Nepal
Nar

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 432

      Tot grote hoogte

      October 20, 2016 in Nepal ⋅ 🌬 1 °C

      Het einde van Azië nadert. Ruim 15 maanden hebben boef en ik woest, verwonderd en enthousiast rond gestapt aan deze kant van de bol. De climax van Azië gaat liggen ergens op een hoge piek in Nepal. Waar weten we nog niet. De markt voor bergtoppen is hoog. Waar te beginnen merken we wel als we onze stempel in ons paspoort voor Nepal hebben verzameld. Een betere manier om dit gedeelte van ons nieuwe leven af te sluiten lijkt ons niet. Elke dag aan de wandel. Omgeven met prachtige besneeuwde toppen en hopelijk elke avond met de voetjes in de lucht om goed voedsel naar binnen werken. Wat stiekem toch een zeer belangrijke graadmeter is om de dag te beoordelen: eten.

      De tocht richting Pokhara is er niet 1 om naar uit te zien. Het startpunt is Haridwar in India, het eindpunt is Pokhara in Nepal. De af te reizen afstand is een luttele 919 km. Ons luxe vervoersmiddel een bank in een bus waar je noodgedwongen met geuren dealt die je liever mijdt. Je niets anders bent dan opgehokt vee in een te kleine ruimte. De buschauffeur zich voortdurend met tabak energie in kauwt en turend door de voorruit zijn voet driftig laat dansen met zijn partner van de snelheid. Zogezegd. De wellness trip eindigt na ongeveer 48 uur slijtage in een zonovergoten Pokhara. Na twee overnachtingen in een bus. Twee uur bijknorren over de grens in een schimmig hotel. Op het verkeerde been gezet in India door de doune ambtenaar dat de Nepalese douane beamten je geld af troggelen als je niet gepast je visa afrekent. Verbaast zijn dat die informatie niet klopt. De ambtenaar is de vriendelijkheid en redelijkheid zelve. Stappen we gebroken ons laatste vervoersmiddel in: de taxi.

      Pokhara is een chill oord wat niet onze ontspanning is. Weliswaar heerst er een rustige vibe maar de stad ademt een en al commercie en overpriced value. Dat is ook voor een reden. Pokhara is de hub naar een van de grootste trekpleisters van Nepal. De Annapurna range. Een massief gebergte met een aantal 8000+ pieken die je in 14 tot hoe lang je wenst dagen zelf kunt omcirkelen. De Annapurna’s zijn voor bergbeklimmers een geduchte tegenstander. De statistieken, horen we later, liegen er niet om. De echte bergbeklim expedities dragen het nummer: met zijn vieren omhoog, met zijn drieën naar beneden. De Annapurna is voor de pro’s een stuk heftiger dan de koning der toppen de Everest. Wonderbaarlijk zijn met name Polen de winterbeklimmers op de expeditie. Waarin de omstandigheden nog bruter zijn dan de ‘relaxte mei tot en met augustus maanden’. De tijd dat bijvoorbeeld de Everest expedities voornamelijk plaatsvinden.

      Wij stappen uiteraard niet een expeditie in. Wij zien onszelf niet met touwen, klimijzers op besneeuwde richels lopen. Los van de 20.000 euro dat dit ongeveer kost. Nee wij stappen gewoon om het massief heen met maar een stijging van 800 meter naar 5416 meter. Hoe we de hoogte gaan verteren wordt een uitdaging. Hoogteziekte ligt namelijk altijd op de loer. Beiden hebben we zoiets nog nooit gedaan. Beiden weten we niet hoe ons lichaam gaat reageren. Beiden zijn we zeer excited om 20 dagen ons onder te dompelen in de Annapurna.

      Voordat je begint aan iets dat je niet kent, verwonder je jezelf in wat het je gaat brengen. De waarheid is dat je dat nooit weet. Je zintuigen vertellen je gedurende elke stap in het diepe exact hoe je je voelt. En bijna altijd kloppen de verwachtingen niet met de werkelijkheid. Dat is eigenlijk een zeer geruststellende gedachte. Je hoeft je dus nooit druk te maken voordat je het diepe inspringt.

      Dag 1 overtreft direct alle hoop en verwachtingen. Het ritme van je eigen stappen. Het luisteren naar je eigen ademhaling. Al die indrukken die geleidelijk jezelf passeren voert je naar een innerlijke rust die achter een bureau op een dinsdagmorgen met de pop up ‘je hebt een nieuw bericht’ nooit zal voelen. Langzaam verandert het landschap. Langzaam verschuift de temperatuur. Langzaam stijg je jezelf tot andere hoogte. De lucht is blauw. Ademen is zwaar, ijler. Bomen worden stenen en stenen worden vlaktes. Alles verandert. Alles past zich aan aan de condities die het brengt.

      De Nepalees eet Dal Bhat. Anders gezegd. Rijst en linzen. En dat 2x per dag. Elke dag. Dal Bhat power for 24 hour. Dat is de wijsheid van leven in Nepal. Gelukkig biedt de menukaart nog 45 andere gerechten om de eenzijdigheid van de Dal Bhat voor toeristen wat op te vrolijken. Zo blijk ik een strakke voorkeur voor chillies, aardappels, ei en groenten te ontwikkelen en ontbijt boef geregeld met appeltaart. Appels blijken goed te groeien op hoogte.

