen kwamen we daar aan rond 15u. De GPS gaf aan dat de bestemming bereikt was maar we zagen ons motel 'Pine Beach Inn' niet liggen, wel super 8, Best Western, Travellodge en veel ander. Na twee keer op en neer te rijden ging ik binnen bij Travellodge en vroeg de weg, we bleken het reeds voorbij gereden te zijn 6 mijl voor Fort Bragg. De man was vriendelijk en zei wel dat we er al zouden zijn als we Travellodge gekozen zouden hebben. Maar ik had dat bewust niet gedaan omdat alle genoemde motels aan de Hwy lagen en Pine Beach aan het water.
    Toen we eindelijk incheckten was het even voorbij 16u dus een uur gezocht! Daarna nog een uur gezocht naar Dirk's rijbewijs dat hij gewoonlijk nodig heeft om in te checken als ID, je kan niet geloven welke stress we hadden.
    Vlug uitladen en op zoek naar de zee, een mooie baai waar blijkbaar veel wordt gedoken, de zee is wel woelig en er staat een te frisse wind om van het zandstrand te genieten. Daarna naar de shopping voor eten,drinken en een pizza. Het eten is hier vrij duur in California dus toen ik een Pizza zag voor 8$ dacht ik dat valt mee, bleek dat dit een pizza was vers klaargemaakt maar je moest hem nog afbakken, met een microwave gaat dat nogal slecht. Dus een andere zaak gezocht met afhaalpizza en daar betaalde ik dezelfde pizza peperoni 20$
    Maar aan onze kamer konden we hem buiten opeten, het was wel niet aan het water maar toch met een terras en stoelen buiten. En het zonnetje scheen gelukkig nog. Rond acht uur naar de zee voor een mooie zonsondergang, we waren wel wat vroeg maar het was wel de moeite waard, de eerste sinds we hier zijn!
    Ons motel is gelegen in het groen, op de terugweg hoorden we de kikkers kwaken, en geen helemaal geen verkeer. Al bijeen was dit toch een beetje een pechdag vonden we allebei.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Avenue of Giants

    27 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ⛅ 10 °C

    Heerlijk geslapen, Dirk verklaarde dit bed en motel tot de betere accomodaties. Jammer dat er een koffiezet mankeerde en een tafel binnen en buiten want voor de rest Pico Bello!
    Vandaag gaan we verder met onze Hwy 1 richting Crescent City, een beetje verder dan Eureka omdat we door onze overnachting in Fort Bragg wat meer speling hadden in de volgende bestemming.
    We nemen onderweg de :'Avenue of the Giants' maar op weg daarnaartoe vinden we al giants, toch in onze ogen, de weg slingert tussen de Redwood trees, roodhout bomen, ik ken de Latijnse naam niet. Dirk is in zijn element we worden zelfs al eens doorgelaten door mensen die nog trager rijden dan de opgelegde 15 á 20 mijl(23 á 30 km/u) daarvoor is er regelmatig een 'turnout' voorzien, niet de stad maar een plaats om uit te wijken zodat het sneller verkeer kan passeren. Zo vlug wordt je aan deze wegen gewoon, wij volgen deze weg ook al ? aantal mijlen er zijn mensen die nu juist aan deze toeristische Hwy begonnen zijn, en ja dan is het nog indrukwekkend. We rijden ook in de tegengestelde richting als aangegeven in de reisgidsen, dus meestal rijden we alleen.
    Onze eerste stop wordt de Chandelier Drive-thru Tree in Leggett, begin van de gigantische avenue, ik ga jullie oh's en ah's besparen maar het was de moeite, ik heb gefotografeerd en gefilmd maar in her echt is het nog veel mooier.
    We aten in Garberville een goede hamburger zoals het zou moeten zijn en niet zoals bij Mac Donalds! Je moet wel veel vragen beantwoorden eer je tot een bestelling komt, wij kozen voor 'Bacon cheese burger' en dan begonnen de vragen: wat als bijvoegsel; frietjes, chips, extra groenten, huisgemaakte soep enz.. tweede vraag welke kaas; Zwitserse kaas, pepperjack, povolonge enz... dan welk broodje enz!.. Allé het duurde even voor we besteld hadden, toen alles voor ons stond en we begonnen aan ons broodje kwam ze vragen of we al eerder burgers gegeten hadden, want normaal leg je de sla, tomaat, ajuin en augurk die je er apart bij krijgt tussen je broodje, maar dan konden we er niet van bijten! Ze glimlachte en zei dat haar dochter van 7 er ook altijd problemen mee had, zo zie je maar dat onze Europese monden blijkbaar kleiner zijn dan de gemiddelde Amerikaanse ;-)
    Dan verder door onze avenue of the giants tot we aan Weott terug de Hwy op reden want het is allemaal wel mooi maar als we de gewone wegen zouden blijven volgen zouden we maar rond 8u aan het hotel zijn, nu via de Hwy om 5,30u.(schatting van de GPS)
    Ik was even ingedommeld rijdende op de Hwy en toen ik wakker schrok vroeg ik aan Dirk om de eerstvolgende rustplaats even te stoppen. Ik ben er nog geen enkele tegengekomen zei hij, en hij was geen grap aan het maken. Kwam er toch wel al gauw een bord met next rest area 2 mijl! Ongelofelijk hoe jij dat kan beïnvloeden zei Dirk. Het leek wel zo, en het was nog een mooie rustplaats ook, met veel uitleg over Redwood trees, en een kleine wandeling in donker bos. Het verschil tussen een sequoia een redwood is dat deze laatste recht omhoog groeien en minder takken hebben, sequoia's hebben meer een kerstboomachtig uitzicht en de stam is meer gevezeld, ze worden breder in omvang maar (iets) minder hoog.
    Nog een uurtje te rijden voor ons motel, dit keer een Super 8, zeker goed herkenbaar!
    Om 6u ter plaatse, super 8 altijd OK, kingsize bed, we nemen eerst een koffietje en gaan dan wandelen. We liggen direct aan de haven en er zou veel bedrijvigheid van dieren zijn: zeehonden, zeeleeuwen, pelikanen en in het seizoen walvissen. We zien in werkelijkheid zeehonden, enkele pelikanen, veel meeuwen en veel katten. Maar we zagen de zon ondergaan en het was een leuke wandeling zo na een hele dag rijden. We deden vandaag 380 km, de zon scheen heel de dag maar we zitten al vrij hoog in de VS dus was het rond de 22° wat hier blijkbaar al een warme dag is.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Dinosaurussen en duinen

    28 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 10 °C

    Redelijk geslapen, maar een donzen hoofdkussen is niet echt mijn ding, ik wordt altijd wakker omdat het te plat wordt en doe dan een boksmacht om het weer dikker te maken. Vannacht heeft het geregend, maar er was regen voorspeld dus als het vannacht regende blijft het vandaag misschien droog, het is in elk geval blauwe lucht.
    Nog 7 mijl en we verlaten California om de staat Oregon binnen te rijden. Onze eerste afslag is aan het Welcome visitors center waar ik mij laat leiden door de goede raad van de volonteers, gewoonlijk gepensioneerden die veel tijd maken om je een en ander uit te leggen. Dirk wandelt tot aan het water en daar ligt een heel strand vol aangespoeld hout, vanalles ondereen, bomen, wrakhout en in alle staten van ontbinding. Later horen we dat het hout uit het binnenland via de rivieren in zee belandt en dat door de stromingen van de zee enorm veel hout terug aanspoelt en iedereen die het kan gebruiken, voor kunstwerken of om op te branden mag het meenemen, we zien dan ook enorm veel bewerkt houten (kunst)werken onderweg. Het is een bewuste politiek is om het gewoon te laten liggen want altijd ligt er wel hout aan de stranden.
    Het landschap is bossig maar veel minder redwood, meer douglassparren. De kustlijn is nog brokkeliger dan in California nog grotere rotsen die blijkbaar uit het niets opdoemen in het water, geen kust om te gaan zwemmen, eerstens is ze te woelig en tweedes te koud.
    De aanduidingen van de State parks is moeilijker dan voordien, er staat een bord met naam en pijl maar daar is het dan ook, je moet dan bijna je remmen dichtgooien of je bent er voorbij, Dirk is er niet gelukkig mee. Maar de afslag naar de Prehistoric Gardens houden we het goed in 't oog en die vinden we op tijd. Een inderdaad prehistorische tuin met metershoge varens een soort aronskelk waarvan de bladeren menshoog zijn en veel mossen en hoge bomen. Hierin zijn dan verschillende replica's geplaatst van dinosaurussen uit verschillende tijden en levensgroot. Eerst lijkt het wat artificieel maar je komt erin en de uitleg is duidelijk en historisch juist. Voor kinderen een prettige stop voor volwassenen leerrijk.
    In Bandon stoppen we om iets te drinken en eten we een sandwich met seafood, lekker en we konden buiten in het zonnetje zitten het is 22°. Na een rondwandeling door old town terug de Hwy op en verder op zoek naar de duinen.
    Het heeft wat geduurd want soms zagen we wel duinen maar je kon er langs geen kanten aan, en de wegwijzers geven je de shivers, één aanduiding 1/4mijl op voorhand en als de plaat er is dan moet je onmiddellijk remmen en indraaien, levensgevaarlijk met een rij auto's achter je. Maar we vonden de 'Dunes Oregon State park area' en we konden vanop loopbruggen en uitkijkplateaus kijken, om erdoor te wandelen was het al te laat. Het zijn hogere duinen dan de duinen aan onze kust, misschien zoals de hoge blekker maar ik denk meer zoals de duinen aan Bordeaux in Frankrijk.
    Nog een klein uurtje te rijden, we stoppen nog even bij de Safeway om inkopen te doen, en toen de cashier naar mijn klantenkaart vroeg antwoordde ik dat ik er geen had en of dit enig verschil zou geven, ja hoor op een bedrag ven 25$ deed ik dan een besparing van 5$. En de kaart was onmiddellijk te verkrijgen. Ik vulde het formulier in en kreeg 5$ cash terug!
    Het hotel Dublin House Motel was vlug gevonden, er stond een vuurtorentje op en ik had mij goed ingeprent hoe het eruitzag en waar het lag.
    We konden nog een leuke duik nemen in de indoor pool en na onze picnic was het al vlug bedtijd, we hebben al in dagen de TV niet meer opgezet!    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Over the rivers and through the Woods

