El Jadida

Vannacht heeft het stevig geregend, alles is fris en buiten in de patio staan plassen op het plaveisel, men is volop bezig dit droog te maken. De binnentuin, patio of Riad is prachtig, stijlvol sober ontworpen en 's avonds mooi verlicht maar niet té.
Naar Casablanca zijn er 370 km te rijden, eerst een heel stuk langs de zee en daarna wat heuvelachtig, dorpje na dorpje passeren we. Nabil vertelt ons dat er veel fosfor in het water zit en dat de mensen daardoor bruine tanden krijgen. De tandarts is heel duur en de bruine kleur blijft terugkomen, dus bleachen helpt niet als je het al zou kunnen betalen.
We stopten een 20' in Safi een pottenbakkersdorp waar je de ovens zag staan en de massaproductie op de stoep stond, ik vond in een klein achterafwinkeltje een vierkant schoteltje in zwart wit met een prijs waar ik zelfs niets op wou afdingen, de kunstenaar zat verschillende motiefjes te schilderen, en het gaf mij de indruk van de haven van Essaouira te zijn maar het was slechts een beeld uit zijn verbeelding zei hij.

Allé 't was wat met handen en voeten want hij sprak alleen Arabisch of Berbers.
We volgen nog altijd de kust, mooie blauwe zee, behalve waar de solferfabriek staat, daar ging de airco af want de stank was niet te doen, de lozing vuil water ook niet.
In Oulidia stapten we af voor ons middagmaal, een gekend restaurant voor zijn kreeft, crab en oesters. Eerst een slaatje gepresenteerd op westerse manier: ieder zijn eigen bordje, daarna werd het wat chaotisch, eerst een visschotel met platvis en een sardine achtige soort, dan kregen we schotels met gekookte aardappelen en wortelen. Terug een schotel met naar ik meen een soort gekookte vis die helemaal opengesperd was en toen we reeds onze borden bijeen aan het zetten waren kwamen en nog schalen met Belgische frietjes. Ze waren lekker maar nogal gezout met zeezout.
Wij dachten dat ze het dessert waren maar er kwam nog appelsientaart een beetje zoals appeltaart, bladerdeeg, patisseriecréme en appelsienschijfjes, nog lichtjes warm. Persoonlijk vond ik ze heerlijk, een muntthee erbij en de lunch was af.
Het uitzicht op een binnenbaai was ook mooi, jammer dat mijn camera defect is, het saharazand heeft de zoomfunctie onklaar gemaakt, en niet bij mij alleen, er zijn nog dames die af en toe problemen hebben.
Om 15 u bereikten we El Jadida, een van oorsprong Portugese burcht uit de 18e eeuw, toen heette het Mazagan, een leuke oude gids in djebala leidde ons rond.
We wandelden door de Medina of de oude binnenstad dus binnen de muren. Het meest verrassende was de vroegere wapenopslagplaats die omgebouwd was tot citerne of wateropslagplaats. De komieke gids ging op de mooiste plaatsen staan en riep dan 'klik,klik' en hij wist goed waar de mooiste reflecties waren. Nog even een zicht op de vuurtoren vanuit de losplaats van de burcht, wat toch speciaal was en we wandelden weeral terug naar de bus. Ons uitstapje had juist geteld 25 min geduurd, het was goed om de benen even te strekken. De péage werd gebruikt voor het laatste stuk tot Casablanca.
Vanaf 30 km afstand zie je de moskee van Hassan II, zeer recent gebouwd door een Franse architect.
Door het vrij drukke verkeer reden we recht naar het hotel, de bezichtiging van de stad doen we morgen we hebben dan nog een hele voormiddag.
Drie uurtjes vrij een luxe, ja er is nog wat werk te doen: valiezen op orde brengen, alles klaarleggen om morgen het vliegtuig terug te nemen.
Tegen acht uur gaan we souperen, het is de laatste avond en dan worden er gewoonlijk cadeautjes uitgewisseld.
Het eten is deze keer niet in buffetvorm en ook niet op zijn oosters met grote schotels op tafel maar we worden persoonlijk bediend. Daarna overloopt Veerle de reis nog eens en dankt ons voor de goede sfeer, en ze heeft gelijk ondanks hier en daar een probleempje bleef de vrolijke spirit er bij iedereen heel de tijd inzitten. Het is een positieve groep.
Nabil is mooi in kostuum en cravatte, hij is 39 j en zou dus mijn zoon kunnen zijn maar ik heb toch een cruch op hem. Zijn Nederlands wordt wel minder goed dan in het begin, maar dat is juist zo aandoenlijk Marokkaans. Ik denk dat Hilde, een onderwijzeres die vooraan zat, het verbeteren opgegeven heeft.Read more