      Op dag twee komen we een klein blond vrolijk meisje tegen terwijl wij aan de masala chai in de zon zitten, dendert ze voorbij met in de snelheid van haar een ‘How you doing?’ die onze kant op echoot. Niet veel later komen we haar weer tegen. Is haar naam Emily. Resideert ze in Australië. Is ze 22 jaar en stappen we de komende drie weken met zijn drieën om Annapurna heen. The angry lesbians. Zo dopen we ons gedrie. Je weet ook hier nooit wie je tegen komt. Waar je iemand tegenkomt en of je überhaupt klikt met een medereiziger. Tot nu toe was de klik schaars en een klik op hoogte met een meisje van 14 jaar jonger had ikzelf al helemaal niet verwacht. Emily, aka the tiny lesbian, blijkt superfit te zijn en spurt elke slome drommel voorbij. Gelukkig komen we er al snel achter dat iedereen onder de indruk is van haar snelheid en voelt het leeftijdsverschil fysiek al iets minder pijnlijk. Marleen is da hangry lesbian en ikzelf ben de grumpy lesbian. Zo stappen de lesbians elke dag weer een stuk omhoog. We praten over emancipatie. Politiek. Culturele verschillen. Psychologie. Filosofie. Reizen. Keuzes. Druk van maatschappij. Eindeloos praten we met zijn drieën. Bijna geen tussenpozen en het verveelt eigenlijk nooit.

      Gedurende de tocht ontwikkel ik een achillespees die gaat irriteren en ervaar ik symptomen van hoogteziekte. Ervaren we wat het is om keuzes te maken met verschillende belangen en blijkt de boef een goede mediator te zijn op verstandige keuzes maken. Niet mijn sterkste punt. Het ego blijkt een listige partner in crime. Keer op keer. De grijze haren leren ermee omgaan. Wel zo rustig.

      We pikken ook nog een Belg op gedurende de rit. De dag dat de tiny lesbian terug rent naar een dorpje waar vermoedelijk onze mobiel is gejat om poolshoogte te nemen, raken we aan de praat met Stephaan tijdens het ontbijt. Het klikt met Stephaan. De prepper lesbian. Stephaan is een reiziger die op alles is voorbereid. Stephaan loopt dus dezelfde tocht met een tas van 20 kilogram. Voorbereiden komt altijd tegen een kilogrammenprijs. Met zijn vieren passeren we de pas. 5416 meter. Om 6 uur aan de wandel. Stap voor stap ons plafond tegemoet. Slapen we met zijn vieren in kamers. Eten we veelvuldig appeltaarten en lijkt het of we al een jaar met zijn vieren op pad zijn.

      Van te voren weet je nooit wat er op pad je komt. Dit voelt goed en dat is waar we naar luisteren. Volg de signalen. Misschien is Annapurna hiervan wel de oorzaak.
      Read more

    • Von Busch zu Busch

      August 30, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 6 °C

      Aufgewacht in Phu sollte Kais Geburtstagsmarsch nachmittags in der Monastery Nar Phedi enden.
      Doch Alles kam etwas anders als geplant.
      Zuerst erhielt unser guide Monas die Information, dass das Kloster geschlossen sei.
      Also wurde umgeplant:
      Nach dem Frühstück ging es unter bewölktem Himmel zurück nach Chyaku über Kyang.
      Die 3-4 Stunden Fußweg stellten keine besondere Herausforderung dar.
      Auf dem Weg zur lunch break in Chyaku erfuhren wir jedoch, dass nar Phedi doch offen sei.
      Also entschieden wir, die 2 Stunden doch noch zu laufen... Nur um dann vor verschlossenen Türen zu stehen. Natürlich.
      Der Buschfunk im Himalaya litt wohl unter einigen Interferenzen.
      Also blieben uns um ca. 16 Uhr 3 Möglichkeiten:
      3 h zurück nach Chyaku, 2 h nach Meta zu den Steinbetten oder 3h und ca. 800 Höhenmeter nach Nar, wo wir erst den Tag darauf ankommen sollten.
      Und da wir ja bekanntlich mit 10h laufen am Tag kein Problem haben ging es also auf nach Nar.
      Man möchte meinen die Laune sei im Keller nach solch einem Tag, jedoch war dieser letzte Abschnitt nicht nur der anstrengendste, sondern auch der aufregendste und spannendste Teil der Reise.

      Beim Aufstieg umkreisten uns gefühlt 2 Meter große Adler bis auf 10 Meter Nähe, wir sahen ein liebestolles Eselpaar, verirrte Pferde und unsere ersten Yaks.
      Kurz vor Nar nahm der Hunger dann Überhand. Monas zeigte uns ein paar Büsche mit essbaren Beeren und es gab kein Halten mehr. An einem Busch wurde 5 min genascht, dann ging es weiter. Nur kam nach 30 Metern schon der nächste. Das Programm wiederholte sich ein paar Mal, daher auch der Titel von Busch zu Busch. Nach 10 h um ca halb 7 waren wir dann da. Leider blieb uns keine Energie mehr das Dorf zu erkunden, das wird morgen nachgeholt.