    29 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 11 °C

    Excellent geslapen, de kamer was zo groot als onze living, de badkamer echter was klein, geen plaats voor onze toiletzakken zelfs. Dus donderde de mijne tegen de grond, voordeel: alles is nog eens gesorteerd. Weer een beetje regen 's nachts maar buiten dat het grijs ziet is het droog. We konden ontbijten aan onze eigen keukentafel, dit motel wordt ook per week verhuurd, alles erop en eraan, alleen zie je dat de bedovetrekken en de dekens al een leven achter de rug hebben, maar voor mij primeert netheid en ruimte!
    Nog even langs de kust tot Walport, we stoppen nog even voor een laatste blik op zee, en we zien een zeearend die vissen aan het vangen is, als hij een beetje te dichtbij komt ga ik maar terug, te bedreigend.
    We slagen in op Hwy 34 en het lijkt wel of we langs de Lesse rijden maar dan wel 65 km lang. Hier zijn heel veel rhodondendrons en azalea's rond de huizen en in het wild, blijkbaar is dit hier de plant van de staat Oregon. Vanmorgen las ik dat men heel hard oplet dat de aanspoelende overblijfselen van de Japanse tsunami geen invasive organismen meebrengen. We zitten hier aan de Pasific oceaan en aan de overkant ligt Japan. Er zijn al drie verschillen debrie wave's (afval golven) geweest deze week spoelden er 6 bootwrakken aan van de Tsunami van 2011 en deze worden zorgvuldig onderzocht op vreemde (Japanse) overheersende zaden, mosselen, zeewier e.d.
    In Sweet Home gingen we een broodje eten bij de Subway, met gevulde maag en full up beker rootbeer reden we de scenic byway 'over the rivers and throughout the Woods' we zagen achtereenvolgens een mooie covered bridge, (film: Madisons county, met Merrill Streep), Fosters dam met prachtig emerald groen water, Santiam rivier weg, deze weg dateert van 1859-1865 en diende om de huifkarren weg te leiden naar vruchtbaar land, later om de goudzoekers tussen Idaho en California te laten reizen en in de 1905 reed hier de eerste transcontinentale auto race, waarbij twee auto's New York verlieten om naar Portland te racen. Deze race duurde 44 dagen!
    We stopten bij het landmark met de uitleg en er stond een mooie jeep, ik raakte aan de praat met deze mensen van Portland en hij vertelde mij dat zijn vader in 1905 de eerste wagen had die in Portland reed, hij had deze gewonnen met een loterij van de New York Tribune. En zijn vrouw vertelde dat haar vader bij zijn afstuderen in de jaren 1930 met zijn vrienden de weg gedaan hadden naar New York, en dat was toen een heel avontuur.
    We stopten in Sisters om even door de hoofdstraat te wandelen en gingen een koffie drinken in een ijsjessalon, zwarte kersen en zwarte japkes smaken! Echt zwart, de kleur ging zelfs af het smaakte ook naar die Hollandse zwarte japkes. De eigenares was een uitgeweken Russische met een leuk accent maar zo druk, iedereen die binnen was moest ermee lachen. Ze bracht onze koffie naar buiten en toen kreeg Dirk een zoen en ik ook, toen ik later naar toilet was kwam ze een praatje maken met Dirk, je weet wel: van waar zijn jullie, hoe lang trek je rond enz.. en hij kreeg weer een zoen, 'k zal nog moeten oppassen met mijn Don Juan!
    Ik kocht een thermometer op een ijzeren poot voor in de tuin, maar hij is veel te lang, de winkelier zei dat ik ermee naar een hardware store kon gaan of naar een garage met mekaniek en dat ze de staaf wel zouden inkorten, ik kon het toch niet laten liggen voor de prijs van 12,95$.
    We reden voorbij bergen zoals The Tree Sisters en Mt Washington, zeer de moeite waard. We gaan op en neer zoals in een railway maar heel plezant rijden en niet te druk, regelmatig ontdubbelt de weg zodat het sneller verkeer voorbij kan. Een voordeel is ook dat in een stadje iedereen maar 30km mag rijden, je kan rustig oversteken ze stoppen zeker. Rond 5u waren we bij Redmond Inn ons motel voor de volgende twee nachten.
    De kamer is super, iets kleiner dan vorige nacht maar zeker groot genoeg, alles aanwezig en vooraan aan de drukke weg geen raam maar achteraan aan de zonnekant wel. We gaan beneden zitten in tuinzeteltjes in de zon en lezen een uurtje of zo, dan naar de Safeway om 31% van onze aankopen te besparen met de klantenkaart! het werkt dus echt. Dan naar onze motelkamer waar we gezellig eten en de zonsondergang bekijken. Nog even bloggen en dan misschien eindelijk nog eens TV kijken, de boekhouding is voor morgen. De temp. is nog altijd tussen 15 en 22° en we reden 320 km in een lekker zonnetje.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Hike in Redmond

    30 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 12 °C

    Zoals verwacht goed geslapen en lang uitgeslapen. Het ontbijt was in de lounge, dwz het bureautje waar je je inschrijft. Er was voldoende van alles behalve confituur, alleen hadden we her te laat gezien dat er nog een koelkast stond met melk en youchurtjes. Ik had mijn havermout dan al gemaakt met water en craemer poeder, maar dat is toch niet zo lekker.
    Vandaag rustdag dus uitgebreid in bad, pedicure, manicure ontharing hier en daar en zo wat taffelen. Je weet wel prutsen. Dirk had terwijl de Redmond community guide bestudeerd en er is een Dry Canyon die los door het stadje loopt. Dus besloten we een hike te maken. Onderweg vroeg ik de weg aan een jongeman die buiten een sigaretje kwam roken en hij bracht ons naar de ingang van the trail, het pad dus. Hij was nog in Duitsland, Schotland en Ierland soldaat geweest en kende België dus van horen zeggen.
    Het was een wandeling van +/- 7 mijl, eerst sportvelden, dan een gedeelte jeugd pleinen zoals skateramp en iets dat we niet kenden: Disc golf course. Je werpt een frisbee naar een mand of toch zo dicht mogelijk en dan erin, als dat lukt op naar de volgende mand, 't zag er niet zo gemakkelijk uit om die frisbee in de mand te krijgen! En daarna een aardeweg tot aan het einde van de canyon, zeer mooi en buiten een fietser af en toe weinig volk.
    Maar dan terugkomen, we probeerden via de straten een beetje onze weg te vinden maar uiteindelijk liepen we in een rondje. Toen we de weg vroegen verwees men ons naar de Hwy 97 en dan altijd rechtdoor, maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want wij hadden dorst (natuurlijk geen water bij) en we werden toch al wat vermoeid. Eindelijk kwamen we aan een saloon, the bottoms up waar we ook barlunches konden krijgen. Na een babbeltje met de barmeid en de keukenchef/barman konden we buiten op een terrasje zitten, het was wel helemaal omheind met hout maar we zaten buiten en in de zon. De barman was opgegroeid in Duitsland en zei dat het daar veel beter was dan in Amerika om te wonen, zijn vader was beroepsmilitair geweest.
    We aten twee burgers met Amerikaanse frieten, zeer lekker. Toen kwam er een man buiten zitten waar we aan de praat mee raakten en hij had dan weer een andere verhaal. Hij was met een zelfgemaakte trike, hij had altijd met zijn bike gereden en een accident gehad waarbij zijn hals, zijn schouders, zijn ribben en zijn knie gebroken waren, knie en beide schouders waren replaced, vervangen dus maar zijn linkerhand was nog verlamd, de dokters hadden gezegd dat hij nooit meer zou rijden. Maar waarschijnlijk koppig als wat bouwde hij zijn eigen trike en reed nog steeds rond. Hij was 74 jaar, chapeau voor zoveel volharding. We trakteerden hem nog op een biertje en bleven lang praten over vanalles, de indianen de zwarten de latino's, hij was een tolerant man.
    Stillaan werd het toch tijd om door te gaan dus wandelden we verder langs de Hwy, een uitzonderlijk zicht hier, niemand wandelde hier er zijn zelfs bijna geen voetpaden. Rond half 5 waren we terug in Redmond Inn, eerst een douchke en dan viel ik in slaap op bed, Dirk ook na zijn bad. Toen we wakker werden was het na zessen en de lucht was helemaal overtrokken, wij hadden nog een schitterend zonnetje en 26° op onze wandeling, maar nu vielen er zelfs een paar drupjes regen.
    Nog wat drinken en wat fruit voor de rest gaat er niet veel in. We overleggen nog voor morgen, foto's nazien en bij het lezen vallen onze ogen zeker toe.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Journey Through Time, Painted Hills

