Rinjani deel 2

We beginnen de tocht met de tenen van de berg, glooiende groene heuveltjes met af en toe een boom. Geen bescherming tegen de brandende zon en na een uur is mijn shirt al behoorlijk nat, zelfs merel begint er van te zweten. We stappen lekker door en na een uur bereiken we post 1 waar we even rusten en drinken. De weg naar post twee begon al wat steiler te worden en we waren nog niet eens echt aan de voet van de berg. Na weer een uur bereikte we post 2, blij om even te kunnen zitten in de schaduw van een afdakje. De porters komen niet lang na ons en beginnen de lunch te koken. We ontmoeten nog een Nederlands paar die op huwelijksreis is, en doen tussen het ontspannen door ook nog even sportief. Ondertussen vragen wij ons af waar we aan begonnen zijn :) De lunch is groot en de honger is nog afwezig aangezien het vrij vroeg nog is. Maar na wat proppen gaan we weer op pad naar post 3. Nu beginnen we echt bij de berg te komen, het terrein gaat alleen maar omhoog en er staat constante spanning op de kuiten en achillespezen. Post drie bereiken we na 50 minuten en we zitten dan op 1800 meter. We kijken dan omhoog richting de eindpost van de dag op 2630 meter. Wat een ontzettend eind en wat lijkt het steil. En dat het steil was kwamen we snel genoeg achter, we klimmen een helling op met lage begroeiing en lopen over een stoffig pad wat verraderlijk glad is. Het is net een grote trap, door de voeten een beetje in pinquin stijl neer te zetten probeer ik de kuiten een beetje te ontlasten. Hoe hoger we komen hoe meer we in de mist terecht komen. Dat is op zich wel fijn aangezien het bescherming bied tegen de brandende zon. We blijven klimmen en klimmen en na de tweede heuvel zijn we al goed gaar. Nog een te gaan en dan zijn we er. Helemaal gesloopt komen we op de krater rand aan, we gaan zitten op een stuk zwart lava gesteente en wachten totdat de tent opgezet word. Het is nog steeds mistig dus we kunnen niet echt zien waar we zijn. Zodra de tent staat kruipen we erin voor wat welverdiende rust!Read more