      Fun story :
      Unsere locals, die den gleichen Weg nach uns liefen, welche auch in nar Phedi schlafen wollten mussten abends mit dem Pferd abgeholt werden, weil es dunkel war und sie zu spät dran waren😂😂

      Für 350 rupees gab es zum Abschluss eine gute warme Dusche und wohl das beste dal bhat des treks.
      Read more

    • Want some more rice?

      August 27, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 7 °C

      Um halb 7 ging es wieder los.
      Aufgetankt mit neuen Kräften erwartete uns ein weiterer 9h Marsch... Yay.
      Nach dem guten Frühstück hatten wir 3 Stunden Weg bis zur Lunch break vor uns. Bereits nach Koto verließen wir den Annapurma circuit und begaben uns auf den Nar Phu valley trek.
      Zu Beginn fiel das Laufen erstaunlich einfach. Es ging durch den Wald am Fluss entlang. Wieder gab es atemberaubende Ausblicke zu genießen.
      Da typische dal bhat Mittagessen nahmen wir in einer kleinen lodge am Weg zu uns.
      Dort haben wir gelernt, dass "a bit more rice" bedeutet: "bitte klatsch mir den Teller voll bis er überläuft". Und da du ja dann soviel Reis hast, werden dir natürlich auch noch alle Beilagen aufgefüllt. Tja.😪

      Naja mit vollem Magen gings weiter Richtung Meta hinter einer Kolonne Esel her, die Waren transportierten.
      Die Gegend wurde felsiger und der Wald zog sich zurück.
      Besonders gespannt waren wir auch auf den steilen 1h Part der uns versprochen wurde.
      Es ging unter einem Wasserfall hindurch und über einige Brücken hinweg und wir waren am Anfang des Aufstiegs.
      Die 3000 Meter hatten wir schon geknackt und ein guter Wind ging auch. Demnach war es auch schon einige Grad kälter geworden, aber das T-Shirt war grade noch genug.

      Der Aufstieg verlangte uns dann alles ab, aber nach nur ca 40 min und mehreren kleinen Pausen war es geschafft.

      Wir sackten oben zusammen und was man von dort gesehen hat, ist so ziemlich die atemberaubendste Erfahrung die ich bis jetzt hatte.
      Alle Bilder und Ausblicke die wir bisher hatten wirkten minderwertig im Vergleich dazu.
      Jetzt waren wir im Himalaya angekommen.
      Zwischen dem Annapurma 2 Bergmassiv und dem Manasalu lag das Dorf Meta.
      Alle großen Berge, die wir bisher sahen waren nun kleine Hügel unter uns.
      Naja den Rest sieht man auf den Bildern, auch wenn diese dem Anblick nicht gerecht werden.

      Die Dusche, die aus einem Eimer eiskalten Wasser und die Toilette, die aus einer Kloschüssel im Boden und einem weiteren Eimer Wasser als Spülung bestand, sowie die Matratze aus Stein(nicht wirklich) rundeten den Tag gut ab😂

      Ich bin auf den Anblick morgen früh gespannt.
      Der harte Weg und die Erschöpfung haben sich heute jedenfalls ausgezahlt.

      Achja und Luca hat sein Handy geschrottet RiP
      Read more

    • Sunburn and a dead cow

      August 31, 2019 in Nepal ⋅ ☁️ 1 °C

      Nach unserer langen Reise nach Nar hatten wir nun einen Tag "frei".
      Es gab pancakes zum Frühstück.
      Der Tag war leider sehr bewölkt, weshalb man nicht allzu viel von der Umgebung sah.
      Am Nachmittag kam die Sonne durch, welche wir auf der Dachterrasse unserer lodge genossen. Auch Verbrennungen an den Füßen waren Teil dieses Genusses.
      Es gab Dhal bat zu Mittag und Nudeln zu Abend.
      Früh besuchten wir mit unseren Lieblingslocals die Monastery, welche von innen hochwertig war, im Gesamten aber nicht mit der in Phu mithalten konnte.
      Außerdem ist eine Kuh gestorben und von Adlern gefressen worden.
      Ansonsten nutzten wir den Tag zur Entspannung.
      Read more

    • Day 228

      Overwhelming Himalayas

      April 14, 2018 in Nepal ⋅ ☀️ 19 °C

      The deeper we made our way into the Himalayas, the more we could feel (and see) the Tibetan influence: Buddhism is dominating, the colorful prayer flags, prayer mills, gompas and monasteries are fixtures in the scenery.

      It’s impressive to see how the people live in the remote villages under rough conditions without traffic connections. Goods are being transported on the back of women or by little horse caravans. It’s all handmade or improvised, they smash rocks to build their homes, they till their fields with pickaxes and spans of oxen. It’s all hard work but so amazing to see these survival artists!
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Nar

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android