    31 Mayıs 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 13 °C

    Beetje vroeger opgestaan en ontbijtboel gaan halen in de lobby, rustig op de kamer ontbeten, dat is iets gezelliger dan in de lobby waar nogal veel binnen en buiten gelopen wordt.
    Zoveel mogelijk boodschappen gaan doen bij Safeway voor we vertrokken want het wordt een hele trip vandaag en we rijden naar een andere staat: Idaho. Hier in Oregon is geen bijkomende tax en in Idaho komt er overal 6% extra op. We kopen 24 flesjes water en 6 verschillende flessen wijn en doen daarbij 22 $ profijt!
    Om half tien zijn we op de goede weg, we volgen US 26 vanaf Prineville en passeren het Ochco lake een afdamming van een naamloze rivier, onderweg zien we veel sproeiinstallaties dus moet men ook veel waterreservoirs voorzien. Er zijn gelukkig ook veel riviertjes. Het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn geen auto voor ons en geen achter ons, af en toe een farm en veel grasland. Voor een weg die van nergens naar ergens gaat is het een mooi aangelegde road.
    We stemmen onze GPS af op de John Day Fossil Beds Nat. Mon., en rijden via de scenic byway 'Journey through times' langs prachtige vergezichten en door Central Oregon.
    John Day Country is een van de eenzaamste, vreemdste, onbekendste en mooiste gebieden van het Noordwesten. (Niet mijn woorden maar deze van de Lanoo Gids)
    Onze GPS laat ons de Burn Branch road nemen (6miles) en dan nog een afslag via de Bear Creek road van nog één mijl. Als we enkele foto's genomen hebben aan de overlook, nemen we de wagen om verder via een aarden weg naar de Painted cove te rijden. Ik dacht eerst om deze al wandelend te doen, maar gelukkig wou Dirk dat niet, en hij had gelijk want het was nog een heel lang eind. Aan de cove was een loop (rondweg) trail van 1/2mijl en dat was genoeg om alles goed te zien en te fotograferen, we hadden de driepikkel meegenomen en zo kon Dirk zelf positioneren hoe hij de foto wilde. Ineens zei iemand 'goede dag' in het Nederlands tegen ons, ik schrok mij een aap want het was de eerste Nederlandse stem die we hoorden in twee weken! Het waren twee mannen uit Lint bijna onze buren, wat weetjes uitgewisseld en we wandelden ieder in onze verschillende richting verder. De painted hills hebben mooie kleuren, nog mooier in 't echt dan op de foto's: diepbruin, oker, lavendelkleurig, goud, zilver en alle tussentinten. Als de harde basaltschaal van de heuvels erodeert dan komen de onderliggende klei vrij en deze heeft de kleuren van de planten en dieren die in de loop der tijden zijn bedolven, zoals steenkool bij ons afkomstig is van bossen, zijn deze kleuren veroorzaakt door andere omstandigheden. Iedere kleur is van een ander mineraal maar zo geleerd ben ik niet om dat te memoriseren!
    We rijden verder en rond tweeën stoppen we om te picknicken, er zijn hier geer restplaces dus doe ik maar een plasje in het wild tussen de sagebrusch. Onze Poolse worst en pistolet smaken samen met onze ontbijtkoek die we meegenomen hadden.
    In het stadje John Day is het unieke Kam Wah Chung Museum, met de volgende geschiedenis: toen in 1862 goud gevonden werd in de Canyon Creek werd Canyon City van vandaag op morgen de grootste (tenten)stad van Oregon. spoedig fungeerden duizenden Chinezen als goudwasser. Zij mochten wel hard werken aan een half loon en konden geen Amerikaanse nationaliteit of vaste verblijfsvergunning krijgen. Toen de goudwinningen uitgeput waten trokken zij weer verder. Enkele Chinezen waaronder een dokter die zeer gerespecteerd werd omdat hij o.a. Reumatische koortsen en dodelijke longontstekingen kon genezen met Chinese kruiden en natuurlijke middelen, bleven. Bij zijn dood vond men voor 100.000 $ aan bankcheques die hij in de jaren 1930-1940 nooit was gaan ontvangen bij de bank, ofwel omdat hij het geld niet nodig had, of omdat hij de banken niet vertrouwde maar waarschijnlijk,omdat de mensen die deze cheques uitschreven het door de depressie niet breed hadden en hij ze niet in moeilijkheden wou brengen. De andere ter plaatse gebleven Chinees had een automobielzaak met garage en was ook zeer gerespecteerd, bij zijn overlijden had hij nog een dochter in China maar door de toenmalige slechte relaties tussen de VS en China bleef het geld en de grondrechten in John Day City en werd overheidsbezitting. Daarmee zijn dit museum en een gerestaureerd doktershuis in stand gehouden.
    En weer op weg, nu langs een mountain range met nog sneeuw op de toppen, de donkere wolken die we al heel de tijd aan de bergen zagen plakken lossen nu hun lading en we rijden een tijdje door de regen, gelukkig niet te lang, de temperatuur is vandaag tussen de 12° en 25°, volgens we in de zon of op de bergpassen rijden. We passeren passen van 5109 feet of zo'n 1700 m. Het is nog een 'long and winding road' en we stoppen in Unity een dorp van 10 inwoners en 1500 koeien om in de plaatselijke bar een koffie en een Coors Light te drinken, het is 4,50 u en de tijd verandert in 5,50 u ineens een uur erbij van Pacific time zone naar Mountain time zone, en we hebben nog minimum 2 u te rijden, gelukkig genieten we beiden van het veranderend landschap, we zitten nu boven de boomgrens dus ziet het er een beetje woestijnachtig uit, geen zandwoestijn maar gras met sagebrusch. Na een tijdje dalen we af en rijden we naar Idaho, de volgende staat die we aandoen. Aan de staatsgrens rijden we de Hwy 84 op en algauw kunnen we stoppen aan het Welcome center om documentatie op te halen. Deze centers zijn zeer adequaat om plaatselijke bezienswaardigheden te vinden, weeral enkele uren zoet vanavond. Je kan plannen thuis zoveel je wil, hier is het toch weer anders. Je cancelt sommige bestemmingen omdat je er nieuwe onvermoede vind.
    Nog een 3/4u rijden en we bereiken Boise, wordt uitgesproken als boyzie! De grootste stad van Idaho. We rijden bijna zoals op de Boudewijnsnelweg, twee rijvlakken in iedere richting en tegen 120 km (95 miles), beetje heuvelachtig zeg maar de kant van Sint Truiden. Daarna vouwde de weg zich open naar echte Amerikaanse normen. We bereikten al snel Shilo Inn ons volgend motel, ik had een redelijk motel verwacht maar dit is echt een hotel, drie verdiepingen, zwembad en whirlpool, aparte eetzaal en onze kamer op het gelijkvloers aan de voorkant.
    Eerst picknickten we op de kamer met onze overschot, het was hier al half 9 met dat uurverschil, daarna ging Dirk op verkenning en hij kwam tevreden terug, nog wat prutsen en we gingen tevreden naar bed.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    ... in Boise, zeg Boyzie

    1 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 15 °C

    Extra lang uitgeslapen zeker met dat uurverschil erbij, we gingen ontbijten in de eetzaal, waar alles voorzien was the american way. Scrambbled eggs, of toch een eierkoek in een zakje die je twee minuutjes in de microwave moest steken, echt slecht was het niet maar echt lekker toch ook niet, laat ons zeggen: eetbaar!
    Al de rest was er wel, donuts, cakes, Brussels waffels, Cream, philladelphia kaas enz... Alleen geen toasts. Alles werd op tijd aangevuld en je had ruim plaats om te zitten, zoals in een echt restaurant.
    De laundry room was net en proper, in het vorige motel stond je op straat om je was op te vouwen, en met 1 $ kon je een wasje doen in een machine voor 10kg, je zag mijn wasje bijna niet liggen toen het gedaan was, alles op kleerhangers in de kamer en dan op wandel.
    Achter het motel ligt de Boise River Greenbelt, de groene gordel, niet rond maar door Boise.
    1,4 mijl wandelen tot aan de capitol avenue en dan nog een mijl tot aan Idaho State capitol, het is een replica van het capitool in Washington op 3/4e groote, van degene die ik al gezien heb heb ik de indruk dat ze allemaal gelijkaardig zijn, maar het is toch mooi om naar toe te wandelen. Op de terugweg via het stadhuis en mooie downtown buildings, zeker niet zo hoog als deze van LA. Zagen we een sushi - Thai restaurantje en we gingen daar lunchen, op borden was alles goed uitgelegd en Dirk, koos voor een Traditional Thai Lap Bowl met jasmine rice, greens, chicken, Thai sauces, mint and fresch lime zest. Voor mij de Creamy Thai Lap Bowl met jasmine rice, greens, shrimp, cabage, carrots, avocado and house made Creamy Thai dressing. Daarbij ging een Shiner Bock beer en Angry Orchard Apple cider.
    Het was om duimen en vingers af te likken, we overlegden nog om een extra portie mee te nemen voor de avond maar twee keer op een dag leek ons toch teveel.
    Op ons gemakje wandelen we terug naar het motel om een boek en een drankje te halen zodat we aan ons motel op een bankje op de Greenbelt nog een uurtje konden lezen. Daarna een duik in het zwembad en de hot tub en rustig op de kamer van de avond genieten. Ik overweeg om nog een dag langer in Boise te blijven maar Twin Falls zal ook wel leuk zijn, en dat is onze volgende bestemming.
    P.S. Als je weet dat deze groene gordel tot de jaren '60 vorige eeuw een dumping plaats voor industrieel en ander afval was en men in 1964 begonnen is met het opruimen. Dan zie je welke mogelijkheden er zijn voor vervuilde gebieden. In 1971 werd de groene gordel geopend als fiets en wandelpad. Het is 10 mijl lang en er liggen 6 parken op, enkel bestonden al maar ook nieuwe werden aangelegd met geld of grond als gift van rijke inwoners aan de medestadsbewoners.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Boise River Greenbelt & Julia Davis Park

