Black beach

De dag erna reden we onmiddellijk door naar de parking van Black Beach. Daar eten we een lekker ontbijtje met dan wel een beter zicht. We hadden geluk want enkele dagen op voorhand was de storm daar zo erg dat de hele parking onder water stond door springtij.

Black beach zelf? De naam zegt het zelf: geen tropisch paradijs met wit zand en palmbomen, maar een dramatische kustlijn met pikzwart zand, woeste golven en bizarre basaltkolommen die als gigantische traptreden uit de kliffen rijzen. De zee hier is dus allesbehalve rustig – de golven zijn krachtig en verraderlijk, en komen soms ineens veel verder dan je verwacht. Het water kan plots het hele strand kaal zetten, het water komt zeer ver en de golven zijn groot en onrustig. Je ziet op één foto zelf dat sommige mensen op de rotsen klimmen waar de golven echt raken. Dom? Dat zeker!
Terwijl we over het strand liepen, zagen we in de verte de spitse rotspilaren van Reynisdrangar, waarvan de legendes zeggen dat het trollen waren die door de zon in steen zijn veranderd. De hele plek heeft iets mysterieus, bijna buitenaards. Dat wordt onze volgende stop! Richting de lichttoren.Read more