Lake Powell

Redelijk geslapen ondanks de warmte, Dirk zet de airco steeds af omdat die teveel lawaai maakt voor hem, voor mij niet want ik heb liever lawaai in de koelte dan stilte in de warmte.
Ik ga het ontbijt halen dat we aanvullen met onze aankopen.
Ik tuttel wat op de kamer en stuur Dirk in de warmte (32°) om de omgeving te verkennen.
Als hij terugkomt is hij toch blij om in een koelere kamer te komen. Na een tijdje gaan we toch wandelen, je kan moeilijk heel de dag binnen blijven. Ik doe mijn nat sjaaltje aan en mijn hoed op en als we dan van schaduw naar schaduw gaan dan lukt het wel. Er is een shopping center over de deur en daar is toch een Safeway zeker, de keten waar ik een verminderingskaart van heb. Ondanks dat we eigenlijk niets meer nodig hebben gaan we toch shoppen voor 30$, soep, wijn, echte chocolade en nootjes kan je altijd gebruiken. De soep is home made en echt lekker die eten we deze middag op.
Ik smeer een broodje voor op de boot, Dirk kijkt nog wat naar de resultaten van de voetbal van gisteren en tegen half één vertrekken we naar de Wahweap haven. Waar we om twee uur moeten zijn.
Toen we ter plaatse de reservatie gingen ophalen bleek dat de toer van 2,30u gecanceld was wegens teweinig volk. Daar zaten we dan, wachten tot de toer van 4,15 u? Er zat niets anders op, terug rijden zagen we niet zitten voor de tijd die we hadden dus wat rondwandelen. Eerst buiten maar niet lang ik vond algauw de bar/restaurant en daar was juist de match Kroatië tegen Mexico begonnen. Het was spannend , we namen een Grand Canyon pale Ale en later nog een burger gedeeld door ons twee met French Fries en Sweet Potato Fries. De dienster waarvan wij dachten dat ze zeker van Indiaanse afkomst was, was een Turkse zijn supporterde voor Mexico. Ze was sympathiek en zoals de Moldavische van eergisteren kende ze België ook, en onze bierreputatie.
We spendeerden nog een half uurtje buiten in de schaduw en gingen dan aanschuiven om aan boord te gaan. En daar gaf mijn mini IPad de geest! Ik kon geen enkele foto trekken tijdens de boottocht. De zichten waren prachtig en gelukkig kon Dirk volop zijn toestel gebruiken. Ik luisterde dan maar naar de gids.
De rode zandsteen kan 25% van zijn volume aan water opslagen, men dacht zelfs vóór de bouw van de dam dat het nooit zou lukken om daar een reservoir te bekomen omdat het water zou weglekken in het gesteente. De dam is gebouwd omdat er na de winter als de sneeuw in de bergen verder in Utah smelt er steeds een grote flood (overstroming) kwam van miljoenen kubiekmeter water dat rechtstreeks naar de zee vloeide dikwijls met veel schade onderweg. Door de dam blijft dit water in dit waterarm gebied tot ze het verdelen naar de omliggende staten. Alle sites van Indiaanse nederzettingen uit de oudheid, van de Anasazi, werden eerst volledig geïnventariseerd door de universiteit van Utah en eventueel verplaatst naar diverse musea. Nu ligt alles onder water. Lake Powel staat laag want er is een droogte die reeds 15 jaar aan de gang is, het is nu weer iets beter omdat het een strenge winter was met veel sneeuw. Hier houdt men wel rekening met climatechance.
De Antilope Canyon lijkt wat op de fjorden in Noorwegen alleen veel kleurrijker. Rood, lila, crème, wit, soms zwart. En het water gaat van blauw naar groen.
Terug aan land was het al bijna half zeven en de zon begon lager te staan, wat weer een heel ander zicht was.
In het motel namen we een douchke en lieten de IPad afkoelen, voorlopig zonder resultaat. Ik houd mijn vingers gekruist want de IPad heeft garantie maar mijn 600 foto's die erop staan niet!Read more