    2 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ ⛅ 21 °C

    Na overleg gisterenavond en het bekijken van onze route blijkt dat er ruimte is om een dag langer in Boise te blijven. Thuis had ik een heel deel scenic byroutes genoteerd maar als je hier langs de gewone wegen rijdt is het al scenic genoeg, dus al die omwegen zijn helemaal niet nodig, dat geeft ons de ruimte om hier of daar, in dit geval Boise langer te blijven.
    Na informatie bleek dat ik gewoon moest uitschecken en meteen terug inchecken voor de gewenste dag. Vanmorgen sliepen we nog toen de kamermeisjes, in de veronderstelling dat wij al weg waren, de deur op een kier openden en vlug terug dichtdeden. Het was inderdaad al na negenen, vlug het bed uit en naar de receptie. Na informatie ingewonnen te hebben betreffende de prijs blijkt dat ik goedkoper ben als in via hotels.com boek, dat scheelt 2,50€ en na tien overnachtingen is er nog één gratis! Dus ik boekte via internet in de lobby van Shilo Inn. We kregen uiteraard dezelfde kamer, en ik vroeg of ze zeker langs zouden komen al was het maar om de vuilbakjes leeg te maken want gisteren zagen we niemand en hebben we ons bed dan maar zelf opgemaakt en refill koffie gaan vragen aan de receptie. Als je Amerikanen kent dan kan je wel denken hoe dikwijls de receptionist zich verontschuldigd heeft!
    Na 't ontbijt deed ik een check up van de valiezen, de helft kon in de grootse blijven dat waren de truien, jasjes, lange broeken enz.. die laten we gewoonlijk in de auto.Het is hier stralend weer, vorige week was het nog winter en nu zomer, vandaag zou het 90° Fahrenheit worden dat is 35° Celsius.
    Via de Greenbelt wandelden we naar het Julia Davis Park dat we gisteren gepasseerd waren, het is het oudste en mooiste park, geopend in 1897 na een gift van de familie Davis die hier als homestetters (huifkarreizigers op zoek naar land) gebleven waren, heel het park en het is een groot park was hun grond zij waren de eerst settlers in Boise die gebleven waren. En is een mooie rozentuin, de Zoo, verschillende musea, tennispleinen, speelpleintjes en een roeivijver, je kan het vergelijken met het Rivierenhof in Antwerpen.
    Wij bezochten uiteraard de rozentuin en kwamen daarna uit aan de Zoo die slechts 7,50$ kostte en die we graag bezochten.
    Aan de Greenbelt vonden we een GSM, in de tuin vonden we een haarborstel en op een picnictafel lagen zelfs autosleutels die we aan de Zoo afgaven, want die zullen ze zeker gaan zoeken! De GSM gaven we later af in het motel.
    De Zoo is in oppervlakte iets groter dan die van Antwerpen maar in Antwerpen zijn meer dieren, al bij al hebben we er toch twee uur rondgelopen.
    Dan op weg naar het luchboxzaakje waar we gisteren quiche hadden gekocht maar onderweg zagen we een Trader Joe, en toen we gingen zien waarom deze naam ons zo bekend in de oren klonk bleek het een voedingsmiddelensupermarkt te zijn, oh ja, Trader Joe van de Lidl of de Aldi die de Amerikaanse producten levert! We kochten soep en een microwave schotel en kerstomaatjes en we gingen terug richting Greenbelt. Ik leidde Dirk langs een Maclife store die een geautoriseerde verkoper is van Apple. Een beetje protest maar toen ik voorrekende hoeveel we uitspaarden op een Mini IPad ging hij toch akkoord.
    Het was verschrikkelijk warm, de 30° zullen wel benaderd of overschreden zijn? en we waren blij terug aan de Greenbelt te komen. Al van in het park waren we op zoek naar een saloon om een biertje te kunnen drinken en aan de Greenbelt was een restaurant met parasols en schaduw, gisteren zat het stampvol maar nu zat er niemand, dus gingen we vragen of we ook iets konden drinken zonder eetconsumptie. Eigenlijk was het alsof we in een klassezaak binnenkwamen met een zak van de Aldi en op sletsen. Geen probleem de kelner gaf ons zelfs de raad 5 min te wachten want dan was het happy hour. Dus konden we onze dorst lessen met een cocktail aan 3/4e van de prijs. Een reuze glas water werd al onmiddellijk gebracht, en de happy hour menu. Ik nam een Spanisch Sangria, maar wel veel straffer dan in Spanje en Dirk een Idaho Huckleberry, daarbij Calamares Frita en Tempura Veggies als hapje.
    Wat waren we blij om te kunnen drinken in de lommerte en ik met mijn pootje omhoog. Na een tweede consumptie rekenden we af want anders zouden we nog in zigzag terug moeten.
    Op de kamer een frisse douche, IPad installeren, een soepje eten en dan de weg voor morgen uitstippelen! Ondertussen is de hemel helemaal dichtgetrokken, volgens de TV kan er een thunderstorm van komen, het is al zoals bij ons even mooi weer en dan onweer.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Shoshone Falls & Twin Falls

    3 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 15 °C

    Geen onweer vannacht en bij het ochtendkrieken stralend blauwe lucht. Na het ontbijt inpakken en wegwezen!
    We hebben het ons gemakkelijk gemaakt en rijden de hele weg naar Twin Falls via Hwy 84, zeg maar Boudewijnsnelweg. Het is weer even wennen, veel camions, tot zelfs met drie aanhangwagens, het lijkt een mini trein. Maar de weg is lang en soms rijden ze te hard want we zagen er ene slingeren dat we niet voorbij konden tot hij trager moest rijden omdat het een beetje bergop ging.
    Het stuk waar we nu doorrijden is zo plat als bij ons, alleen in de verte zie je bergketens. Het is heel dor, en ik stel mij voor dat ik hier met een huifkar zou doortrekken, want hier ligt het Oregon trail, we houden ons in er komen nog scenic byways genoeg.
    We rijden tot Twin Falls en vóór we het motel opzoeken, het is trouwens nog maar 12u, gaan we naar de Shoshone Falls. the Niagara of the West genoemd. We rijden een indrukwekkende brug over de Perrine bridge, en daaronder loopt de Snake River die we in Idaho al dikwijls gekruist hebben. We zien veel activiteit in de verte, camping, bootjes, veel wandelwegen en veronderstellen dat we er bijna zijn. Gelukkig is er een Welcome center op het Vieuw Point en daar krijgen we een plannetje mee, het is nog 7 mile verder via allerlei wegen, met het plannetje lukt het ons, anders? Want op de GPS kon ik ze niet ingeven.
    De Shoshone Falls benaderen de Horseshoe van de Niagara, maar hier is nu weinig water, ja we hebben al droge watervallen bezocht op deze reis, maar ik zag foto's en dan geloof ik echt dat ze vergelijkbaar zijn, de Shoshone Falls zijn zelfs 50 feet hoger. Omdat de Snake River hier gebruikt wordt als waterkrachtcentrale en als bevloeiing voor de landbouw verliest ze veel van haar kracht in de zomer. Maar we genoten van een mooie wandeling, wat klimmen en veel fotograferen. Als toegangsprijs in dit State Park betaalden we 3$, wat een redelijke prijs is. Het is mooi onderhouden, veel picnic plaats en alles heel proper.
    We eten een kleinigheid, en rijden dan 4 mijl verder naar de Twin Falls. Deze zijn helemaal niet indrukwekkend, er is er zelfs maar één, de andere rivierarm is drooggelegd door de powerplant, de waterkrachtcentrale, waarschijnlijk is dat de overeenkomst: je kan doen wat nodig is bij Twin Falls maar de Shoshone moet een atractie blijven voor bezoekers.
    Terug onze GPS op die soms darling genoemd word en soms trut, volgens hoe goed ze de weg wijst, ze is een echte reisgezellin.
    De Apollo Motor Inn, ons volgende Motel is vrij uitgebreid, alle kamers gelijkvloers, dat is gemakkelijk want ik moet altijd vragen naar een gelijkvloerse kamer, door onze zware valies en onze losse bagage.
    Het is pas drie uur en het zwembad is zeer uitnodigend, het duurt dan ook niet lang of ik spartel erin rond, het is fris om in te stappen zoals vroeger als we in het noordkasteel gingen zwemmen! Nog wat zonnen en tegen half zes mijn Tai Chi gedaan en daarna gaan dineren. Ja, we hebben het goedkoopste motel van de reis, één bijna gratis nacht omdat we bijna altijd via hotels.com reserveren en dan is de 10e nacht gratis, En dan nog gratis eten ook: meatloaf (fricadellenbrood) met puree, gravy (bruine saus) en sla, als dessert koffie en cake. We namen zelfs twee keer dus het was zeker lekker.
    In de schaduw voor onze kamer, zitten we nog wat buiten nu het wat afkoelt, het was vandaag 25°, en we zien de andere gasten toekomen, heel veel werklieden die blijkbaar hier overnachten en in het weekend naar huis gaan. Maar vriendelijk gasten, een zwanske over het eten en een good night, verder geen last van.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Ice cave & Craters of the Moon

    4 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌫 13 °C

    Vannacht om 3 u was het pikkedonker buiten, maar zoals gezegd in het begin van de reis de motels zijn altijd zo verlicht dat het precies dag is. Om 7 u ons bed uit want we waren beiden klaarwakker, nochtans hadden we de werklieden niet horen vertrekken. Ook hier bij dit ontbijt is alles erop en eraan, we hadden niet anders verwacht gezien het diner gisteren.
    Vandaag naar Idaho Falls maar via scenic byway: 'Peaks to craters' het eerste stuk is US 93 waar we stoppen aan de Shoshone Ice caves.
    De ijs cave was alleen toegankelijk met een gids, we betaalden 8$ voor een gidsbeurt die 45 min duurde en waarbij wij de enige deelnemers waren. Eric was een farmer uit deze streek die dit doet als zomer bijverdienste.
    De ijs grot is een luchtbel in de lava gevuld met ijs, er zijn verschillende luchtbellen en er zijn er ook enkele die ingestort zijn 50.000 j geleden, deze is ontdekt in 1880 door een jongen die verdwaalde dieren zocht, vanaf toen tot de jaren 1930 kwamen alle farmers hier blokken ijs hakken om hun eten koel te houden. Shoshone (het stadje) maakte zelfs reclame dat zij de plaats waren waar voor het eerst een koud biertje kon geschonken worden. In de jaren 1930 wou de regering dit gebied als nationaal park beheren maar de ingenieurs maakten een grote fout bij het toegankelijk maken en het ijs begon te smelten. In 1952 kocht een investeerder dit stuk land op en bouwde een dubbele wand zodat het ijs niet verder zou smelten, dit lukte zo goed dat het zelfs bij een strenge winter met veel sneeuw terug aangroeit. De ijsblok is 300 m lang en 10 m diep, in de grot is het -4 tot -8°C.
    Omdat we maar alleen waren kon ik op de terugweg nog wat vragen over het waterbeheer. De ranchers (veeteelt) en de farmers (landbouw) kopen waterbounds om in te wisselen, in het begin van het seizoen krijgen zij de melding hoeveel dagen ze water mogen nemen voor irrigatie, dit jaar 90 dagen (1dag is 1 bound) vorig jaar bv. maar 60 dagen, afhankelijk van de sneeuwval en de voorraad in het reservoir. Verleden week was hier nog nachtvorst en nu is het zomer, het regent hier zelden of nooit, daarom zijn ze afhankelijk van de sneeuwval.
    Eric gaat één keer per maand boodschappen doen in Twin Falls, dat neemt een hele dag in beslag, en moet goed gepland worden. Hij zou niet kunnen leven in een stadje, zegt hij!
    In de verte zien we mooie sneeuwtoppen het zijn de sawthoot mountains, de tetons zijn nog hoger, en dat is onze richting. We rijden verder door afwisselend een maanlandschap en grasland richting Craters of the Moon.
    5 Miles op voorhand staan er al regelmatig borden met uitleg, over de huifkartochten die hier heel gevaarlijk waren omdat de losse lavastenen gevaarlijk waren en de karren beschadigden maar via de Snake rivier was het ook gevaarlijk wegens de Shoshone indianen.
    De vulkanen zijn hier niet zo hoog meer heuvels en als zij uitbraken dan was dat niet met een hoge pluim zoals wij gewoonlijk veronderstellen maar met een trage stroom die door spleten omhoog vloeiden. Hier naast het Yellowstone park ligt een heel gebied waar twee landsdelen uiteendrijven, op de snelheid waarop onze nagels groeien en men verwacht vroeg of laat weer een mogelijke eruptie hier of in Yellowstone, binnen 100 jaar, of 1000 jaar of nog langer, niemand weet het maar het wordt wel gemonitord.
    Door de bakkende zon rijden we verder tot aan het park zelf maar het is te warm om over die hete paden te lopen in de blakende zon, en we deden soortgelijke wandelingen reeds op La Palma en op Lanzarote.
    Dus rijden we maar verder via de scenic byway, op de middag stoppen we in Arco, een plaatsje van niks in the land of nowhere. Er is een Last River Drug & espresso shop en we stappen binnen, eerst denken we dat we verkeerd zijn het begon met rommelcadeautjes, dan medicijnen zonder voorschrift en helemaal achteraan een sodastream counter een toog met 3 barstoelen. We wachtten even want de shop was in volle verandering en toen kwam een vriendelijke bediende ons helpen Dirk nam een gewone koffie voor 98 ct. en ik een Italian soda stream, ik vroeg eerst wat het juist was en het was een beker vol ijs, met soda water en een smaakje naar keuze en daarop een dot slagroom. Rare combinatie maar blijkbaar is dit de voorloper van frisdrank, ik nam almond flavor, het smaakte naar amaretto, wel lekker maar ik kon het niet uitdrinken teveel en te koud dus nam ik de rest mee. We kochten voor Dirk een TShirt halve prijs want doordat het zo warm is heeft hij te weinig shirts bij. Degene die hij bij heeft zijn te donker of te dik van stof.
    Om twee uur waren we aan de Guesthouse Inn waar we vandaag zouden slapen. Normaal,mag je maar om 3 u inchecken maar de kamer was klaar en we konden ze in bezit nemen. Achter het motel ligt de Snake River met ook een wandelweg naar Idaho Falls downtown, er zijn ook op deze rivier dammen gebouwd en de waterval is lang maar laag! Het was gezellig wandelen maar niet zoals de Greenbelt in Boise, het was in de vlakke zon, gelukkig was er wat wind, het was 27°.
    Downtown er was er niets te zien en het was daar nogal druk dus wandelden we terug om te gaan zwemmen, en te rusten in de zon ik ben nogal verbrand van gisteren dus zo lang bleef ik er niet inzitten, een goede douche en we gingen eten in de pub waar we eerder al een biertje gedronken hadden, we hadden toen het menu ingezien en onze keuze gemaakt. Een steak voor Dirk en kip chardonnay voor mij.
    Buiten was het wat winderig en er was geen raam dat open kon dus werd het achter glas van de laatste zonnestraal genieten. Nog een spelletje UNO en de dag zit er weeral op.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Teton scenic byway

    6 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 6 °C

    Om half vijf even wakker, beetje boekhouding gedaan, op toilet zodat Dirk niet zou wakker worden van het licht. Onze credit kaarten staan weer op 0! Daarna even het ijs vervangen in onze koeltas, net zoals de mensen vroeger deden toen er nog geen koelkasten bestonden. En dan terug onder de wol, of tenminste toch onder de fleecedeken want wollen dekens zijn bygone. (Voorbij dus)
    Hier in het westen staat er al iedere dag iets met dikke witte saus en een vies broodje, ja ik heb het broodje al eens geprobeerd. Het is typisch voor deze streek en ik vroeg aan de dienster wat het was: Gravy zei ze en ik moest het proeven, het lijkt wat op onze vol au vent maar dan vettiger en met gemalen vlees is, het wordt inderdaad op het gravybroodje geschept en zo opgegeten, vooral grote en zware mannen zijn de afnemers, ik bedoel niet dat je er dik van wordt maar dat het iets is dat veel proteïnen geeft om evt te werken.
    Rustig maken we ons klaar om te vertrekken, we hebben alle tijd want we doen weinig mijlen vandaag maar wel via 'Teton scenic byway '. Even buiten het hotel stoppen we om bij de Walmart binnen te stappen, Dirk gaat naar de electronica en ik naar de garden stuff. In enkele motels zaten we op zo'n typische Amerikaanse stoel die heel ligt weegt en zo gemakkelijk zit, Dirk is er al in gefotografeerd enkele dagen geleden. Via internet had ik gezien dat Walmart ze verkoopt maar ik kreeg ze niet op mijn scherm, toch niet die namaak in plastiek. En ja ze staan daar voor 18,99$ maar nu weet ik dat de fabrikant Adams is. En kan ik verder zoeken of ze ook in België verkrijgbaar zijn of anders via internet aan te kopen.
    We kochten een jasje voor onze mini want zo bloot in de hand is niet zo gemakkelijk in bed.
    Dan beginnen we echt aan onze trip eerst de US 26 en daar zien we al regelmatig bergen met sneeuw op, maar nog niet de Tetons, vanaf Swan Valley echt de bergen in via SR 31. Het is een gewone weg zoals bij ons tussen de dorpen in de Kempen, wat opgelapt met asfalt en kronkelig. De eerste loslopende koe was een feit, oppassen geblazen, het kan ook een Elk of een Mouse zijn. (Een hert of eland)
    Rond de middag zijn we in Briggs, het grootste stadje in deze streken, we wandelen de hoofdstraat even op en neer en gaan een koffie drinken waar het ons meest gezellig leek, we zijn op een zekere hoogte en het is 23°, dus gaan we binnen zitten in 'Three Peaks' plaatselijk restaurant/winebar. We nemen een gewone koffie en een cinamon roll, eigenlijk een uit de kluiten gewassen cupcake. De suikerzakjes zitten in een Chimay glas en wij zeggen dat we van België zijn, en de dienster vertelt dat haar grootmoeder van België afkomstig was en dat er nog familieleden wonen, vandaar dat glas waarschijnlijk.
    Op de hoek komen we een drug store tegen zoals we gisteren bezochten het stamt al van 1912 ik ga binnen om een kaartje te kopen en enkele foto's te nemen.
    Daarna vervolgen we onze weg, na de laatste blik,op de Tetons rijden we verder SR 33 richting Yellowstone we doorkruisen de Teton Valley, een groot dal met veel boerderijen. Aan de afslag in Ashton fotograferen we enorme silo's graan en denken aan onze Stefaan die zou hier zijn ogen uitkijken. We gaan ook een coke drinken en rijden dan verden via de US 20 die we al kennen van in California. Aan het plaatsje Island Park denk ik even dat de GPS verkeerd is want zij geeft nog 30 km aan en ik dacht dat het hier was, na een blik op de kaart en op de mail met bevestiging blijkt dat het motel wel op het grondgebied van Island Park ligt maar op de Hwy 87 ligt en dat is toch nog een eind rijden. De wolken worden dikker en ik herinner mij dat er voor West Yellowstone vandaag onweer was aangekondigd, ik hoop dat dat onweer voorbij is tegen dat we daar zijn.
    Na vieren kwamen we aan bij Jared's Wild Rose Ranch Resort, een samenvoegsel van houten cabines, bungalows, grotere huisjes, RV park en tentencamping.
    We schreven in en de eigenaars waren zo'n beetje chaotisch, hij lijkt wat op Beau Bridges, bij het maken van de rekening was hij 20$ verkeerd + tax erbij maakt dat toch een verschil in zijn voordeel? maar ik liet de IPad zien met de bevestiging en de prijs en hij was direct akkoord. Maar ik denk dat het eerder door het ontbreken van zijn leesbril was en een 5 en 3 lijken dan wel opeen. Voor de rest vriendelijk genoeg, brood uithalen uit de vriezer, een broodrooster extra meegeven ze waren goed genoeg. Tot over 14 dagen lag hier nog sneeuw, dat hadden we gezien op internet en als de sneeuw weg was zijn ze direct begonnen met het klaarmaken van de verblijven dus als er iets niet marcheert of ontbreekt zeg het ons en wij fixen het, was hun uitleg.
    Maar alles was in orde, wel heel veel kleine mugjes, dat komt omdat na het vriezen de insecten ontwaken, en dit is daardoor een slecht moment om buiten te zitten, maar met mijn Chinees waaiertje rondwandelen met lang broek en shirt met lange mouwen gaat wel.
    We maken nog een avondwandeling en dan nemen we een lekker glaasje wijn een chipje en we zetelen ons voor de TV.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Yellowstone Noord

    6 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 6 °C

    Amaai amaai, geen TV, te slecht beeld, ja dat komt ervan als je thuis High Definition hebt.
    Dan maar onze dag voor morgen voorbereiden: Yellowstone.
    4,49 u wakker, veel sterren maar nog een uur te vroeg voor de zonsopgang. Terug het bed in tot ik mij om half 5 niet meer kon inhouden, vlug iets aantrekken en stil de cabin verlaten dat Dirk niet wakker wordt.
    Prachtig, de bergen, het meer de dieren die rondvliegen: pelikanen, Canadeese eenden, grote meeuwen, zwaluwen, de vissen die springen in het water, echt hé!
    Op de bergtoppen kwam de zon maar de zonsopgang zelf liet op zich wachten, ik wandelde wat rond en zag aan de overkant van de weg 2 antilopen, en verderop de berg een elk, dat laatste amper. Een visser die net toekwam, zei dat er ook beren op de bergen zaten maar dat ze weinig tot aan de cabins komen, gelukkig.
    Terug naar huis om weer als een ijsblok in bed te kruipen het is dan al half zeven, dus twee uur rondgewandeld, maar Dirk was al op zodat ik mij niet aan hem kon warmen. De zon kwam maar achter de berg vandaan om kwart voor 8, als we aan ons geïmproviseerd ontbijt zaten. En daarna vertrokken we naar Yellowstone.
    We rijden langs de Madison rivier Yellowstone binnen, we stoppen aan onze eerste Buffalo, een marmotje is te vlug en te klein om op de gevoelige plaat vast te leggen,een schichtige ree zag ons en ging lopen voordat ik mijn camera vasthad.
    De hoge donkere kraterwanden worden lichter navenant de zon hoger opklimt, het is de caldera rim. Een brand in 1988 laat veel dood hout achter maar geeft vernieuwing aan het bos, soms kan je gewoon niets zien omdat er zoveel jonge bomen staan, de soort pijnboom die hier voornamelijk groeit lost zijn zaden slechts bij extreem hoge temperatuur. Zoals na de brand van 1988.
    Op weg naar Norris stoppen we aan terrace spring of hottub. Spring is een bron en een geiser springt regelmatig omhoog. De temp. ging 8° naar 18° Op een uurtje tijd.
    De eerste waterval op de Gibbon rivier met val van 26 m was even zoeken.
    File op de norrisroad door een lange rij buffalo's die over de weg kuierden. We zagen de auto's van de andere kant slechts met mondjesmaat doorkomen. Aan Beryl spring kon Dirk zelf fotograferen van in de auto, ik hield zijn stuur vast. We waren dan al een uur aan't aanschuiven. De bizons stonden opzij toen we voorbijreden, even verderop terug een opeenhoping van wagens maar dan meer safaristijl, twee elken, zeer mooi, gelukkig kon Dirk zijn telelens vlug opzetten want het was wel een afstand. Nog eens vertraging wegens roadworks, en dan gingen we picknicken bij Sheepeater Cliff, wij noemen het postpiles, de Cliff bestaat uit basalt lava die lange rechtopstaande kolommen gevormd heeft door afkoeling 500.000 j geleden. Toen de laatste pic up truck doorreed kwam de bestuurder al lachend zeggen mag ik jullie hier alleen laten want er is hier beren alarm, 't was waar er stonden signs: Bear Alarm don't trespas!
    Aan de Mammoth Hot Springs terraces gingen we down memorielane, ik,had er nog foto's van uit 2002, wat een ontgoocheling nu. Helemaal vervallen, de natuur had zijn eigen meesterwerk vernietigd, alleen helemaal op het einde van de boardwalk had je nog wat terrassen zoals in Pamukale, in Turkije. We zitten hier op een hoogte van 6239 ft, of zo'n 3000 m, het is wel een pak, frisser dan gisteren. Maar we zijn het niet meer gewoon, we vliegen de auto uit om foto's te trekken en dan zien we verder nog iets en op de duur lopen we soms te bibberen omdat we ons jasje vergeten aan te trekken zijn. En overal ruikt het naar rotte eieren, dat hoort bij die zwaveldampen.
    Aan de Blacktail pond ligt weer een kudde buffalows, iedereen rijdt er voorbij omdat op dat moment de wolken nogal donker zijn, maar ik vond het zo'n mooi zicht dat Dirk stopte, en ineens een opening in de wolken en de buffels lagen in de zon prachtig zicht.
    Weer een heel eind verder aan de calcite Springs lag een beer met drie jongen, maar je zag ze niet, ze sliep in haar hol, maar er stond enorm veel volk op de uitkijk. Aan Tower falls gingen we een kleinigheid eten, Dirk een Chili dog en ik een ijsje met cookie andere Cream smaak en nog een bol strawberry chesecake. Nog even een snelle foto van de Tower falls en verder op weg naar Canyon village waar we moeten beslissen om nog het onderste stuk te doen, het is een acht vorm, of toch de verkorting te nemen. Eerst moeten we nog over de Dunraven Pass, 8859 ft hoog, we krijgen regen, sneeuw en zelfs nog een hagelbui maar eens we erover zijn komt de zon terug.
    In Canyon Village beslissen we om de verkorting te nemen, als we helemaal rondrijden, dat is 113 km, maar je doet er wel 4u over zonder file. Met de verkorting doen we 43 km tot Norris, als we maandag toch door Yellowstone moeten rijden kunnen we het deel van het Yellowstone lake en de Mud Vulcano even dubbel doen, we winnen dan in totaal aan kms.
    Een goede beslissing want terug op weg naar West Yellowstone begint het te regenen. het is nog maar 12°.
    Naar huis gaan is altijd vlugger dan wegrijden, nog even inkopen in het stadje West Yellowstone en dan naar het motel.
    We eten BBQ kip, gekookte aardappeltjes, worteltjes met rozijntjes, moet ik thuis eens proberen en een sinaasappel toe, met een glaasje wijn natuurlijk.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Wild Rose Ranch Resort (rustdag)

    7 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌧 6 °C

    Dirk vond het Discovery Chanel op TV, omdat ik te moe was om nog te lezen, keek ik ernaar vanuit het bed. Al vóór negen uur vielen mijn ogen dicht, bij Dirk was het niet veel later. Om half acht waren we beiden wakker en ontbeten we, alhoewel er op de richtlijnen staat dat je niets mag verzetten hebben we de microwave toch op de ijskast geplaatst, want hij stond op de enige plaats waar we met onze benen onder het dressoir konden zitten om te eten.
    Daarna ging ik nog even onder de wol en werd pas wakker om 11u, Dirk was gaan wandelen en ik had ruim de tijd om een bad te nemen en mijn handen en voeten onder handen te nemen.
    Ik wandelde daarna tot aan het meer naar de plaats waar men de vis kuist die men gevangen heeft, het is onder een afdak en er is stromend water. Ik ging een kijkje nemen en geraakte natuurlijk aan de praat, hierbij de info die de vissers gaven: de vis die hier gevangen wordt is 'cuttrouth trouth' een soort forel met roder vlees dan de zalm, er zit heel veel vis alhoewel de pelikanen er ook komen vissen. De vissers vinden de pelikanen scavengers, visdieven, de meeuwen die mogen er zijn want zij ruimen al de visafval op. De vissers fileren de vis panklaar en de rest blijft hier, als iemand het meer opgaat neemt hij de afval mee en gooit de koppen en graten in het meer, als de pelikanen ze daar komen opvissen hebben de mensen aan de kant er minder last van.
    We gingen picknicken aan een bank aan de overkant van onze cabin, iemand was daar het gras aan't afdoen met een tractortje, wel we hebben nog niet gauw iemand dat zo onhandig zien doen, dat deed mij denken aan mijn gazonnetje thuis, hoe zou het daarmee zijn?
    We verplaatsten de bank voor de cabin naar het grasveld om in de zon lekker een paar uurtjes te lezen, daarna gingen we wandelen in de enige straat die hier is; de Sherwood street.
    En staat zo'n huis of acht,negen meestal buitenverblijven, een man op een quad die ik al eens gegroet had op Wild Rosé Ranch kwam van een oprijlaan afgereden en ik sprak hem aan, of we een kijkje mochten nemen tot aan het water, geen probleem. Toen we terugkwamen aan het huis kwamen juist zijn ouders uit de auto en ze wisten dat we geen indringers (trespassers) waren, natuurlijk direct de vraag vanwaar we kwamen, Belgium, oh, in Germany, Switserland and Austria waren ze geweest, ik grapte dan maar dat België een heel klein landje is, waar je vlug doorheen bent. Mevrouw Brown vertelde dat haar vader deze woning gebouwd had in 1947 en dat het sindsdien altijd in gebruik geweest is, de laatste jaren alleen nog als buitenverblijf want in de winter is het veel te koud, als je het huis verwarmt dan bevriest de sneeuw op het dak tot ijs en dat weegt dan veel te zwaar, vroeger was er maar één groot vuur, en dan had men dat probleem niet. Ze gaven nog wat tips om te wandelen, maar je moet dan wel eerst de wagen nemen om daar te geraken, ik dankte hen en we wandelden verder.
    Toen we aan de cabin kwamen leek het ons een goed idee om de Hot Tub in te duiken vóór het diner. Zalig! Zo in de natuur, we fantaseerden al van een hot tub in onze hof! Maar ons zeeklimaat is toch niet zo als hier en altijd in de regen lijkt ons ook niets.
    Bear de vader van de uitbater, die ons ontvangen had, vandaar waarschijnlijk ook de vergissing van de inschrijvingsprijs, heeft voor mij de ijzeren bar ingekort van een thermometer die ik gekocht had enkele dagen geleden. Hij vertelde ook dat het in juli en augustus heel heet is hier, de sneeuw op de bergen die wij zien is dan allemaal gesmolten.
    We gingen eten in het restaurant, men kan er ook ontbijten maar eigenlijk heeft men alleen maar burgers en kip, geen steaks en jammer genoeg ook geen vis, ik had zo graag die cuttrouth trouth eens geproefd. Het meisje dat ons kwam opdienen en haar zusje dat volgde zoals een hondje kende er niet zoveel van, ja begin van het seizoen hé. Toen we twee biertjes bestelden kwam haar oma de bestelling opnemen en brengen, onder de 21j mag je geen bier serveren volgens de law (de wet)! Het meisje was pas 15 en haar zus 9 j, ik had dat zusje 's middags op de quad bezig gezien en dat was echt een durf al.
    De burgers waren goed maar niet uitzonderlijk, we hadden er al beter gegeten. Toen we buiten kwamen zagen we veel bedrijvigheid aan de marina, het haventje, veel nachtvissers die aankwamen en nog op zee gaan vanavond. Her was een heel pak frisser, 14° gelukkig brandt er een gashaard en in de cabin was het 22°.
    We houden ons binnen bezig en waarschijnlijk zullen we weer goed slapen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    West Yellowstone

    8 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 4 °C

    Inderdaad goed geslapen, tot een uur of zeven, het voordeel van de twee IPads is dat Dirk nu ook als hij wakker wordt stilletjes een spelletje kan doen of wat lezen zonder geluid te maken of evt het licht aan te steken. We liggen dus broederlijk naast elkaar bezig op de IPad. Ik maak van de gelegenheid gebruik om alle verslagen nog eens te herlezen en besef pas nu hoeveel tikfouten erin stonden. Gedeeltelijk omdat de IPad autocorrectie doet en ook omdat een typiste over haar eigen tikfouten heenleest, daarom moest vroeger op de typafdeling van Pidpa steeds je tekst door een andere typiste nagelezen worden. Dat doet Dirk wel maar hij wacht altijd een paar dagen voor hij de tekst leest, daar heb ik dus niet veel aan. Ik typ ook veel onderweg als we rijden en heel spontaan, ik beloof om beter na te lezen hoor!
    De ochtenden zijn hier lang, rond 7u ontbijten, en de avonden kort, in bed tussen 9 en 10u.
    Als Dirk nog eens gaat wandelen doe ik mijn Tai chi, het is nog fris buiten, zeker aan het meer. Toen de zon opkwam lag er rijm op de daken, daarom staat in elke cabin een gashaard. In de dag denk je dat is overdreven maar 's nachts heb je dat wel nodig op deze hoogte, we zitten op 2200 m altitude.
    Vandaag rijden we naar het stadje West Yellowstone, even voor de west ingang van het park. Toen ik op zoek was naar een slaapplaats zo dicht mogelijk bij het park Yellowstone, was dat stadje anderhalve keer zo duur als Jared's Wild Rose Ranch. De reden is dat deze ranch nog in Idaho ligt en West Yellowstone in Montana. Montana is een armere staat en daar zijn verschillende taxen hoger, zoals verblijfstax.
    Toen we uitstapten zagen we berenpootafdrukken op de grond staan, en mijn ervaring leert me dat zo'n patroon gewoonlijk wandelingen zijn, aangegeven door gidsen of historische gebouwen en zo.. Dit was de Historische Walking Tour, met gebouwen waar steeds een uitleg bijstond en een pamflet met de volledige uitleg te verkrijgen in ieder van deze historische gebouwen. We leerden dat er vroeger een treinstation was in WY en dat de mensen die daarmee reisden zeer bemiddeld waren, ze stapten over op koetsen die een toer maakten in Yellowstone, maar omdat zij zoveel bagage bijhadden werd deze voor 6 dagen, ja zolang duurde de trip, gestockeerd in een bijgebouw, zij konden ook een witte schort gebruiken omdat de stoffige ritten hun mooie kleren te vuil maakten. We trokken zo'n schort aan in het museum, precies verplegers. We leerden ook dat het in WY verschillende keren gebrand had, dan stond er zo'n vlammetje naast de uitleg met soms nog een foto van de brand. The tree bear lodge was wel 3 keer uitgebrand: 1941, 1970 en 2008. En steeds heropgebouwd al dan niet door dezelfde eigenaar. Er zijn ook veel wolken soms amper 12° en dan weer 22°C. Het is ook een typisch toeristenstadje, veel TShirts de ene al lelijker dan de andere, de mooie zijn duur, kitch die je als souveniertje kan meenemen en waar je thuis van denkt, wat zag ik daarin, en ja ook wel mooie kunstige dingen. Ik kocht een uniek schoteltje van een koppel uit Montana, dus geen made in China, met twee wolven in mistige omstandigheden Dirk keek eerst weer bedenkelijk, hij denkt al aan de koffers, maar daarna vond hij het ook mooi.
    In het museum zagen we ook het verloop van de grootste brand in de geschiedenis van het park, 1988 en het heeft toen heel de zomer gebrand, angstaanjagend.
    We hadden alle restaurants van buiten bestudeerd, de lunches bestonden allemaal uit burgers, en het diner werd maar vanaf 5u geserveerd, tot overmaat van ramp kon je nergens wijn of bier bij drinken, uitgezonderd één zaak. Het was pas 3.15u toen we toch maar binnengingen in het Timberline Café, onze eerste vraag was of het mogelijk was om vervroegd te dineren, de kelner ging eerst in de keuken informeren en ja het was mogelijk om steak te bestellen.
    Dirk nam een Bisonsteak,van 12oz, en ik een trouth, spijtig dat het een witte forel was, ik had zo graag die rode van het meer geprobeerd. Maar eind goed al goed, we aten lunch en diner in één keer.
    Daarna reden we terug naar ons motel en zaten nog twee uur in de zon, weliswaar met een golf aan, maar pas om kwart na zeven gingen we naar binnen, waar ons haardvuur het lekker warm had gemaakt.
    We brachten de avond door met een spelletje UNO, een glaasje wijn en chips,foto oogst nakijken en nog even lezen.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Yellowstone zuid en Grand Teton

    9 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 11 °C

    Vroeg wakker want vandaag hebben we veel te zien en afstand af te leggen.
    Heel stil uit mijn bed om de buren niet wakker te maken, ik neem eerst water voor koffie dan is het daarna een beetje lauw, en heeft Dirk daarna warm water want het komt van ver blijkbaar. Bah net vriespunt de auto is aangerijmt, ik ga nog even naar buiten voor één foto van de opgaande zon en kom terug met een lading kunstfoto's met arty effect, met penseel effect, ja, de zon brengt op het meer opstijgende mist mee zoooo mooi.
    Sleutel afgeven om 8u en dan op weg terug naar Yellowstone maar nu de beneden loop.
    Het was 2° vóór de zon opkwam nu is het 8°, we rijden via de Nez Perce trail road.

    Aan Madison, in Yellowstone Park nemen we de richting Old faithfull. Daarna de eerste scenic afslag naar de Firehole falls, de moeite waard. We zien daarna de fountain Paint Pot waar ook bizons verspreid staan, als we dichter bij de lower geyser basin komen kunnen we een boardwalk doen tussen de geysers, die hebben namen als Celestine pile, morning pot en kleuren die gaan van waterblauw, naar nachtblauw van okergeel naar strobloemgeel maar de geuren die erbij horen zijn ook niet mis. Jammer dat je niet hoger kan staan, want er zijn foto's te koop die je het zo mooi van boven laten zien, maar die zijn wel genomen door fotografen met speciale uitrusting.
    Old Faithfull is de grootste geyser hij staat aan het oudste gebouw van Yellowstone: Old Faithfull Inn. Hij spuit om de 75 min ongeveer. Toen we aankwamen moeste we nog 45min wachten, we verkenden de oude lodge, namen foto's van het hele gebouw en kochten ons een meeneemkoffie. Dirk ging postvatten op de banken rond de geyser, ik bleef op het terras van de Inn zitten. Ons geduld werd op de proef gesteld, om 12,17u alleen wat stoom, dan een metertje water omhoog, dan weer wat stoom enkele mensen die met een bus waren keerden al terug maar wij bleven op post, eindelijk om half één de volle lading, meer dan 20 m hoog en 3 min lang. Wauw, het wachten waard, daarna nog even langs de gift shop om zo'n postkaarten te kopen waar de morning glory pool opstond, want er was te veel stoom om hem helemaal op onze eigen foto's te krijgen, dan maar een postkaart als herinnering.
    Tegen dat we terug aan de auto waren was het al half twee, we besloten de Mud Vulcano links te laten liggen, die hadden we 12j al uitgebreid gezien, en richting Teton Nat Park te rijden, we passeerden nog mooie zichten en en namen nog foto's van de Kepler cascades. We reden over de Craig Pass, 2518m hoog er lag nog veel sneeuw tussen de bomen, dan zagen we een hinde met een jong tussen de omgevallen bomen, als er één auto stopt dan stoppen ze allemaal, gelukkig bleef ze liggen en liet zicht gewillig fotograferen. Het West Tumb lake en het Lewis lake werden ook nog vereeuwigd. De temperatuur ging van 16 naar 18 en 20° en dan weer terug naar 17° maar eigenlijk was het niet koud, alleen als je in de wind kwam voelde je de killigheid van de bergen.
    Naadloos ging Yellowstone over in Grand Teton, het was John D. Rockefeller die in de jaren 1920 Jackson Hole (stadje) bezocht en vond dat de mensen de mooie omgeving van de Teton Range beschadigden, hij begon grond op te kopen en doneerde later 32.000 acres aan het gouvernement, in 1972 werd de verbindingsweg tussen Jackson Hole en Yellowstone Park een memorial parkway.
    We picknickten aan de Jackson lake overlook, met een prachtige scenerie rondom ons het was dan al 3,30 u.
    Slingerend langs de Teton Park Road reden we voorbij het Jenny Lake. Ik had hier de mooiste foto genomen in 2002 maar nu zijn de dennen veel hoger en ik vond de juiste plaats niet meer, maar met de driepikkel in de hand en dan even weg van de gebaande weg hebben we toch onszelf in de mooie omgeving geplaatst.
    Rond 5u reden we richting Jackson Hole naar ons motel Painted Buffalo. De blauwe bloemen langs de weg zijn lupinen ze zijn veel lager dan bij ons daardoor herkende ik ze niet.
    Tegen zessen kwamen we aan, een mooi groot motel, aan de rand van Jackson. Ruime kamer met alles op en aan. Terwijl ik acclimatiseer gaat Dirk op verkenning, mooi binnenzwembad, aparte eetgelegenheid voor ons continentaal ontbijt, niet ver van de bewoonde wereld, op eerste gezicht OK.
    We zitten door onze voorraad dus op zoek naar een klein avondmaal, een Subway lijkt ons een goed idee, wij op weg. Jackson bestaat blijkbaar alleen uit winkels van de duurdere soort en restaurants. GEEN enkele winkel om eten te kopen, geen Subway of Mac Donalds, geen Dairy queen! We wandelen dan maar terug om onze laatste restjes, niet veel, op te eten. En ineens op de hoek van onze block een winkel waarop aangegeven staat: wine,spirits,beer,diner,cheese. Allé denken we misschien toch een stukje kaas we gaan eens zien. Blijkt achteraan een soortement restaurantje te zijn waar je hapjes kan eten, bij een biertje eten we een tree beans salad en een quarter Spanisch tortilla. Eind goed al goed, om negen uur zijn we terug in de kamer, ik zet mij op bed en val als een blok in slaap.
    Nu om 3,25 u maak ik mijn blog, als het licht wordt dan post ik hem, het was een lange en vermoeiende dag, de middelste van onze reis maar weer een dag om nooit te vergeten!    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • MariatcheRondreis Westelijk USA 2014Gezgin

    Jackson Hole (rustdag)

    10 Haziran 2014, Amerika Birleşik Devletleri ⋅ 🌙 12 °C

    Om drie uur geblogd, om zeven uur echt wakker en om acht uur gaan ontbijten. De ontbijtzaal is een echt restaurantje, je mag tot negen uur binnen en daarna wordt alles opgeruimd en klaargemaakt voor betalende klanten.
    Een hele bus Chinezen die we gisteren ook in Yellowstone zagen waren er ook, Dirk en ik discuteerden of het Japanners waren of Chinezen. En ik had gelijk de Japanners kappen hun woorden meer af. Ik vroeg het aan hun begeleider toen ze de bus instapten.
    Eerst mijn dagboek, dan wat boekhouding, mails lezen, reisweg voor morgen opmaken en metteen een motel boeken enz.. Het is toch gemakkelijker als er internet op de kamer is, want bij wild Rose moest ik naar the office gaan.
    Rond 11 u wandelden we naar Jackson Hole, eerst via de ATM machine, onze bankcontact, contant geld bijtanken en gaan lunchen. Daarna gingen we ieder een andere richting. Dirk ging eens kijken of je de bergen op kon wandelen want hij had daar beweging gezien. Ik ging naar het historisch gedeelte en de musea.
    Om half vijf vond ik een briefje op de kamer met de melding dat hij bij Beth's rock café van de happy hour ging profiteren, ik zag hem gezellig zitten in het zonnetje, een Snake River pale ale bij zich, en dit was eens een echt happy hour: twee voor de prijs van één.
    Ik deed mee en tegen zessen toen het voorbij was gingen we picknicken op de kamer, ik had een piccolo broodje meegebracht van onderweg dat kostte 2$ en wij klagen soms dat een heel brood bij ons 2€ kost, een gewoon brood kost hier al 6,5$!
    Nog een uurtje foto's zien, mijn Lumix camera heeft definitief de geest gegeven, gelukkig heb ik nog een reservetoestel bij.
    Daarna gaan we de bloemetjes buiten zetten in het centrum eerst wandelen we naar 'Paint your wagon' playhouse, daar had Dirk 's middags foto's genomen, maar dat was eigenlijk een live theater bar en volzet. Dan maar verder naar de 'One Dollar bar' een echte cowboy bar waar we op zadels aan de bar zaten, Dirk wou Wyoming Whiskey proeven en ik nam terug de plaatselijke Pale Ale. Gelukkig vonden we gemakkelijk de weg terug want straatverlichting is hier ook niet te veel.    Okumaya devam et

    Çeviriyi gör
  • 2025© FindPenguins
  • Ana sayfa
  • Hakkımızda
  • Grup takibi
  • Basın
  • Hükümler
  • Gizlilik & Cookies
  • Yardım Merkezi
  • Damga